“මේ.. අජියා මට මතක නෑනෙ මේකි කව්ද කියලා” එහෙම කිව්වේ නිමල් රහසින්.
———————-

“මටත් මීටර් නෑ බන්.ඕව වැඩක් නෑ.. මතකනෙ අර සිරිපාලගෙ මිනිබිරී.ඒකිට කරපු දේ කරමු…”

“එකෙන්ම ආ. කුට්ටිය දුන්නම ඒකෙනුත් ශේප්.තාම ඉන්නෙ අපේ ලොක්කො නෙ බන්.”

ඔවුන් හිතුවට කෙල්ලට ඇහෙන් නෑ කියලා කියන දේවල් සෙනේශට ඕනවටත් වැඩිය ඇහුනා.

“හෙහ්.හිතන් ඇති මිනිබිරීට කරපු දේම කරන්න.උබලා දැනගත්තනම් ඒ මිනිබිරී තමා මන් කියලා දුවන්න පාරවලුත් නෑ..”

එහෙම හිත හිත සෙනේශා එයාලව එක්කන් ගියේ හන්දියෙන් හැරිලා වෙල පැත්තට තිබුන පාරක.ටික දුරක් යද්දී වෙල මැදදී සෙනේශා ටිකෙන් ටික එයාගෙ ස්වරූපය වෙනස් කරලා එයා මැරුණ වෙලාවේ හිටපු විදියට ආවා.කෙල්ලව දැකපු ගමන් නිමල්ටයි අජිත්ටයි කෑ ගැස්සුනා..

“අම්මෝ.. මේ මේ අර කෙල්..ල නේද.. දුවපාන් බාන්..”

අජිත් එහෙම කියලා නිමල්වත් පෙරලන් දිව්වා…

“දුවපාන්..දුවපාන්.. උබලා තව කොච්චර කියලා දුවන්නද..හහ් හහ් හා..හහ් හහ් හා..”

“අ අනේ අපිට කරදරයක් ක කරන්න එපා ළමයෝ..යන්න දෙන්න අපිට..”නිමල් කීවේ වැටිලා එරුන මඩගොඩෙන් නැගිටගන්න බැරුව..

“හහ් හහ් හහ්..යන්න දෙන්න.. දෙන්නන් දෙන්නටම එලොව යන්න නම්.උබලට මතක ඇති නෙ මන් යන්න දෙන්න කියද්දී කියපුවා..? මට රිද්දපු හැමෝගෙන්ම මන් පලිය ගන්නවා..හහ් හහ් හහ් හා..”

වියරුවෙන් හිනාවෙන සෙනේශගෙ කටහඩ අජිත්ගේ කන් අගුලු දැම්මා.නිමල්ගේ කන් අඩි පුපුරල ලේ ගලද්දී සෙනේශා එයාගේ බෙල්ලෙන් අල්ලන් අතපය කඩලා දැම්මේ බෝන්චි කඩන තරම් ලේසියෙන්..

නිමල්ගේ අඳෝනාව ඒ වෙලේ ඇහුනේ අජිත්ට විතරයි. අජිත් හැරි හැරී බල බල දිව්වේ බේරෙන්න හිතාගෙන. ඒත් ඔහුට දැනුණේ නියර තව තව දික් වෙන බව විතරයි..සෙනේශා එයාගෙ මායාවකින් අජිත්ව මුලා කරලා.නිමල්ව එක අතකින් එල්ලන් නියර දිගේ ඇදගෙන සෙනේශා ගියේ කුඹුරට වතුර එවන මව් ආර ලඟට.

“උඹලා මේකෙන් නේද මාව විනාශ කලේ..?”

එහෙම හයියෙන් කියපු ආත්මය නිමල්ගේ රහස් ප්‍රදේශයට වැරෙන් පයින් පහරක් ගැහුවා.

අජිත්ට දැනුනා එයාව නිකන් පස්සට අදිනවා වගේ. හැරිලා බලද්දී ආත්මය අතක් දික් කරන් අජිත්ගේ උරහිසෙන් අදිනව. එක පාරටම අජිත්ව ඇඳිලා ඇවිත් නිමල්ගේ ඇඟේ හැප්පිලා වැටුනා.

“උබ හිතන් ඉන්නේ දුවලා බේරෙන්නද. එකට ආව යාලුවාවත් දාලා..? හහ් හහ් හහ් හා.. ඇයි යාලුවා ගිය ගමන එයත් එක්කම නොයන්නද කල්පනාව..? ”

“න්..නෑ…ඔ.ඔව්..ම.ම.මම මේ..”

“හහ් හහ් හා.. මම මම මම..හහ් හහ් හා.. ගනින් ඔය ලොකු ගල අතට.. උබේ අතින්ම ගහපන් මූට!”

“අ අ නේ.. ම ම..”

“කට වහන් කියන දේ කරපන්..නැත්තන් උබට මැරෙන්න වෙන්නෙ මීට වඩා විඳවලා.!”

ආත්මය ගල ඇහිඳලා අජිත්ට දමා ගැහුවා..ඒක අජිත්ගේ මූනටමයි වැදුනේ. ඉස්සරහ දත් කීපයක්ම කැඩිලා අජිත්ට ගිලුනා.එයාට කරන්න දෙයක් නෑ..එයා ගල ඇහිදන් නිමල්ට ගැහුවේ නිමල් එපා කියලා කෑ ගහද්දිමයි.නිමල් කෑ ගහනව අහලා ආත්මය ගොඩක් සතුටු උනා.එයා නිමල්ව කකුලකින් ඇදලා අරන් ආරට විසි ක‍‍‍‍‍රා. වතුර යටටයි උඩටයි කීප ගමනක් චලනය උන නිමල් පණ බේරාගන්න අසාර්ථක උත්සහයක් අරන් වතුර පහරට ගසාගෙන ගියා.

ඒ දිහා බලලා අත්පුඩියක් ගැහුව සෙනේශා හැරුනේ අජිත් දිහාවට.

“උබට ඕං නම් දුවලා බේරියන්..හැබෙයි පුතෝ මං බේරෙන්න නම් දෙන් නෑ ලේසියෙන්..! හහ් හ් හහ් හහ් හා..”

එහෙම කියලා එයා අජිත් ලඟට පාවෙන්න ගත්තා.

දුවලා හති වැටුන අජිත් හිටියේ දුවාගන්නවත් බැරි තරමට. බය නිසාම එයාගෙ ඇඟ වෙව්ලනවා..ඒත් එයා ආයෙම දුවන්න පටන් ගත්තා..

ටික දුරක් දුවලා හැරිලා බලද්දී සෙනේශා පේන්න නෑ..එයා ආපහු ඉස්සරහා බැලුවා..ඒ බලද්දී සෙනේශා කොන්ඩේ කඩන් එයාගෙ මූනටම එබිලා ඉන්නවා.. ඇස් දෙක සුදුම සුදු පාටයි..නලලේ මැද ඉදන් ලේ ගලන් යනවා මූන දිගටම.අජිත් යටිගිරියෙන් කෑ ගැහුවත් කටහඬ පිට උනේ නෑ බයට.

“හහ් හහ් හහ් හා.. හහ් හහ් හා..” සෙනේශා වියරුවෙන් හිනා වුනා.

මේ මිනිස්සු කොයි තරම් පව්කාරයින්ද කියනවා නම් එයාලගෙ ආගම වත් මතක් කරගන්න පින තිබුන් නෑ ඒ වෙලේ..විල්සන් මැරුවෙත් ආත්මය කියලා දැන් අජිත් දන්නව හොදටම.විල්සන් ට නිමල්ට වගේම තමන්ටත් වේදනාකාරි මරණයක් ලැබෙනවා කියලා දැන දැන අජිත්ගේ හිත පිච්චුනා.සමාවෙලා මාව බේරන්න කියලා කියන්න විතරයි එයාට පුලුවන් උනේ.

ශෙනේශා අජිත්ගේ පිටුපසට කර බැද තිබූ කෙස් රොදෙන් උස්සලා අරන් ඈතට විසි කරා. ආපහු අත් දෙක දික් කරලා එයාව බිම දිගේ ඇදලා ලගට අරන් අත් දෙක පිටිපස්සටම ඇද්දා.. චිරිස් ගාලා අත් උරහිස ලඟින් කැඩිලා ගියා.. වේදනාවෙන් කෑ ගැහුව අජිත්ගේ කටහඬත් කාටවත්ම ඇහුනේ නෑ.අජිත්ව මඩ ගොඩේ ඔබලා මූන තද කරන් ඉද්දී නහයෙත් කටෙන් මඩ ගිහින් අජිත් අමාරුවෙන් හුස්ම ගන්න දැඟලුවා..

“උබලා තුන් දෙනා මාව මැරුවෙත් වතුරේ ගිල්ලවලා.. මන් උබලව මරන්නෙත් එහෙමයි.. හී හී හී.. හී හී …”

හයියෙන් හිනා උන සෙනේශා අජිත්ගේ කකුලකින් අල්ලන් ඇදගෙන ගිහින් නිමල්ව වතුරේ ගිල්ලපු තැනම ගිල්ලුවා.. හුස්ම හිර වෙනකන් වතුර යටට ඔබන් ඉදලා අජිත්ව අත් හැරලා එයා නිකිණිගෙ ගෙදරට ගියා.

නිකිණි ගේ ශරීරයෙන් ඇඳේ හාන්සි වුන සෙනේශගේ ආත්මය හෙමින් ඇගෙන් අයින් වෙලා එයා හිටපු ගෙදරට ගියේ සුදු පාට දුමක් වෙලා.

—————————————

පහුවදා උදේ නමයට විතර නිකිණි ඇහැරෙද්දී එයාගෙ ඇගට මහන්සියි..ඒ වෙනකොටත් නිමල්ගෙයි අජිත්ගෙයි අතුරුදහන් වීම ගමම දැනගෙන.. පැය ගානක් හොයලා එයාලව හම්බෙලා තිබුනේ මව් ආරෙ පහලටම ගහගෙන ගිහින් රැඳිලා තිබිලා.. විල්සන්ගෙයි නිමල්ලාගෙයි මරණ සේරම එකම විදියට වෙලා තිබුන එක ගැන හැමෝටම ප්‍රශ්නයක් උනා..

මරණ පරීක්ෂණ වලින් එයාලා මැරුණේ දරුණු විදියට වද වේදනා විදාලා අවසානේ දියේ ගිලීම නිසා කියලා විතරයි හොයාගන්න පුලුවන් උනේ. මිනීමැරුමක් කියලා හදුනා ගත්තා උනත් ඒක කරපු කෙනා හොයන්න පොලිසියට බැරි උනා. ඒත් ගමේ කටකතාවක් ගියා සෙනේශාගෙ මරණෙට අහු උන අය තුන් දෙනාම එකම විදියට මැරුණේ සෙනේශගේ ආත්මය එයාලගෙන් පලි ගත්ත නිසා කියලා..මොකද ගමේ කීප දෙනෙක්ම පාලු ගේ ලඟදී සෙනේශගෙ අවතාරෙට බය වෙලා තිබුනානෙ ඒ කාලෙ.ඒ විදියට කටකතා යනකොට මිනිස්සු තව තව ඒවා කිව්වා.

“අම්මේ අපි හෙටම යන්නම් අම්මේ මෙහෙන්..”

යශෝ කිව්වේ ගමේ අයගේ කතා අහන් ඉන්න බැරුව..

“ගමේ අය මූනටම කියනවා අපි ආවට පස්සේලු ඔහොම උනේ.අපි එක්ක ලොකූගෙ ආත්මෙ ඉන්නවාලු.ඒක එහෙම නෙවේ නම් අපිම අර මිනිස්සු මරන්න ඇතිලු පලිගන්න.”

“ලොක්කි ඔයා ගියා කියලා ඒ මිනිස්සුන්ගේ කටවල් වැහේවිද. අනික මීට කලින් කී ගමනක් ඇවිත් ගියාද දුව. එතකොට ඔහොම උන් නෑනෙ.”

“ඕකුන් පාතාලෙ උන්ගෙ කට්ටිය අම්මේ. සමහර විට උන් අතින්ම මැරුනද දන්නෙත් නැ.”

“තාත්තා හිටියනම් උන් ඔය කතා කියන් නෑ පුතේ.උන්ට මතක නෑ නැතිබැරි කාලෙ අපි සලකපුවා.”

“මට බය අම්මේ නුවන්ව ඕවට ගාවලා පොලිසි ගානෙ යන්න වෙයිද කියලා.”

“හ්ම්..ඒක නම් ඇත්ත.. හොඳයි දුව ගිහින් මේ කලබල නැති කාලෙක එන්න එහෙනම්.”

මෙහෙම කතා උනත් එයාල සෙනේශගෙ ආත්මෙ ආයෙ ඇවිත් කියලා විශ්වාස කලේ නෑ. ගමේ අය බය උනාට පස්සෙ සෙනේශාගේ ආත්මෙ ඒ පාලු ගෙදරටම කොටු කලේ එයාව අල්ලලා හිර කරලා මුහුදට දාන්න යශෝ අකමැති උන නිසා. පාලු ගේ එක්කම ඉඩම සිරිපාල අරන් සෙනේශා ට ඒකෙම ඉන්න ඉඩ හැරියේ ඒ නිසායි. යශෝ කීවෙම මගේ දෝණි මෙහේ හිටපුදෙන්..එයා අපිට කරදර කරන් නෑනේ කියලා.

මේ කතා බහ නිකිණි හොරෙන් අහගෙන හිටියා..එයා මිලීව අතට අරන් එයාගෙ අක්කට කතා කරා.

සෙනේශට ඇහුනා නිකිණි කතා කරනවා.. බෝනික්කා නිසා තමා එයාලා අතර පණිවිඩ හුවමාරු වෙන්නේ. එයා ඉක්මනට පාවෙලා නිකිණි ලඟට ගියා.

අම්මා එහෙම කතා කරපු හැම දේම නිකිණි සෙනේශට කිව්වා.

“ඒක හොදයි නංගී මට පලිගන්න ඕනි අයගෙන් මන් පලිය අරන් ඉවරයි මෙහේ. මාත් එනවා ඔයා එක්ක අපේ ගෙදර යන්න.”

” ඒක හොඳයි අක්කා.. මට එතකොට අක්කා හරි ඉන්නවානෙ.”

“ඔව්ව්.. මන් හැමදම ඔයා එක්ක ඉන්නවා නංගි. අපි අපිට විහිළු කරපු අයගෙනුත් පලිය ගන්න ඕනී..”

“ඔව් අක්කා..මන් ගොඩක් විඳෙව්වා. ”

“නංගි අනිවාරෙන් මිලීව අරන් යන්න..අනික ඔයා කාටවත් ඕක පෙන්නන්න එපා..එහෙම උනොත් මන් ගැන අම්මලා දැනගනී..එතකොට මට ඔයාව ඔයාට මාව නැති වෙයි..”

“හා අක්කා මන් එහෙම කරන්නම්..”

සෙනේශා නිකිණිගෙන් වෙන් වෙලා අතුරුදන් උනා.

පහුවදා උදෙන්ම නුවන් එක්ක පවුලේ අය නිකිණිගේ ගෙදර ගියා.සෙනේශත් ගියා..එයා එහෙ හිටියෙත් හරිම සතුටකින්..

නිවාඩු දින කීපය ගෙවිලා දෙවනි වාරෙට ස්කෝලෙ පටන් ගන්න දවසත් ආවා..