????අවසාන කොටස හෙට????

???අමරනීය ආදරයක සෙනෙහස පිලිබිඹු කරන සොදුරු ආදර අන්දරය….???

“හිමාශා… හිමාශා
ප්ලීක්ස් හෙල්ප් මෑම්..”

“ඉට්ස් ඕකේ”
ශේනුක හිමාශව රිසෙප්ශන් එකේ මිස්ගෙ අතට බරකොට මොහොතක් කාමරය ඇතුල බලා සිටියා.

ශේනුක කාමරයට යන්න තැත් කලේ කලබලයෙන්

“සර් ප්ලීක්ස් ඇතුලට යන්න දෙන්න බෑ,
අපිට පොලීසියෙන් එනකල් ඉන්න වෙනවා”

ටී තැටියක් අතේ අතැතිව ආ පුද්ගලයා ශේනුකට කිවුවා.

ශේනුක දුවගෙන ගියේ හසිනි ලගට.

හසිනිගෙ ඇද වටේටම ලේ විලක් වෙලා තිබුනා.
කෙල්ල අත කපාගෙන,
ශේනුකට හිතාගන්න බැරි වුනා,
මේ තරම් කුරිරු විදියට ආදරේ වෙනුවෙන් තමන්ටම තුවාල් කරගත්තෙ කොහොමද කියලා

ශේනුක හසිනිගෙ නාඩි පරීක්ශා කලේ කදුලු පිරුන දෑසින්,

“ඉක්මනට අම්බියුලන්ස් එකකට එන්න කියන්න
මෙයාට තාම කරදරයක් නෑ”
ශේනුක කෑ ගැහුවා.

විනාඩි 10ක් ගත වීමට පෙර ඇම්බියුලන්ස් රතය පැමින හසිනිව අරන් ගියා.

ඒ වෙද්දී ශේනුක හසිනිගේ ගෙදරටත් අම්මිටත් තාත්තිටත් මේ බව දැනුම් දීල තිබුනා.

හිමාශාට සිහිය ආවට පස්සෙ කොල්ල හිමාශා එක්කම හොස්පිටල් එකට ගියා.

හසිනිගෙ අතේ කුඩා ලියුම් කැබැල්ලක්.
ඒකෙ ලියල තිබුනෙ ශේනුකට කියලා.

ඩොක්ටෙර්ස්ලා පේශන්ව දැඩි සත්කාර ඒකකයට දැම්මෙ ශේනුකට ලියුම බලන්න කියලා.

“මගේ මිනියත් චාමිකගෙ මිනිය ලගම මිහිදන් කරන්න ශේනුක
ප්ලීක්ස්
අයිම් සෝ සොරි
මට කියල මේ ලෝකෙ කවුරුත්ම නෑ
චාමික ,අම්මි,තාත්ති ඔක්කොම මාව දාල ගිහින්,
ඉතින් මන් විතරක් මේ ලෝකෙට මොකටද”

ලියුමෙ ලියල තිබුනෙ එච්චරයි

ටික වෙලාවක් යද්දි ඩොක්ටෙර්ස්ලා එලියට ආවා.
ඒ වෙද්දී හසිනිගෙ ගෙදරිනුත් එදිරිසිංහගේ ගෙදරිනුත් ඇවිත් හිටියා.

“අයිම් සෝ සොරි මිස්ටෙර්,
ඔයාල පරක්කු වැඩිය් පේශන්ගෙ හොදටම ලේ ගිහින්
අපිට කරන්න දෙයක් නෑ”

“ඒ කියන්නෙ ඩොක්ටෙර්..”????

ශේනුක අඩන්න ගත්තා.

“ශේනුක….???”
හිමාශා ශෙර්නුකගෙ උරහිසට බරවෙලා අඩන්න ගත්තා.

“දෙයියනේ මගෙ කෙල්ල”

හසිනිගෙ නැන්දා රත්නායකගෙ වයිෆ් අඩන්න ගත්තෙ හදවතේ හසිනි වෙනුවෙන් තිබුනු සෙනෙහස හින්දා.

සියල්ලන්ගෙම දෑස් කදුලින් තෙත් කරමින් හසිනි අවසන් ගමන් ගියා.???

හසිනිගෙ සිරුර චාමිකගෙ සිරුර අසල මිහිදන් වුනා.

මල ගෙදර සියලු වැඩ කටයුතු නිමා වුවද හිමාශත් ශේනුකත් හසිනි වෙනුවෙන් අවසන් ගවුරව දක්වන්න සොහොන් කෙතට එන්න පුරුදු වුනා.

මාස කිහිපයක් ගෙවිල ගියා.

මේ වෙද්දි රත්නායක වයිෆ් එක්ක පිටරටක පදින්චියට ගියා

ශේනුකගෙ තාත්තිටත් අම්මිටත් හිමාශගෙ ගැන ඉව වැටිල තිබුනා.

කිසි කෙනෙක්ගෙ විරුද්දත්වයක් නොතිබුනේ කිව හැකි වරදක් හෝ අඩුවක් හසිනි ලග නොවූ නිසා.

ඒත් හිමාශා ගැන කවුරුත්ම කිසිම දෙයක් ඇහුවෙ නෑ.

“වසන්ති මේ ගැන පුතාගෙන් අහන්න අපි කලබල වෙන්න නරකයි,
මොකද කෙල්ල නරක කෙනෙක් නෙවෙයි”

“ඔවු පුතාම මේ ගැන අපිට කියනකල් ඉමු”

———————————–

මේ විදියට දින සති ගනන් ගෙවිල ගියා.

ඒ වෙද්දි ශේනුකගෙත් හිමාශගෙත් ආදරේ එන්න එන්නම වැඩි වුනා.

කොහොමින් කොහොම හරි හිමාශගෙ ඩැඩීගෙ ඔපෙරේශන් එක සාර්තකව සිද්ද වුනා.

එදා හිමාශගෙ ජීවිතේ සතුටුම දවසක් වුනා.

හිමාශා ශේනුක එක්ක හොස්පිටල් එකට ගියේ තාත්තිගෙ ටිකට් කපාගෙන ගෙදර එක්ක එන්නයි.

හොස්පිටල් එක ලග කලබලයක්,

එක කෙල්ලෙක් වට කරගෙන ගෑනු කිහිප දෙනෙක් බැන වැදුනා.

“මගේ එකාව කෑවා”

“දෙමල කෙල්ලෙක් එක්ක යාලු වෙද්දිම මන් කිවුවා
මේ දුප්පත් එකීට ඔය මුඩුක්කු ගති අතහැර ගන්න බෑ කියලා”

“කාගෙද දැන් මේ දරුවා”

ගෑනු කිහිප දෙනෙක් බැන වැදුනත් ගර්ල් කවුද කියල හිතා ගන්න බැරි වුනා.

මොකද කෙල්ල හිටියෙ ඔලුව අනෙක් පැත්තට හරවගෙන.

හිමාශා ශේනුකගෙ අතේ එල්ලිලා.

“පවු නේද ශේනුක ඒ ගර්ල්” ??

“ඔවු හිමාශා

මේ කරුනාකරලා ඔය ලමයට ඔහොම කතා කරන්න එපා”
“ඔයාලත් ගෑනු නේද”??

ශේනුක කෑ ගැහුවා

ඒ කටහඩ ඇහෙද්දිම කෙල්ල අනික් පැත්ත හැරුනා.

“සත්‍යා…..???

ශේනුක ඒ ඇස් දෙක දිහා බලාගෙනම කතා කලා.

ශේනුකගෙ ඇස් වලට කදුලු පිරුනා.??

සත්‍ය කලබල වුනා.

සත්‍යගෙ ලග ඉදපු පුතු පැටියත් තුරුලු කරගෙනම කෙල්ල ඉකි ගැහුවා.

“කෝ මදනායක,
එතකොට මේ දරුව කාගෙද?”

ශේනුකට කෑ ගහල අහන්න හිතුනත් කොල්ල සත්‍ය දිහා බලාගෙන කල්පනා කලා මිසක් මුකුත් කිවුවෙ නැහැ.

හිමාශා ශේනුකගෙ අත තවත් තද කරල අල්ල ගත්තා.
ඒත් ශේනුක තවමත් සත්‍ය දිහා බලාගෙන.

“මගෙ කොල්ල උබට රැවටුනා,
දැන්වත් ඌට හොදින් ඉන්න දීපන්.
උබ ඌට ඩිවෝස් එක දුන්නෙ දරුව ගැන හිතලද?
දරුව අපේ එකාගෙ නම් ඇයි උබ ඌට ඩිවෝස් එක දුන්නේ”??

කලු මහත ගෑනු මනුස්සයෙක් බෙරිහන් දුන්නේය

“කරුනාකරල කියන්න මට මෙතන මොකක්ද වෙන්නෙ කියලා”
ශේනුක අසල සිටි කාන්තාවකගෙන් ඇසීය.

“මේ කෙල්ල මැරි කරල හිටියෙ අපේ ඩොක්ටෙර්ව,
ඩිවෝස් එකත් දීලා
දැන් ඩොක්ටෙර් මැරි කරන්න හදද්දී දරුවෙක් ගෙනත් දරුව ඩොක්ටෙර්ගෙලු”

“අවජාතක ලමයි හදාගත්තු හිගන කෙල්ල!??

ගෑනුන්ගෙ මැසිවිලි ඉදිරියේ සත්‍ය හඩන්නට විය.

ශේනුකට සත්‍ය අසරන වී සිටීම දකිනු නොහැකි විය.

“කියපන් ඉතින් කවුද ඔය දරුවගෙ තාත්තා”
නැවතත් ඇයට මැසිවිලි නැගෙන්නට විය.

“ඔයි දරුවගෙ තාත්ත මන්”??

ශේනුක කෑ ගසන්නට විය.

“ම්..හ්… ශේ..නු…ක”??
සත්‍ය කදුලු අතරින් පුතු පැටියා සමග වාඩි වී සිටි බන්කුවෙන් නැගිටින්නට විය.

“ශේ..නු..ක….”?????

හිමාශා සිය අතකින් කට වසා ශේනුකගේ දෑත අතහැර දමා පසෙකට විය.

සියල්ලන්ගේම දෑස් පුදුමයෙන් බැබලෙන්නට විය???

“දැනවත් මෙතන ඩ්‍රාම බලන්නෙ නැතුව යනවද
කට්ටිය ප්ලීක්ස්”

“නෑ ශේනුක නෑ”??

සත්‍ය හඩන්නට විය.

එතන සිටි ගැහැනුුන් ඇතුලු සියලු දෙනා ලැජ්ජාවෙන් පිටව යද්දී හිමාශාත් සත්‍යත් ශේනුකත් පමනක් ඉතිරි විය.

ශේනුක සත්‍යගේ අතේ සිටි දරු පැටියා උදුරා ගත්තේය.

“ශ්.. ශෙ.. ????”

හිමාශා හඩාගෙන දුවන්නට විය.

“හිමාශා.. හිමාශා…”
ශේනුකගෙ හඩ නෑසුනාක් මෙන් දිව ගිය කෙල්ල කාගෙදෝ පිරිමි කෙනෙකුගේ පපුවට බර වී හඩන්නට විය.

“ක..ක… ක..වු..ද ඒ”??
සත්‍ය ඇසීය.

“හිමාශගෙ බාප්පා.
දැන් එයා ආරක්ශිතයි.

අද එයාගෙ ඩැඩීගෙ ටිකට් කපනවා”??

ශේනුක වේද්නාබර දෑසින් යුතුව කීය.

“අපි යමු…”
ශේනුක දැරුවාත් වඩාගෙන එලියට බැස්සා.

“කොහෙද??”

“අපේ ගෙදර”

“ම.. ම…න්??”

“ඔවු ඔයා බය වෙන්න එපා,
අදින් පස්සෙ මගේ තීරන නවත්තන්න කාටවත් බෑ”

ශේනුක තීරනාත්මක විලසින් කීවේ දරු පැටියාට අහිමිව ගිය පිය සෙනෙහස සිය පපුවේ උනුසුමින් ලබා දෙමිනි.

—————–මතු සම්බන්දයි—————-