මගේ දඟ යාළුවනේ … ඔන්න මගෙ පළවෙනි කතාව අරන් ආවා.. පළවෙනි කතාව නිසා අඩුපාඩු ගොඩක් ඇති …

???????????????????

“මං ගිහින් එන්නම් මචන්…මං යන්න ලෑස්ති වෙන්න ඕනි නේ…”

ඔහු කෞෂාල් ය. විසි පස් වියැති හේ සිව් වසරකට ආසන්න කාලයක් ඇමරිකාවෙහි ගතකලේ එහි රැකියාවක ද යෙදෙමිනි. නැවත ලංකාවට නොපැමිණෙන බව පවසා සිටිය ද මිතුරන් ගේ බලවත් ඉල්ලීම මත ඔහු නැවත පැමිණියේ මීට මසකට ඉහතදී ය.පවුලේ අය සමඟ කිසිදු සම්බන්ධයක් නොපැවැත්වූ නිසාවෙන් ඔහුගේ සමීපතමයන් වූයේ අෂාන්, මලීෂ්, දෙනුවන් හා සලිත යන සිව් මිතුරන් විනි.

“ඒත් කෞෂාල් …උඹ ඇවිත් මාසයක් විතරයි නේ බන් …ආ පයින් ම යන්න යන්නේ …”

“ඒකනේ බන්..අඩුගානේ තව එක මාසයක් වත් හිටපන් කෝ…”

“ඇයි බන් ඔය තරම් යන්න හදිස්සිය ..මොකද උඹ එනකල් කවුරුවත් එහෙ බලන් ඉන්නවද?

“සොරි මචන් …උඹලා මොනා කීවත් මං නවතින්නේ නෑ..මට එහෙ ඇති එකෙක් නෑ ..ඒ වගේම මට මෙහෙත් කවුරුවත් නෑනේ නේද ..”

“ඔහොම කියන්න එපා බන්..අන්කලුයි ආන්ටීයි හැමදේම කරේ උඹේ හොදට නේද …අයියා උණත් උඹට පණ ඇරලා බන්…”

“මට ආයේ ඒ දේවල් අහන්න ඕනි නෑ බන්…මං මගේ පාඩුවේ ඉන්න තීරණයක් අරන් ඉවරයි .ඒක ආයේ වෙනස් වෙන්නේ නෑ ..බායි මචන් ..මං හෙට දවල් ආපහු යනවා …එක දෙයක් මතක තියාගන්න උඹලා …කාව අමතක කලත් මං උඹලාව අමතක කරන්නේ නෑ ….”

“හරි මචන් …උඹේ අන්තිම තීරණේ ඒකනම් අපි ඒක වලක්වන්නේ නෑ …මොනවා කරත් හොදට හිතලා බලලා කරහන්…ඒ වගේම පරිස්සමෙන් …”

ඔහුගේ කුඩා කල පටන් හොදම මිතුරා වූ අෂාන් ඔහුට සුභ පැතුවේ වැළඳ ගනිමිනි .ඔහු අනුව අනෙක් තෙමිතුරන් ද ඔහු වෙත සුභ පැතුම් එක් කලහ.

“අඩෝ මටයි මලීෂ් ටයි එන්න වෙන්නේ නෑ බන්.උඹ හදිසියේ නේ යන කතාව කීවේ ..සොරී මචන් …”

“කමක් නෑ දෙනුවන් …උඹලා ගැන මං දන්නවනෙ ..මං යනවා එහෙනම් …අෂාන් උදෙන් ම එනවා හොදද ..”

“හරි මං එන්නම් …උඹ පරිස්සමෙන් ගෙදර පලයන්..”

මිතුරන් ගෙන් සමුගත් හේ මෝටර් රිය පනගන්වා ගත්තේ කල්පනාවක නිමග්න වෙමිනි .
**************************************************

නගරයේ රිය නැවතුම්පොළේ තම රථය නැවතූ කෞෂාල් පාවහන් යුගලයක් මිලදී ගැනීමට සාප්පුවක් වෙත පිවිසි අතර රාත්‍රියේ ගැනුම්කරුවන් සීමිත වූයෙන් ඉක්මනින් තම අවශ්‍යතාව සපුරා ගැනීමට ඔහුට හැකියාව ලැබිණි .ඔහු තම රිය වෙත පියමැන්නේ පසුදා ගමන පිලිබද සිතමිනි .

ඔහු සිය රථයට ගොඩවීමට සූදානම් වෙත්ම දෙනෙත් යොමු වූයේ තම රථයත් ඊට පිටුපසින් නැවතූ රථයත් අතර දුටු චලනයක් දෙසට ය.
කුතුහලයෙන් යුතුව නැවත දොරටුව වැසූ ඔහු ඒ වෙත පියවර තැබුවේ ප්‍රවේසමෙනි .

ඔහුගේ සිත ක්ෂණිකව තිගැස්සී ගියේ ය.කිමද එහි වූයේ බියපත් වූ මුහුණින් ඔහු දෙස බලා සිටින යුවතියකි.ඔහු දැකීමෙන් තවත් කලබලයට පත් ඈ සිය දණහිස් අතර මුහුණ සගවා ගත්තාය .යමක් සිදුවී ඇති බව වටහා ගත් කෞෂාල් ඈ අසල දණ තබා වාඩිවූයේය.

“කවුද ඔයා …..”

ඇගෙන් පිලිතුරක් නොවිණි .

“කියන්න කවුද ඔයා ….ඇයි මෙතන ඉන්නේ…ඔයා කාගෙන් හරි හැංගිලාද ඉන්නේ…..”

ඇගෙන් පලවූයේ ඔහුට එකග වූ බව දැක්වෙන හිස සැලීමක් පමණි.ඔහු වටපිට බැලුවේය.මොහොතක් එලෙසම ගත වුවද කිසිවෙකු අසල නොවූයෙන් හේ නැගී සිට ඈට පිටතට පැමිණෙන ලෙස සන් කලේය.

එවිටම පුද්ගලයන් දෙදෙනකු තමා ඉදිරියට පැමිණෙමින් සිටියේ එක් අයෙකු අනෙකාට දැඩි ලෙස බැනවදිමිනි.

“උඹ නිසා තමයි බූරුවෝ ඒකි පැනලා ගියේ …දැන් උඹම හොයපන්…නැත්නම් ලොක්කා අපේ බෙල්ල කයි…”

“ලොක්කා අපි දෙන්නටම ඒකිව බලා ගන්න කීවේ ..උඹ විතරක් හොද මිනිහා වෙන්න හදන්නේ…”

“හරි දැන් හොයපන්කෝ ඒකිව….”

ඔවුන් දෙදෙනා රථ ගාල පුරා යමක් සොයමින් දිවගිය අතර කෞෂාල් තම රිය අසල සිටිය නිසාවෙන් ඔවුන් ඒ අසලට පැමිණියේ නැත.ඉන් සැගවී සිටි යුවතිය කලබල වූ බව දැක්වුනෙන් ඔවුන් සොයන්නේ මැයම බව ඔහු පසක් කර ගත්තේ ය.හේ ඈගේ අතෙකින් අල්වා හුන් තැනින් ඉවතට ගත්තේ ක්ෂණයකිනි.

“මිස්ටර් හොයන්නේ මෙයාව ද දන්නේ නෑ…”

ඔහු ඈ අත්නොහැරම ඔවුන් වෙත ඉදිරිපත් කලේ ය.

“අර බලපන් යකෝ…එකී තමයි ඒ….ඒකි අරූට ඔක්කෝම කීවද දන්නෙ නෑ..”

“කට වහගෙන යමන් …ඒකිව අරන් ඉක්මනට ලොක්කා ළගට යන්නෝනී…..”

ඔවුන් කලබලයෙන් ඒ වෙත දිව ආහ.

“ආ…අරන් යනවා …..”

කෞෂාල් ඇයගේ අත ඔවුනට පෑවේය .ඉන් එක් පුද්ගලයකු ඉදිරියට පැමිණියේ ඇයව ලබා ගන්නා අටියෙනි .

“හෝව්..හෝව්..පොඩ්ඩක් ඉන්න ..අරන් යන්න කලින් කියනවා ඇයි අරන් යන්නේ, කොහෙද අරන් යන්නේ කියලා …”
එයින් දෙදෙනා වික්ෂිප්ත ව ගියහ.

“මේ…මේ..අ..අපි…එ..මේ…. ”

“උඹලාට කියන්න දෙයක් නැතුව ඇති නේද ..ඒත් මට තේරුම් ගන්න පුළුවන් උඹලා මොකාටද එන්නේ කියලා ..අහිංසක කෙල්ලෙක් ට නිදහසේ ජීවත් වෙන්න දෙන්නෙ නැති තමුසෙලා හරියට තිරිසන්නු වගේ බන්..”

“මේ මහත්තයා …මේක මහත්තයාට අදාල දෙයක් නෙවෙයි .මහත්තයා තමන්ගේ වැඩක් බලාගෙන හිටියානම් තමයි හොද ..නැත්නම් පසුතැවෙන්න වෙයි..”

“ඒක හරි මහත්තයා …දැන් ඉක්මනට කෙල්ල අපිට බාර දීලා මහත්තයා යන්න….”

ගත වූයේ නිමේශයකි.කෞෂාල්ගෙන් පහර කෑ ඔවුහු නැගිට ගත නොහී එහිම හිදගෙන උන්හ.

“ඇති නේද මිස්ටර්…මින් පස්සේ මේ කෙල්ල දිහා ඇහැක් ඇරලා බලන්න හිතන්නවත් එපා..එදාට උඹලා මං ගැන තවත් හොදට දැනගනී…”

එක් අයෙකුගේ කොපුලකට පහරක් එල්ල කල හේ දුටු දෙයින් බියපත්ව මෝටර් රියට බර වී හුන් යුවතිය දෙස බලා රියදුරු අසුනට යාබද අසුනේ දොරටුව විවෘත කලේය .

“නගිනවා….”

ඔහු දෙස නෙත් යොමා සිටියද ඈ කල්පනාවක ගිලී සිටියෙන් ඔහුගේ අණ ඈට නෑසුණි.

“ඇවිත් නගිනවද නැද්ද කාර් එකට….”

එයින් සිහි එළඹි ඈ විත් රථයට ගොඩවූයේ මුහුණ පහතට යොමු කරමිනි .හේ ද රියට නැග දොරටුව වැරෙන් වසා දමා රථය පනගැන්වූ අතර ඈ හා වදනක් හෝ නොපවසමින් වේගයෙන් රිය පැදවූයේ සිය නවාතැන වෙත ය.

**************************************************
ඈ නිවසට කැදවා ගිය ඔහු විසිත්ත කාමරයේ ඇයව හිදුවා මුළුතැන් ගෙයට වැදුණේ ඈ සදහා බීමට යමක් සැකසීම සදහා ය.

“මෙන්න….මේක බොන්න….”

තවමත් බියෙන් පසු වූ යුවතිය ඔහු පිලිගැන්වූ සිසිල් බීම වීදුරුව ගැනීමට මැලි වූවාය

“ගන්නවා මෝඩියේ මං මේකට මුකුත් දාලා නෑ …මේකිට තාම මාව විශ්වාස නෑනේ ..”

“න්…නෑ…මේ…ම්…මං …මේ…”

“ආහ් ..මෙයා කතා කරනවා නේද …ඕක බීලා කියන්නකෝ මට මොකද වුනේ කියලා ….”

ඔහු ඈ හරියාකාරව දුටුවේ මේ මොහොතේදී ය.දණ තෙක් වූ ගෙතූ වරලස, හුරුබුහුටි වත,දගකාර දෙනෙත මෙන්ම අහිංසක පෙනුම ඈ වෙත නෙත්කලු බවක් ගෙන දී ඇති බව ඔහු සිතුවේය .

මොහොතක් ගතවන තුරුම ඈ හිස පහතට යොමා සිටි අතර නිකුත් වූ ඉකිබිදීමෙන් ඈ හඩා වැටෙන බව ඔහු වටහා ගත්තේ ය.

“අනේ කෙල්ල ….මොකද කරන්නේ ඔය…මං කැමති නෑ කෙල්ලෙක් ගේ කදුලු දකින්න….
කෝ…මේ බලන්න …මං ඔයාගෙ අයියා කියලා හිතලා ඔය හිතේ පිච්චෙන ඒ දේ මට කියන්න ළමයෝ……”

ඔහු ඈ අසලින් ම අසුනේ හිදගත්තේ ඈ සනසන අටියෙනි .

“අනේ මහත්තයා …මං කොහොමද ඒ දේවල් කියන්නේ …මට දැන් ජීවත් වෙලා වැඩක් නෑ මහත්‍තයෝ.මගේ ජීවිතේ විනාශ වෙලා ඉවරයි ..”

?????????????????????

නවකතාවක් ලියන අතරේ හිතට ආපු පුංචි අදහසක් අකුරු කලේ … ඇප් එකට වගේ ම කතා ලියන්නත් අලුත් නිසා ගොඩක් අඩුපාඩු ඇති … මගේ අක්කිලා නංගිලා මල්ලිලා ඔක්කොගෙන්ම ඉල්ලනවා මට ඒ වැරදි පෙන්නලා දෙන්න කියලා …