“මං වගේ කෙනෙක් බේරගත්තාට ඔයාට…ප්..පින්..මහ…ත්ත..යෝ……”

“අයියෝ ඉතින් …මට පින් එපා ..ඔයා ගැන දැනගන්නයි ඕනි ….කියන්න මට ඔයා කවුද? කොහෙද ඉන්නෙ? ….”

“මහත්තයෝ මං කියන්නම්…ම්..මං ආශා…අවුරුදු විස්සයි.මේ නගරෙන් ගොඩක් ඈත ගමක තමයි ජීවත් වුනේ … මට හිටියේ මගේ අත්තා විතරයි. අනේ මං අර මනුස්සයාට රැවටිලා එයා එක්ක ආවේ නැත්නම් තාමත් අත්තාව බලාගෙන සතුටින් ඉන්නවනේ..”

“අර මනුස්සයා කීවේ ?”

“එයා රෝහිත .ගමේ පන්සලේ තියන දහම් පාසලට ආධාර කරන්න කියලා ආවේ.මං ඒකේ නංගිලා මල්ලිලාට ඉගැන්නුවා . එතකොට තමයි මුණගැහුනේ එයාව .එයා දහම් පාසල් ගොඩනැගිල්ල හදන්න දායක වුනු නිසා නිතරම පන්සලට ආවා ගියා . එයා ආවාම මාත් එක්ක ටිකක් වෙලා කතා කර කර ඉන්නවා . මාසෙකට විතර පස්සේ මගෙන් එයා ඇහුවා එයාව බදින්න කැමති ද කියලා ”

“තමුසේ මෝඩි වගේ එක පාරටම හා කීවා .”

“නෑ….එයා අපේ අත්තාගෙනුත් ඇහුවා .පේන්න වැරැද්දක් නැති නිසා අත්තා වුනත් ඒ දේට කැමති වුනා.අත්තාව දාලා එන්න බෑ කියද්දි අත්තා බලන්න ඉක්මනට යමු කියලා තමයි මාව අඬගහගෙන ආවේ..
එ…ඒත්…අ.ඒ…ම්..මිනිහා ……..”

ඈගේ දෙනෙතින් යලිත් කදුලු කඩා වැටුණේ සිදුවූ දේ පිළිබඳ ඉඟියක් කෞෂාල් වෙතද පෙන්වා දෙමිනි .

“ආශා…ඒ මිනිහා ඔයාට මොකක්ද කලේ ….ඌ ඔයාව
බැන්දේ නැද්ද ?”

“නෑ මහත්තයා …එයා මාව බදින්න කියලා තමයි කොළඹ එක්කර ගෙන ආවේ .ඒත් මෙහෙ ආව දා ඉඳන් මාව කාමරේක හිර කරලයි තිබ්බෙ . දවස් දෙක තුනකට සැරයක් ඇවිත් බලලා යනවා ..ඒත් පෙරේදා ආවේ තවත් මනුස්සයෙක් එක්ක .එතකොට තමයි මට ඒ මිනිහාගේ උවමනාව තේරුනේ…”

“ඒ තිරිසනා ඔයාව අර මිනිහාට විකිනුවා ද?”

දෑත් මත මුහුණ හොවාගෙන සිටි ඈ හිස සලමින් එය පිලිගත්තාය .

“ඕ…ෂිට්…”

කෞෂාල් තම කලවා මත වැරෙන් පහරක් එල්ල කරගත්තේ රෝහිත කෙරෙහි හට ගත් දැඩි කෝපය නිසාය. මොහොතකට පසු ඇගේ හිස එසවුන ද ඔහු ඒ දෙස නොබැලුවේ ඈ වෙත අසරණකමක් දැනේවි යැයි සිතමිනි .

“ම්..මහත්තයා ….මං යන්නම් …මහත්තයාට පිං මාව බේරා ගත්තාට…මං නිසා මහත්තයාට කරදරයක් වෙන්න දෙන්න බෑ මට .”

“කොහෙද යන්නෙ එතකොට …….”

“මං දන්නේ නෑ ….කොහෙ හරි යන්නම් ….හිස හැරුණු අතක…”

“මේ නංගි ….කරපු මෝඩකම් මදි ද…දැන් ආයේ ම අරුන් ට අහු උනොත් …”

“කලින් වගේ පැනලා එන්නම් ….”

“හොදයි හොදයි ….හැබැයි ආයේ බේරා ගන්න මං නම් මේ රටේ ඉන්නේ නෑ …මොකද මං හෙට ආපහු යනවා ”

“ඒත්…කමක් නෑ මහත්තයා .. මගේ ඉරණම එහෙම නම් ලියවිලා තියෙන්නේ මට ඒක වෙනස් කරන්න බෑනේ …”

“ආශා…මගේ යකා අවුස්සන්නේ නැතුව ඉන්නවා . මටත් පිස්සු මේ වගේ මෝඩ කෙල්ලෝ ගැන හිතනවට…”

“මට සමාවෙන්න මහත්තයා ….මං මෝඩයි තමයි . ඒවගේම ගොඩක් අවාසනාවන්තයි .මට බෑ මහත්තයාට බරක් වෙන්න ..”

ඇගේ දෙනෙත් යලි කදුලින් පිරුනෙන් ඔහුගේ සිත මදක් සැලුනේ ය.

“මේ අහනවා..වෙච්චි දේවල් වෙලා ඉවරයි .ඒ දේවල් ආයේ වෙනස් කරන්න බෑ.මං හෙට උදේම ඔයාව ඔයාගෙ ගමට ඇරලවන්නම්…”

“බෑ මහත්තයා …මට ආයෙ ගමට යන්න බෑ..ඔයා දන්නෙ නෑ ගමේ අය ගැන . මිනිස්සු මං ගැන මොනවා නොහිතයිද …”

“අනේ මන්දා ඔයා නම්…ම්ම්ම්ම්…..මොකද කරන්නේ …
හරි එහෙනම් ඔයා දැන් වෙච්චි දේවල් අමතක කරන්න ඕනි ..සදහටම … මේ ඉන්නේ අලුත් ආශා කෙනෙක් ..හරි නේද ..සේරටම කලින් කියන්න ඔයාට මාව විශ්වාස ද ?”

“ඔ..ඔව් මහත්තයා …ඒත් ඇයි??”

“එහෙනම් එච්චරයි ….මං ඔයාට රූම් එකක් ලෑස්ති කරලා දෙන්නම්…හැබැයි ඔයාට දෙන්න ඇදුම් නම් නැහැ මං ළඟ.හෙට උදේ වෙනකං ඔහොම ඉන්න ..යන්නකෝ.. දැන් ගිහින් රෙස්ට් කරන්න….”

ඇය යමක් විමසීමට තැත් කළ ද ඔහු ඇයව වළකා ඉහළ මාලයේ වූ කුටියක් වෙත ඈව කැඳවාගෙන ගොස් එය සූදානම් කර දුන්නේය .

*****************************************************

“නෝනා…. පුංචි නෝනා ….”

“ම්ම්ම්…..ඔයා ක්…කවුද ……”

“මං සීතා..මං තමයි මේ ගෙදර බලා ගන්නේ .පුංචි මහත්තයා කීවා නෝනාට ඉක්මනින් ලෑස්ති වෙලා පහලට එන්න කියලා .”

“ඒත්…මට අදින්න වෙන ඇදුමක් නෑනේ නැන්දේ ….”

“මේක ගන්න නෝනා …මගේ දුවගේ අලුත්ම ඇදුමක් . මහත්තයා මට කීවා ගෙනත් දෙන්න කියලා ..නෝනා ඕක ඇදගෙන පහලට එන්න .මං කෑම ලෑස්ති කරන්නම් .”

ආශා ඈ දුන් ඇදුම් හැදගෙන සූදානම් වූයේ ඔහු තමා කැටුව කොහි යන්නේ දැයි සිතමිනි .එහෙත් ඔහු කෙරෙහි වූ විශ්වාසය නිසාම කඩිනමින් හැද පැලදගත් ඇය පහත මාලයට පැමිණ සීතා පිලිගැන්වූ ආහාර භුක්ති වින්දාය.

“ආ කෙල්ල …ඇහැරලා නේද …ඉක්මනට කාලා එන්න..මං වාහනේ ඉන්නම්…සීතා අම්මේ මං යනෝ..”

කෞෂාල් ඈ දෙස නොබලාම සීතාට පවසමින් නිවසින් ඉවතට ගියෙන් ඈ ද ඒ සමඟම පැමිණියේ ඔහු තමා හා උරණ වේ යැයි බියෙනි.

ඔහු ඇයව කැඳවාගෙන ගියේ නගරයේ ප්‍රසිද්ධ කාන්තා ඇදුම් අලෙවිසැලකටය. ඈ හා කිසිවක් නොදෙඩූ හේ වෙළෙඳ සේවිකාවක කැදවා යමක් පවසා ඉවතට ගිය අතර එම කාන්තාව ඈ සදහා අවශ්‍ය සියළු ඇදුම් පැළදුම් තෝරා ඇය අතට පත් කලාය .

එකවරම පිටුපසින් පැමිණි යමෙකු ආශාගේ අතින් අල්වා ගත්තෙන් ඈ බිය වී හැරී බැලුවාය .එහි වූයේ පෙරදා කෞශාල්ගෙන් පහර කෑ එක් පුද්ගලයෙකි .

“ම්…මාව අතාරිනවා …මට යන්න දෙනවා …”

“යන්න දෙන්න …දැන් තමුසෙට යන්න තියෙන්නේ අපේ මහත්තයා ළඟට …නැත්නම් පරලොව තමයි ….මෙහෙ එනවා යන්න…”

ඔහු ඈව ඇද ගෙන යාමට සූදානම් වත්ම කෞෂාල් පැමිණ ඔහුව වළක්වන ලද්දේය.

“උඹට ඊයේ කාපු පාරවල් සැර මදි උනාද ? අතෑරපන් කෙල්ල ව..නැත්නම් මං උඹට …”

කෞෂාල් ඔහුට පහර දීමට සූදාන වත් ම පැමිණි අයෙකු ඔහුගේ කමිසයෙන් අල්වා ගත්තේය.

“උඹද ඊයේ මගේ එවුන්ට ගහපු චන්ඩියා …මගේ කෙල්ලව උස්සන් ගියේ උඹද…”

“ඕ.. හෝ…මේ මිස්ටර් රෝහිත වෙන්න ඕනි . ආශා ඔයාගේ චොයිස් එකනම් කියලා වැඩක් නෑ ….ඒක නෙවෙයි .දැන් තමුසෙ කීවේ මේ තමුසෙගේ කෙල්ල කියලා ද…”

“ඔව්…මං බදින්න ඉන්න කෙල්ල තමයි මේ.අපි දෙන්නා මැද්දට එන්න උඹ කවුද ….”

“මං කවුද කියලා උඹ ඕනි එකක් හිතා ගන්නවා…හැබැයි උඹ වගේ වනචරයෙක් කියලා ඇරෙන්න…අනික් එක ආශා තමුසෙගේ කවුරුවත් නෙවෙයි.කලින් කාගෙ කවුරු උනත් දැන් මේ ඉන්නේ මගේ නංගි .. ඉතින් මෙයා කවදාවත් තමුසෙ ළඟට එන්නෙත් නෑ….”

“උඹට හොදින් කියලා බෑ වගේ …”
රෝහිත ඔහුට පහර දීමට සූදානම් වූයේ ය.එවිටම එතැනට පැමිණි අලෙවි සැලේ කලමනාකරු ඔවුන්ගේ කතාබහට මැදිහත් විණ.

“එක්ස්කියුස් මී සර්…සර් ට මොකක් හරි ප්‍රශ්නයක් ද”

ඔහු විමසුවේ කෞෂාල්ගෙනි.

“ප්‍රශ්නයක් නැත්තෙම නෑ මිස්ටර් දේශාන් . මේ වගේ චීප් අය ශොප් එකට එන එක එච්චර හොද මදි නේද හරියට කතා කරන්නවත් දන්නේ නෑනේ ?”

“සොරි සර් …මං මේ මනුස්සයාට පැහැදිලි කරන්නම් …”

ඔහු එලෙස කෞෂාල් වෙත ගෞරව දැක්වීම රෝහිතට මෙන්ම ආශාට ද මහත් කුකුසක් ගෙන දුන්නේය .

“මොකක්ද මිනිහෝ මෙතන වෙන්නේ …මේකා වගේම මාත් මෙතන කස්ටමර් කෙනෙක් .ඇයි එහෙනම් මේ වැඩි සැලකිල්ල ….”

“වෙනසක් තියනවා මිස්ටර් ..මොකද මේ ඉන්නේ…….