මම උදේම නැගිටලා ලෑස්ති වුණා අම්මා බලන්න යන්න ටීච කෑම එකක් ඔතලා දුන්නා.ක්ෂිතිජටත් අද පන්ති මාත් එක්කම යන්න ලෑස්ති වුනා එයත්.

“අපි ගිහින් එන්නම් ටීච එහෙනම් .”

“මම ඊයෙත් කිව්වා ටීච කියන්න එපා කියලා .දෙන්නම පරිස්සමින් ගිහින් එන්න පුතේ .”

“සනු මම එහෙනම් ක්ලාස් එකට යනවා .පරිස්සමින් යන්න එහෙනම්.”

“හරි ක්ෂිතිජ මම යනවා.මම දවල්ටත් ඉදලම එනවා හිතුනොත්.”

“මාත් ක්ලාස් ඉවර වෙලා එන්න බලන්නම්.”

මම ඉක්මනට ආවා හොස්පිට්ල් එකට.අම්මා බලන් ඉන්නවා මම යනකොට .

“පුතේ ආවාද මග පුතා .අනේ මම නිසා වෙච්ච දෙයක් කෑවද පුතේ .මගෙ පුතා අසරණ වෙලා නේද මම නිසා.”

“අනේ එහෙම නෑ අම්මා ටීච මට හොදට සැලකුවා.ඩොක්ට මොනාද කිව්වෙ අම්මේ.”

“මොකුත් කිව්වේ නෑ පුතේ .දැන් එයි ඩොක්ට තව ටිකකින්.”

එතකොටම ඩොක්ට ආවා.
“ආ මේ පේෂන්ට්ගේ භාර කාරයා ඔයා නේද මට ටිකක් කතා කරන්න ඕනි.”

“හරි ⁣ඩොක්ට ”

අම්මට කන්න කියලා දවල්ට එන්නම් කියලා මම ඩොක්ට හම්බ වෙන්න ගියා .

“කියන්න ඩොක්ට ”
“මේ ඔයාගේ අම්මා නේද .කලබල වෙන්න එපා මම කියන දේ අහලා .අම්මගේ තත්වේ එච්චර හොද නෑ .එයාගේ පෙනහලු දිහා වෙනවා.මුලදී දැන ගත්තා නම් මොකක් හරි කරන්න තිබුනා .ඒත් දැන් ගොඩක් පරක්කු වැඩියි.”

දෙවියනේ මේ මොනාද මට ඇහෙන්නේ .අනේ මගේ අම්මා.මට ඉන්න එකම වස්තුව.ඇගටත් පන නෑ වගේ මාව නාකන් කැරකෙනවා වගේ.

“අනේ ඩොක්ට මගේ අම්මව සනීප කරලා දෙන්න.මට ඉන්නේ එච්චරයි ඩොක්ට .අම්මා නැත්තම් මගේ ජීවිතෙන් වැඩකුත් නෑ.”

“පරක්කු වැඩියි දරැවෝ දැන්.කරන්න කිසිම ට්‍රීට් මන්ට් එකක් නෑ අපිට දැන්.බෙහෙත් එකක් තියෙනවා ටිකක් ගනන් ඒක ලියලා දෙන්නම් අරන් දෙන්න.ඒකෙන් අම්මට ලැබෙන්⁣නේ සහනයක් විතරයි හැබැයි .අම්මව මහන්සි කරන්න එපා වැඩිය .පුලුවන් තරම් පරිස්සම් කරන්න .”

ඩොක්ට දුන්න කොලෙත් අරන් නැගිටල ආවා.ඇවිද ගන්න වත් සිහියක් නෑ.හොස්පිට්ල් එකේ අයිනක තිබුණ බංකුවකින් වාඩි වුනා.අනේ මගේ අම්මා බේරලා දෙන්න දෙවියනේ .අනේ මට ඉන්නේ මගේ අම්මා විතරයි දෙවියනේ .කදුලු පේලි කම්මුල් ⁣දිගේ ගලා ගෙන යනවා.ඒත් ඒවා පිහිදන්න වත් මට කිසිම ඕනි කමක් නෑ.ඔහේ ගලාගෙන ගිය දෙන් ඒවා.
??????????????????

“ක්ෂිතිජ ගුඩ් මෝනින් ”

” ගුඩ් මෝනින් මෙනාරා .”

“ඇයි ක්ෂිතිජ ඊයේ සන්රැක්ෂ ඇවිත් නැත්තේ ”

“සනූගේ අම්මා ලෙඩ වෙලා මෙනාරා .පව් සනූට ඉන්නේ එයාගේ අම්මා විතරයි ”

“අනේ එහෙමද අපි යමුද එයාව බලන්න ”

“මම දවල්ට යනවා ක්ලාස් ඉවර වෙලා.ඔයත් මාත් එක්ක එහෙනම් ”

ක්ලාස් ඉවර වෙනකන් මම ඉවසිල්ලක් නැතුව හිටියෙ .

“මෙනාරා යමු නේද”

“යමු ක්ෂිතිජ ”

අපි හොස්පිට්ල් එකට ආවා.මං දැක්කා සන්රැක්ෂ බෙන්ච් එකක වාඩි වෙලා ඉන්නවා.

” සන්රැක්ෂ කොහොමද දැන් අම්මට”

දැන් තමයි මම සන්රැක්ෂගේ මූන දැක්කේ.ඇස් රතු වෙලා.මූන මැල වෙලා.

“සනූ ඇයි මේ.ඇයි බන් මොකක්ද වුනේ”

” ක්ෂිතිජ මගේ අම්මා .අනේ ක්ෂිතිජ මට අම්මව සනීප කරලා දීපන් බන් අනේ මගේ අම්මා මට ඉන්නේ එච්චරයි බන්.”

“ඇයි බන් අම්මට මොකද අඩන්නේ නැතුව කියපන්කෝ”

“අම්මගේ පෙනහලු දියවෙනවලු බන්.දැන් පරක්කු වැඩියිලු බන් සනීප කරන්න බැරිලු.අනේ ක්ෂිතිජමගේ අම්මා ”

“අඩන්නේ නැතුව හිටපන් බන්.දැන් ඇඩුවා කියලා හරි යන්නේ නෑනේ.අම්මට දුක හිතෙයි උබ අඩනවා දැක්කම .දැන් අම්මව පුලුවන් තරම් සතුටින් තියපන් පරිස්සම් කරපන්”

මම ඇත්තටම ක්ෂිතිජ ගැන කිසිම දෙයක් දන්නෑ .ඒත් මගේ හිතත් අමුතු වේදනාවකින් පිරිලා.මටත් ඇඩෙන්න වගේ දැන් .

“අනේ සන්රැක්ෂ අඩන එක නවත්තන්න දැන් ප්ලීස්”

” මට ඉන්නේ මගේ අම්මා විතරයි මෙනාරා අම්මා තමයි මගේ මුලු ලෝකෙම අම්මා මාව හදා ගන්න කොච්චර දුක් වින්දද.ඔයාලට වගේ උතුරලා යන්න සල්ලි නෑ මෙනාරා අපිට .මගේ අම්මා නැත්තම් මම කොහොමද ජීවත් වෙන්නේ .මට අම්මව බලා ගන්න ජොබ් එකක් කරන්න බැරි කමක් නෑ .ඒත් මම මහන්සි වෙලා ඉගෙන ගන්නේ අම්මගේ හීනේ වෙනුවෙන් ”

අපි දෙන්නගේ කතාව කොච්චර වෙනස්ද.මමත් මේ අහිංසක හිත කොච්චර රිද්දන්න ඇතිද.මම කලින් දැනන් හිටියෙ නෑනේ මේවා.එතකොට සන්රැක්ෂට තාත්තා නැද්ද .මොනා උනත් පව්.සල්ලි වෙනුවෙන් මගේ මමී ඩැඩී ජීවත් වෙන්නේ මේ අහිංසක මිනිස්සු ජීවිත් වෙන්න සල්ලි හොයන්නේ.මම මෙච්චර කාලයක් ජීවිතේ ගැන හිතන් හිටිය විදිහ කොච්චර වැරදිද.මම සන්රැක්ෂට උදව් කරනවා.

“සනූ මොනා හරි බෙහෙත් එහෙම ගන්න තියෙනවද .”

“ඔව් බන් මේක ගන්න කිව්වා ටිකක් ගනන් කිව්ව බන්”

” ඕක දෙන්න මට මම ඒක අරන් එන්නම්.ඔයාලා එහෙනම් අම්මව ගෙදර අරන් යන්න ලෑස්ති කර ගන්න .මාව එක්කන් යන්න ඩ්‍රයිවර් එනවා කිව්වා ඒකෙම යමු.”

“හරි මෙනාරා ඉක්මනට එන්න එහෙනම් .”

❤️?❤️?❤️?❤️?❤️?❤️?❤️?❤️?❤️?

සන්රැක්ෂට මොනා වෙයිද ඉස්සරහට…..

ආරෙයි දග පවුල ?❤️