❤ දිව්‍යාංගනා❤
අවසාන කොටස
? ප්‍රේමය නම් කිමැයි කියා:

නිවස තුලට පැමිණි ඈ මදක් බියමුසු බවකින් සිටිනු මා දුටුවේය .
“ඇයි බය වෙලා වගේ ඉන්නෙ? ”

මා සාලයේ වූ සෝපාවෙන් අසුන් ගෙන සපත්තු ගලවන අතරතුර ඇගෙන් ඇසුවේය . ඇය තාමත් හිටගත් ඉරියව්වෙනි.
” මම මෙහෙම ගෙදරින් පිට ඉදලා නෑ අයියෙ”
” අපිට එහෙම ඉන්නත් පුරුදු වෙන්න වෙනවා නිවර්තනා , මොකද ජීවිතේ හැමදාම එක වගේ නෑනේ ,”
” මම මේ ගෙදර හිටියොත් අයියට කරදරයක් , අයියගෙ නිදහස නැති වෙනවා ඒකෙන් , මම හෙට උදේම යන්නම්”
ඇය පැවසූ දෙය අසා සිටි මා සෝපාවෙන් නැගිට ඇයට ලං විය.
” හොදයි දැන් කොහෙද යන්න හිතන් ඉන්නෙ”
” එහෙම හරියටම තැනක් නෑ අයියෙ , මම හොයාගන්නවා”
ඇය බිම බලාගෙන කතා කරන අයුරු දුටු මා හට සිහින් සිනහවක් මුහුණට පැමිණියේ ඇගේ ඒ පුර හඳ වැනි මුහුනේ අයිතිය දැනටමත් මගේ යැයි සිතුනු නිසාදැයි මට නොහැගිනි.
” මේ අහන්න නිවර්තනා , ඔයා ඒ කලින් කියපු දේ මට බස් හෝල්ට් එකේදි හිතුනා නම් මම මෙහෙම ඔයාව එක්කන් එන්නෙ නෑනේ, ඔයා හිතනවා වගේ නෙවෙයි මේ ලෝකේ .. අර ඔයාගේ අම්මගෙ දෙවෙනි කසාදේ මනුස්සයා වගේ අය හැම තැනම. සමහරවිට මම ඔයාව දාලා ආවා නම් , ඔයා ඒ වගේ කරදරේක වැටෙන්න තිබුනා … මම කලින් කිව්වා වගේ ඔයා කැමති කාලයක් මෙහේ ඉන්න”

ඇය සෙමෙන් හිස ඔසවා මා දෙස බැලුවේය .
” දැන් ගිහින් වොෂ් එකක් දාගන්න . මම අනිත් කාමරේ ලෑස්ති කරලා තියන්නම්, කෑම කාලා හොඳට නිදාගන්න ”
…………………………….? …………………………..

සති අන්තය ඇය සමඟ නිවසේ ගෙවී ගියේය. මින් පෙර මා නිවසේ සිටිනා විට දැනෙන පාළුව තනිකම නැතිව ගොසින්ය. නිවසින් දුරකථන ඇමතුමක් ගත්තේද කලාතුරකින් නිසා මා දවස ගෙවූයේ ගිටාරයත් සමගයි .. නමුත් මේ සති අන්තය නිවර්තනා සමඟ වෙළඳසැලට ගොස් කෑමට අවශ්‍ය බඩු බාහිරාදිය සහ අනෙකුත් දේවල් රැගෙන එන්නට විය.

සඳුදා උදෑසන මා නැගිට රැකියා ස්ථානයට යාමට ලෑස්ති විය. උදෑසනම තේ කෝප්පය මගේ අතට ලැබුණි. ඇද පැළඳ අවසන්වත්ම උදෑසන සහ දහවල් කෑම පාර්සල් දෙක ⁣ඇය විසින් මේසය මත තැබුවේය .
” මම එනකොට හතහමාර වගේ වෙනවා . පාළුයි නම් ටී.වී එක දාගෙන බලන්න .. වත්තෙ ඇවිදින්න බය වෙන්නත් එපා , වටේටම තාප්පෙ ගහලා ගේට්ටු දාලානෙ තියෙන්නෙ, කවුරුත් එන්නෙ නෑ. ”

මා එසේ පවසමින් නිවසින් පිට විය ..මා නොපෙනී යන තුරු ඇය ගේට්ටුව අසලට වී බලා සිටියේය.

………………………….?……………………………………………

” අඩේ අද චමීරයා උයලා කෑමත් ගෙනල්ලා ”
දහවල් කෑම වේලාව තුල මාගේ සේවා ස්ථානයේ මිතුරන් මා හට විහිළු කරන්නට විය.
” බලමු මෙයාගෙ කෑම කොහොමද කියලා, සුවඳ නම් තියෙනවා සුපිරියටම ”
ඔවුන් සිව් දෙනා මගේ බත් පතට ලං වී එහි රස බැලුවේ මටද අහුරක්වත් ඉතුරු නොකරමිනි.
” යකෝ මූ බොරුවටනෙ කඩෙන් කාලා තීන්නෙ , අපි වෙලාවක එනවා උඹේ ගෙදර කෑම වේලක් කන්න. සිරාවටම මාර රසයි බන්”
මා සිනහව තද කරගෙන සිටියේ ආයාසයෙනි . ⁣ඒ කිමෙක්ද කෑම වේලෙහි නියම කෝකියා මා දන්නා නිසාය.
” මේ හෙට ගයාන්ගේ උපන්දින පාටිය ..සෙට් එකම පහට ඕෆ් වෙලා යමු හරි”
” ගියාට කමක් නෑ ඔන්න මට හෙට නම් බොන්න බෑ ”
මාගේ කටින් එසේ පිටවිය.
” ආ මෙන්න මෙයා. උඹ වෙනදට බලන් ඉන්න එකානේ , බෝතලේ කඩපු ගමන් සැන්ඩි නැතුව ගහන්නෙ .. අනේ බොරු එපා චමීරයා”
” බොරු නෙවේ බන් මට හෙට බෑ ”
” යකෝ ගහලා ගිහින් නිදාගනින් , ඇයි උඹ හෙට බීලා ගමේ යනවද?”
…………………………..?………………………………….

මා බසයෙන් බැස නිවස බලා ඉක්මනින් පා තැබුවේය . නිවසේ ඉදිරිපස බල්බය දැල්වුණි . ගේට්ටුව විවර කරන ශබ්දය ඇසී නිවර්තනා දොර විවර කලේය.
” බස් එකෙන් බැහැලා දිව්වද?”
ඈ සිනාසෙමින් මගෙන් ඇසුවේ නිවසට ඇතුලු වනවාත් සමඟය .
” අයිස්ක්‍රීම් එකක් ගෙනාවා දියවෙයි කියන බයට ඉක්මනට අරන් ආවා ..”
මම අයිස්ක්‍රීම් පෙට්ටිය ඈ අත තැබුවේය . එය ශීතකරණයට දැමූ ඇය මා ඉදිරිපස අසුනෙන් වාඩි විය.
” අයියා වොෂ් එකක් දාගෙන එන්න , මම තේ එකක් හදන්නම්”
” ආ මේ මම ඔයාට පොඩි ගිෆ්ට් එකක් ගත්තා , මෙන්න”
එය කුඩා ජංගම දුරකථනයකි .
” අනේ ඇයි අයියෙ මේව ..අපරාදේනෙ අයියගෙ සල්ලි ”
” ඒකට කමක් නෑ ළඟ තියාගන්න . හදිස්සියකට ඕන වෙනවනෙ. අනිත් එක මම හෙට යාළුවෙක්ගෙ පාටි එකකට යනවා ඔයා කාලා නිදාගන්න .එද්දි ටිකක් රෑ වෙයි ..මම ඇවිල්ලා කතා කරන්නම්”

…………………………..?…………………………………………..

පසුදා සවස පහට වැඩ නිම කල අප විසින් ගයාන්ගේ සාදයට එක් විය. මා මිතුරන් සිව් දෙනා සහ තවත් පිරිසක් එහි විය. රාත්‍රී හතට පමණ මා නිවර්තනා වෙත දුරකථන ඇමතුමක් ගත්තේය .
” හොඳට දොරවල් වහගෙන නිදාගන්න ”
” අයියා පරිස්සමෙන් එන්නකො , මම බලන් ඉන්නවා”

ඈ අවසානයට පැවසූ දේ සිහියට තබා ගත් මා යහළුවන් සමඟ එක් විය.
සාදය අවසන් වත්ම අප සියල්ල වෙරිමතින් සිටියේය. අවසානයේ නිවසට පැමිණෙනා තුරු මා අවසිහියෙන් මෙන් සිටියේය.

” අඩෝ චමී, උඹේ නවාතැනට ආවා .. යමන්”
ඒ හඩ ඇසෙත්ම මා වෙරිමත පසෙක දමා කෙසේ හෝ වෑන් රථයෙන් බැසගත්තේය .
” මේ හිටපන් මම උඹව ගේ ඇතුලට ගිහින් දාන්න..තෝ ගෙදර ලයිටුත් දාලද ගියේ ..”
මහේෂ් පැමිණීමට සැරසුනද මා එය වළක්වා ගත්තේය.
” නෑ නෑ , මට වෙරි නෑ මට වෙරි නෑ මම යනවා උඹලා පලයන්”
මා හනික ගේට්ටුව විවර කර එය වසා දමා නිවස දෙසට පියනැගුවේ වෑන් රථය පිටව ගිය පසුවයි.
” ෂික් , වැඩි වුනානේ ..කෙල්ල මොනවා හිතයිද දන්නෑ ..කෙලින් යන්නෝන”
මා දොරට ගැසීමට සැරසෙත්ම ඇය දොර විවර කලේය.
” පොඩ්ඩක් පරක්කු වුනා ඔයා කෑවද?”
” මම කෑවා , අයියා ගෙට එන්නකො, තාම එළියෙනෙ”
මා වෙරි බව නොපෙන්වා යාමට සැරසුනත් එය එසේ නොවීය පු⁣ටුවක කකුල වැදී මා වැටෙන්නට ගියත් එයින් බේරුනේය.
” අයියා වොෂ් එකක් දාගන්න , මම ඇදුම් ගෙනත් දෙන්නම් ”
ඇය රාත්‍රී ඇදුම් ගෙනත් දුන් පසු මා අසීරුවෙන් නාන කාමරයේ කෙලින් සිට නා ගත් අතර එයින් පිටතට පැමිණ කාමරයට ගියේය.

ඇඳට වැටුනු මා හට තද හිසේ කැක්කුමක් එන්නට විය. මා තදින් හිස අල්ලාගෙන කෙදිරි ගාන්නට විය. අම්මේ ….අම්මේ..
” මා සිටින්නේ කොහේදැයි මට වැටහුනේ නැත”
තවත් තත්පර කිහිපයක් ගත වූ තැන කවුරුන්හෝ මගේ හිස පිරිමදිනු මට දැනුනි. ඒත් සමඟම මා සුව නින්දකට වැටුනි.

………………………………..?…………………………………………..

පසුදා අවදි වන විට මා හට දැනුනේ කිසියම් වෙනසකි. මා තිගැස්සී ගියේය . එනම් මා සිටියේ නිවර්තනාගේ දෙපා මත හිස තබානය. ඇය මගේ හිස පිරිමදිමින් සිටියේය. ඇයද මා නැගිට ගත් විගස ඇදෙන් නැගිට්ටේය.
” අනේ සොරි..ඔයාට මම නිසා නිදාගන්නත් නැති වුනා”
” අනේ ඒකට කමක් නෑ , අම්මව හොය හොයා පුතා කෑ ගහද්දි මට බලන් ඉන්න බෑනේ ,අකමැත්තෙන් හරි කාමරේට ඇවිත් නින්ද යනකන් ඔලුව අතගෑවා … ”

ඇගේ ඒ සුන්දර සිනාවත් සමඟ එසේ පැවසූ අතර කාමරෙන් එළියට යාමට සැරසෙත්ම මා ඇගේ අතකින් අල්ලා ඇයව මා සමීපයට ගත්තේ හුස්ම වදින දුරටයි
” බැරිද හැමදාම ඒ විදිහට නින්ද යනකන් මගෙ ඔලුව අතගාන්න?”
මා දෑත් ඇයගේ බඳ වටා යවමින් ඇසුවේය.
” පුළුවන් , හැබැයි ..ආයේ ඒ වගේ බොන්න බෑ හරිද…⁣”
” ඒ වගේ බොන්නෑ , පොඩ්ඩයි ⁣බොන්නෙ”
මා සිනාසී ඇගේ නලල මත හාදුවක් තැබුවේය ..
” අයියෙ , ඔයාගෙ ගෙදරින් …”
මා ඇගේ දෙතොල් මත ඇගිල්ලක් තැබුවේය .
” ගෙදර අයගෙ නෙවෙයි ..ඔයා මගේ , අපිට ලස්සනට ජීවත් වෙන්න මේ හොදටම ඇති ..අපි හැමදේම ටික ටික හදාගමු”
ඇය මා බදාගෙන හිස මාගේ පපුව මත තැබුවේය..

” මගේ මැරුණ අප්පච්චි මට ඔයාව ගෙනත් දෙන්නැති ”
………………………………❤…………………………………………..

? කතාව ලස්සන නම් හිතට දැනුනා නම් Comment එකක් දාන්න…
** මේ කතාව මගේ හිතේ මැවුන එකක්. ඒ වගේම තමයි අපිට ආදරේ කියන දේ අපි කිසිසේත්ම නොහිතන වෙලාවක ලැබෙන්න පුළුවන් .. අපේ දෛවයට අනුව අපේ කෙනා එනකන් අපිට ඉවසන්න වෙනවා..?

?YUKI LIYANAGE