20

” හැලෝ………”
පිරිස අතරින් වෙන්වූ ඈ
දුරකතනයට සම්බන්ද විය …

විනාඩියක කාලයක් ගෙවෙන්නට ඇත. දේදුනුගෙ දෑස් වලින් කදුලු වැක්කෙරුනෙ දුරකතනයද ඈ තින් ගිලිහෙද්දී ..

…………………………………..

තම ගමන් මල්ලද අමතක කර දමමින් ගොඩ නැගිල්ලෙන් පිටට දිව ආ දේදුනු ත්‍රීරෝද රථයට ගොඩවිය.

විනාඩි කිහිපයක් ඇතුලත මහගෙදරට පැමිනි දේදුනු නිවසට වෙතට දිව ගියෙ ..ත්‍රීරෝද රථ රියදුරු කලබලෙන් ඈ පසු පස දිව එද්දී..

” කෝ මගෙ දරුවා…..නැන්දේ කෝ දරුවා….”

” ඒ උඹේ දරුවෙක් නෙමෙයි දේදුනු…..”

කෑගසාගෙන නිවසට පැමිනි දේදුනු තෙනුවර දුටුවෙ එවිටයි…ඇයට දැනුනෙ තමාගෙ ඇගෙ ලේ රත්වෙන ස්භාවයකි.

” මොක්ක්ද මිනිහෝ කිව්වේ……”
සැටියේ වාඩිව උන් තෙනුවරගෙ කමිස කොලරයෙන් අල්ලා ගත් දේදුනු කෑ ගැසුවෙ කෝපයෙනි..

” දුවේ මොකද..මේ…”
තමරා දේදුනුව පසෙකට ඇද දමන්නට විය.

” දුව….හා….කවුද දුව…මම ඔයාගෙ දුවද……ආ කතා කරනවා මන් ඔයාගෙ දුවද..නෑ නෑ මගෙ නෑදෑයෝ කවුරුත් මෙතන නෑ…පොඩි කාලේ ඉදන් …පොඩි කාලේ ඉදන් මගේම අය මට විරුද්ද වෙද්දි මේ මගෙ පවුලනෙ කියලා හිතාගෙන මම කට වහන් බැල්ලියක් වගේ පැත්තකට වුනා ….ඒත් දැන් මගෙ පවුල මෙතන නෑ …තවත් මගෙ ඉවසීම මනින්න එපා මගෙ දරුවා කෝ කියපල්ලා මාව මිනිමරුවෙක් නොකර……”

” දුවේ…….”

” ආයේ මට ඇහෙන්න ඔය වචනෙ කියන්න එපා ….සල්ලි දේපල නිසා මගෙ අම්මව අත ඇරලා දැම්මා…පස්සේ ඒ දෙන්නා මැරුනම දේපල තන්හාවට මාව තියාගෙන උස්මහත් කලා….ඒත් මගෙ හැගීමක් තේරුම් ගත්තද කවුරුවත් ආ…අක්කා අක්කා සුද්දී සුදු නෝනා…..ඔය නම් තමා ඔයාලගෙ ලෝකයම උනේ මේ දේදු …පැංචිව කුනුකූඩෙට දැම්මා..නොකරපු වැරදි වලට දඩුවම් දුන්නා….මගෙ හැගීම වලට බලපෑම් කරා…අන්තිමට බොරු කියලා මට මගෙ ආච්චිවත් නැති කලා…අඩුම ඒ මනුස්සයා අර ඇදක් උඩ පන අදිද්දිවත් උඹලා මට එතනට යන්න දුන්නද…පිට එකෙක් හොරෙක් වගෙ මම මගෙ පණ වගේ ඉදිය ආචිචිව බලන්න ගියෙ….කිසි දෙයක් හොයන්නේ බලන්නේ නැතුව පුකට ගහලා මාව ගෙදරින් පන්නද්දි ඔය සෙනෙහස කොහෙද තිබ්බේ…අක්කගෙ වැරදි තේරෙනකොට …නයා හැව අරිනකොට මම දේවදූතියක් උනා…මගෙ මූනවත් බලන්නැතිව ජහ ජරා විදියට මට බැනපු ලොකු නැන්දට මම පැංචි වෙලා…අක්කව ලොකු කරන් දගලපු මගෙ අම්මා ඔයා…සොරි සොරි අම්මා කියලා හිතගෙන මෝඩයෙක් වගෙ රැවටුන මන් …අද ඔයාට දුව වෙලා ….එතකොට එතකොට තමුන්…මගෙ අක්කා වෙන මිනිහෙක්ට ආදරෙයි කියලා දැන දැන තමුසෙට නේද අක්කව ඕන උනේ…මගෙ ආත්මෙම බල්ලට දාලා තමුසෙ තමුසෙගෙ කරගත්ත ඒ බැදීමට අද මොකද උනේ ආ….එතකොට අක්කා විතරද වැරදි කලේ තමුන්ලා ඔක්කොම නිර්දෝශීද….ශික් විතරක් …අප්පිරියයි මට…අර හයක් හතරක් තේරෙන්නැති කිරි සප්පයව ඔහොම දන් දෙන්න හිතකින්වත් හිතුවෙ කොහොමද දෙයියනෙ…

” පහන්‍ය එයාගෙ අම්මා පුතේ….අපි කොහොමද දරුවගෙන් අම්මා වෙන් කරන්නේ……”

චාන්දනි පවසන්නට විය…

” ඕ …ඇත්තද එතකොට මාව මගෙ අම්මගෙන් වෙන්කලේ මොන හේතුවකටද ආ….කියනවා උත්තර දෙනවා….”

දේදුනුගෙ පැනයට චාන්දනි නිහඩ විය…

” තමගෙ එක්ක ජීවිතේ බෙදාගත්තු ගෑනිගෙ ඌමනා එපා කම් දන්නේ නැති තමුසෙත් පිරිමියෙක්ද ඕයි .. මමත් තමුසෙට ආදරෙ කලා මගෙ පනටත් වඩා ..මම අද පසු තැවෙනවා තමුසෙ වගෙ තිරිසනෙක්ටද මම ආදරේ කලේ කියලා…..”

” පුතේ මොනාද මේ කියන්නේ..”

” කියන්නේ ඇත්ත…..ඒ දරුවගෙ ඇගේ දුවන්නේ මේ මිනිහගෙ ලේ…..”

” නෑ…..”

” නෑ ???…ඒක තම තමුසෙට කියන්න පුලුවන් ලේසිම උත්තරෙ…..එකක් මතක තියාගන්නවා මගෙ දරුවට මොනා හරි උනොත් මම සමාවක් දෙන්නේ නෑ ඔය එක්කෙනෙක්ටවත්…….”

දේදුනු ගුගුරන්නට විය…

තෙනුවර සැටියට ඇදවැටුනෙ තම කුමක් කලේද යන්න සිතමින් පසු තැවෙමිනි.

…………………

දේදුනු යලිත් ත්‍රීරෝද රතයට නැගුනි. ඈ ඉන්පසු කහමල් දෙනිය පාරේ දෙමහල් මැදුරක් ලග රතය නවතා තමා සන්තකවම තිබු චේන්පොට ගලවා රියදුරා අත තැබුවෙ කදුලු සලමිනි.

” මිස් මොකක් හරි ප්‍රශ්නයක්ද….”

” නැ නෑ මාමේ මන් මන් හොදින් හුගක් ස්තූතී මේ උදව්වට මේක තියාගන්න මාමෙ…”

එසේ කියමින් එක මොහොතක් එතන නොරැදී දේදුනු දෙමහල් නිවස තුලට ඇතුල් වන්නට විය..නිවස අන්ද කාරයෙන් වැසී පවති ..කිසිදු මිනිස් පුලුටක සේයාවක් දේදුනු ගේ ඇස නොගැටිනි.

” අක්කේ………..අක්කේ………”
දේදුනු හඩ නගන්නට විය නමුදු ඇගෙ හඩට ප්‍රතිචාරයක් නොවුන තැන ඈ දෙමහල් මන්දිරයෙ උඩු මහලට නගින්නට විය.

අඩවන් කර දමා තිබු කාමරයතුලට ඇතුලුවූ දේදුනුගෙ දෑස් විසල් වන්නට විය..කාමරයෙකොනකට වන්නට පහන්දිව ගැට ගසා තිබුනේ ඇගෙ කටද බැද දමමිනි…

” අක්කේ…”
කලබලයට පත් දේදුනු බිම වැටි සිහිමද ගතියෙන් උන් තම අක්කාව ගතට වාරු කරගන්නට විය…ගැට ගසා තිබු කට හා අත පය ලෙහන්නට විය…

” අක්කේ අක්කේ…මන් …දේදු ඔයාගෙ නන්ගී ආවා ..මොකක්ද මෙ වෙලා තියෙන්නේ …අනේ අක්කී කතා කරන්නකො….”

දේදුනු පහන්දිව එහෙ මෙහෙ සොලවමින් ඇගේ සිහිය ගැනීමට උස්සහ කලේය…

” දේ…දූ…….”
පහන්‍යා කහිමින් වචන ගලපන්නට විය…

” අක්කී…..”

” දරු…වා ….ද…රු…ව…ත්…අරන් …
ය..න්..න …යන්න…මෙහෙ
..න්…….”

” අක්කී අපි අපි යමු ..නැගිටින්න ප්ලීස්…..”

” එයා ඒ…වි …දේ..දු ….දරුවා…අරන්…යන්න……”
පහන්‍යා අමාරුවෙන් තෙපලන්නට විය…
දේදුනු වහා ඈ අසලින් නැගිට ඇදමතට ගොඩ වන්නට විය…එහි සුවසේ නිදා ඉන්නා නෙතුදිව දෝතට ගත් දේදුනු ඈව සිප ගන්නට විය…

” අක්කී අපි යමු….කෝ නැගිටින්න……”
ගතට අපහසු වුවද දරුවත් වඩාගෙන දේදුනු පහන්‍යාව අමාරුවෙන් තම ගතට වාරු කරගන්නට විය….

” මොකුත් කියන්න එපා අක්කී .අපි යමු….”

දේදුනු පහන්‍යා සමග තරප්පු පෙල දිගෙ පහලට බසින්නට විය….

” ආ නෝනා …..වැඩ වගෙ…..”
ඇසුනු හඩත් සමග දේදුනු හැරි බැලුවෙ හඩ ආ දෙසටයි ඒ හඩත් සමග වැදුනු ඇතුල් පහරින් දේදුනු විසිවි ගොස් ඇද වැටෙන්නට විය.පහන්‍යාද ඒ සමගම ඇද වැටෙද්දි දේදුනු වෙර යොදා පුංචි සිගිත්තියව බිම නොවැදෙන පරිදි රැක ගන්නට විය .

“පහර ### අද අහුවුනා මට …උඹ වගේ එකියක් වෙනුවෙන් මම දවස් දාහතරක් හිර කූඩුවෙ ලගින්න ඕනද ආ….කියපිය ආ …දේදුනු වෙතට පහත්ව ඇගෙ නිකටින් අල්ලා සොලවා දැමු රසික දේදුනුගෙ කුසට පයින් පහරක් ගැසුවෙ දේදුනු වේදනාවෙන් කෑ ගසද්දි.

” කෑ ගහපන් තව කෑ ගහපන් මට මේ හිත සනස ගන්න උබේ කෑගැහිල්ල අහන්න ඕන..”
රසික යලි වරක් දේදුනුගෙ කුසට පහරක් එල්ල කර අසල තිබු පුටුවක් මතට වැටෙන්නට විය.

” අ…නේ…රසික…නංගිට…ය…න්…න…..”

” ඕඕඕඔ මෙන්න සහොදර කැක්කුම ඇතිවෙලාද ඒ පාර…අහ්හ්…මොකක්ද මේ අලුත් ඩාම එක බබා …”

බිම වැටී උන් උන් පහන්‍යගෙන් රසික ඇසුවෙ සමච්චලේට මෙනි..

ඔහුගෙ හඩ දෝන්කාර දෙද්දී මෙතෙක් වෙලා නින්දට වැටී උන් පුංචි සිගිතිය අඩන්නට විය…

ඇයගෙ හඩ ඇසුනු සැනින් දේදුනු අමාරුවෙන් දෑස් උස්සා බිලිදිය දෙස බැලුවෙ ඈ වෙතට දෑත් දිගු කරමිනි .
නමුදු ඒ ශනයෙන් දේදුනු වෙත පැමිනි රසික දේදුනුගෙ අත පාගා දැමුවේ ඈ වේදනාවෙන් මර හඩ දෙද්දි.

” අනේ රසික………අත අරින්න ….දෙවියනේ……”

” ඕ ඔන්න් මන් අත ඇරියා ඔයාගෙ නංගිව ඔන්න …හරි දැන් හැපී නේද…සුදු නෝනට…..”
රසික අසන්නට විය.

” වෙයිට් වෙයිට් වෙයිට්…සුදු නෝනා නෙමේ …සුදු නෝන කියන නම දැන් උඹට ගැලපෙන්නෑ පහන්‍යා…ඉස්සර තමා ඒක උඹට ගැලපුනේ ඒත් දැන් නෑ….මාව දවස් 14 කටයි යකෝ රිමන් කලෙ ඒ ඩින්ගට උඹ අර තෙනුවර කියන ## බැදලා ….කොහොමද යකෝ මන් දරා ගන්නේ ඒක….කෝටි ගානක දේපල අරගෙන රජසැප විදින්න හිටියෙ මම ..ඒත් මේ ### අන්තිම් මොහොතෙ කෑව ශීක්….මොනා කරන්නද මම ඉවසන් හිටියා ඉදලා ඉදලා අවුරුදු එකාමාරකුත් ගෙවිලා ගියා…අන්තිමට උඹලා ඔක්කොම හොදට සැපට ඉන්නවා මන් විතරක් සතේ අතේ නැතුව බල්ලෙක් වගේ පාරවල් වල බඩ ගානවා ..නෑ නෑ නෑ ඒක සාදරන නෑ…ඒ නිසයි මම ආයෙම මේකිව හොයාගෙන ගියෙ ආයෙමත් …ඒත් අන්තිමට මේකී පත්තිනි අම්මා වෙලා කියහන්කො….මේකිට මගෙ එක්ක එන්න බෑ කිව්වා…බැරි වෙච්ච හේතුව තමයි මේ …”
එසේ කියමින් රසික කුඩා සිගිත්තියගෙ දෙසට අඩි තබද්දී දේදුනු වහා රසිකගෙ කකුලෙන් අල්ලා ඔහු නවත්තන්නට විය..

” අනේ අනේ වදින්නම් දරුවට මොකුත් කරන්න එපා රසික ප්ලීස්….”

” අහ්හ් ඇයි උඹට රිදෙනවද යකෝ එතකොට…මොකො උඹද ඇත්තටම මේකගෙ අම්මා…ඔච්චර රකින්නේ…අම්මටවත් නෑ එච්චර රුදාවක් …ලමයා බඩෙන් එලියට දාපු ගමන් වරෙන් යමන් මා එක්ක කිව්වම ඒකි ඇදි වතින් ආවේ යකෝ ඇදි වතින් .”

රසික පැවසුවෙ මහහඩින් සිනාසෙමින් ඔච්චමට මෙනි..

” ඒත් වැඩක් නෑ සුදු නෝනා එතකොට කැත නෝන කෙනෙක් වෙලා …ෆිග එකම අවුට් ගිහින්…ම්ම්ම්ම්ම් හ්ම්ම්ම්ම් මේ රසික කැමති බ්‍රෑන්ඩ් නිව් දේවල් වලට විතරයි… ඉතින් ටික කාලයක් ලග තියාගෙන ඉදලා පස්සේ එපා උනා..අත ඇරියා…දැන් ඉතින් වැඩක් නෑ…ඒත් කමක් නෑ කියලා ලග ඉන්න එකේ ප්‍රයෝජනයක් ගන්න ඕන උනා ඉතින් ළමයව අරගත්තම ලේසියෙන්ම උඹ මගෙ ලගට එනවා කියලා මන් දැන ගෙන හිටියා…. හිතුවා වගේම උඹ දැන් මගෙ ලග….මට දුක උඹ නිසා මම හිරේ ගිය එක…යකෝ මන් මෙහෙම කෑලිද හැඩල් කරේ….කමක් නෑ කමක් නෑ උඹ එදා හුගක් දැගලුවා වැඩී ඒකට ඇරියස් මම අද අල්ලන්නම්කෝ….ආ එහෙම හොදයි නේද බබී….ඔයාගෙ නන්ගි අද මගේ ලග ඉදී අදට විතරයි…ඒකත් උඹ නිසා පහන්දී….හෙට වෙනකොට උඹලා තුන් දෙනාවම මම පස් යට වලලනවා…. .ඊට කලින් මේ පොඩි එකිව මන්…”

එසේ කියමින් අඩනා පුංචි නෙතුලි වෙත ගිය රසික ඈව තනි අතින් ඔසවා විසිකරන්නට විය…පහන්‍යා සේම දේදුනු කෑ ගසන්නට වූයේ වේදනාවෙනි…

” තිරිසනා උඹ….”
දේදුනු කුසද අල්ලා ගනිමින් නැගී සිටියෙ ඇගේ පා ගැටුන බියර් බෝතලයක් බිද දමා සුරතට ගනිමිනි.

” යකෝ ඒ පුංචි දරුවෙක් …….”
දේදුනු කෑ ගසන්නට විය… ඇගේ කෑගැසීම හමුවේ රසික වියරු සිනහවකින් මුව සරසා ගන්නට විය.

” ඕක ගත්තේ මට අයින්නද ආ….”
එසේ කියමින් දේදුනු වෙතට පැමිනි රසික දේදුනුගෙ අත අඹරා ඇගෙ සුරතේ තිබු බෝතලය ඔහු අතට ගැනීමට වෙර දැරුවේය…

” උබට අද මගෙන් බේරුමක් නෑ යකෝ….”
රසික ගුගුරන්නට විය.

” උඹ වගෙ එකෙකුට අහුවෙනවට වඩා හොදයි…”
දේදුනු පැවසුවෙ එපමනකි…රසික දෑස් විසල් කරගනිමින් ඉවතට පනින්නට විය.

දේදුනුගෙ මුහුන වේදනාවෙන් ඇඹරෙන්නට විය…

” ඕඔ ගෝඩ්….උඹ උඹ…..මොකක්ද ඒ……”
රසික ගොත ගහන්නට විය.

දේදුනු කුස දෙස බලා ඇද වැටෙන්නට විය…

බොදවුනු දෑසින් හා සවන් පත් මතින් බිළිදියගෙ හැඩීමත් පහන්‍යාගෙ කෑගැසීමත් ඇසෙන්නට විය ඒ සමගම නිවසට තුලට කවුරුන් හෝ පැමිනෙන අයුරු දේදුනුගෙ දුටුවද තවත් දෑස් ඇරගෙන සිටිය නොහැකි තැන ඇගෙ දෑස් පියවෙන්නට විය.

…………නැවත හමුවෙමු…….