19

” බලමු දේදු මම මේ දෙ හොයා ගන්නවමයි …එහෙම බැරිවුනොත් ඔයාට ඇත්තටම මාව වදයක් නම් මම යන්නම් ඔයාගෙ ජීවිතෙන්ම…..”

නුරාග් තමාටම එසේ මුමුන ගන්නට විය.
…………………………..

” සුසී……..”

” හ්ම්ම්ම්……….”

” අපෙ කොල්ලා මොකද දැන් කියන්නේ………”

” මන්දා ජයේ මට තේරෙන්නෑ…….තාමත් අර කෙල්ල ගැන හිතාගෙන ඉන්නවා කියලමයි මට හිතෙන්නේ…….”

“පුතා ඔය තරම් කියන එකේ ආයෙත් අපි හොයලා බැලුවොත් මොකද…….”

” ආයේ මොනා අහන්නද ඒයි..ගෙදර මිනිස්සුමනෙ කිව්වේ කෙල්ලගෙ කැරට්ටුව හොද නෑ කියලා..අනික ආච්චිව මරා ගත්තා කිය කියා මොකක්ද කතාවක් කියනවා මන් අහගෙන..ඊටත් වඩා ගෑනු ලමයෙක් ඔහොම ගෙදර අත ඇරලා දාලා ඉන්නවද මොන ප්‍රශ්නේ තිබ්බත්..ඒකයි මන් ඒ කාලෙම කොල්ලා මට කීව ගමන් ගිහින් විස්තර හෙව්වේ…..මට කියලා ඉන්නේ එක කොල්ලයි ජයේ…එයාගෙ ජීවිතේ වැරදුනොත් අපි ජීවත් වෙලා ඉදලා වැඩක් තියේද…….”

” අපේ දරුවා එච්චර මෝඩ දරුවෙක් නෙමේ සුසීලා.එයාට හොද නරක තේරෙනවා……..”

” ඔව් ඔව් තේරෙනවා වැඩි වෙලා ..මම ගිහින් අර කෙල්ල එක්ක කතා නොකරන්න හැමෝටම මෙලහකට තේරිලා……..”
සුසීලා නෝක්කාඩුවෙන් පැවසුවෙ කොන්ඩය පීරමින් උන් පනාව මේසෙය මතට අත අරිමිනි.

තවත් එතන නොරැදී කාමරයෙන් පිටතට පැමිනි සුසීලා උන් තැනම නතර වූයේ ඇය ඉදිරියෙ උන් රුව දැකීමෙනි.

” නුරාග් පුතා ඔයා මෙහෙ…….”
සුසීලා එනම් නුරාග්ගේ මව එසේ මිමුනුවෙ ගැහෙන හදිනි.

” අම්මී……..”

” කොයිවෙලේද ආවේ පුතා…….”
තමා කතා බස් කල සියල්ල නුරාග්ට ඇසීවත් ඇති බව සුසිලාට සිතෙන්නට විය…ඒ නිසාම ඇගෙ සැකය තහවුරු කරගැනීමට ඇයට අවැසි විය..

” දැන් ආවේ අම්මා…කෝ තාත්තා….කාමරේ ඉන්නවද…..”
එසේ අසමින් නුරාග් කාමරය තුලට ඇතුලුවද්දී සුසීලා සුසුමක් හෙලුවෙ සැහැල්ලුවෙනි…

තම පුතුට කිසිවක් ඇසි නැත ඈ සිත සනසා ගනනට විය.

……………………………………
ඇගිලි ගනිමින් උන් දිනය එලබිනි….දේදුනු කුඩා සිගිතියව රැගෙන මහ ගෙදරට ගියෙ අද දිනය මදක් කාර්‍ය බහුල දිනයක් නිසාවෙන් දරුවට එය බලපාවි යැයි සිතමිනි.

බොහො කරුනු කාරනා ගොඩකට පසු දේදුනු දරුවාව චාන්දනීට බාරදී නිවසින් පිටව ආවෙ පිනිදි සමගයි.

N.C.රෙකෝඩ්බාර් එකට පැමිනි දේදුනු සාහිල් හා නතාලියා සමග කතාවට වැටෙන්න විය ..අවශ්‍ය කරුනු හොදින් පහදා දීමෙන් අනතුරුව රෙකෝඩ් රූම් එකේ මයික්‍රෆෝනය අසල අසුන් ගත් දේදුනු ඇගෙ ගැහෙන හිත සංසුන් කර ගැනීමෙ අටියෙන් සුසුම් හෙලන්නට විය.

නියමිත වෙලාවට විනාඩි පහක් තබා රොකෝඩ් රූම් එකට ඇතුලු වූ රුවදැක දේදුනු සංසුන් කරගත් හිත විසිර යන්නට වූයේ එක මොහොතකින්.

” Good morning raag sir…….”
සැවොම ඔහුගෙ අතට අතදී අමතන විට මෙතෙල් කල් තමාගෙ ඉදිරියට නොඇවිත් තමාගෙ ගමනට පාර කැපු ඒ රාග් නුරාග් බව වැටහී දේදුනුගෙ හදවතම කඩා වැටෙන්නට විය…

ඒ ඇස් විටෙන් විට තමා දෙසට යොමුවෙද්දී ඔහුගෙන් ඇස් මුදවාගත් දේදුනු දෑස් බිමට බරකරගන්නට විය..

“දේදුනු කියලා……….”

” ඔව් මැඩම් ඒ මම තමා…….”

” මට ඔය ලමයා එක්ක ටිකක් කතා කරන්න ඕන……..”

” ම්ම්ම් හරි එන්න ඇන්ටි ඇතුලට……..”

දේදුනු තම කුලී නිවසට සුසීලා හට ආරාදනා කර සෝපාව පෙන්නන්නට විය.

” ඉන්න මම තේ එකක්……..”

” එපා එපා ඔය ළමයා බොරුවට මහන්සි වෙන්න …මම තේ බිබී සතුටු සාමීචියෙ යෙදෙන්න ආවේ නෑ………මම කෙලින්ම කාරනාවට බහින්නම් …ඔය ලමයයි අපෙ පුතා නුරාග් අතරයි මොකක්ද තියන සම්බන්දේ………..”

” ඇන්ටි………….”

” හන්ගන්න හදන්න එපා මම හැමදේම දැන්ගෙන මෙතනට ආවෙ…….ඔය ළමයා මගෙ දරුවට මොන ඉනාවක් කවලද කියන්න මන් දන්නේ නෑ…ඒත් මේ කටයුත්තට මම අකමැති..මගෙ දරුවගෙ අම්මා විදිහට නන්නත්තාරෙ යන ගෑනියක් මගෙ දරුවට බාර කරන්න මම කැමති නෑ………”

” ඇන්ටි ඔයා මොනවද මේ……..”

” මම නෙමෙයි මේ දේවල් කියන්නේ ..ඔයාලගෙම ගෙදර මිනිස්සූ……ඒ මිනිස්සුම ඔයාගෙ චරිතෙ හොද නෑ කියන කොට …මම විශ්වාස නොකර ඉන්නේ කොහොමද…බලන්න ඔය ලමයගෙ පෙනුම …රූකඩයක් වගෙ පෙනුමෙන් ගැලපුනේ නැතත් හැදියාව හරි තියේ කියලා හිතුවා …ඒකත් නෑනේ …මගෙ දරුවා නරා වලක වැටෙනවා මට බලන් ඉන්න බෑ…….”

සුසීලාගෙ වදන් වලට දේදුනුගෙ මුවගෙ නැගුනේ හිනාවකි…ඈ පවසන්නේ සත්‍යකි .තමා කවුද යන වග පවුලේ උදවිය නොදන්නා කොට…බොරු වැරදි මවමින් නිවසෙනුත් තමාව පන්නා දැමු ඔවුන්ගෙන් තමාට හොදක් ඇසීමට නොහැක….ඉතින් නුරාග්ගේ අම්මා වැරදි නැත.

” මම මොකක්ද කරන්න ඕන ඇන්ටි……..”

දේදුනු අසන්නට විය…
……………………………………..

තමා දෙසට දිගුවූ සුරත දැක අතීතයෙන් මිදුනු දේදුනුගෙ පපුව බර වීමට මහ වෙලාවක් ගත නොවිනි….තමා ඔහුට කොතරම් අපහස කර ලැජ්ජාවට පත් කර ඇතිද ..නමුදු ඔහු තමා වෙනුවෙන් කොතරම් දෙයක් කර ඇතිද…දේදුනුගෙ හිත හඩා වැලපෙන්නට විය…තමාව නොතේරුම් ගත් පුද්ගලයන් දාහක් මැද ඔවු තමාගෙ හැම හැගීම් අන්ශු මාත්‍රයක්ම මනාවට වටහා ගෙන ඇත ….
” මට සමාවෙන්න නුරාග් අයියේ මන් අසරණයි………”
දේදුනුගෙ හිත හඩ ගාන්නට විය…

ආයාසයෙන් මුහුනට හිනාවක් නගා ගත් දේදුනු නුරාග්ගේ අතට අත දෙන්නට විය.

” හැමදේම හරියයි…….”

නුරාග් පැවසුවෙ දේදුනුගෙ වත දෙස බලාමයි.

ගායනය ආරම්භ විය .රෙඩෝක් රූම් එකේ සිටිය සැවොගෙම ඇස් රැදුනේ භාවනාවකට සමවැදී මෙන් පියවී ගෙනය.

” ඒ වචන පණ ගැහෙනවා වගේ යකො…මේ මගෙ ඇගේ හිරිගඩුත් පිපුනා..”
පසෙකට වී දේදුනුගෙ හා නුරාග්ගේ හඩට කන් දී උන් ශෙනාල් මිමුනුවෙ පසෙක උන් පැතුම් ලගට ලන්වීගෙනය…

ගායනව ඉවර වූ සැනින් සියල්ලෝම අත්පොලසන් දෙන්නට විය…

නුරාග්ට ඇගේ ගායන යමක් වැටහෙන්නට විය…ඔහු දේදුනු දෙස බලන විට දේදුනු උන්නේ නතාලියාගෙ වැලද ගැනීමට හසුවෙමිනි..

“ක්‍රන්ගැජූලේශන්ස් සර්…මේකනම් සුපර් හිට් එකක් වෙනවා අනිවාර්‍යයි.”
සාහිල් නුරාග්ගේ අතට අත දී ඔහුව වැලද ගන්නට විය.

” ඕ ගෝඩ් දේදූ …මට මුලදි හරිම කුතුහලෙන් හිටියෙ ඇයි සර් ඔයාවම මේකට තෝරගත්තෙ කියලා …ඔයාගෙ කටහඩ ලස්සනයි ..ඒත් මොකක්දෝ අඩුවක් තිබුනා….ඒත් මට අදයි තේරුනේ ඔයාගෙ ගායනයට සර් වගෙ කෙනෙක් වැටුනේ කොහොමද කියලා ….වාව් දේදු ඔයාගෙ ඉමෝශන්ස් එක්ක ඔයාගෙ ගායනාව අන්බිලීවබල්…”

නතාලි තව දුරටත් ඇගෙ සතුට ප්‍රකාශ කරන්නට විය ..ඇයගෙ වදන් එක්ක දේදුනුගෙ දෑස් රැදුනේ නුරාග් මතයි.
නමුදු ඒ දැහැන බිද දමමින් පිනිදි දිව විත් දේදුනු මත ඇගෙ දුරකතනය තැබුවේ කලබලෙනි..

” හැලෝ………”
පිරිස අතරින් වෙන්වූ ඈ
දුරකතනයට සම්බන්ද විය …

විනාඩියක කාලයක් ගෙවෙන්නට ඇත. දේදුනුගෙ දෑස් වලින් කදුලු වැක්කෙරුනෙ දුරකතනයද ඈ තින් ගිලිහෙද්දී ..

………………..නැවත හමුවෙමු……..