පින්වන්ති මා

18 කොටස

” ආසාවෙන් ඉන්න ඇති නේද අත ගගා ඉන්න … දැන් හරිනේ…”

මම එහෙම කියලා අයියගේ මූණ හෝදලා අයියා ඇඳගෙන හිටපු සරමෙම අත පිහි දැම්මා .

” අභී ….මොකක්ද ඒ කරපු නරක වැඩේ…. එහෙමත් ඇඳගෙන ඉන්න ඇඳුමක අත පිහිදානවද ආ….”

” කමක් නෑ ….මම නරකයි තමයි ….”

” දැන් මොකද මේ මගේ මූණ හේදුවේ…. ”

” හේදුවේ රෝෂි කිස් කරපු නිසා …. ඇයි ඉතින් අර කැමැත්තෙන්ම මූණ දීගෙනම හිටියේ ඒ හොල්මනට….”

” අනේ …අභී ..ඔයා නම්….”

” ඇයි මොකද …..”

” ඔය තරමටම ඊරිසියයිද අභී ….”

” ඔව්..ඔව්…පහත් වෙන්න ටිකක් ….”

මම තරහින්ම අයියට පහත් වෙන්න කියලා අයියගේ කම්මුල් දෙකම සිප ගත්තේ එයාට හිතන්න වත් වෙලාවක් නොදී.

ඒ අතරෙම තමයි මම දැක්කේ ඉස්සරහ ගෙදර හැන්ඩ්සම් බෝයි බැල්කනි එකට වෙලා මේ හැමදෙයක්ම බලාගෙන ඉන්නවා .

ඒ මූණ තරහින් පිරිලා තිබුණේ .ඒ මම අයියව කිස් කරනවා එයා දැකපු නිසා වෙන්න ඇති .

” අභී …..හැදිච්ච ගෑණු ළමයි ඔහොම කරනවද ආ….”

” නෑනේ ….මම හැදිලා නෑනේ ….
අර රෝෂි ට විතරද කරන්න හොඳ …”

” අම්මෝ….ඇති ..ඇති ….
මේකිගේ තියෙන ඊරිසියාවක තරම තමයි …. රණ්ඩු කෙක්කක් මේක නම්….”

” අයියේ ….”

” එපාර මොකද …”

” මාව වඩාගෙන යන්නකෝ ගේ ඇතුලට ….”

” පිස්සුද මේ හාල් ගෝනියක් උස්සන්න මට… කොන්ද කඩන්නද ඕන මගේ….”

” කමක් නෑ …එහෙනම් මම එළියට වෙලාම ඉන්නවා … එන්නේ නෑ ගේ ඇතුලට …”

” ආ…ඉන්නකෝ එහෙනම් එළියටම වෙලා…. මම යනවා …”

එහෙම කියලා අයියා ගේ ඇතුලට ගියා.මම දන්නවා අයියා ආපහු ඇවිත් මාව එක්කන් යනවා කියලා .

මොකද එයා පොඩ්ඩක් වත් කැමති නෑ මම තනියම එළියේ ඉන්නවට.මට ඕන උනා අයියව පොඩ්ඩක් බය කරන්න .

ඒ නිසාම අයියා ගේ ඇතුලට යනකම් ඉඳලා මම ගේට් එකත් ඇරගෙන එළියට ආවා .

මම නිකමට ඉස්සරහ ගෙදර දිහා බැලුවේ හැන්ඩ්සම් ඉන්නවද කියලා .ඒත් එයා පේන්න හිටියේ නෑ .

මම පාර ළඟටම ඇවිදගෙන ආවා .මට ඇහුණා අයියා මගේ නම කියලා කතා කරනවා.

” අභී …අභී …..”

අයියා බය වෙලා මාව හොයනවා ඇති.මම මෙහෙම එළියට ආපු නිසා අයියට අනිවාර්යයෙන් තරහ යනවා කියලා මම දන්නවා .

මම ආපස්සට හැරුණේ අයියා පාරට එන්න කලින් ගේට් එකෙන් ඇතුලට යන්න .

ඒත් මට අඩියක් වත් ඉස්සරහට තියන්න ලැබුණේ නෑ .කවුරු හරි මාවත් ඇදගෙනම දුවන්න ගත්තා .

මාව ඇදගෙන යන කෙනානේ මූණ දිහා බැලුවත් ඒ මූණ ලේන්සුවක් ගැට ගහලා ආවරණය කරගෙනයි හිටියේ .

ඒත් ඒ කෙනා මාව ඇදගෙන ගියේ ඉස්සරහ ගෙදරට.ඒ කියන්නේ හැන්ඩ්සම් හිටපු ගෙදරට.

මට කෑගහන්න වත් මතක් වුණේ නෑ බයවුණු පාරට.ඒ කෙනා දුවන වේගෙට මට දුවන්න පුළුවන් කමක් තිබුණේ නෑ .

එයා මාව ඇදගෙන වගේ යද්දී ඒ ගෙදර මිදුලේ බොරළු පොලවෙම මම කකුල පැටලිලා වැටුණා .

මගේ දණහිස් දෙකම වැදුණේ බොරළු ගොඩේ. මාව බිම වැටුණත් ඒ කෙනා මාව බිම දිගේම ඇදගෙන වගේ ගියේ මම කෑ ගහද්දිම.

” අයියේ … මාව බේරගන්න අයියේ ….”

මට එච්චරයි කියන්න ලැබුණේ .අයියට මම කතා කරනවා ඇහුණද නැද්ද කියන්න වත් මම දන්නේ නෑ .

මාව ඇදගෙන ගියපු කෙනා මගේ කම්මුලට වේගවත් පහරක් දුන්නේ මාව ඒ ගේ ඇතුලටම ඇදලා දාලා.

මාව බිත්තියක් අයිනටම ඇදලා දාලා ඒ කෙනා මෙච්චර වෙලා මූණ වැහෙන්න ගැටගහලා තිබුණු ලේන්සුව ගලවලා දැම්මා .

මම කවදාවත් බලාපොරොත්තු වුණේ නෑ මෙහෙම දෙයක්.හීනෙන් වත් නොහිතපු මූණක් හිටියේ මගේ ඉදිරියේ.

ඒ හිටියේ වෙන කවුරුත් නෙමෙයි

” හැන්ඩ්සම් ”

ඇස් දෙකත් රතු කරගෙන බිම වැටිලා හිටපු මගේ දිහාට තවත් කිට්ටු වුණේ මම බයේ ගැහෙද්දි.

” උඹට ඌත් එක්ක විතරද හුරතල් වෙන්න පුළුවන් හැමදාම…. වරෙන් අද මම උඹව හුරතල් කරන්නම්…..”

එහෙම කියපු හැන්ඩ්සම් මගේ ළඟින්ම පහත් වෙලා මම ඇඳගෙන හිටපු බ්ලවුස් එකෙන් ඇදලා දැම්මා .

ඇදපු පාරට බොත්තමක් ගැලවිලා ගියත් ඌට මගේ බ්ලවුස් එක ගලවන්න ලැබුණේ නෑ .

බිත්තිය අයිනටම ගුලි ගැහුණු මම පුළුවන් තරම් හයියෙන් අයියට කෑ ගැහුවා .

” බේරගන්න අයියේ ….”

ඒත් එක්කම මට ඉවසන්න බැරි තරම් හයියෙන් වැදුණු තවත් කම්මුල් පාරක් නිසා මම ගිහින් බිත්තියේම හැප්පුණා.

තවත් මට කෑගහන්න පණක් තිබුණේ නෑ .ඒ නරුමයා උගේ මූණ වහගෙන හිටපු ලේන්සුව අරගෙන මගේ කට හිර වෙන විදියට ගැට ගැහුවා .

ඒ අතරෙත් මට ඇහුණේ අයියා මගේ නම කිය කිය කෑ ගගහා මාව හොයනවා.අයියා හීනෙන් වත් හිතන්න නැතුව ඇති මම ඉන්නේ ඉස්සරහ ගෙදරමයි කියලා .

” උඹ දන්නවද මම කොච්චර කාලයක් තිස්සේ බලන් හිටියද කියලා උඹව මගේ ළඟට ගන්න ….”

එහෙම කියලා මගේ ළඟ බිම ඉඳගෙන හිටපු ඒ නරුමයා එක සැරේටම නැගිටලා මගේ තුවාල වුණු දණහිස් උඩින් උගේ සපත්තුවක් තියලා පුළුවන් තරම් පෑගුවා.

සපත්තුවේ තිබුණු වැලිත් එක්කම මගේ කකුල් වලට සපත්තුව ටිකෙන් ටික තද වෙද්දී මගේ වේදනාව මට පිටකරන්න පුළුවන් වුණේ කදුළු වලින් විතරයි .

කෑගහලා අඬන්න ඕන උනත් මට කට ඇරගන්න පුළුවන් කමක් තිබුණේ නෑ .අත් දෙකින්ම උගේ කකුල් දෙක එහාට කරන්න උත්සාහ කරත් ඒක හරි ගියේ නෑ .

ආයෙමත් බිමට පහත් වෙලා මගේ බ්ලවුස් එක සම්පූර්ණයෙන්ම ඉරලා දැම්මේ රාක්ෂයෙක් වගේ ඇස් දෙකත් රතු කරගෙන.

” දන්නවද බැ&#&#** උඹේ මේ ඇඳුම මම ගලවන්න ට්‍රයි කරේ මීටත් මාස ගානකට කලින් යකෝ…..

ඒත් උඹේ මහ ලොකු අයියා අපිටත් කොකා පෙන්නලා උඹව අපෙන් බේරගත්තා ……

හොඳට මතක් කරලා බලපන් උඹට මාව මතකද කියලා ….”

ඌ එහෙම කිව්වත් මට කිසි දෙයක් මතක් වුණේ නෑ .මගේ නිරුවත් පපුව වැහෙන්න අත දෙක බැඳගෙම හිටියා ඇරෙන්න මට වෙන කරන්න දෙයක් තිබුණේ නෑ .

කකුලේ වේදනාවට වඩා හිතට දැනුණු ලැජ්ජාව වැඩි වෙද්දී ඒ නරුමයා ඉස්සරහ මම උඩුකය සම්පූර්ණයෙන්ම නිරුවත් වෙලයි හිටියේ .

” මම මේවා අල්ලන්න කොච්චර ට්‍රයි කරාද එදා….ඒත් උඹේ මහ ලොකු අයියා ඒකට චාන්ස් එකක් දුන්නේ නෑ …..

අද ඒකටත් එක්කම මම සතුටු වෙන්නම්කෝ…. මොකද අද උඹේ මහ ලොකු අයියටවත් බැරි වෙයි උඹව බේරගන්න ….”

එහෙම කිය කිය එ නරුමයා මගේ අත් දෙක ඉවත් කරලා මගේ පපුව අල්ලගෙම මිරිකද්දි මම පුළුවන් තරම් වෙර දාලා අත් දෙකින්ම ඌව එහාට තල්ලු කරන්න දැඟලුවත් මට ඒකට ශක්තියක් තිබුණේ නෑ .

ඒ දරදඬු අත් එක්ක ඔට්ටු වෙන්න මට බැරි වුණා .

මගේ පපුව අල්ල අල්ල මට රිදවද්දී මම දැඟලුවේ කොහොම හරි උගෙන බේරෙන්න .

වේදනාව මුළු ඇඟෙන්ම දැනෙද්දි ඌ නැගිටලා මගේ පපුවට සපත්තුවක් තද කරේ මගේ පපුව හිර වෙන තරම් තදකරලා .

කකුලේ වේදනාව තරමටම සපත්තු අඩියේ පාරවල් වලට මගේ පපුව සීරිලා ලේ එනවා දැක්කත් මට කරන්න පුළුවන් දෙයක් තිබුණේ නෑ .

මගේ පපුව පුළුවන් තරම් පාගලා මගේ මූණට ආයෙත් ළන් වෙද්දී මම තද කරලා ඇස් පියා ගත්තේ වෙන කරන්න දෙයක් නැති කමට.

” අත ඇරපන් බල්ලෝ මගේ කෙල්ලව….උඹ කොහොමද යකෝ මෙහෙම දෙයක් කරේ මගේ කෙල්ලට ….”

එක පාරටම අයියගේ කටහඬ මට ඇහුණෙත් ඒ නරුමයා මගේ ළඟින් ඇදිලා ගියෙත් එක පාරටම වගේ.

අයියා පුළුවන් තරම් බිම දාගෙන ඌට ගහනවා දැක්කත් මට කතා කරන්න පුළුවන් කමක් තිබුණේ නෑ .

මට එතනින් නැගිටලා මගේ ඉරිලා ගියපු බ්ලවුස් එක හරි ඇඟට දා ගන්න ඕන උනත් මගේ කකුල් දෙක කෙලින් කරගෙන නැගිට ගන්න බැරි තරමට වේදනා දුන්නා .

ඌට සිහි නැති වෙලා බිම වැටෙනකම් ගහපු අයියා මගේ ළඟට දුවගෙන ආවේ ඇස් වල කඳුළු බේරි බේරිම.

දෙවෙනි වතාවට ආයෙත් මම නිසා අයියගේ ඇස් වලින් කඳුළු වැටෙන හැටි මම බලාගෙන හිටියේ මගේ ඇස් වලත් කඳුළු පුරවගෙන.

අයියගේ ඇස් වලින් ගලන් කඳුළු මම වෙනුවෙන් උනපුවා කියලා මම හොඳටම දන්නවා .

” අභී …..මගේ පණ….”

ආයෙත් එන්නම්