අහස්ව තව එකම එක පාරක් හරි මුණගැහෙන්න ඕනේ කියලා හිතුනා..මොකද සමහරවිට ආයේ කිසිම දවසක අපි හමු නොවෙන්නත් ඉඩ තියෙනවා..අපේ ජීවිත වල ඉස්සරහට මොනව වෙයිද කියල අපිවත් දන්නේ නෑ…කොහොමත් අපි මොලේට වඩා හැගීම් වලට ඉඩ දෙනවා වැඩියිනේ..

ඒ නිසාමද කොහෙද අයියා එක්ක අහස්ව බලන්න යන්න කැමති වුණා..

“කොහෙටද හලෝ අපි මේ යන්නේ ”

“කියවන්නේ නැතුව ඉන්නවකො වදේ..දැන් කී පාරක් කියල නං ඕක ඇහුවද ”

බයික් එකේ ආපු අපි නැවතුනේ මුහුදු තීරයක..ලස්සනට වැටකෙයියා පදුරු වලින් වැහිලා තිබුනු වෙරළේ අමුතුම සුන්දරත්වයක් තිබුණා..මිනිස්සු වැඩිපුර ගැවසෙන්න නැති නිසාද කොහෙද පිරිසිදුකම අතින් නම් නම්බර් වන්..ඒ වගේම තමයි ලස්සන

“ඔන්න මචං එක්කන් ආවා..හම්මෝ පට්ට ගේමක් දුන්නේ මෙයාව එලියට බස්ස ගන්න..අපිටත් ඉතින් ඕවට සලකන්න වෙයි හොදේ ”

“අම්මෝ..තෑන්ක්ස් කවිදුවෝ..”

“එහෙනම් මචං මං අර එහා පැත්තට වෙලා ඉන්නං..ඉක්මනට කතා කරන දෙයක් කතා කරන් වරෙල්ලා”

කවිදු අයියා එහෙම කියල ගියේ පාරෙන් එහා පැත්තට වෙන්න තිබුණු පොඩි කඩයක් ලගට..

“ඔතනට වෙලා ඉන්න නෙවෙයි එන්න කිව්වේ..යමු අර පැත්තට..”

පුංචි පුංචි ගල්තලා වලින් වෙරළ අලංකාර වෙලා තියෙනවා වගේම ඒක වෙරළට ආරක්ෂාවක් සපයන බවත් දකින ඕනෙම කෙනෙකුට තේරෙනවා..ටිකක් දුර ඇවිල්ලා මුහුදෙන් ටිකක් එහාට වෙන්න හදලා තිබුනු සිමෙන්ති බංකුවක අපි වාඩි වුණා..දැන් නම් හිතට පොඩි බයකුත් නොදැනෙනවාම නෙවෙයි..ගෙදර කෙනෙක් නැතුව මේ වගේ තැනකට ආව පලවෙනි වතාව තමයි මේ..

“සුදු නෝනා.. මං දෙයක් අහන්නද??”

“අ..අහ..න්න..අයියේ..”

“කවදාවත්…මේ ගෙවුනු කාලේ කිසිම දවසක…ඔය හිතේ මං ගැන පුංචිම හැගීමක්වත් තිබුනේ නැද්ද..”

“මං දන්නේ නෑ..”

“ඒක හරි ලේසී උත්තරයක්..අහ්හ්..”

මොනවද මං කියන්න ඕනේ..මගේ ආදරේ දැනුනේ නෑ කියන එකද ඒකෙන් කියවෙන්නේ..සමහරවිට වෙන්නත් ඇති..මොකද අහස් මං ගැන හිතපු තරම් මං හිතන්නේ නෑ කියලා එයාට උනත් තේරෙන්න ඇති…මේ මගේ ජීවිතේ පළවෙනි ආදරේ කියලවත් එයා දන්නේ නැතුව ඇති..

ඈත මුහුද දිහා බලාගෙන අහස් ලොකු කල්පනාවක..ඒ ඇස්..නහය…ලස්සනට ශේව් කරලා තිබුනු රැවුල…තඹ පාටට හුරු කොණ්ඩේ…හ්ම්ම්ම්…කෙල්ලෙක්ගේ ඇස් ඇදබැද ගන්න තරම් කඩවසම් බවක් ඒ මූණේ තියෙනවා..ඒ ඇස් වල තියෙන්නේ දුකක්ද..තරහක්ද..මට තේරුම් ගන්න බෑ..මෙච්චර උවමනාවෙන් මං අහස් දිහා බැලුවමද කොහෙද..මටත් පිස්සු..

“අහන්න සුදු නෝනා…මං කියන්නේ නෑ මගේ පළවෙනි ආදරේ ඔයා කියලා..මං තව කෙල්ලෝ එක්ක යාලු වෙලා ඉදලා තියෙනවා..ඒත් ඒ කිසිම කෙනෙක් ඔයා වගේ නෑ…ඔයාව දැක්ක පළවෙනි මොහොතෙම මං හිතුව මේ වගේ කෙල්ලෙක් මට හිටියා නං කියලා..පහු වෙනිදා තරිනිට ක්ලාස් එන්න එපා කිව්වේ මං..මොකද මට ඕනේ වුණා මගේ කෙල්ල කොහොම කෙනෙක්ද බලන්න..එදා මට ක්ලාස් නෑ කියලා මං කිව්වේ බොරු..”

මට හැමදාම ක්ලාස් යන්න කිය කිය එයා ක්ලාස් කට් කරලා..ඔය අහුවෙන්නේ..තරිනිවත් අල්ල ගන්නංකෝ..එහෙම හිතුවට කියන්න තරම් හිතට හයියක් තිබුනේ නෑ..

“ඔයා නිතරම බයෙන් වගේ ඉන්නේ ඇයි කියන්න මං දන්නේ නෑ සුදු නෝනා..ඒකට හේතුව මං අහන්නෙත් නෑ..ඔයාම දවසක මට ඒක කියයි..ඒත් එක දෙයක් මං දන්නව..ඔය හිතේ මොන දේ ගැන කොච්චර බයක් තිබුනත් මං ලග ඉද්දී එහෙම බයක් නෑ..ඒක මට දැනිලා තියෙනවා..මමත් ආසයි අනිත් කොල්ලෝ වගේ මගේ කෙල්ලවත් අරන් ඇවිදින්න යන්න..ඒත් ඔයා තාම පොඩියි..ජීවිතේ තව ඉස්සරහට අපිට ඒ දේවල් විදින්න පුලුවන්…ඒකයි කොල්ලෙක් උනත් මං මගේ හැගීම් නතර කර ගන්න උත්සහ කලේ..”

“මට ආදරේ කරන්න එපා අයියේ ”

ඇයි …මොකද්ද හේතුව..මං වගේ කොල්ලෙක් ඔයාට නොගැලපෙන නිසාද..”

“නෑ දෙයියනේ..නෑ…එහෙම දෙයක් නෙවෙයි..”

කොහොමද මං කියන්නේ ආදරේ කියන්නේ බොරුවක් කියලා..ඒ බොරුව නිසා මගෙම අක්කා දුක් වින්දා කියලා..මං බයෙන් ජීවත් වෙන්න හේතුවත් ඔය ආදරේ කියලා මං කොහොමද කියන්නේ..

“ඔයාට මං ගැන අවිශ්වාසයක් තියෙනව නං ඒ වෙනුවෙන් මං ඕනෙම දෙයක් කරන්නං සුදු නෝනා..මං කොහොමද ඒ විශ්වාසේ හදන්න ඕනේ කියල විතරක් මට කියන්න..ප්ලීස්…මෙච්චර දවස් දුරින් ඉදන් හරි ඔයා දිහා බලන් හිටියා..ඒත් තව ටික දවසකින් එක්සෑම් ඉවර වුණාම මට ඔයාව දකින්නවත් ලැබෙන්නේ නෑ…මට මගේ ආදරේ මගහැර ගන්න බෑ..මට ආදරේ නෑ කියලා බොරු කියන්න එපා..ඔය ඇස් වල මං වෙනුවෙන් තියෙන ආදරේ මං දැකලා තියෙනවා…මට දැනෙන්න ආදරේ කරන්න ඕනේ නෑ සුදු නෝනා..මෙච්චර දවසක් මං ලග හිටියා වගේ ඉන්න..මං කියන දේවල් අහන්නේ නැතුව ඕනේ දෙයක් කරන්න…ඒත් මාව එපා කියලා දාලා යන්න හදන්න එපා..”

ඒ ඇස් වල කදුලු පුරවන් ඉල්ලන්නේ මගේ ආදරේ නේද…මට හැමදාම අහස් ලගම නවතින්න පුලුවන්ද….තාත්තා ඒකට ඉඩක් දෙයිද…අක්කා වගේම මටත් අසරණ වෙන්න වෙයිද ….එහෙම උනොත් නං අක්කා දරාගත්ත තරම් දේවල් මට දරාගන්න බැරි වෙයි..අක්කා තරම් මගේ හිත ශක්තිමත් නැහැ..ඔව්..ඒක මං හොදටම දන්නවා..

අහස් කියවද්දී මං ඔහේ අහස දිහා බලන් හිටියේ මොනවද මං කරන්නේ කියලා හිත හිතා…අර ඈත අහසේ ඉගිල්ලෙන කුරුල්ලෝ වගේ පියාඹන්නවත් පුලුවන් වුණා නං මං මේ හැමදේම දාලා ඈතට පියාඹලා යනවා..ඒත් බැදීම් කියන දේවල් අපිව මිදෙන්න බැරි තරමටම හිර කරලා…දැන් අහස් කියන්නෙත් මගේ ජීවිතේ මිදෙන්න බැරි බැදීමක් වෙලා වගේ…යන්න ඕනේ වුණත් යාගන්න බෑ…නතර වෙන්න ඕනේ වුණත් නතර වෙන්නත් බෑ…