…………………………………………………………………………………………..

රැගෙන ආ පුවත්පත මේසය කොනකින් තැබූ මා වේටර්වරයා කැඳවා නෙස්කැෆේ එකක් ඕඩර් කලෙමි. එවෙලේ එහි තිබූ රූපවාහිනී යන්ත්‍රය ක්‍රියාත්මක වීම නිසා මගේ දෙනෙත නිතැතින් යොමු වූයේ ඒ දෙසටය. නානාවිධ මෝස්තර යොදා ඇදුම් බතික් කරන ආකාරය මටද බලන්නට සිදු වූයේ රූපවාහියේ පාලනය හෝටලය අයිතිකාර යුවතියක අත තිබූ බැවිනි. වැඩසටහන අතරතුර එකවරම එහි පුවත් විකාශය වන්නට විය..

“මෙන්න දැන් ලැබුන විශේෂ පුවතක්..

තණමල්විල ප්‍රදේශයේ හතරදූව ග්‍රාමයේ පුද්ගලයන් කීප දෙනෙකු එකවරම මානසික ව්‍යාකූල තත්වයට පත්ව ඇති අතර ඔවුන් තුල ඉතා කෙටි වේලාවකදී රෝග ලක්ෂණ කීපයක් ඇති වී ඇත..

අවුරුදු විසි අටත් හතලිස් පහත් අතර වන කම්කරුවන් දා හතර දෙනෙකු මෙසේ අසනීප වී ඇති අතර ඔවුන් ‘මිලසි’ නම් කෘෂි රසායන ආයතනයක බිම් මහලක් ඉදි කරමින් සිටියදී උමතු භාවයට පත් වී ඇත.

ප්‍රදේශීය රෝහල වෙත යොමු කර ඇති මොවුන් තුලින් පැය කීපයක් තුල ස්වසන අපහසුතා,ශරීරයේ අසමතුලිත භාවය, ලේ වමනය ,ක්ලාන්ත වීම වැනි රෝග ලක්ෂණ මතු වීම නිසා ගාල්ල කරාපිටිය ප්‍රධාන රෝහල වෙත මාරු කර යවා ඇත”

මා එවර හොදින් තිරය දෙසට ඇස හා කන යොමු කලෙමි.මිනිසුන් ඔසවන් යන හෙද නිලධාරීන් හා ගිලන්රථ කීපයක් තිරයේ දර්ශනය විය.

“මචන් නිලා ඒ මොකක්ද බන් ඒ නිව්ස් එක.. එකපාරටම ලෙඩ වෙන්න නම් විෂක් ශරීරගත වෙන්න ඕනිනෙ.”

“ඔව් බන් රවී ඒම තමා වෙන්න ඕනී.. ”

“අපිට මොකෝ බන් නුවනෝ යමන් යමන් ක්ලාස් එක පටන් ගන්න කිට්ටුයි..”

මා පිටුපස වූ මේසයේ හුන් යව්වනයන් තිදෙනෙක් එසේ කතා වනු ඇසිණි.

“මට තව රෝල්ස් එකක් ගේන්න.. ” එහා මේසය ලගට පැමිණි වේටර් හට පවසා මා නිහඬව තේ පානය කලෙමි. අවසන වෙනත් කටයුතු සඳහා නගරය පුරා ඇවිද පැය කීපයකට පසු මගේ සේවා ස්ථානය වෙත ගමන් කලෙමි.

රාජ්‍ය අංශයේ සිවිල් ඉංජිනේරුවරයකු වූ මා එහි යනවිටත් සේවකයන් අතර කතාබහ වූයේ තණමල්විල වූ සිදුවීමය.මා ඒ ගැන මගේ හිතවත් සහයක ඩයස් ගෙන් ඇසුවෙමි.

“ඩයස් මොකක්ද මේ සිද්දිය…මට උදේ නිව්ස් එක නම් ඇහුනා.. දැන් එද්දී නගරේ තැනින් තැනත් මිනිස්සු කතා වෙනවා ඔය ගැන..”

“සර් ඔය අසනීප වුනයි කියපු මිනිස්සු පස් දෙනෙක් මැරිලාලු.. ඒ අයගේ ගෙවල් වල උදවිය කීප දෙනෙකුත් ඒ විදියෙම අසනීප නිසා කරාපිටියෙ ගෙනත්ලු..”

“එහෙමද….. බෝ වෙන එකක් ද දන් නෑ එහෙනම්..”

“ඔව් සර්.. දැනට පරීක්ශණ කරනවලු.. කියන්නේ බෝ වෙන වයිරස් එකක් කියලා තමා..”

එතනින් නිම වූ අපේ සංවාදයෙන් පසු රාජකාරී කටයුතු වල නිරත වූ මා සැන්දෑ යාමයේ නිවසට ගියෙමි.

දොරකඩ සිටම අත් වල එල්ලෙමින් කරේ නඟිමින් හුරතල් වෙන සිගිත්තන් අත ලොසිජර හා ඔවුන් කැමති චීස් පෙට්ටි තබමින් මා නිවසට ගොඩ වෙන විට බිරිඳ සිටියේ රූපවාහිනිය නරඹමිනි.

“මේනු මොනාද අලුත් නිව්ස් තණමල්විල?..”

බෑගය පුටුවට දමා මා ඇය අසලින් අසුන් ගනිමින් ඇසුවෙමි.

“තිමිර බලන්න වෙලා තියෙන දේ…
ඒ ලෙඩේ නිසා දැනුත් මිනිහෙක් මැරිලා මේ ටිකට..”

“ඔහ් මයි ගෝඩ්.. දැන් එතකොට දාහතරෙන් අට දෙනෙක් මැරිලා.. ?”

“ඔව්නෙ. ඒ පව්ල් වල පොඩි ළමයි හිටන් අසනීපෙන් ගෙනත්.. පව් තිමී..”

“ඒකනෙ.. ඩොක්ටර්ලා මොකද කියන්නේ..?”

“ඒ අයටත් හොයාගන්න බෑ හරියටම.. හැබෙයි මෙහෙම දෙයක් වෙලා තියෙනව.”

“ම්..මොකක්ද..?”

“සතියකට කලින් කර්මාන්ත ශාලාවේ බිම් මහල හාරද්දී එයාලට හම්බෙලා තියනවා බල්ලෙක් එක්කම වැලලුන මිනිස් ඇට සැකිල්ලක් ඒක තිබිලා තියෙන්නේ රසායනික අපද්‍රව්‍ය පිට වෙන නලයක් කෙලින් යට..නලය පළුදු වෙලා තිබිලා ද්‍රාවණ බින්දු වැටිලා තියෙනවා ඇට සැකිල්ල උඩට..ඒ ද්‍රාවණ වැටුන තැනින් දුමක් පිට වෙලා ..ඒක පරීක්ශන වලට ගෙනියපු පරීක්ශණ කන්ඩායමේ කීප දෙනෙකුටත් මේ රෝග ලක්ශණ මතු වෙලා..”

“ආ.. එතකොට මේ ලෙඩේට හේතුව ඒ දුම ආඝ්‍රාණය වෙන්න ඇතී…. .”

“ඒක තමයි.බලන්න ඕනි නිව්ස් දිගටම….මන් තේ අරන් එන්නම් ඔයාට..”

නා පිරිසිදුව තේ බී දරුවන් සමඟ ගත කර රාත්‍රී ප්‍රධාන පුවත් විකාශය බැලීමට බිරිඳ සමඟ මා රූපවාහිය අසලට ගියේ ඔවුන්ව ද එකතු කර ගනිමින්.මුලින් වූ සිරස්තලයද මෙම සිදුවීම පිලිබදවය.. අනික් සිරස්තල අව්සානයේ එහි විස්තර ඇරබිණි.

“….

ප්‍රාශ්වාස කරන ලද විෂ වායුවක් නිසා රෝහල්ගත කෙරූ තණමල්විල කම්හලේ රෝගී වූ පිරිසගේ හා හමු වූ ඇටසැකිලි පිළිබඳව පර්යේෂණ කල පරීක්ෂකයන්ටද ඔවුන්ගේ ආශ්‍රිතයන් හටද රෝගය ආසාදනය වී ඇත..

සිරුරට අහිතකර වෛරසයක් ස්වශන ගත වීම නිසා මෙවැනි රෝග ලක්ෂණ ඇතිව ඇති බව හා එහි යම් කිසි වර්ධනයක් නිසා මරණය සිදු වී ඇති බව වෛද්‍යවරුන්ගේ නිගමනය වන අතර එය හමු වූ ඇට සැකිලි හා සෘජුවම සම්බන්ධ විය හැකි බව ඔවුන් ප්‍රකාශ කරයි. ඒ පිළිබඳ පරීක්ශණ තවමත් සිදුකරමින් පවතී..

වෛරසයට ගොදුරු වූ රෝගීන්ගේ ආශ්‍රිතයින් හා ඔවුන්ගේ ආශ්‍රිතයින් ද එක ලග මතු වීම නිසා නැවත දැනුම් දෙන තුරු තණමල්විල ප්‍රදේශය හා ගාල්ල කරාපිටිය රෝහල් ප්‍රදේශය තුල සංචරණය තාවකාලිකව අත් හිටුවා ඇත..”

“මේනු බලන්න මේක ඒ තරම් හොද ලෙඩක් නෙවේ වගේ…”

“ඔව් ඔව්.. අපේ මුත්තම්මලාගේ තරුණ කාලේ ලෝකෙට බලපෑව කොරෝනා වෛරස් එක වගේ එකක්ද දන් නෑ නේද..”

“ඒව ශුවෙර් නෑ මේනූ.. අවුරුදු ගානකට කලින් එහෙමත් ඔය වගේ ලෙඩරෝග සමාජ ගත උනාලුනෙ.”

“මන් අහලා තියෙනවා අහිවාතක, ඉබෝලා , සාකි කියන නම් වලින් හදුන්වපු දරුණු වෛරස් රෝග ගැන..”

මායි මගේ බිරිඳයි අතර වූ කතා බහෙන් පසු මා රාත්‍රී නින්දට ගියෙමි..

දින තුනක් පුරා දිවයිනේ සියලුම දෙසින් රෝගීන් වාර්තා වන බව හා ඒ සියලුම රෝගීන්ගේ රෝග ලක්ෂණ සමාන බවත් රෝග ලක්ෂණ මතු වී පැය විසිහතරක් යාමට පෙර රෝගීන් මිය යන බවත් මාධ්‍යය ය හරහා දැනගන්නට ලැබිණි.

මිනිසා තුල මෙන්ම සතුන් අතරද මෙය ව්‍යාප්ත වී ඇති බවත් හෙලි විය.

දින තුනහතරක් ඇතුලතදී දිවයින පුරා මෙන්ම ලොව එක් එක් ප්‍රදේශ වලින්ද රෝගීන් හමු වන්නට වීමත් රෝගයේ ඇති දරුණු ප්‍රතිපලයත් හේතුවෙන් සියලු ජීවීන් තුල බිය නොමදව වර්දනය වෙනු පෙණුනි.

රෝගය ශරීර ගත වී සතියකට පසු රෝග ලක්ෂණ මතු වී රෝගියා මිය යන බවත් කොතරම් පර්‍යේශන කලත් සුවවීමට බෙහෙතක් මේ වනතුරු සොයා ගෙන නැති බවත් රෝගය මතු වී සති දෙකක් ගිය පසුත් ඇසුන පිලිතුර විය.

රෝගය විශාල වශයෙන් බෝවීම නිසා මියගිය සතුන්ගේ හා මිනිසුන්ගේ මලසිරුරු සමූහ ලෙස වලදැමෙනු සුලබ දසුනක් විය.. හැම කෙනා තුලම මුලදී පව්ල් පිටින් ආරක්ශා වීමට වෙර දැරුවද අවසානයේ ආත්මාර්තකාමී හැඟීම් බහුල විය..

දින කීපයකින් රෝගයේ ආරම්භය ගැන හෙලි වුයේ මෙවන් කරුණුය..

වර්ෂ දෙදාස් විස්සදී ලොව තිබූ කොරෝනා වයිරසය නිසා මියගිය රෝගියෙකු හා බල්ලකු භූමදානය කර තිබී ඇත..ඒ මිනිසාගේ අජීවී අස්ථි තුල වර්ධනයක් නොමැතිව සජීවීව තිබුන කොරෝනා වෛරසය නවීන කෘෂි රසායනයක් හා මුහුව වාතයට නිරාවරණය වීම නිසා ප්‍රතික්‍රියා කර මෙම දරුණු වයිරසය නිර්මාණය වී ඇති අතර වෛරසය සජීවී පුද්ගලයන්ගේ ස්වසන පද්ධතිය තුල වර්ධනය වන බවත් වාතය එහි එකම ප්‍රවාහන මාධ්‍ය බවත් හෙලි විය.එබැවින් එය පාලනයට හෝ නැවතීමට ගත් සියලු උත්සහයන් අසාර්තක විය.

ඔක්සිජන් මිලට ගෙන සිලින්ඩර කරේ එල්ලාගෙන හෝ එක දිනක් වත් ජීවත් වීමට ධනවත් මිනිසාට හැකි වූවත් දුප්පතා එයින්ද උගුලට හිර වීය..

ශීඝ්‍ර වේගයකින් ව්‍යාප්ත වූ ‘කුයිට්’ නම් වූ මෙම මාරකය තෙත් කලාප තුල අවම බව සොයා ගත් ලෝකයාගෙන් ඉතිරි වූ තුනෙන් දෙකක පමණ ජනයා අදික ශීතල පරිසර නිර්මාණය කරගනිමින් කුටීර තුල ජීවත් වීමට උත්සාහ කලහ.හිමාල කදු වැටිය, එවරස්ට් හා එවැනි ශීත ප්‍රදේශ වලට මිනිසා සංක්‍රමණය විය. එවන් උත්සහයකදී මතු වූ ආහාර සෙම් රෝග වැනි වෙනත් ගැටලු නිසා ද මිනිසුන් මිය ගියහ.

පුදුමය!

සති දෙකතුනකට පසු උත්සාහයන් තුල ඇති අසීරුතාවය නිසා ඒවා අත් හැර මිය යාමට හිත හදන් එලියට පැමිණි මිනිසුන් හට වයිරසය නොවැලදිණි.

අහිමිවීම් තුල ආත්මාර්තය පමණක් ඉතිරි වූ මිනිසා ක්‍රමයෙන් පරිණාමය වී නව මිනිස් ප්‍රජාවක් ලොවට බිහි විය.

කුයිට් වෛරසය වාතය ප්‍රවාහන මාධ්‍ය කරගත්තද එය වාතය තුල නොනැසී පවතිනුයේ සතියක පමණ කාලයක් බව කොතෙක් පරීක්ෂණ කලද එවකට මිනිසාට හෙලි නොවූ කරුණ විය.

…………………………………………………

ඔන්න දඟයිනේ මන් මගේ හතර වෙනි නිර්මාණයත් ගෙනාවා.. මේකත් පලවෙනි අත්දැකීම මගේ විද්‍යා ප්‍රබන්ධයක් ලියන..

කතාව ගැනත් කියාගෙන අඩුපාඩුත් කියාගෙන රේට් එකකුත් දාගෙන යන්න හොඳේ.. ආදරෙයි මගේ පාඨකයෝ හැමෝටම..