දේශිත අයියා ඇවිල්ලා තිබුණේ සමිදි එක්කමයි..ලොකු බඩකුත් උස්සන් කාර් එකෙන් බහින සමිදිට දේශිත අයියා නිකන්වත් උදව් කලේ නෑ..දෙන්නම මාව දැක්කා..දේශිත අයියා නම් ගල් ගැහිලා වගේ බලන් ඉන්නවා..සමිදි නම් මං ලගට දුවලා වගේ ආවා..

“කොහොමද නංගී..හැමදේම හොදින් නේද..කෙල්ල ලස්සන වෙලා..”

“හොදයි අක්කේ..අක්කාව දැක්කත් සතුටුයි”

මං එහෙම කිව්වේ සමිදිගේ පිරුණු බඩ අතගාන ගමන්..අම්මාව මතක් වුණා මට..මගේ අම්මත් මෙහෙම මාව බඩේ තියාගෙන කොයි තරම් වේදනාවක් විදින්න ඇත්ද..සමිදිගේ කකුල් ඉදිමිලා..ඒ මූණ හරි වෙහෙස පාටයි..හිටියට වඩා කලු වෙලාද මන්දා..

“මට අහන්නත් බැරි වුණා..නංගී මෙතන ඇයි..කාත් එක්කද ඔයා මෙහේ ආවේ..”

ඒක අහද්දී නම් දේශිත අයියාත් අපි ලගට ලං වුණා..

“අ..හ් මං මේ..රශිත් එක්ක ආවේ අක්කේ..”

සමිදි ලාවට හිනා වුණත් දේශිත අයියගේ මූණ නම් තරහෙන් රතු වෙලා..කේන්තියෙන් වගේ මගේ දිහාම බලන් ඉන්නවා..මට ඕනේ වුණේ ඒ බැල්ම මග ඇරලා යන්න..

“ඒන්ජල්..මොකද හලෝ එළියට ආවේ..ඇතුළට වෙලා ඉන්න නේද කිව්වේ..”

රශිත් ඈත ඉදන්ම එහෙම කියාගෙන මගේ ලගට ඇවිල්ලා කරට අතක් දා ගත්තා..ඒක මට නුපුරුදු දෙයක් නෙවෙයි..එයා ඕනම වෙලාවක එහෙම කරනවා..මෙහේ සංස්කෘතියත් එක්ක ඒ වගේ දේවල් මහ ලොකුවට හිතන්න ඕන ඒවා නෙවෙයි..ඒත් දේශිත අයියට නම් ඒකේ හිතන්න ගොඩක් දේවල් තියෙන්න ඇති..

“මල්ලී..ඔයා කිව්ව නිසාමයි අපි මෙතනට ආවේ..නැත්තං කෙලින්ම ගෙදර යන්න හිටියේ..”

“මං දන්නවනේ මගේ සුදු අක්කා මේ හොටෙල් එකේ කෑම කන්න ආසයි කියලා..ඒකම තමයි මෙහෙට එන්න කිව්වේ..ඔයා ආසම විදියේ කෑමක් දෙන්න..”

අක්කලා මල්ලිලා නම් බර කතාවක්..මං ඒ දිහා බලාගෙන හිනා වෙවී හිටියේ අයියයි මමයිත් ඔහොම නිසා..ගෙදර මතක් වෙද්දි නම් දුවලා යන්න හිතෙනවා..ඒත් මොනවා කරන්නද..ඉවසන්න වෙනවනේ මේ හැමදේම පිළිවෙලක් වෙනකම්..කන්න ගිහිල්ලත් දේශිත අයියගේ ඇස් මගේ පස්සෙන්මයි..රශිත් නම් ගානක්වත් නැතුව කනවා..මට ඕනේ වුණේ එක විනාඩියකට හරි දේශිත අයියව මගහැරලා ඉන්න..

“එක්ස්කියුස් මී..මං වොශ් රූම් එකට ගිහිල්ලා එන්නම්..”

එහෙම කියලා මං නැගිටින්න හදනකොටම රශිත් පුටුවෙන් නැගිට්ටා..

“යමු..මාත් එන්නම්..”

රශිත් එක්ක වොශ් රූම් එක ලගට ආවත් මං ආවේ ඒකට යන්න වුවමනාවට නෙවෙයි..දැන් ඉතින් මොකද කරන්නේ..

“වටපිට බල බල ඉන්නේ..පිස්සුද ඕයී..යනවකෝ ඉක්මනට..”

“මට වොශ් රූම් යන්න ඕනේ නෑ රශිත් ..”

“එහෙනම් තමුසේ මාවත් ඇදන් ආවේ මොන මගුලකටද..”

“දේශිත අයියා අමුතුයි රශිත්..මට මෙතන ඉන්න බෑ..ඒ මනුස්සයා ඇස් වලින්ම මාව මරයි..අනේ අපි යමු..ප්ලීස්..”

“බය නැතුව ඉන්නවා..තමුසේ ඉන්නේ මං එක්කනේ..ආයේ බලනවා දැක්කොත් ඇස් ගලනවා මං උගේ..”

“ඇයි ඒ..”

“මගේ අක්කා නිසා..නැතුව මේ තමුසේ නිසා එහෙම නෙවෙයි..හරිද..”

අනේ මල විකාර..කවුද මෙයාට කිව්වේ මං නිසා එහෙම දෙයක් කරන්න කියලා..විකාරෙන්ද මන්දා..හිතින් බැන බැනම මං රශිත් එක්ක ආයේ ටේබල් එකට ආවා..කාලා ඉවර නිසා රශිත් මගේ අතින් හෙමීහිට අල්ලගෙන සමිදි දිහා බැලුවා..

“අක්කා මේ..දෙන්නා එක්ක හෙමිහිට එනවා හරිද..අපි යන්නම්..මෙයා මේ ඊයේ රෑ ඉදලම නිදි නෑ..අපි මෙහේනේ හිටියේ ඊයේ..රෑ පුරාම වද දීලා දැන් නිදිමතයිලු..”

“පරිස්සමට යන්න එහෙනම්..අපි එන්නම්..”

සමිදිට ඒක ගානක් නැති වුණත් මං වගේම දේශිත අයියත් රශිත් දිහා බලන් හිටියේ පුදුම වෙලා..මෙහෙම කතාවක් කියනවද දෙයියනේ..මං මුලු රෑම මේකා එක්ක හිටියා කිව්වම මිනිස්සු මොනවද හිතන්නේ..අතින් අල්ලගෙනම ඇවිල්ලා අපි දෙන්නා කාර් එකට නගිනවත් දේශිත අයියා බලාගෙන..තරහෙන් පුපුරනවා..ඔය මොනවා වුණත් ඒ දෙන්නත් දැන් එන්නේ රශිත්ගේ ගෙදරටනේ..කොච්චර නම් දවසක් මං මෙහෙම කට්ටි පැන පැන ඉන්නද..

❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️

සමිදිලා ගෙදර ආවත් මට ඒක එච්චර ප්‍රශ්නයක් නොවුණේ නිතරම ආන්ටි අන්කල් රශිත් මේ හැමෝම ගෙදර හිටිය නිසා..මං ගොඩක් වෙලාවට කාමරේට වෙලා මගේ වැඩක් කර ගත්තේ දේශිත අයියව මගහරින්න ඕනේ නිසා..සමිදි නිතර නිතර කාමරේට ආවත් රශිත් ඇරෙන්න වෙන කිසිම කෙනෙක් ඇතුළට එන්නේ නෑ..ඒක මට සහනයක් වුණා..

කෝස් එකට ගිහින් ගෙදර එනවා.ඇවිල්ලා කාල නාලා නිදාගන්නවා…එකම ජීවන රටාවකට හුරුවෙලා එපා වෙලා දැන්..කොහෙවත් යන්නවත් දන්නේ නෑනේ..නැත්නම් මං හරි ආසයි නිදහසේ කොහේ හරි ඇවිදින්න..ගෙදර ඉන්නවා තරම් නිදහසක් පිට තැන්වල කොහෙද ඉතින්..

සමිදිට ටිකක් අමාරු වෙලා ආන්ටි එක්ක අන්කල් එයාව හොස්පිට්ල් අරන් ගියේ දේශිත අයියා ගෙදර හිටියේ නැති නිසා..මටත් උණ ගන්න වගේ තිබුණ නිසා මාත් එදා ගෙදර..ඇගට පණක් නොතිබුණ නිසා ආන්ටිලා ගියාට පස්සේ මං ඇදට වෙලා හිටියා..එතකොට තමයි ලෑන්ඩ් ෆෝන් එක රින්ග් වුණේ..

“හෙලෝ..”

“ඒන්ජල්..තමුසේ ගෙදරද..අම්මලා ගියා නේද අක්කා එක්ක..”

“ඔව් අක්කට ටිකක් අමාරුයි වගේ..එයාලා අක්කව එක්කන් ගියා..”

“තනියමද ඉන්නේ..”

“ඔව්..මට උණ ගන්න වගේ..මං ඒකයි ගියේ නැත්තේ..”

“දොර ලොක් කරන් පරිස්සමට ඉන්නවා..මං මේ එන ගමන්..මොකා ආවත් දොර අරින්න එපා..හරිද..”

රශිත් ෆෝන් එක තිබ්බට පස්සේ මං ආයෙම කාමරේට ආවේ ඉස්සරහ දොර ලොක් කරලා නිසා..ඇදේ හාන්සි වුණාම එහෙම්ම නින්ද ගියේ තද ඔලුවේ කැක්කුමට..මොකක්දෝ කකුල් දිගේ උඩට එනවා දැනිලා මං ගැස්සිලා වගේ ඇහැරුණේ..

“පිස්සුද දේශිත අයියේ..මොකද මේ..ය..න්න මගේ කාම..රෙන් එලියට..”

ඇදෙන් බිමට පනින ගමන් මං එහෙම කිව්වේ හිතේ ඇති වෙච්ච බයටමයි..ලොක් කරලා තිබුණ දොර මේ මනුස්සයා කොහොම ඇරගත්තද මන්දා..

“තමුසේ අයිති මට විමූ..තමුසේ ආදරේ කලේ මට..එහෙම කරලා මෙහෙට වෙලා අරූ එක්ක මගුල් නටන්න ලැජ්ජ නැද්ද..”

“ලැජ්ජ නැති වැඩ කලේ මං නෙවෙයි අයියේ..ඔයා..මට මහමෙරක් තරමට බලාපොරොත්තු දීලා මාව අතරමං කලේ ඔයා..මං කොච්චර විදෙව්වද කියලා දැන දැනත් මං ඉස්සරහම වෙන කෙනෙක්ව කසාද බැන්දා..ඒ හැමදේටම මමද වැරදි..”

“මොනවා වුණත් කමක් නෑ..තමුසේ මාව අමතක කරන්න බෑ..එච්චරයි..මං ඉන්නකං තමුසේ මගේ ලග ඉන්න ඕනේ..එහෙම නොවුණොත් සමිදිත් හොදින් ඉන්න එකක් නෑ..”

“මොනවද මේ කියන කතා..තමුන් මට කියන්නේ තමුන්ගේ හොර ගෑනි වෙන්න කියලද..මේ අහනවා..මං මැරුණත් ඒක වෙන්නේ නෑ..තවත් ලැජ්ජාවක් නැතුව මගේ ඉස්සරහම ඉන්න තමුන් පිරිමියෙක්ද..මං මේ ඔක්කොම කියනවා..හැමෝටම..තමුන්ගේ මේ වෙස් මූණ මං ගලවනවා..සමිදි වුණත් ඉන්නේ සතුටෙන් නෙවෙයි..ඒ කෙල්ලට වුණත් මේ ලැජ්ජ නැති වැඩ දරාගන්න බැරුව ඇති..”

“අරූ එක්ක පෝරුවේ නැගලා මගුල් කන්න වෙන්න ඇති හිතන් ඉන්නේ..බලපන් එහෙනම් මං අද ඔය ලොකුකම් නැති කරන හැටි..”

මං මහ හයියෙන් කෑගහද්දිම දේශිත අයියා මාව ඇදට තියලා තදකර ගත්තා..ඒ පිරිමි අත් එක්ක හැප්පෙන්න තරම් හයියක් මට නෑ..ඒත් මං මට පුලුවන් උපරිමෙන් උත්සහ කලා..කෑගැහුවා..දත් වලින් ඒ අත් හැපුවා..දිගට ලස්සනට වවලා තිබුණ මගේ නියපොතු වලින් පිට හීරුවා..ඒත් ඒ කිසිම දේකින් වැඩක් වෙන්නේ නැති තරමට ඒ පව්කාරයගේ ආශාවන් ඉවවහා ගිහින් තිබුණා..අන්තිම තත්පරේ වෙනකම් මං පුලුවන් විදියට සටන් කලා..

“ඒන්ජල්..මේ දොර අරිනවා…ඒන්ජල්..”

“අනේ රශිත් මාව බේරගන්න..දෙයියනේ..”

මගේ කෑගැහිල්ල රශිත්ට ඇහුණ බව නම් විශ්වාසයි..ඒත් තවත් කෑගහන්න ඉඩක් තියන්නේ නැතුව දේශිත අයියා අතකින් මගේ කට වහගත්තා..රශිත් තාමත් එලියේ ඉදන් මට කතා කරනවා..මට දැන් තියන එකම පිලිසරණ රශිත් විතරයි..එයත් ගියොත් මගේ ආත්මෙම මෙතන ඉවරයක් වෙලා යයි..

❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤