“ඔයාලා තීරණ ගන්න පුතේ..මගේ කිසිම අකමැත්තක් නෑ..ඒත් මං කැමති මේක ඉක්මනින් වෙනව නම්..”

“මොනවා ගැනද අම්මා කියන්නේ..”

“මං කියන්නේ ඔයාගෙයි විමූගෙයි මැරේජ් එක ගැන..”

රශිත්ගෙයි ආන්ටිගෙයි කතාව මට ඇහුණේ වොශ් රූම් එකේ ඉදන් එළියට එද්දී..කකුල් දෙකම පණ නැති වෙලා ගියා වගේ..දේශිත අයියගේ වැඩ නිසා අන්තිමට ප්‍රශ්න වෙන්නේ අපිට..රශිත් කිසිම කතාවක් නැතුව තේ බොනවා..ආන්ටි වද කර කර තව මොනවදෝ කියනවා ඇහුණත් මට ඒක අහන් ඉන්න තරම්වත් සිහියක් නෑ..

ආදරේ නොකරපු කෙනෙක්ව මැරි කරන්නේ කොහොමද..සමිදිගේ පවුල් ජීවිතේ බේරන්න අපි කිව්ව බොරුව නිසා අපිම බෙල්ල මුලින් අහුවෙලා..කාමරේට වෙලා දහඅතේ කල්පනා කලේ මොකද කරන්නේ කියලා..හදිස්සියේ ලංකාවට යන්නත් බෑ..ටිකට් එකක් දාගන්නවත් මගේ ලග සල්ලි නෑ..ආන්ටිලාගෙන් ඉල්ලුවොත් එයාලා සැක කරයි ප්‍රශ්නයක් කියලා..ඒ අස්සේ තමයි අයියගෙන් කෝල් එකක් ආවේ..

“කොහොමද චූටි..”

“ඉන්නවා අයියේ..කොහෙද ඉන්නේ ගෙදරද..”

“හ්ම්ම්..ඔව්..දවස් දෙක තුනකින් කතා කරන්නත් බැරි වුණානේ..”

“ඔව් චූටි..මන් ඔන්ලයින් හිටියේ නෑනේ..”

“ඒක තමයි මං බැලුවා ඇයි කියලා..”

“ප්‍රශ්න ගොඩයි චූටියෝ..මට දැන් ඇති වෙලා..එකම සැනසීම අම්මයි තාත්තයි විතරයි..”

අයියගේ කටහඩේ තිබුණේ කලකිරීමක්..කවදාවත් අයියා එහෙම කතා කරනවා මං අහලා නෑ..ගෙදර චන්ඩියා වගේ හිටිය අයියට මොනවා වුණාද මන්දා..

“නෙතූෂා ගියා චූටී..හැමදේම ඉ..වරයි..”

“අ..අයියා..”

“මට දුක නෑ බං..ඒකී මුල ඉදන්ම මාව රැවැට්ටුවා..”

“නංගී..කොහෙද ගියේ..”

“ඒකිට වෙන සම්බන්ධයක් තියනවා මට අතටම අහුවුණා..ඌ නිසා ඒකිගේ බඩේ ළමයෙක්..හැමදේම ඉවසුවත් මට ඒක ඉවසන්න බැරි වුණා චූටි..ඒකි ගියා..මාව දාලා ගියා බං ඒකී..”

අයියා ඉකි ගහනවා..මටත් නොදැනීම ඇස් වලට කදුලු ආවේ මොන වැරැද්ද තිබුනත් අයියා නංගිට ආදරේ කල නිසා..එයාගේ ආදරේ මෙච්චරයි කියන්න බැරි තරම් නංගිට දීල ඇති..ඒ ඔක්කොම දාලා යන්න තරම් මේ කෙල්ල නපුරු වුණාද..හීනයක් වගේ හැමදේම..මට වගේම අයියටත් ආදරේ නිසා විදවීම විතරයි..සැනසීමක් නෑ වගේ.

තවත් ගොඩක් වෙලා අයියා එක්ක කතා කරලා මං ෆෝන් එක තිබ්බේ හිතේ ලොකු බරක් තියාගෙන..නංගි යාලුවෙලා තිබ්බේ දෙනෙත් එක්ක..දෙනෙත් නිසා තමයි නංගිට ළමයෙක් හම්බෙන්න ඉන්නේ..ඒ දෙන්නා එයාලගේ ලෝකයක් හොයාගෙන ගියත් දෙන්න අතර ප්‍රශ්න ගොඩක්ලු..ඇක්සිඩන්ට් එකක් වෙලා දෙනෙත්ගේ කකුලක් අයින් කරලා..ඒ නිසා ජොබ් එකක් නැතුව වියදමට සල්ලි නැතුව දෙන්නා රණ්ඩු..මේ දේවල් මට කිව්වේ අයියා..ඔක්කොටම වඩා මට තිබුණ දුක නංගි දේශිත අයියාත් එක්ක වගේම දෙනෙත් එක්කත් යාලු වුණ එක..දෙනෙත් ගැන නම් මගේ හිතේ කිසිම අනුකම්පාවක් නෑ..මගේ ආදරේ පාගලා දාලා ගිහින් ලස්සන කෙල්ලෝ හෙව්ව එයා අද නතර වුණේ කොහෙද..

ඇදට වෙලා කල්පනා කර කර ඉද්දී රශිත් කාමරේට ආවේ..එයාගෙත් මූණ හොද නෑ වගේ..ඒ පාර මොන ගිනිගෙඩියක්ද දන්නේ නෑ..

“ලෑස්ති වෙනවා වෙඩින් එකට..”

“මොකක්..??”

මාව ඇදෙන් නැගිට්ට වුණා..රශිත්ගේ මූණත් ඇද වෙලා..

“මං කිව්වේ තමුසෙට මාව කසාද බදින්න ලෑස්ති වෙන්න කියලා..”

“මට ඔලුව හොද නෑ කියල හිතුවද..”

“මටත් එහෙම මොලේ අමාරුවක් නෑ..තමුසේ වගේ හොල්මනක් මැරි කරන්න..ඒත් අම්මලගෙන් බේරුමක් නෑ..තමුසෙලාගේ ගෙදරත් එක්ක කතා කරනවා කිව්වා..අම්මලා හිතන් ඉන්නේ මගෙන් තමුසෙට වරදක් වුණා කියලා..ඒකයි මේ හැමදේම..”

එකක් මදිවට තව එකක්..මේ හෝන්තුව කසාද බැදලා කොහොම ඉන්නද..කණක් ඇහිලා ඉන්න නෑ..අයියෝ..දෙයියෝ එක පාරක්වත් මගේ දිහා බලන්නේ නැත්තේ ඇයි..

රෑත් නිදාගන්න කලින් දෙවියෝ වැදලා ඉල්ලුවේ මේ කසාදේ නම් කෙරෙන්න එපා කියලා..එහෙම වුණොත් දැන දැනම වලේ පැන්නා වගේ වැඩක් තමයි වෙන්නේ..අනික මගේ හිතේවත් රශිත්ගේ හිතේවත් එහෙම අදහසක්වත් නෑ..එයා ඉගියකින්වත් මට එහෙම දෙයක් දැනෙන්න දීලා නෑ..එහෙම එකේ අපි කොහොමද එකට ජීවත් වෙන්නේ..අපි අහසයි පොළවයි වගේ..කිසිම ගැලපීමක් නෑ..

❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️

දවසින් දවස ගත වුණේ හිතේ බර තවත් වැඩි කරමින්..අම්මලාට මේ ගැන කියන්න ආන්ටිට තිබුණේ පුදුම හදිස්සියක්..ඒ වගේම ඉතින් අපිටත් හොරෙන් එයා අම්මලා එක්ක කතා කරලා..අයියගෙන් තමයි ඒ ගැන ආරංචි වුණේ..සමිදි නම් ළමයා ලැබුණට පස්සේ ගෙදර ආවේ නෑ..එයාලා වෙනම ෆ්ලැට් එකක පදිංචියට ගියා..රශිත්ගේ බලකිරීමට දවස් දෙකක් විතර අපි සමිදියි දරුවයි බලන්න ගිහින් ආවා..දේශිත අයිය නම් ඒ කිසිම දවසක ගෙදර හිටියේ නෑ..එක අතකට සමිදි පව්..එයාට නොගැලපෙන කසාදයක් නිසා එයා දුක් විදිනවා..දරුවෙක් එක්ක තනිවෙලා..රශිත්ට තේරුම් ගන්න බැරි වුණත් සමිදිගේ මූණේ තියන ඒ වේදනවා මට හොදටම තේරෙනවා..

“මොකද හලෝ තමුසේ මේ ටිකේම මූණ එල්ලගෙන..”

“හුම්ම්..මුකුත් නෑ..”

ලොකු හුස්මක් දාලා මං එහෙම කිව්වේ දැන් මේ දේවල් කතා කරලා වැඩක් නැති නිසා..

“තමුසේ මාව බදින්න කැමති නැද්ද..”

“කැමති වෙන්නවත් අකමැති වෙන්නවත් කවුරුවත් මගෙන් ඒ ගැන ඇහුවේ නෑ..හැමෝම එයාලට ඕනේ විදියට තීරණ ගත්තා මිසක්..”

“ඒ ගැන මාත් එක්කත් තරහෙන්ද..”

රශිත් තවත් මගේ ලගට වෙන ගමන් මගෙන් එහෙම ඇහුවේ මගේ මූණ දිහාම බලාගෙන..ඒ බැල්ම වෙනදා වගේ නෙවෙයි..අමුතුයි..

“කියනවකෝ විමූ..මාත් එක්කත් තරහෙන්ද..”

“ඔයා එක්ක තරහ වෙලා වැඩක් නෑනේ..ඔයා මොනවා කරන්නද..”

ඇත්ත..රශිත්ගේ වරදක් නෑ..මේවා අපි හිතලා වුණ දේවල් නෙවෙයි..අනිත් අය නිසා අපිට වුණ දේවල්…මට නම් දැන් කෝකත් එකයි..ඒත් රශිත්ට ගර්ල් කෙනෙක් ඉන්නව නම්..එහෙම වුණොත් එයාට එයාගේ ආදරේ නැති වෙනවා..මමත් නිකං පව්කාරියක් වෙනවා..ලබන ආත්මෙවත් මට හරි යන ආදරයක් ලැබෙන එකක් නෑ..ඔය වගේ දාහක් දේවල් මතක් වෙලා මගේ ඔලුවත් විකාරයි වගේ..

“මට තමුසෙව මැරි කරන්න ඕනේ විමූ..මං දන්නේ නෑ..මට තමුසෙව දැනෙනවා..දැන් හුස්මක් ගත්තත් මතක් වෙන්නේ තමුසෙව..පපුවට මොකද්දෝ වෙලා..කොටින්ම කියනව නම් තමුසේ මාව වෙනස් කරලා..නිතරම ගෙදර ඉන්න හිතෙනවා..එක විනාඩියක් ඔය මූණ නොබලා ඉන්න හිත දෙන්නේ නෑ..සමහර දාට මං රෑටත් හොරෙන් කාමරේට ඇවිල්ලා බලලා යනවා..”

දෙයියනේ..මේ මොනවද මේ කියන්නේ..මට කතා කරගන්න වචන එන්නෙත් නෑ වගේ..රශිත්..මට විශ්වාස කරන්නත් බෑ..හැමදාම එයා මට හොදම යාලුවෙක් වුණා..වෙලාවකට මගෙම කෙනෙක් වගේ මාව ආරක්ෂා කලා..ඒත් එයාගෙන ආදරයක් මං බලාපොරොත්තු වෙලා නෑ..එහෙම දෙයක් දැනිලත් නෑ..

“මට බයයි විමූ..අම්මලා මෙහෙම බල කරන නිසා තමුසේ මාව දාලා යයි කියලා..එහෙම වුණොත් මං පිස්සෙක් වෙයි..එදා දේශිත ආව දවසේ මට ඌව මරාගෙන කන්න හිතුණා..අක්කා ගැන හිතනවට වඩා මට බය හිතුණේ ඌ වගේ තිරිසනෙක් එක්ක තමුසේ ආයේ පැටලෙයි කියලා..ඌ ගෙදර ඉන්න දවස් වල එලිවෙනකම් තමුසෙගේ කාමරේ ඉස්සරහ පුටුවක් තියන් වාඩි වෙලා හිටපු දවස් තිබුණා..හැබැයි මං නැති විනාඩියට ඌ මගේ කෙල්ලව විනාශ කරන්න හැදුවා..එදා තරම් මං ජීවිතේට අඩලා නැතුව ඇති..තමුසේ වේදනාවෙන් ඉද්දී මට පපුව පැලෙන්න වගේ..අම්මා ඒ හැමදේම දැක්කා..ඒ නිසයි එයාට ඕන විමූව මටම දෙන්න..”

ඒ ඇස් රතුවෙලා..ගෙදර කවුරුවත් නැති නිසා මං විතරයි මේ කතාව අහන් ඉන්නේ..මෙ වෙනුවෙන් එච්චර දෙයක් රශිත් කලා කියලා මං දන්නේ නෑ..අපි කොයි තරම් රණ්ඩු කලත් ඒක එක විනාඩියෙන් ඉවරයි..ඒත් මෙහෙම දෙයක්..එයා ඇයි මං ගැන බලාපොරොත්තු තියාගත්තේ..මගේ හිත මැරිලා ඉවරයි..ආයේ ආදරයක්..නෑ..මට බෑ..විදවන්න බෑ..ඇතිවෙලා මට දැන් මේ දේවල්..

“මට බෑ රශිත්..ඔයා වගේම මට ආදරේ කිය කිය ආව දෙන්නෙක් නිසා මං අදටත් වේදනා විදිනවා..සැනසීමක් නෑ..වචන වලට රූපෙට රැවටිලා මං විහින්ම මගේ හිතට දුක් දුන්නා..තවත් නම් බෑ රශිත්..දුක මට හොදට හුරුයි තමයි..ඒත් එහෙමයි කියලා තවත් විදවන්න තරම් හයියක් මට නෑ.”

බිම බලාගෙනම මං එහෙම කිව්වේ ඇස් වලට උනන කදුලු පාලනය කරගන්න ලොකු උත්සහයක් දරන ගමන්..තත්පර විනාඩි ගණන් ගෙවිලා යනකම් අපි දෙන්නා එහෙම්ම හිටියා..ආදරයක් නැති වුණාම තියන වේදනාව මං දන්නවා..රශිත් මට ඇත්තටම ආදරෙයි නම් එයාටත් ඒක එහෙම්ම දැනෙනවා ඇති..ඒත් හැමවෙලාවකම මං ඉක්මන් වුණා වැඩි..ඒ නිසා ආවා වගේම ඉක්මනින් එයාලා මාව දාලා ගියා..

“එක අවස්ථාවක්වත් නැද්ද විමූ..”

මගේ මූණ ඒ අත් දෙකට මැදි කරන් රශිත් එහෙම අහද්දී තමයි මං ඒ මූණ හරියට දැක්කේ..ඇස් රතුවෙලා..වෙනදට දගකාරකම් කරන ඒ නපුරු ආඩම්බරකාරයා වෙනුවට අද ඉන්නේ මහ දුකක් දරාගන්න කෙනෙක්..මට ඉකිගහලා ඇඩුණේ අසරණකමට..ඒ පපුවේ ඔලුව තියාගෙන මං අඩන පළවෙනි පාර නෙවෙයි මේ..ඒත් අද..ඒ හැම දවසටම වඩා වෙනස්..

විනාඩියක්වත් ගත වෙන්නේ නැතුව ඇති රශිත්ගේ දොතොල් අස්සේ මගේ තොල් හිරවෙන්නේ..ඒ පහසෙන් මිදෙන්න මට ඕනේ වුණේ නෑ..ඇස් පියාගෙන මං තවත් ඒ පහසම ඉල්ලුවා වගේ..විනාඩියක්.. දෙකක්.. නෑ..ඊටත් වඩා අපි අපේම ලෝකෙක තනිවුණා..වේදනාවක් දැණුනත් ඊටත් එහා ගිය අමුතුම මිහිරියාවක් ගත පුරාම පැතිරෙමින් තිබුණා..ඒ ඇගිලි තුඩු මගේ හිසකෙස් පුරාම දගකාරකම් කලා..තොල් වලට ලේ රසක් වගේ දැනෙද්දී රශිත් මාව ඈත් කලා..ඒත් ඒ අත් තාමත් මගේ බද වටේ එතිලා..

“කවුද කියන්නේ තමුසේ මට ආදරේ නෑ කියලා..දැන් නම් හිතන්නවත් එපා විමූ මගෙන් ඈත් වෙන්න..මගේ කෙල්ල දවසක දැනගනී මං පැලෙන්න එයාට ආදරෙයි කියලා..ඒ දවස එනකම් මං බලන් ඉන්නවා..ආදරෙයි මැණික මං..”

මගේ ඇස් දිහා බලාගෙනම එහෙම මුමුණපු රශිත් කාමරේට ගිහින් දොර වහගත්තා..යාන්තමට ඇගිලි තුඩු වලින් තොල් අතගාලා බැලුවේ මොනව හරි වෙලාද කියලා..හිතට දැනුනේ ලැජ්ජාවක්..මමත් දුවලා ගිහින් ඇදට පැන්නේ හැම සිදුවීමක්ම ඇස් පියාගෙන එකින් එක මතක් කරන ගමන්..

❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️