ආන්ටිලාගේ ඇනුම් පද මැද්දේ තවත් දවස් ගත වුණේ ඉක්මනට..කෝස් එකේ තිබුණ එක්සෑම් එකටත් ලියලා මං ඒ ටිකේම ගෙදරට වෙලා හිටියේ රිසාල්‍ට් එනකම්..

“විමංශා..මට ටිකක් කතා කරන්න ඕනේ..”

“කියන්න ආන්ටි..”

මාත් හිනාවෙලාම පුටුවකින් වාඩි වුණේ ආන්ටි මේ කතා කරන්නේ ගොඩක් කාලෙකට පස්සේ නිසා..

“දැන් කෝස් එක ඉවරයිනේ..රිසාල්‍ට් ආවා කියලා විමංශාට මෙහේ ඉදන් කරන්න දෙයක් නෑනේ..ඒ නිසා ලංකාවට යන්න..”

“ඒ..ත් ආන්ටි..”

“ඒත් මේත් කතා අපිට වැඩක් නෑ..අනික මමත් සමිදි ලග ඉන්න ඕනේ..ඒ ළමයටත් තනියම වැඩ කර ගන්න බෑනේ..ඔයාව මෙහේ තනියම දාලා මට එහේ යන්න බෑ..ඒ නිසා යන්න ලෑස්ති වෙන්න මං ඉක්මනින් ටිකට් දාන්නම්..”

සමිදිලා ඒ වෙනකොට ලංකාවට ගිහින් හිටියේ..සමිදිගේ හැමදේටම සේමිණී ආන්ටි ලග ඉන්නවා..ආන්ටිට ඕනේ මාව යවා ගන්නද කොහෙද..ඉස්සර වගේ සේමිණී ආන්ටිත් මට කෝල් එකක්වත් ගන්නේ නෑ..මං ගත්තත් ආන්සර් කරන්නේ නෑ..මං මොකටද මෙහෙම මිනිස්සුන්ට වදයක් වෙවී ඉන්නේ..

“රශිත්..”

“ම්ම්ම්ම්”

“රශි…..ත්”

“මොකද නම පාඩම් කරනවද..ආහ්හ්..”

කර වටේට අතක් දාගන්න ගමන් රශිත් එහෙම ඇහුවා..අපි එළියට ආවේ ගෙදර කතා කරන්නවත් නිදහසක් නැති නිසා..

“මට ලංකාවට යන්න ඕනේ..”

“ඇයි මැණික මේ..”

“මට ගෙදර යන්න ඕනේ..අම්මලව බලන්න ඕනේ..”

“මාව එපාද ඒන්ජල්..”

“අනේ රශිත්..මං එහෙම හිතන්නෙවත් නෑ..ඔයා තමයි දැන් මගේ හැමදේම..ඒත් මට හැමදාම මෙහේ ඉන්න බෑ..ප්ලීස්..”

“යමු..හැබැයි අපි දෙන්නම..”

රශිත් දෙයක් කිව්වොත් කිව්වම තමයි..ඒකටත් ආන්ටිගෙන් බැනුම් අහන්න වෙන්නේ මට වගේ..කොච්චර කිව්වත් රශිත්ට බෑ මං ලග නැතුව එක මොහොතක් ඉන්න..හැමදාම රෑට හොරෙන් මගේ කාමරේට එන්නේ ඒ නිසාමයි..සීමා මායිම් කිසිම දෙයක් අපි අතරේ නෑ..නීති පොතක අත්සන් නොකළත් හැම රෑකදිම මං රශිත්ගේ වෙනවා..එතනින් එහාට ලෝකයක් අපි දැක්කේ නෑ..දකින්න වුවමනාවක් තිබුණෙත් නෑ..

රශිත් එයාගේ තාත්තගෙම කම්පැනි එකට ජොයින් වෙලා වැඩ කරන නිසා දවල් වෙලාවට එයා ගෙදර නෑ..ආන්ටි කොච්චර ඇනුම් පද කිව්වත් මං හැමදේකදිම ආන්ටිට උදව් කලා..හැබැයි ඒ වෙලාවල් වලදි නම් කිසිම කතාවක් නැතුව ආන්ටිත් වැඩ කරනවා..වෙනදා වගේ අද ඇහැරෙන්න හිතෙන්නෙම නෑ..මුලු ඇද පුරාම රශිත්ගේ සුවද..තවත් ටික වෙලාවක් ඇද බදාගෙන නිදාගත්තේ ඔලුවත් රිදෙන නිසා..

“විමංශා..මං තේ හැදුවා නැගිටලා බොන්න..”

කොච්චර තරහ වුණත් උදේ තේ එක නම් වරදින්නේ නෑ ආන්ටිගෙන්..තේ බීලා බිස්කට් එකකුත් කෑවත් ඇගට කිසිම ෆිට් එකක් නෑ..කුස්සියේ ඉදන් කාමරේට එන ටිකට ඇගම පණ නැති වෙලා ගියා වගේ..බඩ පෙරළගෙන වගේ එද්දී මං දිව්වේ වොශ් රූම් එකට..ඊයේ රෑ කෑවේ නැති නිසාද මන්දා..ගෑස්ට්‍රයිටීස් වගේ..උදේට මොනවා හරි හොදට කන්න ඕනේ කියලා හිතන් ෆෝන් එකත් අතට අරන් ආයෙම ඇදට වැටුණා..රශිත්ගෙන් කෝල් ගොඩක්..මං එහෙම්ම රශිත්ගේ නම්බර් එක ඩයල් කලා..

“දැන්ද කෙල්ල නැගිට්ටේ ආහ්හ්..”

“නෑ රශිත්..නැගිටලා තේ බිව්වා..ආයේ ඇදේ..මට ඇගට අමාරුයි..වමනෙත් ගියා..”

“විනාඩි පහෙන් මං එනවා..ලෑස්ති වෙන්න ඩොක්ටර් ලගට යන්න..”

ලොකු අමාරුවක් නෑ කියන්න හැදුවත් ඒ වෙද්දී රශිත් ෆෝන් එක කට් කරලත් ඉවරයි..ඩෙනිම් එකක් අදින්නත් හදලා ආයෙම හිරට ඇදන් යන්න අමාරු නිසා ගවුමක් ඇද ගත්තා..ඉස්සර ඉදන්ම මං ආස මෙහෙම අදින්නනේ..රශිත් කවදාවත් මට අරම අදින්න මෙහෙම අදින්න කියන්නේ නෑ..මං මොන ඇදුම ඇන්දත් එයාට මාව ලස්සනයි..

ආන්ටිගේ රැවුම් ගෙරවුම් මැද්දේ අපි දෙන්නා ඩොක්ටර් කෙනෙක් හම්බෙන්න ආවේ රශිත්ගේ වුවමනාවට..හැම ටෙස්ට් එකක්ම කරලා අපි ටිකක් වාඩිවෙලා හිටියා රිපෝට් එනකම්..ඩොක්ටර් ටිකක් වෙලා අපි දිහා බලන් ඉදලා හිනා වී ගෙනම නැගිට්ටා..ඩොක්ටර් කියපු දේට සතුටු වෙන්නද අඩන්නද කියලා මට හිතාගන්න බෑ..අසම්මතේට එක් වුණු අපේ ආදරේ සංකේතයක් මගේ කුසට ඇවිල්ලා..රශිත් ඉන්නේ ලෝකයක් දිනුවා වගේ..ඒත් මෙතනින් එහාට එළියෙදී එන ප්‍රශ්න වලට මූණ දෙන්නේ කොහොමද..කිසිම හැගීමක් නැතුව මං රශිත්ගේ අතකිනුත් අල්ලගෙන හොස්පිට්ල් එකෙන් එළියට ආවා..දාහක් දේවල් රශිත් කියෙව්වවත් මට ඒ මුකුත්ම ඇහුණේ නෑ..

“රශිත්..මට බයයි..”

“මගේ ජීවිතේ දැන් සම්පූර්ණයි ඒන්ජල්..”

“හැමදේම සම්පූර්ණ නෑ රශිත්..අපි ලෝකෙට මූණ දෙන්නේ කොහොමද..”

“වටේපිටේ අයගෙන් අපිට වැඩක් නෑ මැණික..අපි තුන්දෙනාට අපි තුන්දෙනා හිටියම ඇති..”

“රශිත් ප්ලීස්..මාව තේරුම් ගන්න..”

කාර් එක ලගට ආපු රශිත් එහෙම්ම මගේ අත් දෙක අල්ල ගත්තා..

“මෙතනින් එහාට වෙන්න තියන එකම දේ අපි මැරි කරන එක විතරයි..අම්මලාට දැන් ඒක කරන්නම වෙනවා..ඒ නිසා මගේ කෙල්ල දැන් බය නැතුව පරිස්සමට ඉන්න ඕනේ හරිද..”

රශිත් මොන දේ කිව්වත් මට හිත හදාගන්න අමාරුයි..අම්මලට මොනවද කියන්නේ මං..එයාලා කවදාවත් මගෙන් මෙහෙම දෙයක් බලාපොරොත්තු වෙන්න නැතුව ඇති..අයියත් එක්ක ටිකක් කතා කරලා මං ඇදෙන් හාන්සි වුණේ මහන්සි නිසා..

❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️

“මාව මැරුවනම් හොදයි ඔක්කොම එකතු වෙලා..මං මුල ඉදන්ම කිව්ව නේද මේවා කෙරෙන්නේ නෑ කියලා..උඹලා ඔක්කොම එකතු වෙලා අපේ නම්බුව නැති කරලා දැම්මා..”

හොද නින්දක හිටිය මං උඩ ගිහින් ඇහැරුණේ ආන්ටිගේ සද්දෙට..රශිත් අනිවාර්යයෙන්ම මේ ගැන ආන්ටිට කියන්න ඇති..ඒකයි මේ..එළියට යන්න හිතුනත් මට එච්චර හයියක් නෑ..ආන්ටි අඩනවා..කෑගහනවා..ඒත් අම්මා කෙනෙක්නේ දෙයියනේ..එයාටත් මේවා දරාගන්න බැරුව ඇති..අපි ආදරේ වින්දේ එයාලගේ හිත් වලට දුකක් දීලද කොහෙද..

“මට තේරෙන්නේ නෑ මැණික..අම්මව කොහොම කැමති කර ගන්නද කියලා..”

රශිත් වෙලාවකට පොඩි එකෙක් වගේ..චන්ඩියා වගේ හිටියට අම්මා ඉස්සරහ එයාගේ චන්ඩිකම් නෑ..ආන්ටිව අපේ සම්බන්දෙට කැමති කරව ගන්න රශිත් කොච්චර නම් දේවල් කලාද..ඒත් ඒ කිසිම දේකින් වැඩක් නෑ..

“මං අපේ ගෙදරට කියන්නද රශිත්..ඔයාලගේ අම්මලා කතා කරලා කියන්න කලින්..”

“කවුරු අකමැති වුණත් අපි හෙට මැරි කරනවා ඒන්ජල්..ඊට පස්සේ කියමු..මට තමුසේ නැතුව ඉන්න බෑ..අනික දැන් අපිට වගකීමක් තියනවා..”

උදෙන්ම  අපි යන්න ලෑස්ති වුණේ ඉතුරු වෙලා තිබුණ එකම දේ වෙනුවෙන්..කවුරු කොහොම කිව්වත් අපිට දෙපැත්තකට වෙලා ඉන්න බෑ දැන්..දරුවා වෙනුවෙන් අපි එකට ඉන්න ඕනේ..අපේ ආදරේ වෙනුවෙන් අපි දෙන්නටම ලැබුන පළවෙනි තෑග්ග අපි රැකගන්න ඕනේ..

“ලෑස්ති නම් යමු..ඔච්චරයිනේ කරන්න ඉතුරු දෙන්නටම..”

“අම්..මා කොහේ යන්නද..”

“යන්නේ දෙන්නා හොරෙන් කරන්න හැදුව දේ තාත්තගෙයි මගෙයි ඉස්සරහම කරන්න..”

“ඒත්..අම්මා..”

“පුතා මේ..දැන් වෙන කරන්න දෙයක් නෑනේ..ඔයාගේ තේරීම මේක නම් මං ආයේ මුකුත් කියන්නේ නෑ..හොදම දේ දෙන්නා එකතු වෙන එක..මං කොච්චර බල කළත් ඔයා ඔයාට ඕනේ දේ හොරෙන් හරි කරනවා පුතා..”

හිතේ එක බරක් නිදහස් වුණා වගේ මට දැණුනේ..නොදන්න රටක මගේ නෑ කෙනෙක්වත් නැති තැනක ආන්ටි අන්කලුයි ඉස්සරහ මං රශිත්ගේ ජීවිතේ අයිතිකාරි වුණා..ලස්සනට මනාලියක් වෙන්න හීන දැකපු මට මේ වෙච්ච දේ දුකක් වුණත් අවසානේ මොහොතේ හරි මගේම ආදරේ මට ලැබුන එකට මං සතුටු වුණා..