නෙතූෂා නංගී ක්ලාස් ඇරිලා ගෙදර ආවේ මං දේශිත අයියා එක්ක එලියේ කතා කර කර ඉද්දී..

“අක්කා අද වැඩට ගියේ නැද්ද..”

“නෑ නංගී..ආයෙත් යන්නේ නෑ..මාත් එක්සෑම් කරන්න හැදුවේ මේ පාර..”

“බොරු වැඩක්නේ අනේ..දෙවනි පාර කරලා මොනවා කරන්නද..ගාමන්ට් ගියා නම් කීයක් හරි හම්බෙනවනේ..”

නංගිගේ කතාවට හිත රිදුණත් මං ඒක හංගගෙන හිනාවුණා..

“මේ ඉන්නේ දේශිත අයියා..මට ඔයාට අදුන්වලා දෙන්න අමතක වුණානේ..”

“හලෝ..”

නංගී එහෙම කියලා අතට අත දෙන්න හැදුවත් දේශිත අයියා හලෝ කියලා විතරක් අහක බලා ගත්තා..ඒකට නම් නංගිට ලැජ්ජ හිතුනද කොහෙද..මං බිම බලා ගන්නවා එක්කම නංගි වේගෙන් ගෙට ගියා..

“කවුද නංගී ඒ..ඔයාගෙම නංගි නෙවෙයිද..”

“නෑ..එයා මගේ අයියා බැදපු එක්කෙනා..”

“කමක් නෑ..කවුරු මොනවා කිව්වත් ඔයා ඔයාගේ ගමන යන්න හරිද..ඕනම දේකට මං ඉන්නවා..”

“මං ඊයේ රෑ දෙනෙත්ට කතා කලා අයියේ..”

“හ්ම්ම්..මොකද කිව්වේ..”

පාර දිහා බලාගෙන අයියා එහෙම අහද්දි නම් මං මොකටද මේ කතාව කිව්වේ කියලා හිතුණා..ඒත් වෙන කවුරුවත් එක්ක මේවා කියනවට වඩා දේශිත අයියා එක්ක ඕනම දෙයක් කතා කරන්න පුලුවන් කියලා මගේ හිත කිව්වා..

“එයාට කියන්න ඕනේ හැමදේම මං කිව්වා..ඒක තමයි අන්තිම කෝල් එක..දැන් හිත නිදහස් අයියේ..මං අනිවාර්යයෙන් එක්සෑම් පාස් වෙනවා..”

“එහෙම හිතනව නම් ලොකු දෙයක්..අනුන්ට ඉරිසියා නොකර තමන්ට පුලුවන් විදියට තමන්ගේ ගමන යන්න බලන්න..කවදාවත් වරදින්නේ නෑ..ඒ වගේම තමයි ඔයාට ගැලපෙන කෙනා හරිම කාලෙදී ඔයා ලගට එයි..හදිස්සි වෙන්න එපා ඒ නිසා..ආදරේ කරන්න පුලුවන්..ඊට කලින් කාගෙන්වත් වචනයක් අහන්න බැරි වෙන්න ඔයාට ස්තාවරයක් හදා ගන්න..තේරුණාද..”

දේශිත අයියා කියපු හැමදේම ඔලුවේ තියාගෙන ඊළග දවසේ මං ක්ලාස් යන්න ලෑස්ති වුණා..නංගිට නම් ඕනේ වුණේ එයා යන ක්ලාස් වලටම මාව අරන් යන්න..ඒත් දේශිත අයියා හොයලා දුන්න ඒවට යන්න හිතුවේ නැත්තං එයා මං ගැන වැරදියට හිතයි කියලා හිතුණ නිසා..ඒකට නම් නංගී පොඩ්ඩක් තරහෙන් හිටියා වගේ..ටිකක් නම ගිය ගුරුවරුන්ගේ ක්ලාස් වලට තමයි දේශිත අයියා මාව දාලා තිබුණේ..ළමයි ගොඩක් හිටියත් ඉස්සර වගේ පිටිපස්සේ පේළි වල ඉදගන්නේ නැතුව මං ගිහින් ඉස්සරහම පේළියෙන් ඉද ගත්තා..කියන හැම වචනයක් ගානෙම ඔලුවට දා ගත්තේ හිතේ ලොකු බලාපොරොත්තුවක් එක්කමයි..

ක්ලාස් ගියාට යාලුවෙක් නොහිටිය නිසා මං පාරේ අයිනට වෙලා තනියම බස් හෝල්ට් එක පැත්තට ඇවිදගෙන ආවා..ඒ එක්කම වගේ කාර් එකක් ඇවිල්ලා මගේ ඉස්සර බ්‍රේක් කලේ ළමයි ඔක්කොම බලාගෙන ඉද්දී..

“දේශිත අයියා..”

“නගින්න ඉතින්..බලන් ඉන්නේ නැතුව..පිටිපස්සෙන් වාහන හෝන් කරනවා..”

එතකොට තමයි දැක්කේ පොඩි පාරේ වාහනයක් ඉස්සර කරන්නවත් ඉඩක් නැතුව පේළියට නවත්තගෙන ඉන්න වාහන ගොඩ..ඉක්මනටම මං කාර් එකට නැගලා දොර වහ ගත්තා..

“ඔයා මොනාද මෙහේ කරන්නේ අයියේ..”

“ඇයි අපිට එන්න හොද නැද්ද..”

“න්නෑ..ඉතින් එහෙම නෙවෙයි..ඔයා මෙච්චර දුර ආවේ ඇයි කියලා ඇහුවේ..”

“යාලුවෙක් හම්බෙන්න ආවේ..ඔයාට ක්ලාස් කියලා මතක් වෙලා මෙහෙට ආවා..”

වාහන වල යද්දී වමනේ යන නිසාම මං ශීට් එකට ඔලුව තියාගෙන ඇස් පියා ගත්තා..

“පළවෙනි දවසෙම ක්ලාස් ඉදලා ඔච්චර අමාරුද..”

“අමාරුවක් නෑ..මට වමනේ යනවනේ ඒසී එකට ඒකයි මේ..”

දේශිත අයියා කියන පරක්කුවටම ඒසී වහලා කාර් එකේ ශටල් ඇරියා..එතකොට නම් ටිකක් සහනයක් දැනුනා..හැබැයි ඉතින් මෙහෙම කොල්ලෙක් එක්ක තනියම යන එක නම් හොද නෑ..මොනවා කරන්නද..කතා කරද්දී බෑ කියන්නත් බෑනේ..කමක් නෑ අද විතරයිනේ..

“අපි මොනවා හරි කාලා යමුද..දවල්ට කෑවෙත් නෑ..”

“මට නං දැන් කන්න බෑ අයියේ..මං දවල් කෑවනේ..”

“ටිකක් කෑවා කියලා මොනවා වෙනවද..”

“එහෙම නෙවෙයි ඉතින්..”

“ඔයා මාත් එක්ක මේ යන්නේ අකමැත්තෙන්ද විමූ..”

කාර් එක නතර කරලා දේශිත අයියා මගේ ඇස් දිහාම බලන් එහෙම අහද්දී නම් ගැස්සුනා..මොකද එයාගෙන් මං එහෙම දෙයක් කොහෙත්ම බලාපොරොත්තු වුණේ නෑ..මං මොනවද කරන්නේ දෙයියනේ..ඇගම සීතල වෙලා..

“මොකද මේ වෙව්ලන්නේ..මං කරදරයක් කරන්නේ නෑ ළමයෝ..කාගෙන් වැරැද්දක් වුණත් මගෙන් එහෙම වෙන්නේ නෑ..හරිද..”

“හ්..හා..”

කියාගන්න පුලුවන් වුණ උපරිම වචනේ මං කියා ගත්තා..දේශිත අයියා මං ගැන බලාපොරොත්තුවෙන් ඉන්නවද..අනේ එහෙම නම් වෙන්න එපා දෙවියනේ..මට ආයේ දුක් විදින්න බෑ..දෙනෙත් දුන්න වේදනාව හොදටම ඇති..මං ආයේ ජීවිතේ පටන් ගන්න හැදුවා විතරයි..කවදාවත් නොලැබෙන හීන පස්සේ දුවන්න මට බෑ..සේමිණී ආන්ටිට වරදක් කරන්න බෑ..අපි ගැළපෙන මිනිස්සු නෙවෙයි..මං පුලුවන් ඉක්මනින් කාර් එකෙන් බැහැලා දිව්වා..දේශිත අයියා මගේ නම කියලා කෑ ගහනවා ඇහුණත් නතර වෙන්න මට ඕනේ වුණේ නෑ..පුලුවන් උපරිමෙන් බස් හෝල්ට් එකට දුවන් ආපු මං බස් එකට නැගලා ආයෙත් පිටිපස්ස බැලුවේ දේශිත අයියා එනවද කියලා..නෑ කියලා දැක්කම නම් හොද හුස්මක් පිට කරලා ශීට් එකෙන් වාඩි වුණා..