#කතෘ අවසරයකින් තොරව උපුටා ගැනීම සපුරා තහනම්..

අවසන් හමුවීම..

——————————————————————————————————————————————–

අනේ දෙයියනේ.. මොකක්ද මං කරන්නේ..??

මං එහෙමම ඇඳෙන් වාඩි වුණා.. අයියෝ මේ රන්වීර් සර්ට කොහොම අහු වුණාද මන්දා.. එතකොට දැං හැමදේම රැඳිලා තියෙන්නේ මේ පෙන් එක මතද..??

මේවා හිතද්දිත් මගේ ඔලුව පැලෙන්න වගේ.. රන්වීර්…!!! මොකක්ද මං කරන්න ඕනී..

“ඔය පෙන් එකට විස්තර එකතු කර ගන්න ගිහින් මගේ නංගි සාහී මැරුණා..”

ඇත්ත.. සාහී මැරුනේ මේ පෙන් එක හින්දා.. ඒත් රන්වීර්ටත් පෙන් එකක් හින්දා මැරෙන්න දෙන්න පුලුවන්ද..??

මං පිස්සුවෙන් වගේ කල්පනා කරා.. ඇත්තමයි මෙච්චර ප්‍රශ්න ගොඩක් හොල්මන් මනසකට දරා ගන්න බෑ..

අන්තිමේ මං තීරණයක් ගත්තා..

හැමදේම රැඳිලා තියෙන්නේ මේ පෙන් එක උඩ නම්, මං මේ ප්‍රශ්නෙට උත්තර දෙන්නත් ඕනි පෙන් එකෙන්මයි..

කොහොමත් පෙන් එක සර්ගේ අතට දුන්නට පස්සේ සර් අපිව මරනවා. මට ඒක දැනෙනවා..

එයා එකම සාක්ශියක්වත් ඉතුරු කරන එකක් නෑ..

මං රන්වීර්ගේ ලැප් එක අරන් පෙන් එකේ තිබ්බ හැමදේම තවත් පෙන් එකකට කොපි කර ගත්තා..

ඇන්විලොප් එකක් අරන් අලුත් පෙන් එක ඒකට දාලා තවත් ඇන්විලොප් එකකට දැම්මා..

ලොකු කිරි කෝෆි එකක් හදන් මං බිම වාඩි වුණා.. රෑ එකොළහට තව වෙලා තියෙනවා… මට ඕනි කාලය ගෙවා ගන්න..

මං කොලයක් අරන් රන්වීර්ට ලියුමක් ලිව්වා..

පේළි තුකකින් විතර කියන්න තිබ්බ හැමදේම මං ලිව්වා..

“මට ඔයාව ආරක්ශා කරන්න ළං වෙන්න බැරි වෙයි.. උගේ බෙල්ලේ නූලක් දාලා තියෙනවා. එකයි මට ඌට ළං වෙන්න බැරි.. මට මේ පාරත් මගේ සාහිව බේර ගන්න බැරි වෙයි..”

“අක්කා…”

මං අක්කව තුරුල් කර ගත්තා.. කරන්න දෙයක් නෑ.. මේක තමයි අවසානය..

මට හරි නම් ඇඬෙන්න ඕන.. ඉකි ගගහා ඇඬෙන්න ඕනි.. ඒත් මගේ ඇස් වලට කඳුලු ආවේ නෑ..

රෑ දහය කිට්ටු වෙද්දිම මං පාරට ආවා..

ටික දුරක් යද්දි මං ගාවට ඇවිත් නතර කරේ දවසක් මං එක්ක ආපු අන්කල්..

ඒ අන්කල් මං දිහා හොඳට බැලුවා. මගේ පරවෙච්ච මූණ දිහා.

අන්කල්ටත් තේරෙන්න ඇති මේ ජීවිතේ තව පාරක් අත ඇරපු කෙල්ලෙක් කියලා..

කළු පාලම උඩදි වීල් එක නතර කරා.. තව විනාඩි තුනක් ඉතුරුයි..

මං අන්කල්ට සල්ලි දුන්නා…

“මේක හෙට උදේම තැපැල් කරන්න.”

මං ඇන්ලොප් එකත් අන්කල්ටම දීලා අන්කල්ව පිටත් කරා..

මං දන්නවා මෙතනින් එහා වෙන කිසි දෙයක් මට පාලනය කරන්න බෑ කියලා.. මං එක අතකින් පාලමේ කොණට ගිහින් බැම්මක් අල්ල ගත්තා..

රන්වීර් මට සමාවෙන්න.. මේ දේ වැරදුනොත් ඔයා මට සෑහෙන්න වෛර කරයි..

ඈතින් සර්ගේ ජිප් එක ආවා.. මේ පැත්තෙන් එදා මට කරදට කරන්න ආපු වෑන් එක ආවා.. දෙපැත්තෙන්ම මාව වට කරලා..

මං පෙන් එක අතේ තද කරලා ගුලි කර ගත්තා..

“ආ.. සාහී… මගේ ස්වීට් හාර්ට්..”

සර් වාහනෙන් බැස්සේම සර්ගේ කොණ්ඩේ අතින් පිහිද පිහිද..

“අරූ ටිකක් දඟකරා.. ඉතින් අපිට ඌට ටිකක් සලකන්න වුණා..”

සර් එක්ක හිටපු එකෙක් වෑන් එකෙන් එළියට ගත්තේ රන්වීර්ව..

අනේ කඩවලේ…!! රන්වීර්ට හොඳටම ගහලා.. මූණ පුරාම ලේ.. ශර්ට් එකක් නොතිබ්බා හින්දා ඇඟ පුරාම තිබ්බ තැළුම් පාරවල් ලයිට් එළියෙන් මට මෙතනටම පෙනුනා..

මේ තරම් වෙලාවක් මගේ ඇස් වලට උනපු නැති කඳුලු දැං මගේ ඇස් වලින් ගලන්න පටන් අරන්..

“රන්වීර්..”

මං රන්වීර් ගාවට දුවන්න හැදුවේ..

“ඔහොම ඉන්නවා.. මං ඉල්ලපු දේ දීලා අරූ ගාවට යනවා..”

රන්වීර් හෙමීට ඔළුව උස්සලා මං දිහා බැලුවා.. මේ තරම් කාලයක් නොදැක්ක ලොකූ වේදනාවක් ඒ ඇස් වල..

“පෙන් එක දෙන්නම්.. රන්වීර්ට යන්න දෙන්න..”

මං සර් දිහා හැරුණා..

“තමුසෙට ඒ තරම් මූව වටිනවා නේද..?? මට ඉසිරියයි ඕයි.. තමුසෙගේ මොන මඟුලකට මං තමුසෙට ආදරේ කරාද මන්දා..?”

සර් ඒක කිව්වේ වාහනේටත් පාරක් ගහලා.

“සාහී.. ඕක දෙන්න එපා..”

රන්වීර්ගේ මළානික කටහඬ ඇහෙද්දි සත්තයි මාව හිරි වැටුණා..

මං රන්වීර් දිහා බලලා ආයෙත් සර් දිහා බැලුවා..

“එයාට යන්න දෙන්න.. ”

“ඌව අත ඇරපන්.. ”

සර් එහෙම කියපු ගමන් අරුන් දෙන්නා රන්වීර්ව අත ඇරියා..

මං රන්වීර් ළඟට ගියා.. රන්වීර් හයියෙන් හුස්ම ගන්නවා.

“ඒක දෙන්න එපා සාහි.. ”

එයා තවත් මොනවදෝ කියන්න හැදුවත් මට ඕන වුණේ රන්වීර්ට සමු දෙන්න..

මං රන්වීර්ව බදා ගත්තා..

“විනාඩියකින් මේ ඔක්කොම ඉවරයි. අමතක කරන්න එපා..”

මං රන්වීර්ගේ කනට කොඳුරලා එයාගේ කම්බුලකට අතක් තිබ්බා..

මගේ ඇස් වලින් බේරුනු කඳුලු කවුරුවත් දැක්කේ නැත්නම් හොඳයි..

“ලව් සීන් ඉවරයි නම් මට පෙන් එක දෙනවා..”

මං ආයේම හැරිලා සර් ගාවට ගියා..

“සාහී.. සාහි එපා.. ඕක කරන්න එපා..”

රන්වීර් කෑ ගහද්දිම මං සර්ට පෙන් එක දුන්නා.. සර් අතට පෙන් එක අරන් ලයිට් එළියට අල්ලලා හොඳට බැලුවා..

“මේක චෙක් කරපන්..”

සර් පෙන් එක ළඟ හිටපු එකෙක්ට දුන්නා..

“පෙන් එක චෙක් කරනකම් අපි පොඩි සෙල්ලමක් කරමු. මං ආසම එකක්.. ඕකව අල්ල ගනින්..”

මං හිතුව වගේම මූ අපිට යන්න දෙන්නේ නෑ.. අරුන් දෙන්නා රන්වීර්ව අල්ල ගත්තා..

“තමුසේ පොරොන්දු වුණා අපිට යන්න දෙන්න..”

“කවුද මම..??”

සර්ගේ අර කැත හිනාව ආයෙම.. වටේ එවුනුත් හිනා වෙනවා..

“තමුසේ මගේ ඔෆිස් එකට රිංගන් නටපු නාඩගම් ඔක්කොම බලලා, තමුසෙට ලව් කරලා අන්තිමේ තමුසෙට යන්න දෙන්න..”

සර් මගේ ළඟට ඇවිත් මගේ කොණ්ඩෙන් අල්ල ගත්තා..

“සාහිව අත ඇරපන්..”

රන්වීර් කෑ ගහද්දි එකෙක් රන්වීර්ගේ පිටට ගැහුවා..

“සර්..”

“තමුසෙව මං මරනවා.. කලින් පාර වගේ නෙවෙයි.. මෙතන ඉන්න හැම එකාම තමුසෙව රස බැලුවට පස්සේ.. අර බල්ලගේ ඉස්සරහම.. ”

සර්ගේ කතාවට වටේ හිටපු හැමෝම හිනා වුණා. මූ මං දන්න හැම එකාටම වඩා තිරිසනෙක්..

“බොස් පොලිසියෙන්..”

එකෙක් කෑ ගහද්දිම කට්ටිය පිස්සු බල්ලෝ ටික වගේ එහෙ මෙහෙ ගියා..

“පට්ට බැල්ලි… තෝ පොලිසියට කිව්වද..??”

සර් මගේ බෙල්ල මිරිකගෙන අහද්දි මං කරේ හිනා වෙච්ච එක..

“බොස් අපිව වට කරලා..”

ඊළඟ තප්පරේ හැමපැත්තෙන්ම වෙඬි වරුශාවක් ඇහෙද්දි සර් මාව ඇඳන් වාහනේ ගාවට ගියා..

මේක තමයි වෙලාව..

සාහී.. සාහී.. ඉක්මනටම මං ගාවට එන්න..

මං එහෙම හිතාගෙන සර් දිහා හැරුනා. සර් ඒ වෙද්දි අතට ගන් එක අරන්..

මං සර්ගේ ඇඟේ එල්ලිලා සර්ව තල්ලු කරා පාලමෙන් පහළට මාත් එක්කම.. වතුරට වැටෙන්න එක මොහොතකට කලින් මං සර්ගේ බෙල්ලෙන් නූල ගැලෙව්වා වගේ මතකයි..

ටිකෙන් ටික මට වතුර පෙවෙද්ද්දි සර් මගේ අතින් ගිලිහිලා මගේ ළඟ අක්කයි, සාහියි ඉන්නවා දැක්කා.. මට මතකයි මං එයාලට හිනා වුණා..

එහෙමම මගේ හුස්ම හිර වුණා..

මං අමාරුවෙන් ඇස් ඇරියා.. ලොකූ හුස්මක් එක්ක.. මං පුදුමෙන් වට පිට බැලුවා..

මං ඉන්නේ හොස්පිටල් එකේ.. මට ඔක්සිජන් බට ගහලා.. ඒත් කෝ සාහි..

අක්කවත් නෑ…

ඩොක්ටර්ස්ලා ආවා.. නර්ස්ලා ආවා.. මගේ කතාවේ හිටපු රන්වීර්වත්, සාහිවත්, අක්කවත් මං ගාවට ආවේ නෑ..

ඇත්තමයි මං හොල්මන් වෙලා..

මාත් සර් එක්ක වතුරට පැන්නේ මගේ අතින් වෙච්ච වරද හදා ගන්න.. සාහිට සාහිව දෙන්න.

ඒත් මං තාමත් සාහි එක්කම..

ටිකකින් දොර ඇරන් රන්වීර් ඇතුළට ආවා.. එයාගේ මූණ පළවෙනි දවසේ මං දැක්කා වගේමයි.. අපිළිවෙල කොණ්ඩේ, රතු පාට වෙච්ච හිතුවක්කාර ඇස්..

ආයේ මට ඔයාට ලෝභකම් හිතෙනවා..

“සාහි.. හැමදේම හොඳට ඉවර වුණා..”

රන්වීර් මගේ ඇඟ උඩින් ලස්සන රෝස මල් බොකි එකක් තිබ්බා..

ඒත් මට තිබ්බේ විසඳ ගන්න බැරි වෙච්ච, රන්වීර්ගෙනුත් අහන්න බැරි ප්‍රශ්න ගොඩක්..

————————————————————————

ඒ ප්‍රශ්න වලට උත්තරත් අරන් මං පසුවදනෙන් එන්නම්..

කතාව කියවපු හැමෝගෙන්ම පුංචි ඉල්ලිමක්.. කතාව පුරාම ඔයාලට දැනුණු හැඟිම් මට කියා ගෙන යන්න..

ආදරෙයි පැලෙන්න.. හැමදාමත් මාත් එක්කම ඉන්න..

පසුවදනෙන් හමුවෙමු..
බුදු සරණයි..!!
30