#කතෘ අවසරයකින් තොරව උපුටා ගැනීම සපුරා තහනම්..

දාසයවෙනි හමුවීම..

———————————————————————————————————————————-

ඒත් මං දැක්කේ කවදාවත් මං දකින්න හිතපු නැති දර්ෂනයක්..

ශාකි සර්ගේ මේසෙට හේත්තු වෙලා සර්ගේ උරහිසකට අත තියන් ඉන්නවා.. හරියට…

හරියට කපල් එකක් වගේ.. දොර ඇරුණු සද්දෙට දෙන්නම ගැස්සිලා මේ පැත්ත බැලුවා.. ඒ එක්කම මං හයියෙන් දොර වහලා දැම්මා..

මගේ හිත කඩන් වැටිලා..

ශාකි… සර් එක්ක…!!!

මට හිතා ගන්නවත් බෑ.. එතකොට සර්…

මං එහෙමම ආවේ බාත් රූම් එකට. මට ඕනි වුණේ හිතන්න.. අඬන්න.. මේ ගෙවිච්ච පැය කීපයට මාත් ඒ දුඹුරු ඇස් වලට ආදරේ කරන්න අරගෙන..

සර්… ඇයි මාව ඒ තත්වෙට පත් කරේ…??

මිනිස්සු හරි අමුතුයි.. මිනිස්සුන්ගේ මේ හැඟීම් තේරුම් ගන්න හරි අමාරුයි මට.. හැඟීම් කියන්නෙම මහ වේදනාවක්..!!

මං ලොකූ හුස්මක් ගත්තා.. ඇස් වලින් බේරිච්ච කඳුලු බිංදු පිහිද ගත්තා..

මං හොල්මනක්…!!! ඔව්.. මං සාහි නෙවෙයි… හිතෙන හිතෙන වෙලාවට මූණ බෙරි කරන් අඬන මනුස්සයෙක් වෙන්න මට ඕන නෑ..

මං හොල්මනක්… හොල්මනක් විතරමයි…

මං මටම කියාගත්තා..

වේගයෙන් බාත් රූම් එකේ දොර ඇරගෙන මං ශීට් එකට ගියා.. එතකොට ශාකි ඇවිත්..

මං එයා දිහා නොබලම වැඩ කරන්න ගත්තා..

“සාහී..”

හුඟ වෙලාවකට පස්සේ ශාකිගේ මැලවිච්ච කටහඬ ඇහුණා..

“ශාකී.. සොරි.. මං ඔයාලට ඩිස්ටර්බ් කරන්න හිතුවේ නෑ..”

මං ෆයිල් එකේම ඇස් දෙක තියන් කිව්වා..

“සාහී ඔයා තරහා වෙලාද මාත් එක්ක..??”

අන්න ඒකට නම් මට එයා දිහා බලන්නම හිතුණා..

“ශාකී… තරහ වුණේ ඔයා.. මාව දාලා ආවෙත් ඔයා.. මාත් එක්ක කතා නොකරුවෙත් ඔයා.. දැං මගෙන් අහන්න එපා තරහද කියලා..”

මට විශ්වාසයි ශාකී කවදාවත් මෙහෙම උත්තරයක් මගෙන් බලාපොරොත්තු වෙන්නේ නැතුව ඇති..

“සොරි සාහී..”

ශාකී මගේ අතින් අල්ලා ගත්තා..

තව දුරටත් අරවා මෙව්වා හිතේ තියන් ඉන්න එක වැඩක් නෑනේ.. මං ශාකිට හිනාවක් දුන්නා..

ඕෆ් වෙන්න ඔන්න මෙන්න තියෙද්දි මට සර් ගාවට යන්න වුණා ෆයිල් එකකට සයින් එකක් ගන්න..

මේ පාර නම් දොරට තට්ටු කරලා එන්න කිව්වමයි ඇතුළට ගියේ.

නිකම් මොකටද හිත රිද්ද ගන්නේ…??

මං පුලුවන් තරම් සර් දිහා නොබලා ඉන්නයි උත්සහ කරේ..

සර් දකිද්දිම මට අකුණක් ගැහුවා වගේ මතක් වුණේ සර් මාව කිස් කරපු හැටි..

ඒත් මං බිම බලන් හිටියා..

සර් ෆයිල් එක ගන්න ගමන් මගේ අත ඇල්ලුවා..

මං දැනුනේ නෑ වගේ හිටියා..

අනේ මන්දා පපුව මොකක්දෝ වෙනවා වගේ.. හාර්ට් ඇටෑක් එකක්වත්ද..??

මට හැරිලා එන්න ඕන වුණත් කකුල් දෙක එතන හයි වෙලා වගේ.. මේ සර් කාන්දමක්ද මන්දා…

“සාහී..”

සර් කතා කරත් මං හිටියේ බිම බලා ගෙන. ඔය දුඹුරු ඇස් දිහා බැලුවොත් තමයි මගේ සීලේ බිඳෙන්නේ..

“සාහි.. ඔයා හිතන දෙයක්..”

“මං යන්නම් සර්..”

සර් කියලා ඉවර වෙන්නත් කලින් මං කියලා ඉවර කරලා එන්නයි හැදුවේ. මං දන්නවා ඉතින් ඔතනින් එහා වෙන දෙබස..

හොල්මනක් වෙලා පා වෙවී ඉද්දි ඔය දෙබස කී පාරක් මට ඇහෙන්න ඇත්ද..??

මං දොර ගාවට එද්දි මට ඇහුණේ මොකක් හරි බිම වැටෙන හඬක්…

මං හැරිලා බලද්දි දැක්කේ සර් කබඩ් එකක් පෙරලලා..

“ඇවිත් මේක අස් කරනවා..”

යකෝ මෙයාගේ දුශ්ඨකම..!!!!

මං සර්ට රවා ගෙනම ගිහින් එතන බිම වැටුණ ෆයිල් ටික අර ගත්තා..

“හවස ඕෆ් වෙලා මං එනකම් පහළ ඉන්නවා..”

සර් එහෙම කියා ගෙන රූම් එකෙන් යන්න ගියා..

දැං මං එයා කියන දේ අහන්න ඕනද..?? ඊයේ රෑ මාව කිස් කරලා, මට ආදරේ දීලා, අද අර ශාකිව තුරුල් කරන් ඉඳලා දැං එනවා එයා එනකම් ඉන්න කියන්න..

මිනිස්සු මේ වගේ වෙලාවට මොකද කරනවා ඇත්තේ…

මං ඉක්මනටම ෆයිල් ටික හදලා මගේ ශීට් එකට ගියා..

“සාහී.. හවසට පොඩි ට්‍රීට් එකක් මං ගාණේ. අපි යමු අයිස් ක්‍රීම් කන්න..”

අම්මෝ.. අන්න අයිඩියාස්ස්…!!

සර්ව මඟ අරින්නත් පුළුවන්.. මට අයිස් ක්‍රීම් කන්නත් පුලුවන්..

ඕෆ් වෙච්ච ගමන් මමයි, ශාකියි දෙන්නා ඔෆිස් එකෙන් පැන්නා..

කෙලින්ම ගියේ රියෝ එකට.. අයිස් ක්‍රීම් ඕඩර් කරලා මමයි, ශාකියි දෙන්නා මූණට මූණ බලන් හිටියා..

“සාහී.. ඔයා ඊයේ පරක්කු වුණාම මට කේන්ති ගියා.. මට කිව්වෙත් නෑනේ.. සොරි හොඳේ..”

ඔව් ඉතින් එහෙම වුණාම කේන්ති යනවා නම් තමයි..

ටිකකින් ශාකිට කෝල් එකක් ආවා.. එයා පුදුම විදියට කලබල වෙලා එළියට ගියා..

ඔන්න දැං මගේ මොබයිල් රාජයා රින්ග්ස් යනවා.. වෙන කවුද ඉතින්.. සර් තමයි..

මං ෆෝන් එක සයිලන්ට් දාලා බෑග් එකට දා ගත්තා..

තාම අයිස් ක්‍රීම් එක ආවේ නැති එකේ මං වට පිට බැලුවා..

මං දැක්කේ වීදුරුවෙන් එහා පැත්තේ කාත් එක්කද රණ්ඩු වෙන ශාකී..

ශාකි හයියෙන් හයියෙන් වචන පිට කරනවද කොහෙද .?? එයාගේ කොණ්ඩෙත් ගැස්සෙනවා..

මං නැඟිටිලා බැලුවේ ශාකි මේ රණ්ඩු වෙන්නේ කාත් එක්කද කියලා..

දෙයියනේ..!!! ඒ …..

———————————————————————————————————————-

ඇත්ත.. මනුස්ස හැඟීම් හරි සංකීර්ණයි…

ආදරෙයි පැලෙන්න.. හැමදාමත් මාත් එක්කම ඉන්නකෝ..

ඊළඟ ආත්මයෙත් හමුවෙමු..
බුදු සරණයි..!!