#කතෘ අවසරයකින් තොරව උපුටා ගැනීම සපුරා තහනම්..

දොළොස්වන හමුවීම..

—————————————————————————————————————————————————

ඒ තප්පරේම රන්වීර් මාව ඇඳලා එයා ගාවටම ගත්තා..

ඒ හැඩි දැඩි අත් දෙකට මාව හිර වෙලා උරහිස් වලින් වේදනාවක් දැනෙද්දී රන්වීර් පහත් වුණේ මගේ තොල් වලට..

එතනින් එහා මං මොනවා හිතන්නද..??

රන්වීර්ගේ රළු දෙතොල් ඕනවටත් වඩා මගේ තොල් උඩ දඟ කරා.. මේ ස්පර්ෂයෙන් ගැලවෙන්න මං කොයි තරම් දැඟලුවත් රන්වීර් එක තප්පරේකටවත් මාව අත ඇරියේ නෑ..

තවත් විනාඩි ගණනාවකට පස්සේ රන්වීර්ගේ ග්‍රහණය ලිහිල් වුණා..

මං අත් දෙකට පුලුවන් තරම් වීරිය අරන් රන්වීර්ව තල්ලු කරා..

රන්වීර් අඩි දෙකක් පස්සට ගිහින් විසි වුණා.. ඒ ඇස් වල තිබ්බේ මත් බවක්.. බීපු මත් පැන් හින්දද නැත්නම් මං හින්දද..??

තාමත් රිදෙන තොල් අතින් පිහි දා ගෙන මං හැදුවේ හැරිලා එන්න..

රන්වීර් ආයෙම මගේ අතකින් අල්ලා ගත්තා..

තවත් නම් මට ඉවසන් ඉන්න බෑ.. අහිංසක සාහි හින්දා මං ඉවසන් හිටියත් දැං නම් රන්වීර් සීමාව පනිනවා..

“තමුසෙට පිස්සුද මනුස්සයෝ..??”

නොහිතපු මොහොතක මගේ කටින් පිට වුණා.. සාහිට බ්‍රේක් තිබ්බත් මේ මට බ්‍රේක් නෑනේ..

ආව්ව්ව්ව්ව්…..!!! රන්වීර් මගේ කම්බුලකට ගැහුවා.. මාව නිකම් කරකවලා අත ඇරියා වගේ..

මගේ දකුණු කම්බුල හිරිවැටිලා.. මං කම්බුලත් අල්ලගෙන බැලුවේ රන්වීර් දිහා..

ඒ ඇස් වලින් ගිනි පිට වෙනවා..

“උඹ.. උඹට කොහෙන්ද හයියක්.. මට ඔහොම කතා කරන්න.. කියපන්..”

මුළු ගබඩාවම දෙදරන තරම් හයියෙන් රන්වීර් කෑ ගැහුවා..

දැං නම් මගේ කකුල් දෙකත් වෙව්ලනවා.. ඊටත් වඩා පපුව ගැහෙනවා දරන්න බැරි තරමට..

රන්වීර් මගේ කොන්ඩෙන් ඇඳගෙන මාව කාර් එකක් ගාවට තල්ලු කරා..

“සහෙනා උඹට මාව සෙල්ලමක් නේද..? මේ රන්වීර්ගේ ජීවීතේ සෙල්ලමක් නේද..”

ගැහෙන හිත මටම පාලනය නෑ.. ඊළඟ තප්පරේ මොනවා වෙයිද හිතා ගන්නවත් බෑ..

එයා ඇදන් හිටපු ශර්ට් එක ගලවලා දැම්මා.. දහඩියෙන් පෙඟුනු රන්වීර්ගේ හැඩි දැඩි අත් වල මසල්ස් කැපිලා පෙනුණා..

මීට වඩා හොඳයි මං හොල්මනක් වෙලාම හිටියා නම්..

ඒත් කඩවලේ… මං පරක්කු වැඩී නේද..

රන්වීර් මං දිහාවට පැන්නේ අහිංසක මුවෙක් අල්ල ගන්න පනින කොටියෙක් ගාණට..

ඒ රළු දෙතොල් ඉවරයක් නැතිවම මගේ මූණ පුරා දුවද්දී රන්වීර් ගාවින් ආපු මත් පැන් සුවඳ මට ඇති කරේ අප්‍රියාවක්..

ශිට්.. මිනී සෙන්ට් සුවඳයි මීට වඩා..

මං කොයි තරම් බේරෙන්න දැඟලුවත් රන්වීර් දශමෙක වත් නිදහසක් මට දුන්නේ නෑ..

“අනේ රන්වීර්.. මාව අත අරින්නකෝ… ”

මගේ තොල් අගින් මිමිණෙනවා…

රන්වීර්ගේ තොල් මගේ බෙල්ල පුරා දුවනවා..

මගේ ඇස් වලින් කඳුලක් ගිලිහිලා මට ඉකි ගැහුනා..

ෆුල් ආතල් එකේ හොල්මනක් වෙලත් ජීවීතේ වින්ද මං අද අඬනවා..

ඒ තප්පරේම රන්වීර් මාව අත ඇරියා..

“තමුසේ මගේ සාහි නෙවෙයි..”

රන්වීර් කේන්තියෙන්ම මට රවා ගෙන යන්න ගියා.. මං තාම පපුවට අතක් තියන් බලන් ඉන්නවා..

මං එහෙමම එතන තිබ්බ කාර් එකකට බර වුණා.. මගේ කකුල් දෙකටත් පණ නෑ වගේ..

මට තේරෙන්නේ නෑ මේ වෙච්ච කිසි දෙයක්..

මට දැනුනේ වේදනාවක්.. පපුව හාරන තරම් වේදනාවක්..!!!

හේතුවක් නොතිබ්බත් මට තාමත් ඉකි ගැහෙනවා..

මිනිස්සු මේ තරම් සංකීර්ණද..??

මං මගෙන්ම අහගෙන එහෙමම බිම වාඩි වුණා..

රන්වීර් යන්න ඇති.. තවත් විනාඩි ගාණකට පස්සේ එයාගේ බයික් එකේ සද්දේ ඇහුණා.

මාව මේ නොදන්න මුඩුක්කුවක යකඩ ගබඩාවක තනියම තියලා රන්වීර් ගිහිල්ලා. මෙයා ඇත්තටම සාහිට ආදරේ කරලද..??

එතකොට සාහි..?? එයත් ආදරේ කරලද..??

මොකක්දෝ මන්දා හැඟීමකට මට මතක් වුණේ දුඹුරු ඇස්. මාව අතරමං කරන සර්ගේ හිතුවක්කාර ඇස්..

මං කකුල් දෙක මැද්දේ ඔළුව තියන් කල්පනා කරේ කොහොමද මං මෙතනින් යන්නේ කියලා. අඩුම ගාණේ පාරක්වත් මං දන්නේ නෑ..

මේක හොඳ පාඩමක් උඹට. හොයන්නේ බලන්නේ නැතුව ඇඟවල් වලට රිංගනවා..

තව පොඩ්ඩෙන් ලයිෆ් එකම ඕවර් වෙනවා..

මං මේ සාහි රන්වීර් කතාව ඉක්මනට ඉවර කරන්න ඕනි. ඊට පස්සේ ලයිෆ් එක එන්ජෝයි කරලා මං යනවා මගේ ට්‍රැවලින් ලෝකෙට..

මනුස්ස ලෝකේ ප්‍රශ්න වැඩි..

මං එහෙමම ඇස් පියා ගත්තා..

“ඒයි නැඟිටිනවා..”

රන්වීර්ගේ ගොරෝසු කටහඬට මං ඇස් ඇරියq..

මගේ සායමම ඉවරයි.. මට නින්ද ගිහින්..

රන්වීර් මට දික් කරේ කෑම පාර්සලයක්..

සුවඳ අනුව නම් චිකන් කොත්තුවක් වගේ..

“කනවා. කාල යමු..”

මං අත් දෙකෙන්ම පාර්සලේ අරන් ලිහා ගෙන කන්න ගත්තා..

තරහ කාරයෙක් දුන්නත් කොත්තු කියන්නේ ආගමක්..

එහා පැත්තෙන් රන්වීර් වාඩි වෙලා කන්න ගත්තා..

මං හිතන්නේ මනුස්සයෙක් වුණාට පස්සේ මගේ බඩේ පනුවෝ වැඩි පුරම සතුටු වුණ දවස අද..

බිංදුවක් නෑරම ලාංකිකයි.. ලන්ච් ශීට් එක විතරක් ඉතුරු වෙන්න මං ඔක්කොම කෑවා..

වතුරත් බීලා අතත් සෝදද්දියි මං දැක්කේ රන්වීර් කන එක නවත්තලා මං දිහා බලන් ඉන්නවා..

එක අතකට ඔයා හරි.. ඔයා හිතපු, ඔයා පතපු, ඔයා දන්න සාහි නෙවෙයි මං. ඔයා නොදන්න තැනක ඉඳන් ආපු ඔයා නොදන්න සාහි කෙනෙක් මේ ඉන්නේ..

තවත් විනාඩි විස්සකින් විතර රන්වීර් කතා කරා. එයා තාමත් ශර්ට් එකක් ඇඳලා නෑ..

මං නියපොතු වලින් හූරපු පාරවල් රන්වීර්ගේ පිටේ හැම තැනම.. සමහර තැන් වල ලේ ඇවිත්..

මට දුක නොහිතුණා නෙවෙයි.. ඒත් මගේ හිත කිව්වේ මං සාහි නෙවෙයි. මට බෑ රන්වීර්ට හොඳින් සලකන්න..

අපි අපර්ට්මෙන්ට් එකට එද්දි…

———————————————————————————–

ආත්මයක් වෙලා හරි ළඟ ඉන්න තියෙනවා නම්..?? නේද..!!

ආදරෙයි පැලෙන්න.. මාත් එක්ක හැමදාමත් ඉන්න..

ඊළඟ ආත්මයෙත් හමුවෙමු..
බුදු සරණයි..!!