පසුවදන..

————————————————————————————————————————————

රන්වීර් තවත් මුකුත් නොකියම මං දිහා බලන් හිටියා..

එක මොහොතක, එක තප්පරයක මට හිතුනා රන්වීර්ට තුරුල් වෙන්න.. එයාගේ පපුවට තුරුල් වෙලා අඬන්න.. ඒ තරම් ආදරයක් මගේ හිතේ පිරිලා..

සර්ට මං ආදරේ කරා.. ඒක,නිකම් අයිස් කැටයක් දිය වෙලා යනවා වගේ කඳුලු වලින්ම දිය වුණා..

ඒත් රන්වීර් මගේ හිතේ ලොකු පිළිමයක් වගෙ දවසින් දවස ලොකු වෙන..

ඒත් මං හැඟීම් ඔක්කොම ඇස් යට හංගන් අහක බලා ගත්තා.. අයිති නැති දේකට මෙහෙම ළං වෙච්ච එකම වරදක්..

මං සාහි නෙවෙයි..

රන්වීර් මගේ අතක් අල්ලන් මං දිහා තාමත් බලන් ඉන්නවා..

“සාහි..”

“මේ බලන්න්කෝ.. ”

මං ආයේම රන්වීර් දිහා බැලුවා..

“අරූ මැරුණා.. දවස් තුනකට පස්සේ උගේ බොඩි එක හම්බුනේ.. අනිත් එවුන් පොලිසියෙන් අල්ලා ගත්තා.. හැමදේටම උදව් කරපු ශාකිව ඔයාලගේ ෆ්ලැට් එකේම මරලා දාලා තිබ්බා.. ”

“ඉතින් ඒ හැමදේම ඉවරයි..”

ඔව්.. මෙතන ඇත්තම සාහි හිටියා නම් සතුටු වෙයි.. අක්කත් සතුටු වෙයි..

ඒත් දැං මට සාහි වෙන්න ඕන නෑ.

“ඔයාව තව දවස් තුනකින් ඩිස්චර්ජ් කරයි. මං ෆින්ලන්ඩ් වලට ටිකට් දෙකක් බුක් කරා.. මාත් එක්කම යමු..”

රන්වීර් නැඟිටිලා මගේ කොණ්ඩෙත් අත ගාලා යන්න ගියා.. මං හොල්මන් වෙලා බලන් ඉද්දි..

මොකක්..?? දවස් තුනක්..?? ෆින්ලන්ඩ්..??

මාව කරකවලා අත ඇරලා වගේ..

රන්වීර් ආපහු ඇවිත් මගේ අතින් කොළයක් තිබ්බා.. මේ එදා රෑ මං රන්වීර්ට ලියපු ලියුම..

ආදරයෙන් රන්වීර්ට..,

ඉස්සර ඔයාගේ සාහි වෙන්න බැරි වෙයි මට.. ඒත් ආසයි දුර ඈතක ඔයාගේ උණුසුමත් එක්ක ජීවත් වෙන්න.. සොඳුරු ආත්මයක් වගේ..

සාහී…

ඔව් මං එච්චරයි ලිව්වේ..

ඒ හින්දද රන්වීර් මේ ඔක්කොම ප්ලෑන් කරේ..

ඒත් මං සාහි නෙවෙයි.. රන්වීර් දොරින් නොපෙනී යනකම් මං ඔහේ බලන් හිටියා..

ඇයි සාහි ආපහු මං ගාවට ආවේ නැත්තේ.. එයාට තිබ්බා ගඟේදි මාව මැරෙන්න ඇරලා ආයේම සාහි වෙන්න..

ඒත් ඇයි මං සාහි වෙලාම ඇස් ඇරියේ.. ඕඕඕඕ කඩවලේ.. සාහි කියන නමත් එක්කම මේ පිස්සු ගතිය එනවා ඇති..

මං හෙමීට රන්වීර් ගෙනාපු රෝස මල් බොකි එක අතට ගත්තා..

ඒකේ පොඩි ටැග් එකක් තිබ්බා..

සාහී…

දුර ඈතකදි හමුවෙමු. හැමදේටම ස්තූතියි. සතුටින් ඉන්න..

සාහි.. අක්කත් එක්ක..

මොකක්..?? ඒ කියන්නේ සාහි..??

දෙයියනේ.. සාහී මට සාහිවම දීලද..??

මං හිතන්නේ මේ මනුස්ස ලෝකයේ මං අහපු හොඳම ආරංචිය..

“රන්වීර්…”

“රන්වීර්…”

මං පුලුවන් තරම් හයියෙන් කෑ ගැහුවා.. යන්න ගියපු රන්වීර් කලබලෙන් දොර ඇරන් ඇතුළට ආවා.. ඒත් එක්කම නර්ස් කෙනෙකුත්..

“කීයටද රන්වීර් ප්ලයිට් එක..??”

මං එච්චරයි ඇහුවේ.. රන්වීර් පැනපු ගමන් මාව තුරුල් කර ගත්තා..

දැං ඉතින් මේ උණුසුමේ මැරුණත් කමක් නෑ.. අපෝ.. එහෙමෙයි කියලා ආයේ මැරෙන්න බෑ.. මේ පාරවත් කසාද බැඳලා පැණි හඳේ යන්න ඕනි..

“සාහි.. පිස්සු කෙල්ල..”

චුට්ටක් එහෙම ගති තිබ්බට මං සොඳුරු ආත්මයක්..!!!

නිමි…

———————————————————————————-

හැම හමුවීමක්ම ආදරයෙන් වැළැඳ ගත්තු ඔයාලට ගොඩක් ස්තූතියි..

කියන්නම ඕනි මීට කලින් කිසිම කතුවරයෙක් නොලිව්ව අලුත් අදහසක් අකුරු කරද්දි හිතේ ලොකු ගැස්මක් තිබ්බා කතා කියවන පාඨකයෝ කොහොම මාව කියවයිද කියලා..

ඒත් කියන්න හරි සතුටුයි.. ඔයාලා මේ සොඳුරු ආත්මය සොඳුරු විදියටම පිළි ගත්තා.. ලස්සන කවි ලියපු අය, දිගගග කමෙන්ට්ස් දාපු අය ගොඩක් හිටියා. ඔයාලට රිප්ලයි නොකරට අහිතක් හිතන්න එපා.. හැමෝටම පැලෙන්න ආදරෙයි..

මේක ෆැන්ටසියක් එක්ක ලියවුණත් මට කියන්න ඕනි.. අපි ශරීරය අලංකාර කර ගන්නවාට වඩා අපි අපේ ආත්මය සොඳුරු කර ගත යුතුයි.. චුට්ටක් ඒ ගැනත් හිතන්න..

ඇත්තමට කිසිම බයක් නැතුව අවධානමක් අරන් අලුත් අදහස් අකුරු කරන්න ඔයාලා හින්දා මට ශක්තියක් ලැබිලා.. ඉතින් ආයේ ආයේම හැමෝටම ස්තූතියි..

ඒ වගේම කතා අහුර ඇප් එකටත් බොහොම ස්තූතියි.. සැරින් සැරේ දිරි ගැන්වුයේ නැත්නම් මේ කතාව මං ලියන්න හිටියේ දෙසැම්බරයේ.. ඔන්න ඉතින් දැං කතාවම ඉවර වෙලා..

අලුත් කතාවක් ඕනි ළමයි අත් උස්සන්න..

අලුත් අත්දැකීමක් එක්ක අලුත් කතාවක් අරන් ඉක්මනටම මං එන්නම්..
බුදු සරණයි..!!