#කතෘ අවසරයකින් තොරව උපුටා ගැනීම සපුරා තහනම්…

පහළොස්වෙනි හමුවීම..

—————————————————————————————————————————————————-

සර් මගේ ඇස් දිහාම බලන් අහද්දි දෙන්න උත්තරයක් නැතුව මාව ගොලු වුණා වගේ..

ඒත්….!!

“ඉස්සර හිටපු සාහි, ඔයා ළඟින් තියන්නවත් බෑ.. ලොකු වෙනසක් තියෙනවා සාහි.. ”

මං මුකුත් නොකියම බිම බලා ගත්තා.. මට ඕන වුණා මගේ මූණින් කිසිම හැඟිමක් පෙන්වන්නේ නැතුව ඉන්න..

එතනින් එහාට තිබ්බේ ලොකූ නිහඬ බවක්.. හරියට නිකන් මේ රූම් එකේ කවුරුත්ම හිටියේ නෑ වගේ..

වචනෙයෙන් නොකිව්වත් මං නම් දැනටමත් හොල්මන් වෙලා.. ලොකූ වෙනසක් තියෙනවා තමයි..

ඒත් සර්.. සර්ට මේ කපේදි ඒ වෙනස නම් හොයා ගන්න වෙන්නේ නෑ.. මොකද එදා වෙච්ච දෙයින් සාහි මැරුණා.. ඉතින් මැරිච්ච කෙනෙක් ආයේ කොහොම එන්නද..??

මං හොර පූසී වගේ බිම බලන් අහිංසකව හිටියට සැරින් සැරේ සර් දිහා බැලුවා..

සර් නම් කෙලින්ම බලන් හිටියේ මං දිහාමයි.. අනේ මන්දා කරත්ත රෝදේ පස්සෙන් එනවා වගේ මට එක පාරටම මතක් වුණේ රන්වීර්…

ලොකූ සුසුමක් පිට කරලා මං ආයේ සර් දිහා බැලුවා..

මේ ඇස් වල කතන්දර නම් හරියන්නේ නෑ..

මගේ වාසනාවට ටිකකින් ඩිනර් එක ආවා. සර් ඕඩර් කරලා තිබ්බේ නාසි ගුරාන්.. මගේ තවත් ෆේවරිට් ඩිශ් එකක් තමයි..

එහෙමෙයි කියලා මෙතන පෙරේතයෙක් වගේ කන්න බෑනේ.. සර්ගේ ටයිප් එකටම මං හෙමීට කෑවා..

කෑමෙන් පස්සේ සර් පොඩි ඩ්‍රින්ක් එකක් ගත්තා. චුට්ටක් ලාවට වගේ..

සමහරවිට සර්ගේ පුරුද්ද වෙන්න ඇති..

කොහොමහරි අපි හොටෙල් එකෙන් පිට වෙද්දි දහයට කිට්ටුයි..

මං වාහනේට නගින්න හදද්දි සර් මට දොර ඇරියා.. ඉස්සරහ ශීට් එකට..

මාත් හෙන ගැම්මෙන් වාඩි වුණා..

හැබැයි සර් මුකුත් නොකියා පැය ගාණක් කල්පනා කරපු දේවල් නම් මං තාම දන්නේ නෑ..

මිනිස්සු මහ අමුතුයි අප්පා..!!!

සර් අපර්ට්මෙන්ට් එකට ඇවිත් කාර් එක නතර කරා.. හැබැයි මං දොර අරින්න හැදුවත් දොර ලොක් කරලා..

“සාහී..”

සර් මට කතා කරා.. මං හිස් හැඟීමකින් සර් දිහා බැලුවා..

“තමුසේ හැමදාම ඔහොම ඉන්න.. වෙනස් වෙන්න එපා.. ඉස්සර වගේ.. ”

ඒ වචන වලින් තේරුණා සර් මෙච්චර වෙලා මොනාද කල්පනා කරේ කියලා..

“සර්..”

නොහිතුව මොහොතක සර් මගේ මූණට අත තිබ්බා.. මගේ කම්බුල් හරිම සියුම්ව සර් අත ගෑවා..

“ඉස්සර හිටපු කෙල්ලට මං ආසම නෑ.. ඒත් දැං ඔයා… මට තේරෙන්නේ නෑ…”

සර් තව ටිකක් මට ළං වුණා.. සර්ගේ ඇස් මහ අමුතු හැඟීමකින් පිරිලා ගියා..

ඒත් මට හිතුනෙම මෙතනින් පැනලා දුවන්න..

“සර් මං යන්න…”

මං කියලා ඉවර කරන්නත් කලින්ම සර් මගේ තොල් සිප ගත්තා..

ඒ හැඟීම මට විස්තර කරන්න තේරෙන්නේ නෑ.. හරියට මං ලොකු වරදක් කරනවා වගේ..

මුලින් සියුම්ව පටන් අරන් ලොකු වේදනාවක් මගේ තොල් වල පැතිරුණා. මට ඇති.. මට ඕන මේක ඉවරයක් කරන්න..

මං උත්සහ කරත් සර් මට අවස්ථාවක් දුන්නේ නෑ..

ඒ ඔක්කෝම අස්සේ මට රන්වීගේ කිස් එකත් මැවිලා පේනවා..

තප්පර කීපයකින් සර් මාව අත ඇරියා..

මං එහෙමම සීට් එකට හේත්තු වෙලා ලොකූ හුස්මක් ගත්තා..

මගේ ඇස් වලින් කඳුලු පේළියක් ගලන් ගිහින්.. මාව නිකම් අතරමං වෙලා වගේ..

සර් ආයේ මට ළං වුණා..

සර්ගේ මාපට ඇඟිල්ලෙන් මගේ තොල් හෙමීට පිහිදැම්මා..

“සාහි.. මං රිද්දුවද..??”

මුකුත් නොකියා මං ඇස් පියා ගත්තා..

“ඔයා මාව වෙනස් කරනවා. ”

මං එතකොට නම් ඇස් ඇරලා සර් දිහා බැලුවා..

ලොකූ ආදරණීය බවක් වෙනදට දකින නපුරු මූණේ ඇඳිලා තිබ්බා..

දෙවෙනි පාරටත් සර්ගේ අකීකරු දෙතොල් මගේ තොල් වල පැටළුණා..

එතකොට නම් මං නිකන්ම සර්ට අවනත වුණා..

මේ නමක් නැති හැඟීම් ගොඩක් අස්සේ මං සර් ගාව තනි වෙලා.. සමහරවිට මේක ආදරේ වෙන්න ඇති.. ඉතින් මං සර්ට ඉඩ දුන්නා..

මාත් ඒ හැඟීම ලස්සනට විඳ ගත්තා..

ටික වෙලාවකින් සර් මාව ලිහිල් කරා..

“ගොඩක් රෑ වෙලා.. දැං යන්න සාහී..”

හිත යන්න බෑ කියද්දි මං අනිත් පැත්ත හැරිලා දොර ඇරියා..

ආව්ව්ව්ව්.. සර් මාව ආයේම සර් ගාවට ඇඳලා ගත්ත..

“මගේ කෙල්ල පරිස්සමින්..”

ඒ හාදුව ලැබුනේ මගේ නළලට..

මං ලස්සන හිනාවකින් මූණ පුරවන් කාර් එකෙන් බැහැලා දුවගෙන ආවා..

සර් මට ආදරේ කරනවා.

හොල්මනක් වෙලා ආදරේ ලැබෙන එක.. අම්මෝ..!!! මේක නම් කනත්තට ගිහින් සමරන්න ඕනි.. පාටි එකක් දාලා..

සතුටින් බල්ටි ගහන හිතත් අරන් මං කාමරේට ආවා..

මං එද්දි ශාකි ටීවී බලනවා.. මූඩ් එක නම් එච්චර හොඳ නෑ වගේ..

“ඇයි ශාකී.. මොකද මේ..?? මොකක්ද වුණේ. ??”

ශාකි මුකුත් නොකිය මගේ මූණ දිහා බලලා කාමරේට ගියා..

මං ටීවී එකත් ඕෆ් කරලා මළ හොල්මන හෙව්වේ වෙච්ච දේ අහ ගන්න..

එයත් පේන්න නෑ. හැබැයි කුස්සියේ ශාකි එයාගේ ෆෝන් එක පොළවේ ගහලා තිබ්බා..

එයා නිකම් කේන්තියෙන් වගේ..

මං කාමරේට එද්දි ශාකි නිදි..

කමක් නෑ . ඔන්න ඔහේ එයාගේ කේන්තිය නිවෙනකම් ඉදලා කතා කරනවා.. සමහරවිට මං පරක්කු වුණ හින්දා වෙන්න ඇති..

එයාට කෝල් කරලා කියනත් මට බැරි වුණානේ..

පහුවදා මට ඇහැරෙද්දි දවල් වෙලා.. හොඳටම පරක්කුයි. ශාකි මට නොකියම ඔෆිස් ගිහින්..

ඒ කියන්නේ ශාකි නිවිලා නෑ..

මං ටක් ටක් ගාලා ඇහැරුණා.. මං ලෑස්ති වෙලා සාලෙට එද්දි අට හොල්මන් අක්කා හිටියත් මට හොඳටම පරක්කු වෙලා හින්දා එයාට යන්තම් හිනා වෙලා පහළට ආවා..

මගේ වෙලාවට වීල් එකක ඔෆිස් එකට ආවා..

අර නපුරුස්ස් බැනලා මාව එලවයිද දන්නේ නෑ..

ම්ම්ම්ම්.. ඔෆිස් එකම සාමිකමියි.. අවුලක් නෑ වගේ.. හැබැයි ශාකි සීට් එකේ හිටියේ නෑ.

ටික වෙලාවක් කැරකි කැරකි ඉදලා සර්ගේ රූම් එක ළඟට ගියා..

කොහොමත් මගේ හිත සර් ගාවට ගිහින් ඉවරයි. මුළු රෑ පුරාම මගේ හීන වල හිටියේ සර්..

මං දෙපාරක් නොහිතම රූම් එකේ දොර ඇරියා..

ඒත් මං දැක්කේ…

——————————————————————————

සොඳුරු ආත්ම තවත් ඉන්නවද..??

ආදරෙයි පැලෙන්න.. හැමදාමත් මාත් එක්කම ඉන්න..

ඊළඟ ආත්මයෙත් හමුවෙමු..
බුදු සරණයි..!!