#කතෘ අවසරයකින් තොරව උපුටා ගැනීම සපුරා තහනම්..

විසිවෙනි හමුවීම..

——————————————————————————————————————————————

“සාහී..”

මට හීනෙන් වගේ ඇහුනේ ශාකි බෙරිහන් දෙන සද්දේ..

නින්දක් වත් නිදා ගන්න නෑ අප්පා..

මං ඇස් ඇරියේ තවත් විනාඩියකට විතර පස්සේ..

“මේක මාර නිදිමතක්නේ.. මේ බලන්න සාහී..”

“අනේ ශාකී.. ඔයත් අපේ අම්මා වගේ.. මොකද දෙයියනේ මේ එලාම් එක පිබින්නේ..?? නිදා ගන්න දෙනවකෝ..”

“මෙන්න මෙහෙ එනවා..”

තාමත් බාගෙට නින්දේ හිටපු මාව, ශාකි අතින් ඇදන් සාලෙට අරන් ආවා..

ඕඕඕඕඕඕ කඩවලේ…!!! සර්..

සාලේ සැටියට වෙලා සර් රවන් ඉන්නවා මට..

මං ටක් ගාලා සියලු වෙර යොදලා ශාකිගෙන් අත ගලවන් කාමරේට ගියා..

ඇයි වදේ නින්දෙන් නැඟිටිලා මළ පෙරේති වගේ සර් ගාවට යන්න පුලුවන්ද.. මේ කොණ්ඩෙත් අවුල් වෙලා… අර හොල්මන් අක්කා පරාදයි..

මං පට් ගාලා බාත් රූම් එකට ගිහින් මූණත් සෝදන් කොණ්ඩෙත් පීරගෙන අහිංසක කෙල්ල වගේ සාලෙට ගියා..

ශාකි සාලේ පේන්න හිටියේ නෑ. එයා කුස්සියේ වෙන්න ඇති..

මං හෙමින් ඇවිදන් ගිහින් සැටියෙන් වාඩි වුණා..

“මෙහේ එනවා..”

සර් මාව ඇඳලා ගත්තේ සර්ගේ ළඟට..

“අනේ අත අරින්න.. ශාකිත් ඒවී..”

“බෑ..”

මෙයාගේ හුරතලේ…!!

“අත අරින්නකෝ.. මං මේ තරහ වෙලා ඉන්නේ..”

සර් මගේ බඳ වටා අතකුත් දා ගත්තා..

“අනේ ශාකි ඒවී. ”

“ඉස්සෙල්ලා මං කියන දේ අහන්න..”

“හරි මං අතනින් වාඩි වෙලා අහන් ඉන්නම්..”

සර් අත ගත්තා වගේ දැනුණා..

“හරි යනවා..”

දැං නම් කේන්ති ගිහින් වගේ..

ඒත් මං එහෙමම හිටියා.. සර් එක්ක හුරතල් වෙන්න මටත් ආස හිතිලා..

“හරි ඉතින් කියන්නකෝ. ”

“උදේ බිස්නස් වැඩකට යන්න වුණා හදිස්සියේම. ඒ අස්සේ ෆෝන් එකත් ඕෆ් වුණා.. ඔයාට කියන්න වුණේ නෑ කෙල්ල..”

ම්ම්ම්ම්ම් හරිම කෙටි විස්තරයක්.. හැබැයි සර් කොතනකවත් කිව්වේ නෑ සර් ගියේ ශාකි එක්ක කියලා..

“සාහී.. ඔයා නිසා මං වෙනස් වෙලා.. ඔයාට ආදරේ කරන්න පටන් අරන්. ඔයටත් මාව එහෙම නේද දැනෙන්නේ..???”

සර් අතක් මගේ කම්බුලකින් තියලා අහද්දි කාමරේ එහා කොණේ තිබ්බ මල් පෝච්චිය එකපාරටම බිමට වැටුණා..

මාවත් ගැස්සුන පාර තව පොඩ්ඩෙන් බිම වැටෙනවා..

මං ටක් ගාලා සර් ගාවින් නැඟිට්ටා.. මං හොඳටම දැක්කා එතන ඉන්න මළ හොල්මන.. එයා නිකන් කේන්තියෙන් වියරු වැටිලා වගේ අපේ දිහා බලන් ඉන්නේ..

ශාකිත් දුවන් ඇවිත් වෙච්ච දේ ඇහුවා.. ශාකි නම් කිව්වේ එතන ජනේලේ තියෙන හින්දා හුළඟට වෙන්න ඇති කියලා..

ටිකකින් සර් යන්න ගියේ ශාකි හදපු රස පපායා ජූස් එකක් බීලා..

එතනින් එහාට ගෙවුනු හැම තප්පරේකම ශාකි මාත් එක්කම හිටියේ මළ හොල්මන එක්ක මට වචනයක්වත් කතා කරන්න අවස්ථාවක් නොදි..

ඇත්තටම එයාගේ කේන්තියට හේතුව මට දැන ගන්න ඕන වුණා..

ඊට පහුවදා සර් උදේම මට මීටිං එකකට යන්න කතා කරා.. ඔෆිස් එකෙන් පිට..

හැබැයි සර්ගේ මනමාල දුඹුරු ඇස් නම් කිව්වේ වෙන කතාවක්..

මං හිතන්නේ මගෙත් හිතේ දවසින් දවස දළු දාන ආදරේ සර්ට කියන්න කාලේ හරි වගේ..

සර් කාර් එක ඩ්‍රයිව් කරන ගමන් මං දිහා බල බල හිනා වෙනවා.. ලොකූ ආදරයක් ඒ ඇස් වලින් උතුරනවා..

මං මේ යන්නේ හීනයක් දිගේද කියලා හිතෙන තරම් මේ මොහොතේ මගේ හිත සතුටින් පිරිලා..

සර් මාව එක්කන් ගියේ සර්ගේ ගෙදරට..

ඒක ගෙයක් නෙවෙයි.. ලොකූ මන්දිරයක්.

මල් වත්තක් වගේ ලස්සන ගාර්ඩ්න් එකක්.. පිස්සු හැදෙන තරම් ලස්සනයි..

“දැංම හැඩ බලන්න එපා.. මෙහාට නවතින්නම ආවම ඕන තරම් බල බල ඉන්න..”

සර් මාව අතින් අල්ලන් ගෙට එක්කන් ගියා.. මගේ නම් අත බයටම වෙව්ලනවා..

මුළු ගෙදරම සර් මට පෙන්නුවා.. හැබැයි එක දෙයක්.. සර්ගේ පවුලේ කවුරුවත් ගෙදර හිටියේ නෑ.. අඩුම ගාණේ වැඩකාරයෙක්වත්..

මට ඒ ගැන අහන්න හිතුණත් මං සර්ගෙන් ඇහුවේ නෑ..

“ඔතනින්ම ඉන්නකෝ.. මං ඉක්මනටම එන්නම්..”

ලොකූ සාලෙක මාව තනි කරලා සර් එකපාරට අතුරුදහන් වුණා..

මං සෝෆා එකෙන් වාඩි වෙලා බිත්තියේ තිබ්බ ෆොටෝස් බැලුවා..

සර්ගේ පොඩි කලේ ෆොටෝස් ගොඩක් තිබ්බා..

මං දැක්කේ දොරක් ගාව ඉඳන් මං දිහා බයෙන් බලන් ඉන්න කෙල්ලෙක්..

මං එයා දිහා බලලා හිනා වුණා..

ඕඕඕ කඩවලේ.. එයා හොල්මනක්.. ! මනුස්සයෙක් නැති ගෙදර හොල්මනක් ඉන්නවද..?

එයා හැරිලා යන්න ගියා..

මාත් එයා නැඟිටිලා එයා පස්සෙන් ගියා..

ඒත් එක තැනකදි එයා නැවතිලා මං දිහා බැලුවා..

“ඔයාට අපිව පේනවා.. අනේ අපිට උදව් කරන්න.. ගොඩක් අය ඉන්නවා.. අපිව හෙට අනිද්දම මෙහෙන් අරන් යාවී.. අනේ එයාලව බේර ගන්න..”

එයා මගේ අත අල්ලන් කියලා අතුරුදහන් වුණා..

මොකක්ද ඒ කතාවේ තේරුම..

හොල්මනුත් මාව හොල්මන කරනවා..

“සාහි..”

සර් කතා කරන හඬ ඇහිලා මං සර් ගාවට ගියා..

“කොහෙද අනේ ගියේ.. තව පොඩ්ඩෙන් මං බය වෙනවා..”

“නිකම් ඇවිද්දා..”

මං සර් ගාවින්ම වාඩි වුණා..

“සාහී.. ඔයාට කියන්න ලොකූ කතාවක් තියෙනවා.. ”

සර් මගේ උරහිස් වටේ අතක් දා ගත්තා..

“මේ ලෝකේ මං තනි වුණ කෙනෙක්.. හැමෝම ඉඳලත්..”

“ඒ හැමදේම පැත්තකින් තියලා මේ දඟ කෙල්ලෙක්ට මං ආදරේ කරන්න අරගෙන..”

ඒකට නම් මගේ මූණේ ඇඳුනේ හිනාවක්.. සර් හෙමීට සර්ගේ මාපට ඇඟිල්ලෙන් මගේ තොල් පිහිදැම්මා..

ඒත් එක්කමයි සර්ගේ ෆෝන් එක රිං වුණේ.. මාවත් ළඟ තියාගෙනම සර් ෆෝන් එක ආන්ස්වර් කරා..

“හෙලෝ..”

“මොකක්..?? පොලිසියෙන්..??”

“හරි මං එනවා.”

සර් කලබලෙන් ෆෝන් එක කට් කරලා නැඟිට්ටා..

“අපි යන්න ඕන සාහි. ”

සර් එතනින් එහා මුකුත්ම කිව්වේ නෑ.. පුදුම තරම් කලබලේකින් සර් කාර් එකට ආවේ..

එන ගමන් දෙපාරක් විතර සර්ගෙන් වෙච්ච දේ ඇහුවත් සර් මුකුත් කිව්වේ නෑ..

මාව අපාට්මන්ට් එකට දාලා සර් යන්න ගියා..

විනාඩි දෙක තුනකින් අපේ මූඩ් එක අවුල් කරපු ඒ කෝල් එකත් එක්ක මට තිබ්බේ තරහක්..

මං පඩිපෙළ නගින ගමන් ශාකිට කෝල් කරලා ඔෆිස් එකේ විස්තර ඇහුවා.. නෑ.. ඔෆිස් එකෙත් ප්‍රශ්නයක් නෑ..

එහෙනම් කොහෙටද පොලිසියෙන් ආවේ…??

මං සර්ට ආදරෙයි.. ඒක ඇත්ත.. සර්ගේ හුස්මක් වැටෙන දුරින් වුණත් මං ඉන්න කැමතියි..

ඒත් අනේ මන්දා.. මොකක්දෝ ගුප්ත දෙයක් තියෙනවා.. මට තේරුම් ගන්න බැරි..

මං කල්පනා කර කරම දොර ඇරන් ඇතුළට එද්දිම..

————————————————————————————–

සොඳුරු ආත්මයක් පතා..

ආදරෙයි පැලෙන්න.. හැමදාමත් මාත් එක්කම ඉන්න..

ඊළඟ ආත්මයෙත් හමුවෙමු..
බුදු සරණයි..!