#කතෘ අවසරයකින් තොරව උපුටා ගැනීම සපුරා තහනම්..

විසි එක්වෙනි හමුවීම..

———————————————————————————————————————————————–

දොර අරිද්දිම මට දැනුනේ කවුරුහරි මාව ඇතුළට තල්ලු කරා වගේ..

අඩි දෙක තුනක් ඉස්සරහට විසි වෙලායි මං නතර වුණේ.. මං පිටිපස්ස හැරිලා බැලුවත් කවුරුවත් හිටියේ නෑ.. මං එහෙමම දොර වහලා කාමරේට ආවා..

හොල්මන් මාත් එක්ක සෙල්ලම් කරනවද කොහෙද..??

මං කාමරේට ගිහින් බෑග් එක තියලා කෙලින්ම ගියේ බාත් රූම් එකට.. වෙච්ච දේවල් හිත හිත ඔක්කොම ඇඳුම් ගලවලා මං ශවර් එක යටට ගියා..

ඇඟ පුරාවට සීතල වතුර පාරක් ගලන් යද්දි දැනෙන සනීපය හොල්මනක් වෙලා ලොවෙත් ගන්න බෑනේ..

එකපාරටම මට සද්දයක් ඇහුණා.. හරියට නිකම් කවුරුහරි කණ්ණාඩියට තට්ටු කරනවා වගේ..

ශවර් එක වහලා මං කණ්ණාඩිය දිහා බැලුවත් එතන කවුරුවත් හිටියේ නෑ..

ආයේ මං ශවර් එක ඇරියත් වතුර ආවේ නෑ..

ඕඕඕඕ ශිට්.. මේ මඟුලත් මාත් එක්කම සෙල්ලම් කරනවා..

මං එතනින් එහාට එද්දිම ආයේ ශවර් එකෙන් වතුර වැටෙන්න ගත්තා.. මේක නිකම් හොල්මන් ෆිල්ම් වල තියෙන දර්ශන වගේ..

ඒත් ඉතින් මාත් හොල්මනක්.. මේවට පුලුවන්ද මාව බය කරන්න..මට වතුර වල වෙනසක් දැනුනා..

ඕඕඕ.. ශිට්ට්…!! ලේ…!!

ඈක්ක්කා…

මට ඇති වුණේ ලොකූ පිළිකුලක්.. මං ඉක්මනටම එතනින් අයින් වෙලා ටවල් එකෙන් ඇඟ පිහිදා ගත්තා..

දැං නම් මේ සෙල්ලම ඇති වගේ..

මං ටවල් එක ඇඳන් කාමරේට ගියා.. මං දන්නවා මේ හැමදේම කරන්නේ අර මළ හොල්මන..!!

මං බලන් ඉද්දිම කණ්ණාඩියේ අකුරු මැවෙන්න ගත්තා.. ලේ වලින්..

මෙහෙන් පලයන්…!!

ඒ පාර මළ හොල්මනට මාව මෙහෙන් යවන්න ඕන වෙලාද..?? මං ගිහිල්ලා කණ්ණාඩියේ ඇදිලා තිබ්බ අකුරු ටික අතින් මකලා දැම්මා. මේවා මහ ප්‍රාථමික වැඩ..

දැං නම් මට තිබ්බේ කේන්තියක්.. මළ හොල්මන එක්ක..!!

ඊළඟ තප්පරේ මුළු කාමරේම දුමකින් පිරිලා ගියා.. මට අඩියක් වත් හෙළවෙන්න බැරි තරම් මගේ ඇඟ ගල් වෙලා..

මගේ හිතේ කේන්තියක් වගේම බයකුත් එකතු වෙලා. මං හොල්මනක් වුණත් මං හිතුවේ හොල්මනකට මට කරදර කරන්න බෑ කියලා..

ඒත් දැං… ම්ම්ම්ම්ම්ම්ම්ම්ම්ම්ම්ම්… මට මුකුත් කර ගන්න බෑ වගේ…

“ඒයියියි…. මොනවද තමුසේ කරන්නේ..??”

මං පුලුවන් තරම් හයියෙන් කෑ ගැහුවා.. ඒත් මගේ උගුරෙන් ලොකූ හඬක් පිට වුණේ නෑ…

එකපාරටම දුම අස්සෙන් මතු වුණේ මළ හොල්මන.. කොණ්ඩේ කඩා ගෙන.. කේන්තියෙන් වියරු වැටිලා වගේ..

“උඹ මෙහෙන් යන්න ඕන..”

“ඔව් උඹ යන්න ඕන.. අදම. ”

මළ හොල්මන මගේ මූණට එබිලා මගේ බෙල්ලට අත තිබ්බා.. කොයි තරම් ගැම්මක් හිතේ තිබ්බත් මළ හොල්මනගෙ මේ හැසිරීමට නම් මාව බයෙන් සීතල වෙලා..

මට දැනුනේ බෙල්ල දිගේ අමුතුම සීතලක් මගේ ඇඟ පුරාම විහිදෙනවා වගේ..

“පලයන් මෙහෙන්..”

මළ හොල්මන ආයේ පාරක් මගේ බෙල්ල තද කරා..

මට හිතා ගන්න බැරි තරම් වේගයෙන් මගේ පපුව ගැහෙනවා..

“මෙච්චරද තමුසෙට කරන්න පුළුවන්..??”

මං කෑ ගහලා ඇහුවා..

ඒත් මගේ කටහඬ මටම ඇහුණේ කෙඳිරියක් වගේ..

“චටාස්ස්ස්ස්ස්ස්ස්…”

මළ හොල්මන මගේ කම්බුලකට වේගයෙන් ගැහුවා.. මාව විසි වෙලා ගිහින් ඇඳට වැටුණා..

කම්බුලම වෙව්ලුම් කද්දි මං කම්බුලට අතකුත් තියන් ආපහු හැරුනේ මළ හොල්මන දිහාවට..

“මං.. මං මෙහෙන් යන්නේ නෑ.. යන්නේ නෑ..”

“යන්නෙම නෑ.. තමුසෙට මාව යවන්නත් බෑ..”

ඊළඟ තප්පරේ මළ හොල්මන මං ගාවට පා වෙලා ආවා.. මහ කැත හිනාවකින් මුළු කාමරේම දෙදරුම් කද්දි මළ හොල්මන මගේ කොණ්ඩෙන් ඇඳගෙන මගේ මූණට පහත් වුණා..

“අර මිනිහගෙන් ඈත් වෙනවා.. ඌ තමුසෙත් මරලා දාවී.. ”

“එතකොට ඒ හින්දද මට යන්න කියන්නේ..?”

ආයේම ඇහුනේ මහ මූසල හිනාවක් විතරයි..

“උඹ හරී මෝඩයි. උඹව මරලා යනකම් උඹ හිටපන්..”

ඒ ගෑණි මාව ආයේම ඇඳට තල්ලු කරා..

“ඔව් මං මෝඩයි.. මාව මරලා ගියත් තමුසෙට මොකද..?? යනවා යන්න මෙහෙන්.. යනවා..”

මං මහ හයියෙන් කෑ ගැහුවා..

තවත් තප්පර දෙක තුනක් ගෙවිලා ගියේ වටේම සාමකාමි වෙමින්.. මළ හොල්මන අමුතු විදියකට මං දිහා බලන් ඉඳලා අතුරුදහන් වුණා..

මේක මාර වැඩක්.. මං ශාකි එක්ක හිටියත් මෙයාගේ වැඩේ ශාකිට අරවා මේවා කියන එක.. දැං සර් එක්ක ඉන්නවා දැකලා ඒකට අනම් මනම් කියනවා..

මළ හොල්මනක් වුණත් ගෑණු ගාව තියෙන ජරා ගතිය නම් ගිහින් නෑ.. පුදුම ඉරිසියාවක් තමයි..

කම්බුල රතු වෙලා.. ටිකක් ඉදිමිලත් එක්ක. මං අයිස් කැටයක් කම්බුල උඩින් තියන් ශාකිට කෝල් කරා..

තවත් පැයකට පස්සේ ශාකි ආවා.. ඒත් මගේ හිතේ මළ හොල්මන හින්දා ඇති වෙච්ච ගැස්ම නම් බිංදුවක්වත් අඩු වුණේ නෑ..

ඇයි මං ආස කරන, ආදරේ කරන අය එක්ක මළ හොල්මන මේ තරම් තරහ..???

පහුවදා උදේම මටයි, ශාකිටයි සර් එක්ක කන්ෆරන්ස් එකකට යන්න තිබ්බා..

උදේ කණ්ණාඩියෙන් මූණ බලද්දි කම්බුල අඩු වෙලා තිබ්බා.. මං ආයේ පාරක් වට පිට බැලුවේ මළ යක්ශණි ඉන්නවද කියලා..

එයා පේන තෙක් මානයක නෑ..

ශික්.. මටත් වෙන වැඩ..

අපි නවය වෙද්දි අදාළ තැනට ගියා. අපි යද්දි සර් ඇවිල්ලා..

කන්ෆරන්ස් එක ඉවර වෙලා ශාකි ඇතුලේ ඩොකියුමට් වගයක් ක්ලියර් කර ගනිද්දි සර් එක්ක මං එලියට ආවා..

සර් යන්තම් මගේ අත ස්පර්ශ කරා.. අමුතු හිනාවකුත් මූණේ තියන්..

නපුරු මූණේ හිනාවක් මැවෙද්දි තමයි මට ඉවසන් ඉන්න බැරි..

“මොකද කම්බුලට වුණේ..?”

අපොයි දුඹුරු ඇස් හොඳට වැඩ..

“මුකුත් නෑ අනේ..”

කොහොමත් මට ඇත්ත කියන්න බෑනේ.. ඊයේ වෙච්ච දේ සර්ගෙන් අහන්න හිතුණා.. ඒත් මෙතන සෙනඟ වැඩිනේ.. මං ටිකක් වට පිට බැලුවා.. ශාකි එනකම් ඉන්නත් එපැයි..

අපි හිටියේ හරියටම බිල්ඩින් එකෙන් එළියට එන තැන පඩිපෙළ ළඟ..

මං නිකමට උඩ බැලුවා.. මං දැක්කේ කවුද ගෑනු කෙනෙක් ලොකු මල් පෝච්චියක් උඩ ඉදන් අත අරිනවා..

දෙයියනේ..!!!

මං සර්ව තල්ලු කරන් එහා පැත්තට පැන්නා.

අපි වැටෙද්දිම වගේ අපිට දශම දෙක තුනක් ඈතින් අර මල් පෝච්චිය බිමට වැටිලා කුඩු වෙලා ගියා..

මල් පෝච්චියෙන් විසි වුණු කෑල්ලක් මගේ අතෙත් වැදුණා..

ඒත් එක්කම…

—————————————————————————————

සොඳුරු ආත්මයක්, වියරු ආත්ම එක්ක…

ආදරෙයි පැලෙන්න.. මාත් එක්කම ඉන්න.

ඊළඟ ආත්මයෙත් හමුවෙමු..
බුදු සරණයි..!!
21