#කතෘ අවසරයකින් තොරව උපුටා ගැනීම සපුරා තහනම්.

විසි තුන්වන හමුවීම…

——————————————————————————————————————————

ඒත් එක තප්පරේකට මං දැක්කේ මළ හොල්මනගේ කේන්තිය පිරිච්ච මූණ..

ඊළඟ තප්පරේ ගෑණු කටහඬකින් විලාප තියෙන සද්දයක් ඇහුණා.. ඒත් ඒ කවුද කියලා හිතන්නත් කලින් මැරුණු සාහිගේ අතින් මං බිමට වැටුණා..

සිහියත්, අසිහියත් අතරේ මොහොතක් ඉඳලා ඉබේටම මගේ ඇස් පිය වුණා..

මං හිතන්නේ හුඟ වෙලාවකට පස්සේ මං ඇස් ඇරියේ.. ඇස් වලට ආලෝකය දරා ගන්න බැරිව ආයේ පාරක් ඇස් පියා ගන්න මට සිද්ධ වුණා..

වනේ කිසිම හොල්මනකට මෙහෙම නම් වෙන්න එපා..

මං අමාරුවෙන් ඇඳේ වාඩි වුණා.. ආව්ව්ව්ව්…!! මගේ උරහිස් දෙක නම් පුදුම තරම් වේදනයි..

ඔව් ඉතින් මරණය පෙනි පෙනී බේරුණා…

ශාකි ගෙදර ඇවිල්ලා.. කාමරේ ලයිට් දාන් ලැප් එකේ වැඩක්… වෙලාවට එයා දන්නේ නෑ මට වෙන වැඩ..

ඕඕඕඕඕ කඩවලේ…..!!!

කණ්ණාඩිය.. එතකොට සාලේ බඩු..!! ඔක්කොම ඇති පිස්සන් කොටුව වගේ.. ශාකි ඇහුවොත් මොකක්ද මං කියන්නේ..?

මං එහෙම හිත හිත ඇඳෙන් බැස්සා..

“හරි ශෝක්.. මෙයා වේලසන ඇවිත් නිදිනේ..”

මං එහෙමම බැලුවේ කණ්ණාඩිය දිහා…

මළ හත් ඉලව්වයි.. කණ්ණාඩියට මුකුත් වෙලා නෑ.. එතකොට මං දැක්කේ හීනයක්ද..??

මැරිච්ච සාහී කෝ..?? මළ හොල්මනත් නෑ…!!

අනේ මන්දා.. වෙන කිසිම දෙයක් මට තේරුම් ගන්න බෑ. ඒ තරම් මෙව්වා සංකීර්ණයි..

හ්ම්ම්, හා, ම්ම්ම් කියන වචන ටිකට පිං සිද්ද වෙන්න ශාකියගෙන් බේරුණා. ඒත් මං වත් මේවා හොයා ගන්න ඕනි..

ඊටත් වඩා ඇයි මට දැං බැරි මේ ඇඟෙන් ඉවත් වෙන්න. ඕඕ කඩවලේ…!! මාව මේ ඇඟට බැඳිලද..?? නෑ.. ඒක නම් වෙන්න බෑ..

තවත් පැය කීපයකට පස්සේ ශාකි නිදා ගත්තා.. මං කාමරෙන් එළියට ආවේ මළ හොල්මන හොයා ගෙන..

මට හොඳටම විශ්වාසයි මට සිහි නැති වෙන්න මොහොතකට කලින් මං එයාව දැක්කා. මෙතන වුණේ මොකක් වුණත් ඒක මළ හොල්මන දන්නවා ඇති..

මං අන්තිමටම ගියේ කිචන් එකට.. මං හිතුවා වගේම අර මළ හොල්මන ඉන්නවා බැල්කනිය ගාව බිම වාඩි වෙලා..

මාත් කිසි කතාවක් නැතිවම එයා ගාවින් වාඩි වුණා..

“මං බයෙන් හිටපු දේම වුණා.. සාහි ආවා පලි ගන්න.. ඒත් දැං එයාට ඕනි එයාගේ ශරීරය..”

මළ හොල්මන කතා කරන්නේ අහස දිහා බලන්.. මං දිහා බලන් නෙවෙයි..

“ඒත් එයා කෝ..?”

“එයා හිටියා නම් පණ්ඩිත කෙල්ල තමුසේ වෙනුවට මං ගාව ඉන්නේ සාහි. ඇත්ත සාහි..”

ඔව් ඉතින්.. මට මේ ඇඟෙන් යන්න පුලුවන් නම් මං යනවා. මොකටද අප්පා මං කුණු කතා අහන්නේ..

“ඒත් දැං ඉන්නේ ඉස්සර හිටපු සාහි නෙවෙයි.. පලි ගන්න ඉපදිච්ච බලවත් ආත්මයක්.. එයා ආයේ එනවා.. තමුසෙව මරන්න.. ”

“මට මේ ඇඟෙන් යන්න බෑ. පුලුවන් නම් මං මේ දැං යනවා. ඒත් යන්න බෑනේ අප්පා..”

හ්ම්ම්ම්ම්ම්..

“ඇයි එයාට පලි ගන්න ඕන…? මං එයාට වරදක් කරලා නෑ.. එයා හැදුවේ සර්ව මරන්න… හොල්මන් ඉන්නේ මිනිස්සු මරලා පලි ගන්න නෙවෙයි.. අපි මෙහෙම ආත්ම වෙලා ඉන්නේ අපි කරපු කර්ම ඉවර නැති නිසා. අපි තවත් මිනිස්සු මරන්න ඕනද..?”

මං කේන්තියෙන් කියද්දි එයා කරේ හිනා වෙච්ච එක. මට හොල්මන් හිනා වෙද්දි පේන්න බෑ..

“තමුසෙට මං එදත් කිව්වා. තමුසේ වටේ ඉන්න එවුන් හොඳ මිනිස්සු නෙවෙයි. තමුසේ රැවටිලා.. උන් තමයි..”

“අපෝ ඇති.. හොඳටම ඇති.. ඔයා කියන්න හදන්නේ එදා කියපු කතාව නම් මට තාම ඒ කතාව මතකයි..”

මං එයාටත් ගස්ස ගෙන කෙලින්ම කාමරේට ආවා..

ඇයි මේ මොන දේ මට වුණත් ඒ හැමදේටම සර්වයි, ශාකිටමයි බනින්නේ..? මං හිතන්නේ මළ හොල්මන මැරෙන්නත් ඇත්තේ එයාලා ගැන හිතලම වෙන්න ඇති..

ඒත් දැං ආයෙත් සාහි ආවොත් මේ ඇඟ හොයන් මං මොකද කරන්නේ..

ඇඳට ගිහින් ඇස් පියන් තුන් හතර පාරක් ට්‍රයි කරලත් මට මේ ඇඟෙන් අයින් වෙන්න බැරි වුණා..

මේ සාහි මැරෙන්න කලින් කරපු දේවල් වලටත් පරිප්පු කෑවේ මම.. දැං කරන ඒවටත් මටමයි පරිප්පු කන්න වෙන්නේ..??

අනේ මගේ හොල්මන් දෛවය.. ඇයි මේ තරම් කුරිරු..??

පහුවදා උදේම ඔෆිස් ගියා.

ගියා කිව්වට මං මුලින්ම ගියේ සර්ගේ රූම් එකට..

“සාහි.. ආ යූ ඕකේ නව්..??”

සර් මාව දැක්ක ගමන් මගේ උරහිස් වලින් අල්ලන් ඇහුවේ ඒක.. ඉතින් මේ දුඹුරු ඇස් වලට මං ආදරය කරන්න අරන්..

පැය බාගයක් විතර මං සර් එක්කම ඉන්න ඇති.. සර්ගෙන් මිදිලා එන්න හදද්දිත් සර් හිතුවක්කාරයෙක් වගේ මගේ බෙල්ල සිප ගත්තා..

හොල්මනත්, හොල්මන් කරනවා සර්..

මං සීට් එකට ඇවිල්ලත් කල්පනා කරේ මං සාහි විදියට සර්ට ආදරේ කරන එක හරිද කියලා..

හරි වැරැද්ද මට නොතේරුණත් මං සර්ට ආදරෙයි.. ඒත් ඒ වචනේ කියද්දිත් මට රන්වීර්ව මතක් නොවුණම නෙවෙයි..

ශාකි සර් එක්ක දවල් මීටින් එකකට ගියා..

ඒ අතරේ මං ගාවට ආවේ ඔෆිස් ක්ලිනිං එකේ ඇන්ටි කෙනෙක්..

“අනේ සාහි මිස්.. මිස් මට ඉස්සර ඉඳන් හරි කරුණාවයි නිසයි මිස්ට මේක කියන්නේ මම. මිස් මෙතන නැති වෙලාවේ ශාකි මිස් මැඩම්ගේ ටේබල් එක ඇවිස්සුවා.. කම්පියුටර් එකත් බැලුවා.. අනේ මිස් පරිස්සමින්. ”

මං තව මුකුත් අහන්නත් කලින්ම ඒ මනුස්සයා යන්න ගියා..

සාහි හොඳ මිනිස්සු එකතු කර ගන්න ඇති ඉස්සර.. එයත් හොඳ කෙනෙක් වෙන්න ඇති..

දැං මට තියෙන ලොකුම ප්‍රශ්නේ ඇයි ශාකි මගේ බඩු ඇද්දේ..?? එයාට මං ඉන්න වෙලාවේ හොයන දෙයක් හොයන්න තිබ්බා..

අනේ කඩවලේ..!! මගේ වටේ ඉන්න හැමෝම මාව පිස්සු හදවනවා…

හවස හතරට විතර ෆෝන් එකට බ්‍රේකිං නිවුස් එකක් ආවා..

‘රෙඩ් ලයින් ගබඩාවේ කුඩු පැටවූ ලොරියක් අත්තඩංගුවට…’

මොකක්..?? ඒ අපේ කම්පැනියේ ගබඩාවවක්..!!!

ඒ නිවුස් එකට මං විතරක් නෙවෙයි මුළු ඔෆිස් එකම කලබල වුණා.. ශාකිවත්, සර්වත් ඔෆිස් එකේ නෑ..

කට්ටිය කතා වුණේ ඔතන ඊට වඩා දෙයක් ඇති කියලා.. ඒත් සර්.. ???

නෑ නෑ.. මෙතන වෙන මොකක් හරි ඇති…

ටිකකින් එහා කොණේ ටේබල් එකේ අක්කා කෙනෙක් ෆේස් බුක් එකෙන් ෆොටෝ එකක් ගෙනත් පෙන්නුවා.. එයාලා කලබලෙන් බය වෙලා වගේ කතා කරද්දි මට මෙහෙම වාඩි වෙලා බලන් ඉන්න බෑනේ..

මාත් ගිහින් ඒ ෆොටෝ එකට එබුණා..

දෙයියනේ..!!!

———————————————————————————————-

සොඳුරු ආත්මය… ඔව්.. කුතුහලේ නම් උපරිම වැඩි වෙනවා ඉස්සරහට..

මතකනේ හැමදාම රෑට..

ආදරෙයි පැලෙන්න.. හැමදාමත් මාත් එක්කම ඉන්නකෝ..

ඊළඟ ආත්මයෙත් හමුවෙමු..
බුදු සරණයි..!!

23