#කතෘ අවසරයකින් තොරව උපුටා ගැනීම තහනම්..

විසි දෙවන හමුවීම…

——————————————————————————————————————————————–

ඒත් එක්කම මං තප්පරයක් එහෙමම හිටියා. වෙච්ච දේ හිතා ගන්න බැරුව..

ඊළඟ තප්පරේ මං සර්ගේ ඇඟ උඩින් නැඟිටිලා උඩ බැලුවා.. දෙයියනේ..!! අර ගෑණු රූපේ තාමත් එහෙම්මමයි..

මං කෙලින්ම දිව්වේ ලිෆ්ට් එක ළඟට.. ඒකේ බටන්ස් එබුවට මගේ හදිස්සියට ලිෆ්ට් එකත් නෑ..

මොන බම්බුවක්ද මන්දා..???

මං දිව්වේ පඩිපෙළ ගාවට.. එක හුස්මට තුන්වෙනි තට්ටුවට වෙනකම්ම පඩි නැග්ගා..

හොරු අල්ලන්න මට තියෙන උනන්දුව..!!! නහයෙන් නෙවෙයි.. කටින් හති දාගෙන මං ස්ලැබ් එක උඩට නැග්ගා..

ඕඕඕ ශිට්..!!

අර ගෑණි අතුරුදහන්… මෙච්චර කට්ටක් කාල උඩට බඩගෑවේ මේවා බලන්නද දෙයියනේ..!!

මගේ පස්සෙන් සර් ඇවිල්ලා.. ඒත් මං වටපිට බැලුවා.. නෑ.. කවුරුත් හිටියේ නෑ. පේන තෙක් මානයේ..

“සාහී.. මොකද වුණේ..?”

සර්ට නම් හතියක් නෑ වගේ..

“මං දැක්කා කවුරුහරි මෙතන හිටියා.. ”

“ඒත් සාහි..??”

සර් වටේම ගිහින් බැලුවා.. සර්ට පඩි නැගලා මහන්සියක් තිබ්බේ නෑ.. ඒ කියන්නේ සර් ආවේ ලිෆ්ට් එකේ..

අර ගෑණි ලිෆ්ට් එකෙන් ගියේ නෑ.. එහෙනම් මට පඩි පෙළෙදි හම්වෙන්න ඕන.. එහෙම වුණෙත් නෑ..

“නෑ සාහි කවුරුත් නෑ..”

මෙතනත් කවුරුත් නැත්නම් ඒ ගෑණි කොහොමද මෙතනින් පැන ගත්තේ..

එතකොට තමයි හොටෙල් එකේ මැනේජර් දුවගෙන ආවේ.. පව් ඒ මනුස්සයා මඟින් මඟටම සර්ගෙන් සමාව ඉල්ලුවා..

හැමොම දන්නවා ඇති සර්ගේ නපුරුකම ගැන.

මොන දේ වුණත් ඒ ගෑණු කෙනා ඕක කරේ හොඳට හිතලමයි. මට ඒක හොඳටම ශුවර්..

ඒත් එයා පැන ගත්තේ කොහොමද..??

අන්තිමේ මගේ දැඩි පෙරැත්ත හමුවේ අපි සීසීටීවී චෙක් කරා.. මොකද සර්ට කෙනෙක් කරදර කරන්න හදනවා නම් මට නිකම් බලන් ඉන්න බෑනේ..

අනිවා එතන කෙල්ලෙක් හිටියා.. නැත්නම් ගෑණියෙක් හරි හිටියා..

ඒත් සීසීටීවී වල කවුරුවත් හිටියේ නෑ…. !!!!

කොහොමද එහෙම වුණේ..??

ඒකට නම් මට කලබල නොවී ඉන්න බැරි වුණා.. මං ඇස් දෙකෙන්ම දැක්කා එතන හිටියාමයි..

අපිට අහු වුණෙත් නැත්නම්, සීසීටීවී වලත් නැත්නම්..?? මේ තවත් හොල්මනක්ද..??

අයියෝ දෙයියනේ…!!

බලන් ගියාම කනත්තට වඩා හොල්මන් මෙහේ ඉන්නවා..

මං ගොඩක් කලබල වෙලා හින්දා සර් මට ලීව් එකක් දීලා මාව අපර්ට්මෙන්ට් එකට ඇරළුවා..

මං යන ගමනුත් කල්පනා කරේ ලොකේ තියෙන ලොකුම පඹගාලට මාව පැටළුණ හැටි..

මැදැයි මනුස්සයෙක් වෙලා සැප විඳින්න ආවා.. වනේ වන සතුරු හොල්මනකටවත් මෙහෙම නම් වෙන්න එපා..

ශාකිත් ගොඩක් හවස් වෙන්න කලින් එන්නම් කිව්වා.. සර් ගැන හිත හිතම මං පඩිපෙළ නැග්ගා..

අද ලව් කරන්න වුණෙත් නෑ.. මේ මල් පෝච්චියක් ඇවිත් ලව් කරන්නවත් දුන්නේ නෑ..

මට දැනුණා කවුරුහරි මගේ පස්සෙන් එනවා වගේ.. එක මොහොතකට මං නැවතිලා පිටිපස්ස හැරිලා බැලුවා..

කවුරුත් නෑ.. දැං මිනිස්සු විතරක් නෙවෙයි. හොල්මන් පවා මාවම කන්න හදනවා..

මං අපර්ට්මෙන්ට් එකේ දොර ඇරලා ඇතුළට ගියා.. අර මළ හොල්මන නම් පේන තෙක් මානෙක නෑ..

ඒකත් හොඳයි. නිදහසේ ඉන්න පුළුවන්..

මං සින්දුවක් කිය කියන කණ්ණාඩි මේසේ ගාවින් වාඩි වුණා.. කරාබු දෙක ගලවන ගමන් මං නිකමට කණ්ණාඩිය දිහා බැලුවා..

මොකක්..??

මං දැක්කේ මගේ රූපෙම හිටගෙන මං දිහා බලන් ඉන්නවා.

මේ මොන කෙහෙල්මලක්ද..?? මං එහෙමම අනිත් පැත්ත හැරිලා බැලුවා..

මගේ ඇස් නළලට ගියේ ඉබේමයි..!!

කඩවලේ…!!!

එතන හිටිය මගේ රූපේ එකපාරටම ඉස්සරහට පැනලා මගේ බෙල්ලෙන් අල්ලලා මාව කණ්ණාඩි මේසේට තල්ලු කරා..

චටස්ස්ස්ස්ස්…. කණ්ණාඩිය කුඩු වෙලා කෑලි හැමතැනම විසිරුණා.. මගේ ඔළුවේ පැත්තක් හිරි වැටීගෙන එද්දි අර මගේ රූපේ මට තවත් ළං වුණා..

නෑ නෑ.. මේ මං නෙවෙයි.. ඒ මූණ ටිකෙන් ටික විරූපි වෙලා මූණේ මස් දිය වෙන්න ගත්තා..

“උඹ… උඹ..”

සෙමකාරයෙක් කෑ ගහනවා වගේ එයා වචන හොයනවා..

මං දන්නවා මේ කවුද කියලා.. ඒත් එයා ඇයි ආයෙම…

“උඹ.. උඹ මගේ ඇඟ අයිතිකරන්. ”

“උඹම තමයි අරූගේ ජීවිතෙත් බේරුවේ.. ”

ලොකූ කුණු ගඳක් නහයට දැනෙද්දි කාටවත් බය නැති හොල්මනක් වෙච්ච මං හොඳටම බය වෙලා..

“සාහී… සාහී මං..”

“උඹ නෙවෙයි යකෝ.. මමයි සාහි… තෝ මගේ ඇඟට වැහිලා..”

මේ ඉන්නේ සාහි.. මගේ ඇඟේ ඇත්තම අයිතිකාරයා. ඉතින් මං බය නොවී ඉඳිවිද..??

“උඹ මගේ හැමදේම විඳිනවා නේද..?? මං කරපු හැමදේම විනාශ කරලා.. මගේ ඇඟත් අයිති කරන්..”

“යකෝ.. මට පලි ගන්න ඕනි.. මට දියන් මගේ ඇඟ.. මට දියන්. උඹ පලයන්.. ”

“පලයන් යකෝ කිව්වම..”

සාහි මාව අත ඇරිය පළවෙනි තප්පරේම මං කාමරෙන් එළියට පැන්නා..

ආව්ව්ව්ව්..!!

ඒකි මගේ කොණ්ඩෙන් අල්ල ගෙන..

“උඹට මගෙන් ගැලවෙන්න බෑ.. මේ මගේ ඇඟ.. උඹ මැරුම් නොකා පලයන්..”

සාහි මාව අත ඇරිය පාරට මාව විසි වෙලා ගිහින් සාලේ මැදට වැටුණා..

ඒ අස්සේ මං ඇස් පියා ගෙන උත්සහ කරා මේ ඇඟෙන් පිට වෙන්න.. දෙපරක්.. නැත්නම් තුන් පාරක්..

නෑ.. මට බෑ.. කොහොමද දෙයියනේ එහෙම වුණේ..?.

“එහෙනම් උඹට විඳවන්න වෙයි..”

ඒකි ආයේම මගේ කොණ්ඩෙන් ඇඳලා මාව ඉස්සුවා..

වීදුරු වලට කැපිච්ච තුවාල වලින් ලේ ගලනවා.. ඔක්කෝටම වඩා මට මේ ඇඟෙන් චුත වෙන්නත් බෑ..

“මං උඹව මරනවා.. එතකොට උඹට යන්න වෙනවා..”

එහෙම වුනොත් මගේ ආත්මෙට වෙන දේ මංවත් දන්නේ නෑ..

“එහෙනම් ලෑස්ති වෙයන් මැරෙන්න..”

ඒකි මගේ බෙල්ලෙන් අල්ලගෙන මාව බිත්තියට හිර කරා..

මං පුළුවන් උපරිම කෑ ගහන්න හැදුවත් මගේ මුවින් එක හඬක්වත් පිට වුණේ නෑ..

මං කරේ පණ බේරගන්න දඟලපු එක විතරයි..

දැං නම් මං ඉවරයි වගේ.. හුස්ම ටික ටික හිර වෙද්දි මං දැක්කේ සාලේ ඔක්කොම බඩු කුණාටුවකට අහු වෙලා වගේ එහෙ මෙහෙ විසි වෙනවා..

“මගේ ඇඟෙන් පලයන්..”

කන් දෙක ලොක් වෙලා තව තවත් හුස්ම හිර වෙද්දි මට ඇස් ඇරගෙනවත් ඉන්න බෑ වගේ..

ඒත් එක තප්පරේකට මං දැක්කේ..

————————————————————-

දැං සාහිලා දෙන්නයි… සොඳුරු ආත්මයක් සහ වියරු ආත්මයක්..

ඉතින් ඔයාලට දැනෙන දේ කියාගෙනම යන්න..

ආදරෙයි පැලෙන්න. හැමදාමත් මාත් එක්කම ඉන්නකෝ..

ඊළඟ ආත්මයෙත් හමුවෙමු..
බුදු සරණයි..!!

22