#කතෘ අවසරයකින් තොරව උපුටා ගැනීම තහනම්…

විසි හතරවෙනි හමුවීම…

————————————————————————————————————————-

දෙයියනේ…!!!!

ඒ ෆොටෝ එකේ හිටියේ සර්… අර ඇල්ලුවා කිව්ව කුඩු කන්ටේනර් එක ඉස්සරහ.. එතන තව කවුද මිනිහෙකුත් හිටියා..

ඒත්… ??? කවුද මේක අන්තර්ජාලයට දැම්මේ..?? කුඩු අල්ලපු නිවුස් එක ගිහින් වැඩි වෙලාවක් නෑ.. මේ ෆොටෝ එක එළියට ඇවිල්ලා..

එතකොට මේවා ඇත්තද..?? කඩවලේ…!! මට දැං පිස්සු පයිතියන් හැදෙනවා. ඒ කියන්නේ සර් මේවට සම්බන්දද..??

අනේ මට මුකුත්ම හිතා ගන්න බෑ..

මං සීට් එකට ගිහින් ඩෙස්ක් එකේ ඔළුව තියන් කල්පනා කරා.. මේ සිද්දි එකින් එක ගළපගන්න තාමත් මට බෑ..

මං සර්ට ගොඩක් ආදරෙයි.. සර් මේ වගේ වැඩ කරනවා කියලා මට තාමත් විශ්වාස කරන්න අමාරුයි. සමහරවිට මේක අපේ කම්පැණි එකට විරුද්ධව යන මඩ බාල්දියක් වෙන්න ඇති..

ඒත් අර ෆොටෝ එක..

මං සිය පාරකට වඩා සර්ටයි, ශාකිටයි කෝල් ගන්න ඇති.. ඒත් කවුරුවත් ආන්ස්වර් කරේ නෑ..

මං අපාට්මන්ට් එකට එන ගමනුත් කල්පනා කරේ මේ ගැනමයි.. මඟදි මං ඔෆිස් ට්‍රාන්ස්පෝට් එකෙන් බැස්සා..

මට තවත් මේ පීඩනය දරන් ඉන්න බෑ.. මං අර අහිංසක සාහි නෙවෙයිනේ..

මං වීල් එකක නැගලා මට මතක විදියට සර්ගේ ගෙදර හොයන් ගියා..

මං වීල් එකෙන් බැහැලා ගේට් එක ළඟ ඉඳන් බෙල් එක ගැහුවා ගැහුවා.. ඒත් කිසිම කෙනෙක් නෑ..

අඩුම ගාණේ මුර කාරයෙක්වත්..

ඇයි දෙයියනේ මේක හරියට භූත මන්දිරේ වගේනේ..

මං ආපහු අපර්ට්මෙන්ට් එකටම ආවා.. අඩුම ගාණේ ශාකි ඇවිල්ලද කියලාවත් බලා ගන්න..

මේ ඔක්කොම පැටලිච්ච නූල් බෝලයක් වගේ.. කොහෙද ඉතින් මේක මැද්දටම මටම එන්න ඕන වුණා..

අපරාදේ මගේ හොල්මන් ජීවිතේ…!!

ශික්…!! අද පඩිපෙළේ පඩි ගාණත් වැඩි වෙලා වගේ.. හිතේ තිබ්බ මහන්සියය මට පඩි පෙනුනෙත් හරහට..

ඕඕඕ.. දොර ඇරලා.. ශාකි ඇවිල්ලා ඇති..!!

මං ටක් ගාලා ඇතුළට ගියා.. ඒත් ලයිට් ඕෆ් කරලා..

හිතට පොඩි තිගැස්සමක් දැනුණත් මට ශාකිට කතා කරන්න තියෙන වුවමනාව වැඩියි..

මං සාලේ ලයිට් එක දාන ගමන් කාමරේට එබෙන්නයි හැදුවේ..

ඒත් පිටිපස්සෙන් ඇහුන අඩි සද්දෙට මං එකපාර හැරිලා බැලුවා..

කලු රෙද්දකින් මූණ වහගත්තු මිනිහෙක් එකපාරට මගේ ළඟට පැන්නා..

මං හයියෙන් කෑ ගහගෙන එහාට පැන්නා.. තවත් මූණ වහගත්තු මිනිහෙක් කාමරෙන් සාලෙට ආවා..

ඕඕඕඕ… කඩවලේ.. !!!!

මං දැනුයි හරියට දැක්කේ.. මුන් මුළු ගේම අවුස්සලා..

“ශාකී… ශාකී..”

මං පුලුවන් තරම් හයියෙන් කෑ ගහගෙන එන්නයි හැදුවේ.. ඒත් එක මිනිහෙක් මගේ ඉස්සරහට පැනලා මගේ කම්බුලකට ගැහුවා..

“අල්ල ගනින් ඕකිව..!!!”

එකෙක් කෑ ගහද්දි තව එකෙක් මාව අත් දෙකෙන් අල්ලා ගත්තා..

මුංගෙන් වාශ්ප වෙලා දුවන්න දැං මං හොල්මනක් නෙවෙයි..

මං හයියෙන් දැඟලුවා..

“මට යන්න දියන්.. මාව අත ඇරපන්..”

ලොකූ අසරණකමක් හිතට දැනෙද්දී මං තව තවත් දැඟළුවා..

එකපාරටම සාලේ තිබ්බ ටීවී එක බිමට වැටුණා… එතන තිබ්බ මල් පෝච්චියක් පා වෙලා ඇවිත් මාව අල්ලන් හිටපු එකාගේ ඔළුවට වැදුනා..

මළ හොල්මන.. !!!

එයා ආයේ ඇවිල්ලා.. මාව බේර ගන්න..

ඒත් එක්කමයි මාව අල්ලන් හිටපු අනිත් එකා බිත්තියට හිර වුණේ..

“සාහී.. දුවන්න.. දුවලා බේරෙන්න..”

මළ හොල්මන හැමදාමත් වගේ ඇවිත් මගේ ජීවීතේ බේර ගන්නවා..

ඉඩ ලැබුනු පළවෙනි තප්පරේම මං ගෙදරින් එළියට පැන්නා.. බෑග් එක..!!

අඩි දෙක තුනක් ආපස්සට හැරිලා ඇවිත් මං හෑන්ඩ් බෑග් එකත් අරන් පඩි පෙළ බැස්සා..

අනේ මොනවද මේ වෙන්නේ..?

මටම පාලනය කර ගන්න බැරි තරම් වේගයෙන් මගේ පපුව ගැහෙනවා..

මට දැනුනා තව කවුරුහරි උඩ ඉඳන් පහළට බහිනවා.. මං තව තවත් හයියෙන් පඩි බැහැගෙන පහළට ආවා..

කොහෙටද මං යන්නේ..? ශාකිත් නෑ.. සර් වත් නෑ… මං දන්න වෙන කවුරුත් නෑ..

මං දුවගෙන ගේට්ටුව ගාවට ආවා.. අරූ මගේ පස්සෙන්ම දුවන් එනවා..

මං ගේට්ටුව ගාවට යද්දිම පාරෙන් ඇතුළට කාර් එකක් දැම්මා.. සර්…!!

ඔව් ඒ සර්ගේ කාර් එක…!

මං එහෙමම නැවතුනා.. කාර් එකත් මගේ ඉස්සරහම නැවත්තුවා..

ඒ තප්පරේම මගේ පිටිපස්සෙන් ආපු අර මිනිහා මගෙ උරහිසකින් අල්ල ගෙන ලේන්සුවක් මගේ නහයට තද කරා..

මං ඌව තල්ලු කරන්න හැදුවත් ඒ තරම් හයියක් මට නෑ වගේ..

ලොකු නිදිමතක් එක්ක ඇස් පිය වෙද්දි මං දැක්කේ සර් කාර් එකෙන් බැහැලා මං ගාවට එනවා.. බොඳ වෙච්ච ඇස් වලින් මං සර්ට කතා කරා..

මට දැනුණේ මාව බිමට වැටෙනවා වගේ..

“සර්….”

——————————————————————————-

සාහී….. මගේ සොඳුරු ආත්මය..!!!

තව හමුවීම් හයයි…!!!

ආදරෙයි පැලෙන්න.. මාත් එක්කම ඉන්නකෝ..

කතාව ගැන ඔයාලට දැනෙන දේ මටත් කියන්නකෝ..

ඊළඟ ආත්මයෙත් හමුවෙමු..
බුදු සරණයි..!!
24