❤️ සංසාරිණී ❤️ පලවෙනි කොටස
(සත්තකින්ම ඇය සංසාරය පුරාවට මාත් එක්ක ඉන්න ඇති )

මේ සමාජෙ ආදරේට එක එක විදිහෙ නිර්වචන දෙනවා. ආදරේ දුකක්.ආදරේ කියන්නෙ වේදනාවක් මේ වගේ එක එක අර්ථකථන මිනිස්සු ආදරේ ගැන දෙනවා. ඒත් ඇත්තටම ආදරේ කියන්නෙ හුගක් සුන්දර හැගීමක්. හැබැයි ඒ හැඟීම සුන්දර වෙන්න ආදරේ හදුනන හදවතක් මුණ ගැහෙන්නත් ඕනා. ආදරේ නොහදුනන මිනිස්සු නිසා තමයි ආදරේ තියෙන සුන්දරත්වය නැති වෙලා යන්නෙ.

ඉතිං මම මේ කියන්න යන්නෙ ආදරේ නොහදුනන අය නිසා ආදරේ එපාවෙලා හිටිය මට මුණ ගැහුන ආදරණීයම හදවතක් ගැන. අහම්බෙන් උනත් මට එයාව මුණ ගැහුනෙ ප්‍රාතිහාර්යයකට වගේ. ඒත් ඇත්තම කිව්වොත් අපිට අපිව හිමිකමක් නෑ. අපිට අපේ වෙන්න එයාට වගේම මටත් විසදගන්න බැරි තරමටම බාධාවන් ගොඩක් තිබ්බා. ඒත් ඇත්තටම ආදරේ කියන්නෙ අයිතියකට එහා ගිය ආධ්‍යාත්මික බැදීමක්.

නීතියෙන් බැදුනත් දෙන්නට දෙන්නා ආදරේ නැත්තන් හැඟීම් දැනෙන්නෙ නැත්තන් තේරුන් ගන්න බැරි නම් එතන බැදීමක් නෑ. ඒ අතින් අපි දෙන්නා ගැන ඇත්තටම මට සතුටුයි.
මොකද අයිතියක් නැතුව ඒ වේදනාවත් හිතේ තියාගෙන නොවෙනස්ව ආදරේ කරන්න හයියක් වෙලා ළගින් ඉන්න හැම හදවතකටම බැරි නිසා. ඒකටත් පේවෙන්න ඕනි.

ඉතිං දාලා යන්න ඕනෙ උනාම අද කාලෙ නම් බහුතරයක් අය අනිත් කෙනාගෙ වැරදි මුලු ලෝකෙටම පෙන්නනවා. ස්ක්‍රීන් ශොට් පවා හැමෝටම පේන්න දානවා. ඒ තමන් නිර්දෝශියි අනිත් කෙනා වැරදි කාරයෙක් කියලා ලෝකයා ඉස්සරහා හංවඩු ගස්සන්න. ඉතිං ඒක නෙවෙයි ඇත්තටම ආදරේ කියන්නෙ.

ඉතිං මටත් මුණ ගැහුනා එහෙම අය ඉන්න ලෝකෙක අදටත් එහෙම දෙයක් හිතකින්වත් හිතන්නෙ නැති අරුම පුදුම හදවතක්.
හැමදාම මගෙ සතුට ප්‍රාර්ථනා කරපු , මං ලෝකයා ඉස්සරහා කැපී පෙනෙන චරිතයක් වෙනවා දකින්න ආස කරපු , හැමදාම මට හයියක් උන , ඉස්සරහටත් ඒ වගේම මට හයියක් වෙනවා කියලා මම බලාපොරොත්තු තියාගෙන ඉන්න එයා ගැනයි මේ කතාව එයාගෙම අකුරු වලින් ඔයාලට අරගෙන එන්නෙ.

ඉතිං මගේ අනිත් කතා රසවින්දා වගේම
” සංසාරිණී ” නමින් ඵල කරන මේ කොටස් තුනේ කෙටි කතාවත් ආදරෙන් රසවිදින්න කියලා මම ඉල්ලනවා ඔයාලා හැමෝගෙන්ම.

( ” සංසාරිණී ” , සත්තකින්ම ඇය සංසාරය පුරාවට මාත් එක්ක ඉන්න ඇති . )
—————————————
01 කොටස.

” මේක මං කියන්නම ඕනෙ කතාවක්…”

මට එහෙමයි හිතුනේ. ඉතිං මම ඒ කතාව ඔයාලට කියන්න ඕනෙ කියලා හිතුවා. සමහරවිට ඔයාලා මාව දන්නවත් ඇති. ඒත් මම ආසයි මම කවුද කියන එක හංගගෙන මගේ කතාව කියන්න .ඒත් මං මගේ කතාව කියවන ඔයාලව නම් දන්නවා .

මං ආසයි මගෙ කතාව මං හැමදාමත් ආස කරපු සිංදුවකින් පටන් ගන්න.

මේ ඉරයි හදයි තනි අහසක
පායන දවසක
එක මොහොතක් මගේ වෙලා
උයනක වෙරලක
එදා වගේ හමුවන්නට
සුන්දර හවසක
හීන මවනවද හිරවී හිමිනැති
පපුවක ….

අමරසිරි පීරිස් මහත්මයගෙ මං ආසම කරන ඒ සිංදුව දැනුත් මම අහගෙන ඉන්නේ. ඒ සිංදුව කොයි තරන් හදවතට සමීපයිද කියලා මට එක වෙලාවකට හිතෙනවා.

ඉතිං මමත් මේ කියන්න යන්නෙ මගේ නොවුන මගේම ආදර කතාව ගැන. හැබැයි අපි හැමදාමත් අපේ . ඒකෙ කිසි වෙනසක් වෙන්නෙ නෑ.

මේක ඔයාලට දිනපොතක් එක පෙලට කියවගෙන යනවා වගේ දැනෙයි. ඒත් ඇත්තටම මේ තමයි මගේ කතාව. ඒක අපේ කතාව කියලා හදුන්වන්නත් පුලුවන් . හැබැයි එයා කවුද මම කවුද කියලා ඔයාලට මම නොමිනේට් කරලා කියන්නෙ නෑ.

ඇත්තටම ඒක අහබු හමුවීමක්. ෂානි රවීන් හමුවීම වගේ. ඔව් ඒක තමයි අපේ හමුවීම . අහම්බයක් උනත් ඒ හමුවීම අපි දෙන්නගෙම ජීවිත වල ගොඩක් දේවල් වෙනස් කලා.

මම ගොඩක් කලකිරීමෙන් ජීවත් උන කෙනෙක්. හැබැයි එයා එහෙම නෑ . හරිම නිදහසේ ඕනෙම දෙයක් ගැන ඕනෙවට වඩා නොහිතා සතුටින් ඉන්න උත්සාහා කල කෙනෙක් තමයි එයා.

ඇත්තටම එයා නිසා මං ගොඩක් වෙනස් උනා. මොන දේ උනත් සතුටින් හිනාවෙලා ඉන්න එයා මට හුරු කලා.

ඉතිං ,

මේ ප්‍රථම වසන්තයයි ….
දිවි අරනේ මධු මල් පිපෙනා
බිඟු රැල් මැවෙනා ….

කියලා කියන්න ඇත්තටම මට බෑ. මොකද මං ඊට කලින් ආදරේ කරලා තියෙනවා.හැබැයි වසන්තෙකට නම් නෙවෙයි. ගිම්හානෙකට. ඒත් මගෙ ” සුදු මහත්තයා ” තමයි මට වසන්තය අරගෙන ආවෙ.

ඉතිං ඇත්තටම මේ තමයි පළවෙනි වසන්තය.

මගෙ ජීවිතේම උනේ කවි , නිසදැස් ලියන එක. නවකතාත් ලිව්වා. හැබැයි එක දිගට කතාවක් ලියන්න මට පුලුවන් උනේ නෑ. ඒ ඉතිං මගේ කම්මැලිකම නිසා. ඒක තමයි මට තියෙන ලොකුම දුර්වලකම. ඇබ්බැහිවෙලා ලිව්වත් සමහර වෙලාවට මට පුදුම කම්මැලිකමක් හිතට ආවෙ. හැබැයි මගෙ සුදු මහත්තයා තමයි මට ඉගැන්නුවේ පිළිවෙලට කතාවක් ලියන්නෙ කොහොමද කියලා.

ඇත්තටම මම හරිම අපිළිවෙලයි. නොසැලකිලිමත්. කෙල්ලෙක් උනත් ඒ වගේ නොහොබිනා ගති මට තිබ්බා. අනික මම කොල්ලෙක් වගේ හැදුන කෙල්ලෙක්. කෙටියෙන්ම කිව්වොත් සමනල පියාපත් ” ෂානි” වගේ කෙල්ලෙක්. ඒ හැඩරුවමයි තිබ්බ.

ඉතිං මගේ අපිළිවෙල චරිතෙ පිළිවෙල කලේ සුදු මහත්තයා . තව දෙයක් තමයි මම ජීවිතේ ගැන කිසි වගකීමක් නැතුව ඔහේ හිටිය කෙනෙක් . හැබැයි මගෙ සුදු මහත්තයා හැමතිස්සෙම කිව්වෙ මට හොද අනාගතයක් තියෙනවා ඉස්සරහටම යන්න කියලා.

මං එයා තරම්ම ගතිගුණ අතින් හොද කෙනෙක් නම් නෙවෙයි. හැබැයි මම එයා වගේ වෙන්න උත්සාහා කලා හැමවෙලාවෙම. ඒක අනුකරණයක් නෙවෙයි. මම සුදු මහත්තයා තරම්ම හොද නැති උනත් එයාගෙ හොද ගතිගුණ මටත් ආදේශ කරගන්න උත්සාහා කලා.

කවදම හරි දවසක එයා වගේ හැමෝම ආදරේ කරන චරිතයක් වෙන්න මටත් ඕනෙ උනා. ඉතිං ඒ නිසාම එයා වගේ ම මමත් සිංදු ලිව්වා.

ඉතිං මට පුලුවන් උනා අවුරුදු විස්සෙදි පළවෙනි සිංදුව රිලීස් කරන්න. ඒකෙ පද රචනය මගේ. ලොකූ ප්‍රතිචාර නැති උනත් ලැබුණ ප්‍රතිචාර ගොඩක් හොදයි.ඒ අතරින් මට ලැබුන හොදම කමෙන්ට් එක ලැබුනෙ මගෙ සුදු මහත්තයගෙන්.

ඒ සතුට තාමත් මට දැනෙනවා.ඒ විතරක් නෙවෙයි මං එක්සෑම් එකකින් පාස් උනාමත් ඉස්සෙල්ලම විශ් කලේ එයා. ඒ විශ් එක මට එක්සෑම් එකේ ලැබෙන පාස් එකට වඩා වටිනවා.

කියන්න සතුටුයි මං චාටඩ් හාෆ් කොලිෆයිඩ් උනේ මගෙ සුදු මහත්තයා නිසා. එයාගෙ හයිය නිසා.මට බෑ කියලා හිතන්න ඉඩක් දුන්නෙ නෑ එයා. ඇත්තටම එයා තමයි මගෙ හයිය.

මේක හරියට ස්තූති කතාවක් කරනවා වගේ නේද ….
ඇත්තටම මෙහෙම නෙවෙයි මම ස්තූති කරන්න ඕනි එයාට.

ඉතිං ජීවිතේ හුගක් ලස්සනට ගලාගෙන ගියා.පොඩි පොඩි රණ්ඩු අපි අතරෙ තිබ්බෙ නෑ කියලා කියන්නෙ නෑ මං. අපි රණ්ඩුවෙලත් තියෙනවා. ඒවත් ඉතිං මගේ මැටි වැඩ තමා. හැබැයි රණ්ඩු වෙලා දවස් ගනන් තරහා වෙලා ඉන්නෙ නම් නෑ අපි. හරි ඉක්මනට යාලු වෙනවා.

ඇත්තටම මගෙ සුදු මහත්තයගෙ සතුට තිබුණෙ කතා අහුරේ. දග පවුලත් එක්ක. මමත් ඇවිත් කවි ලියලා තියෙනවා. හැබැයි එක දිගට රැදිලා ඉන්න පුලුවන් කමක් තිබ්බෙ නෑ.
ඉදලා හිටලා විතරයි ආවේ.කොටින්ම කිව්වොත් මම දවස් දහයක් දොළහක් ඇවිල්ලා ඇති කතා අහුරට. ඇත්තටම ඒ පවුලෙ ආදරේ හරි ලස්සනයි . ඒ එකමුතුකමට මමත් හරි ආදරෙයි. හැබැයි මට දුක මට ඒ පවුලට හරියට එකතු වෙන්න බැරි උන එකට. එකක් මට ටිකක් වැඩ වැඩියි. ඒක නිසා මට එක දිගට දග පවුලෙ රැදෙන්න පුලුවන් උනේ නෑ. සමහර වෙලාවට මම කවියක් දැම්මොත් මට ඒකට ඔයාලා දාන කමෙන්ට් එකකටවත් රිප්ලයි කරගන්න හම්බ උනේ නෑ. ඉතිං එතකොට මට ගොඩක් දුකයි.

එයා මට කොච්චර කියනවද ඇප් එකට එන්න කියලා . ඒත් මට පිළිවෙලට එන්න ලැබුනෙම නෑ.

ඒත් හැබැයි ඒ හැම කතාවක්ම මම කියෙව්වා. විශේෂයෙන්ම ” සුදු මහත්තයා ” කතාව. මං ඒකට නම් කවි කමෙන්ට් දැම්මා ටිකක් පිළිවෙලට . හැබැයි කමෙන්ට් දැම්මට වඩා මං ඇඩුවා.

මං දන්නවා ඔයාලටත් ගොඩක්ම දැනුන කතාව ඒක කියලා. ඒ වගේම මටත් ඒ කතාව සෑහෙන්න දැනුනා. ඉතිං ඒකෙ වචනයක් වචනයක් ගානට මම අඩන්න ඇති. ඒ දවස් නම් මතක් කරන්නත් දුකයි වගේ. තාමත් ඒ කතාව මතක් වෙද්දි මගෙ හිතට දැනෙන්නෙ හරි අමුතුම හැඟීමක්.

ඉතිං ඒ කතාව කොච්චර ලස්සන උනත් ආයෙමත් ඒ කතාව කියවන්න නම් මං ආස නෑ. මේක ඉතිං මගෙ පෞද්ගලික හැඟීම.
ඒ මට ඒක කියවද්දි ලොකු දුකක් දැනෙන නිසා.

ඉතිං ඇත්තටම අපේ ආදරේ හුගක් වෙනස් , හුගක් අමුතුයි. හැබැයි හරිම ආදරණීයයි.

ආදරේ කරන්න ළග ඉන්නවත් නිතර නිතර මුනගැහෙන්න ඕනෙවත් ඕනෙ නෑ කියලා මම ඉගෙන ගත්තෙ අපේ ආදරෙන්. මොකද අපි කවදාවත් හැබැහින් දැකලා තිබ්බෙ නෑ.

වේදනා හිතේ තියා රෑ පුරා හඬා
සාගරේ එහා ඉදන් ආදරේ කලා ,,,

ඔව් ඇත්තටම සාගරේ එහා ඉදන් තමයි එයා මට ආදරේ කලේ. ඉතිං අපිටත් තිබ්බා හීන , අත් අල්ලන් ඇවිදින්න , හිනා වෙන්න , එයා එක්ක හැම තැනම පිස්සුවෙන් වගේ දුවන්න ,

හැබැයි අපිට ඒ හීන වලටත් එහා ගිහින් ඉවසන්න සිද්ද උනා. හැබැයි කවදාවත් මට ඒ ගැන දුකක් දැනිලා නෑ. තනියක් දැනිලත් නෑ. ළග ඉන්නවා වගේ ආදරේ කරන්න මගෙ සුදු මහත්තයට පුලුවන් උනා. ඒ වගේම මං හිතනවා මගේ ආදරෙත් එයාට ඒ තරම්ම දැනුනා කියලා.

අපි පාන්දර වෙනකන් හොරෙන් හොරෙන් මුමුණ මුමුණ ඉදලා තියෙනවා. වීඩීයෝ කෝල් අරන් යන්තන් සන්තන් මූණ ඩිංගක් බලාගෙන තියෙනවා. ඔහොම තමා අපි ආදරේ කලේ. හැබැයි ඒ ආදරේ හරි සුන්දරයි . සැකය , අවිශ්වාසෙ , ඊර්ෂ්‍යාව , ඕවා අපි අතර තිබ්බෙ නෑ. කවදාවත් ඒ වගේ දේකට අපි රණ්ඩු වෙලත් නෑ .

ඉතිං මං හිතනවා අපි හරි අවබෝදෙන් අපි අපිවම තේරුන් අරන් ආදරේ කලා කියලා.

මට මගෙ සුදු මහත්තයගෙන් ඉස්සෙල්ලම හම්බ උන තෑග්ග තමයි ඔරලෝසුවක්. ඇත්තටම මම ඔරලෝසු බදින්නෙ නෑ.ඒත් මම ඔරලෝසු වලට හරි ආසයි. අනික ඒක මං ආසම කරන විදිහෙ එකක්. කලු පටියක් තියෙන ප්ලැටිනම් පාට ඔරලෝව හැම වෙලාවකම හැම මොහොතකම මගෙ ළග තිබ්බා. අදටත් තියෙනවා.

මම මොන එක්සෑම් එකට ගියත් ඒක මගෙ ළග තිබ්බා. එක්සෑම් පටන් ගන්න කලින් ඒක අතට අරන් ඔරලෝසුව පපුවට තියලා සුදු මහත්තයව මතක් කරලා පස්සෙ ඔරලෝසුවට කිස් එකක් දෙන එක මට පුරුද්දට ගිහින් තිබ්බේ.

අදටත් මම ජොබ් එකට ගියත් කොහේ ගියත් ඒක මං එක්කමයි .

ඉතිං ඊළගට මටවත් හිතාගන්න බැරි විදිහට මාව සප්‍රයිස් කලේ මගෙ බර්ත්දේ එක දවසෙ.

ඇත්තමයි එයා ලංකාවෙ නොයිදත් මාව පුදුම විදිහට සප්‍රයිස් කලා. මොකද එයාමයි මට කිව්වෙ එයාගෙ යාලුවෙක්ගෙ ගර්ල්ට ගිෆ්ට් එකක් දෙන්න ඕනි කියනවා මට ගිහින් ටෙඩිගෙක් තෝරන්න කියලා .

මං ම ටෙඩියෙක් තෝරලා මං ම ශොප් එකට කියලා පැක් කරගත්තා. ඊට පස්සෙ සුදු මහත්තයා එව්ව කවියත් ඒකෙ ඇලෙව්වා .

හරියටම බර්ත්දේ එකට කලින් දවසෙ රෑ 11.45ට මට කෝල් එක ආවෙ සුදු මහත්තයගෙන්. කොහොමත් මම සිහියෙන් ඉන්න කෙනෙක් නෙවෙයි. ඉතිං මට මගේ බර්ත්දේ එකත් අමතක වෙලා තිබ්බේ.

අනන් මනන් කතා කර කර ඉදලා එක පාරම හැපි බර්ත්දේ මගෙ සුදු නෝනට කිව්වම මමත් ශොක් උනා. මට කතා කරගන්නත් බැරි උනා. ඇත්තටම මට හිනා ගියා.

ඊළගට මට කිව්වෙ අර රැපින් කරලා තියෙන ටෙඩියව අරන් ඇවිත් ගලවලා බලන්න , ඒ තමයි මගෙ බර්ත්දේ ගිෆ්ට් එක කියලා . ඉතිං ඒ තමයි මගේ ජීවිතේ පළවෙනි බර්ත්දේ සප්‍රයිස් එක. ඒ වගේම ආදරවන්තයෙක් ලැබුණ පළවෙනි උපන්දින තෑග්ග. ඒ සතුට තාමත් මට ඇස් දෙක පියාගෙන විදින්න පුලුවන් .

ඒ රෝස පාට බෝල ටෙඩියා මගෙ ළග ඉන්නවා. එයා හැමදාටම මගෙ ළගම ඉදීවි .

දුකක් සතුටක් දැනුන හැම මොහොතකම මම එයාව බදාගන්නවා. තුරුලු කරගන්නවා. ඒ ටෙඩියගෙ කලු පාට ඇස් දිහා බලාගෙන කියවනවා. ඇත්තටම එතකොට මගෙ හිතට දැනෙන්නෙ පුදුම සැනසීමක්. හරියට සුදු මහත්තයා මගෙ ළගම ඉන්නවා වගේ.

සහෝදර සහෝදරියක් නැතුව තනියම හැදුන මට තනිකම කියන දේ හුරු වෙලා තිබ්බෙ. ඒත් සුදු මහත්තයා මගේ ජීවිතේට ආවට පස්සේ ඒ තනිකම මට කවදාවත්ම දැනුනෙ නෑ.

ඉතිං එක දිගටම නවකතා පොතක් කියවනවා වගේ මගේ කතාව අහන් ඉදලා ඔයාලට මහන්සිත් ඇති. මං ගොඩක් දිගට මගෙ කතාව කියන්නෙ නෑ ඔයාලට. මොකද එහෙම උනොත් ඔයාලට මගෙ කතාවක් මාවයි හැමදේම එපා වේවි.

ඒක නිසා අදින් මම නවතිනවා. ඉතුරු ටික ඊළග කොටසින් මම කියන්නම්.

අඳුරු අහසට එළිය අපිමයි
දන්නෙ ඒ වග
අපි විතරමයි
නුඹ සඳක් නම් එසඳ එළියේ
නැළවෙනා මම
පුංචි කණාමැදිරියෙක්මයි ,

අඳුර මැද්දෙන් සඳ එළිය මැද
නුඹයි මට මාවත පෙන්නුවේ
කඳුලු සඟවන්
සිනහා අතරින්
අපිම නේදෝ සෙනෙහෙ වැඩුවේ

වසන්තය වී නුඹ ඇවිදින්
සුදු මහත්තයෝ නුඹමයි
ප්‍රේමයට අරුතක් දුන්නේ
ඉතිං මට නුඹම මිස
වෙන කවුරුදෝ මෙලොව
හදවතට පෙම් සිහින මැව්වේ ,,,,

මම ඔයාගෙ සුදු නෝනා (D)

මතුසම්බන්ධයි .

?????????????????????

මොකද හිතන්නෙ ඔයාලා මේ කතාව ගැන . ? ඇත්තටම මේක කතාවක් නම් නෙවෙයි. හරියට මේක එයාගෙ ජීවිත කතාව වගේ. කවුද මේ එයා ?????? ඔයාලා දැන් කල්පනා කරනවා ඇත්තේ මේ සත්‍ය කතාව ඔයාලව අදුරන ඒත් ඔයාලට අදුරගන්න බැරි උන “සංසාරිණී” කවුද කියලා . හොදට මතක් කරලා බලන්නකෝ ??? එයා කවුද කියලා …

ඊළග කොටසත් කියවලා බලන්නකෝ. ඇත්තටම මේ එයාගෙ අකුරු . ????