අවසන් බැම්ම

❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️

 

ෆුල් නෝමල් විදියට සතියක් විතර ගෙවිලා ගිය නිසාම මං හිතුවෙ ආයෙ ප්‍රශ්නයක් ඇතිවෙන එකක් නෑ කියලා. මං ඒ විදියට සතුටු වෙද්දි  අම්මා නම් උන්නෙ සාංකාවෙන් වගේ. හරි නම් මං එපායැ අවුලෙන් ඉන්න එයාලා මොකට කලබල වෙනවද කියලත් මට නොහිතුනාම නෙමෙයි. ඒ විදියෙ මනෝ පාරක් ගහගෙන හිටිය මට ඇහුනෙ අම්මා කතා කරන හඬ.

 

” චූටි ”

 

” ඇයි අම්මා මං කාමරේ ”

 

” මේ එන්නකො පුතේ ”

 

” ම්ම් ඇයි ? ”

 

” මේ කවුද ඇවිත් පුතේ හොඳ ඇඳුමක් දාගෙන එන්න ”

 

” හ්ම්ම් ”

 

ඇඳුමක් දාගෙන එළියට යන්න තරම් වටින කෙනා කව්ද කියලත් මට නොහිතුනාම නෙමෙයි ඉතින්. ඒත් අම්මා කතා කරපු විදියෙන් මොකක්ම හරි හදිස්සියක් වෙන්න ඇති කියලා හිතුන නිසාම ගවුමක් දාගෙන කොණ්ඩෙ ගෙඩියක් බැඳගෙන සාලෙට යද්දි මං දැක්කෙ….

 

” මිස් තිසුරි යුවීනා ? ”

 

” ඔ.. ඔව් ඉන්ස්පෙක්ටර් ”

 

” හ්ම් අපිට ඔයාව ඇරෙස්ට් කරන්න සිද්ධ වෙනවා ”

 

” ඒත් ඇයි ? ”

 

” මිනීමැරුම් චෝදනාවක් යටතේ පැමිණිල්ලක් දාලා තියනවා ”

 

” එහෙම වෙන්න බෑ මහත්තයො මේ මගෙ චූටි දූ ”

 

” දුව චූටි උනාට වැඩ චූටි නෑ අම්මෙ … මිස්ට සිල්වා ”

 

එහෙම කියපු ඉන්ස්පෙක්ටර් ඒ ළඟ උන්න මනුස්සයෙක්ට අපේ ගේ ඇතුළ පෙන්නුවා. ඒ එක්කම මාත් පිටි පස්සට අඩියක් තිබ්බෙ කාමරේට ගිහින් ඩයරිය ගන්න.

 

” තිසුරි අඩියක් තිබ්බොත් බලාගෙනයි තියනවා කුඩු වෙන්න ”

 

ඒ සද්දෙට මායි අම්මයි දෙන්නම ගල් ගැහුනා. ඒ එක්කම තමයි

 

” අම්මේ ”

 

කියලා කවුරු හරි කතා කරනවා වගේ ඇහුනෙ. ඒ එක්කම ගේ ඇතුළට ආවෙ අක්කා. සුදු පාටම ඇඳගෙන කොණ්ඩෙ උඩට කරලා බැඳපු අක්කගෙ තිබ්බෙ නිමුණු බවක්.

 

” ලොකු දෝනි ”

 

” මං දැනට අම්මගෙ ලොකු දෝනි. මොකද මම දැනට මහමෙව්නාවේ උපස්ථායිකාවක්. ඒත් ලබන මාසෙ විසිපස් වෙනිදට අයියා නැතිවෙලා මාස දෙකක් වෙනවා අන්න එදාට මං ධම්මදින්නා මෙහෙණින් වහන්සේ විදියට මහණ වෙනවා ”

 

” පුතේ ? ”

 

” මං කියලා ඉවර නෑ අම්මෙ. පළවෙනි වැරැද්ද කරේ ඔයා චූටිට නෑ බෑ කියන හුරු කරේ නෑ. ඉල්ලපු හැමදේම දුන්නා. මගෙ දෙයක් එයා ඉල්ලලා අඬද්දි ඒක අක්කගෙ කියලා ඉගැන්නුවෙ නෑ ඔයා මගෙ එක එයාට දුන්නා. ඒකෙ ප්‍රතිඵලේ විදියට රමිත අයියට  එයාගෙ ජීවිතේ කැපකරන්න උනා. තේරෙනවද පුංචි කාලෙදිම ළමයින්ට ඔව් පුලුවන් වගේම නෑ බෑ කියන වචනත් හුරු කරන එකේ වටිනාකම. මං මේ තීරණය ගත්තෙ රමිත අයියා නිසාම නෙමෙයි අම්මෙ. ඒත් මේ පුහු බැඳීම් , තන්හාව කියන දේවල් වල නරක ප්‍රතිඵල හොඳටම අත්වින්ඳ මට මේ ජීවිතේ එපා උනා. ඇති කියලා හිතුනා. මේ හැමදේම අත් හැරෙන දේවල් ඒක ගිහි ජීවිතේදි මට තේරිලා තිබ්බට චූටිට තේරිලා තිබ්බෙ නෑ ඒකයි රමිත අයියා ජීවිතෙන් වන්දි ගෙවුවෙ. මෙන්න මේ ටික තව පරම්පරාවකට කියන්න ඕනි කියලා මට හිතුනා. ඒකයි මේ තීරණේ ගත්තෙ. තමන්ගෙ කියලා තමන්ට තමන්වවත් අයිතිනෑ ඒත් ටික කාලෙකට හරි මගේ කියලා හිතන්න පුලුවන් දේවල් මේ ජීවිතේදි අපිට ලැබෙනවා අන්න ඒ දේවල් ගැන ඕනෙවට වඩා බැඳීමක්වත් , ලෝභයක්වත් , තන්හාවක්වත් හිතේ තියාගන්න හොඳ නෑ. අද මගේ දේ  හෙට මට නැති වෙන්න පුලුවන් බව සිහියේ තියාගෙන උන්නොත්  ගිහි ජීවිතේදිත් අපිට පුලුවන් නිවීමක් සැනසීමක් ලබන්න. ”

 

අක්කා කිව්වෙ එච්චරයි. ඒ එක්කම තමයි මිස්ටර් සිල්වා කියලා ඉන්ස්පෙක්ටර් කතා කරපු පොලීසියේ මනුස්සයා මගෙ ඩයරිය අරන් ආවෙ එළියට.

 

” මීටත් වඩා සාක්ශි ඕනෙද තිසුරි ?  අපිට වැඩ වැඩි නොකර යමුද ? ”

 

හැමෝම ඉස්සරහා ඉන්ස්පෙක්ටර් එහෙම කියද්දි මට දැනුනෙ මං ගැනම පිළිකුලක්. මං කොච්චර වැරදිද මොන වගේ කෙල්ලෙක්ද මං. ඇයි මට මේ දේවල් කලින් නොහිතුනේ කියලා මගෙ හිතින්ම මං එක දිගට ප්‍රශ්න කරේ හිතට දැනුන අපහසුව නිසාමයි.

 

” අම්මෙ මට සමාවෙන්න අම්මේ ”

 

” මං නෙමෙයි අක්කයි සමාව දෙන්න ඕනෙ ”

 

අම්මා එහෙම කිව්වෙ මගෙ ඔළුවට අතක්වත් තියන්නෙ නැතුව.  තමන්ගෙම ගෙදර මිනිස්සුන්ගෙන් තමන්වම ප්‍රතික්ශේප වෙද්දි ඒ දැනෙන අසරණකම කියන්න ඇත්තටම වචන මදි.

 

” අක්කෙ මට සමාවෙන්න ”

 

” මං සමාව දීලා ඉවරයි නංගි ඒත් මේක කරේ වැරැද්දට දඬුවමක් ඕන නිසා. එක දෙයක් තේරුම් ගන්න සමාජෙ ඔයාට කොච්චර යාළුවො උන්නත් කොච්චර හැඳුනුම්කම් තිබ්බත් වැඩක් නෑ. තමන්ගෙ පවුලෙ අයව තේරුම් ගන්න බැරි නම් , තමන්ගෙ පවුලට ආදරේ කරන්න බැරි නම් , පවුලේ අයට ගරු කරන්න බැරි නම් , පවුලේ අයව විශ්වාස නැත්තන් ඔයා පවුල ඇතුලෙ ෆේල්. පවුල ඇතුලෙ ෆේල් වෙලා මුලු ලෝකයෙන්ම පළවෙනියා උනත් වැඩක් නෑ නංගි. පරිස්සමින් යන්න. බුදු සරණයි ඔයාට ”

 

එහෙම කිව්ව අක්කා යන්න ගියෙ තව එක පාරක් අපි හැමෝම දිහා හැරිලා බලලා. හිතන්න තව ගොඩාක් දේවල් ඉතුරු වෙද්දි මමත් පොලිස් ජීප් එකට නැග්ගෙ තාමත් ඇස් වල කඳුලු පුරවගෙන ඉන්න අම්මගෙ අහිංසක මූණ දිහා එක පාරක් බලලා. බැඳුනු සහෝදර දෙමව්පිය බැමි සියල්ලක් ම බිඳුනු බැමි විතරක්ම උනා කියන්න අම්මගෙ ඒ කඳුලු මට සාක්ශියක් උනා. එතනින් එහාට මුකුත් හිතන්න මගෙ හිතට පුලුවන්කමක් තිබ්බෙ නෑ. ඒ නිසා ශීට් එකට බර වුන මං බලාගත්ත අත බලාගත්තෙ වෙන කරන්න දෙයක් නැතිකමට.

 

 

 

 

 

 

……………………..නිමි…………………..

 

 

 

…………………………………………………………………………………………………………….

 

පසුවදනක් ලියන්නෙ නෑ මං. කියන්න තිබ්බ හැමදේම කිව්වා දෙන්න තිබ්බ හැමදේම දුන්නා මං. හිතට ගන්නවා නම් ගන්න ගොඩාක් දේවල් තියෙන්න ඇති අසරණ උන රමිතලා , තිසූලගෙ අම්මා වගේ අහිංසක තිසුනිලා නපුරු  තිසුරිලා ඕනෙ තරම් මේ ජීවිතේ ඔයාලටත්  හම්බවෙලා ඇති එයාලා කොහොම උනත් හිනාවකින් පිළිගන්න එයාලව. රිද්දපු තැන විතරක්ම මතක තියාගන්න රිද්දපු අයව පුද්ගලයො විදියට මතක තියාගන්න එපා. ඒක අනවශ්‍ය බරක් වෙයි ඔය හිත් වලට. ඒත් මිනිස්සු ගැන අවධානෙන් ඉන්න මොකද රමිතට උනා වගේ දෙයක් උනාට පස්සෙ මිනිස්සු අදුරගෙන වැඩක් නෑ. හිතට එකපාරක් දැනුනොත් මේ කෙනා හරි නෑ කියලා ඇත්තටම ඒ කෙනාව අත් හරින්න එහෙම නැත්තන් ඒ කෙනා ගැන කල්පනාවෙන් ඉන්න.

 

ඉතින්  එච්චරයි. කොටස් දාහතරක් පුරාවට බිඳුනු බැමි වලට හයියක් උන වචනෙකින් හරි , ඉමෝජියක් හරි දාපු හැම කෙනෙක්ටම පින් ගොඩාක්. වෙනදා වගේම අදත් අදහසක් කියාගෙන ඉමෝජියක් දාගෙන යන්න චූටි පැටව්.

 

 

 

 

බුදු සරණයි පරිස්සමින් සතුටින් ඉන්න හැමෝම හැමදාම.. දුල් ආදරෙයි ගොඩාක් හැමෝටම…..❤️❤️❤️