01 කොටස

මං හිටියේ ගේ ඉස්සරහා ඉස්තෝප්පුවෙ තිබ්බ පුටුව උඩ වාඩි වෙලා ෆෝන් එක ඔබ ඔබ.මට වෙන කරන්න දෙයක් තිබ්බෙත් නෑ.ඒත් නැත්තෙත් නෑ.මොකද මට එක්සෑම් එකක් එනවා තව මාස දෙකකින් … ඒත් කිසි ගානක් නැතුව මම පුටුව උඩට වෙලා ෆෝන් එක ඔබ ඔබ හිටියා.

මොකද මම හැමදේටම වඩා කවි ,නිසදැස් ලියන්න පුදුම විදිහට ඇබ්බැහි වෙලා හිටියේ.ඒකට තවත් උදව්වක් උනේ ගූගල් ප්ලස් කියන ඇප් එක.ඒක සෝශල් මීඩියා එකක් උනත් අනිත් සෝශල් මීඩියා වලට වඩා හුගාක් වෙනස්.

ඉතිං මම ගූගල් ප්ලස් එකේ කමියුනිටි වලට මගේ නිසදැස් ,කතා දැම්මා.ඒවා කියවලා අනිත් අය දාන ලස්සන ලස්සන කමෙන්ට්ස් වලින් තමයි මං හුගාක් සතුටු උනේ.මගේ දවසින් වැඩි කාලයක් ගෙවුනේ ගූගල් ප්ලස් එකේ නිසදැස් කතා දාන්න.කොච්චර මගේ නිසදැස් වලට ආස අය ඒකෙ හිටියත් මට ඒකෙ ළගම යාලුවො නම් හිටියේ නෑ.
මොකද මං කමෙන්ට් එකකට එහා කාත් එක්කවත් වැඩි කතාවට ගියේ නෑ.
ඒක මගේ ලොකු කම නම් නෙවෙයි.ඒ ඉතිං මගේ හැටි.

මං සෂානි පැහැසරණි.ඒත් ඉතිං යාලුවො නම් මට කතා කලේ ෂානි කියලා.මං ඉන්නෙ බොලොස්සගම කියන ලස්සන ගමේ.දොල පාරවල් … රබර් වතු , වෙල් යායවල් හුගාක් තිබ්බ අපේ ගම හරි ලස්සනයි… ඇවිදින්න නම් හුගාක් තැන් තියෙනවා.ඒත් දැන් එහෙම ඇවිදින්න වෙලාවක් තමයි නැත්තේ.
මට තාම වයස අවුරුදු විස්සයි.පවුලෙ එකම ළමයා නිසා තාම ගෙදරට වෙලා හුරතල් වෙවී ඉන්නවා.මං තාම ඉගෙන ගන්නවා.මං ආස උනේ නීතිය ඉගෙන ගන්න උනත් තාත්තා ඒකට වැඩිය කැමති උනේ නෑ.ඒත් දවසක මගෙ ආසාව ලෝයර් කෙනෙක් වෙන්න.ඒත් මං චාටඩ් අකවුන්ටන්සි කරන ගමන් ඉන්නෙ මේ වෙද්දි.මොකද මම ඒ සයිඩ් එකටත් ආස නිසා.

ඇත්තම කිව්වොත් මගේ ජීවිතෙත් නිකන් චිකන් හොදියි ලොසින්ජරයි වගේ… කිසිම ගැලපීමක් නැති දේවල් වලට තමයි මං ආස.හරියට බටර් කේක් පරිප්පු හොද්දක ඔබාගෙන කනවා වගේ.

කොච්චර පන්ඩිතකම් කියෙව්වත් මගේ කට විතරයි කටර් එක වගේ තිබ්බේ.කච කච ගාලා කියෙව්වට මං අඩි පහක්වත් උස නෑ.මහ ලොකු ඇගකුත් නෑ.එක පාරක් දැක්කම දෙපාරක් හැරිලා බලන්න තරන් ලස්සනක් නැති උනත් මං ඉතිං කැතත් නෑ.
මොනවා උනත් මට ඕනි උනේ නිසදැසක් ලියාගෙන සතුටින් විනෝදෙන් ආතල් එකේ ජීවිතේ ගෙවන්න.හැබැයි මං එහෙම කිව්වට අනාගත බලාපොරොත්තු ගොඩක් තිබ්බා මට.මං හැමතිස්සෙම මහන්සි උනේ හැමදේම බැලන්ස් කරගෙන මගේ ඉලක්ක වලට යන්න.

” මොකද්ද ඕයි ඔය ඉන්න හැටි .. කෙල්ලෙක් නේද … ”

මගෙ කල්පනාව බිදිලා ගියේ වත්ත දිහාවෙන් ඇහුන මල්ලිගේ කටහඩින්.මල්ලි කිව්වට එයා මගෙම මල්ලි නෙවෙයි.මගෙ බාප්පගෙ පුතා.
මල්ලි උනාට ඌ හිතාගෙන ඉන්නෙ ඌ මගෙ අයියා කියලා.

” දැන් ඉතිං ඉදලා ඉවරයි .. ෆෝන් එක නිදහසේ ඔබන්නවත් නෑ මේ යකා ආවම .. ”
මං මටම ඇහෙන්න කියාගත්තා.

” එනවා එනවා … මාත් කම්මැලිකමේ හිටියේ .. පුටුවක් ඇදන් ඔහෙන් වාඩි වෙනවා …. ”
මං මල්ලිට කිව්වෙ ඒ ළග තිබ්බ පුටුවක් පෙන්නන ගමන්.

” මේ මාව දැක්කමවත් කකුල් දෙක පල්ලෙහා දාලා කෙල්ලෙක් වගේ ඉන්නවකෝ හලෝ …….. ”
මල්ලි කිව්වෙ පුටුවක් ඇදගෙන මගෙ ළගට එනගමන්.

” මේ මොන විකාරයක්ද මේ …. ”
මං එහෙම කියලා කකුල් දෙක බිමට ගත්තා.මල්ලිගෙත් වෙලාවකට තියෙන්නෙ මාර කෝලන් තමයි.

මල්ලි ඇවිල්ලා හිටියත් මගෙ සිහිය තිබ්බෙ මං ටයිප් කර කර හිටිය කතාවට.ඒ නිසා මල්ලි කියන ඒවට මං වැඩි අවදානයක් දුන්නෙ නෑ.

” මොනවද අනේ ඔච්චර කොටන්නේ … ඇත්ත කියපන් කොල්ලට නේද .මැසේජ් කරන්නේ……”
මල්ලි කියන දේවල් වලට මං ඇහුන්කන් දෙන්නෙ නෑ කියලා එයාට තේරුන නිසා මල්ලි ඇහුවෙ මගෙ ෆෝන් එකට එබෙන ගමන්.

අපේ මල්ලිත් වෙලාවකට පුදුම වදයක්.වදකාර යක්ශ පැටියෙක්.ඕනෙ එකයි එපා එකයි හැමදේම හොයනවා.

” මට ඇති කොල්ලෙක් නෑ ඕයි …මේ බලනවා .. මං මොකද්ද කරන්නෙ කියලා … ”
මං ටයිප් කර කර හිටිය කතාව මල්ලිට පෙන්නන ගමන් කිව්වා.

” මේවා ලියන්නේ ඇයි .. මොනවද ඔයාට ලැබෙන්නෙ මේවා ලියලා…. ”

” මෝඩයා … මට මේවා ලියලා ලැබෙන්නෙ හිතේ සතුට.. ආත්ම තෘප්තිය … අනිත් අය මගේ කවි, නිසදැස්, කතා කියවලා සතුටු වෙනවා නම් ඒක මට ලොකූ සතුටක් .. අනිත් අය සතුටු කරන්න තමයි මං මේවා ලියන්නේ .. ”
මං කිව්වෙ මල්ලි දිහා බලලා හිනා වෙලා.

” අනේ මන්දා .. මට නම් තේරෙන්නෙ නෑ .. මං මේ ආවෙ ඔයාවත් එක්කන් පොඩි රවුමක් යන්න …”

දැන් මේ ගමන මල්ලි එක්ක ගියොත් මට කතාව ටයිප් කරන්න වෙන්නෙ නෑ.ඒත් ඉතිං කාලෙකින් ගම වටේ රවුමක් ගියෙත් නෑ.

” පයින් නම් බෑ හොදේ …. ”
මං ලිය ලිය හිටිය කතාව එහෙම්මම තියලා මල්ලිට කිව්වා.

” කවුද අක්කේ පයින් යන්නේ … ස්කූටියේ යන්නේ … ”

මල්ලිත් එක්ක ස්කූටියේ යන්න මටත් ඉතිං ආස හිතුනා.මොකද කාලෙකින් ගියෙත් නෑනේ.කතාව රෑට හරි ලියන්න පුලුවන් නේ.හුගාක් හවස් වෙලත් නැති නිසා මටත් හිතුනා මල්ලි එක්ක යන්න.

” මේ .. අම්මගෙන් අහන්නකෝ ඔයා .. මං ඇදුමක් දාන් එන්නම් …. ”
මං මල්ලිගෙ අතින් ඇදගෙන ගේ ඇතුලට යන ගමන් කිව්වා.

” ඔය ඇදුම හොදයි අනේ ….. ”
මල්ලි ගේ ඇතුලට යන ගමන් කිව්වා.

මං ඇදගෙන හිටියේ ශෝටයි ටී ශර්ට් එකයි .. මේක ඇදන් පාරෙ ගියොත් මොනවා කියයිද දන්නෑ මිනිස්සු.

” පිස්සුද..ඔයා ගිහින් අම්මගෙන් අහන්න .. මං ඉක්මනට ඇදුමක් දාන් එන්නම් .”
මං එහෙම කියලා කාමරේට දිව්වා.

මං දඩ බඩ ගාලා ඇදන් හිටිය ඇදුම අයින් කරලා ගවුමක් ඇදගත්තා.ෆෝන් එක දාගන්න සාක්කුවක් නැති නිසා මං ඒක ගෙදර තියලා යන්න හිතුවා.අරන් ගිහිල්ලා කරන්න දේකුත් නෑනේ.ස්කූටියෙ යන ගමන් කතා ලියන්න බෑනේ…මගෙ අම්මෝ .. ෆෝන් එක වැටුනොත් ඒම.ඒක නිකන් මගේ ජීවිතේ වගේ.

” ඉක්මනට එනවකෝ ………”
මල්ලි දොර ගාව ඉදන් කෑගහනවා මට ඇහුනා.

” මහ ලොකු වෙලාවක් ගියා වගේනේ කෑගහන්නේ … ”
මං කිව්වෙ දොරත් ඇරගෙන එලියට යන ගමන්.

මං හෙමීට ඇවිදන් ගිහින් කුස්සියට ඔලුව දැම්මෙ අම්මා ඉන්නවද බලන්න…. ඒත් අම්මා පේන්න හිටියේ නෑ.

” අම්මේ මං මල්ලි එක්ක ගිහින් එන්නන්…”
මං ටිකක් සද්දෙට එහෙම කියලා කෑගැහුවා.

” හා හා .. පරිස්සමින් හැබැයි දෙන්නම ..”
අම්මා පිලිකන්න පැත්තේ ඉදන් කියනවා මට යාන්තමට වගේ ඇහුනා.අම්මගේ හිත වෙනස් වෙන්න කලින් ඉක්මනට යන්න ඕනි .

” හරී .. මං යනවෝ ….. ”
මං එහෙම කියාගෙන ආපහු හැරිලා සාලෙ දිගේ දුවගෙන ගියා.ඒ වෙද්දිත් මල්ලි මිදුලට ගිහින්.

මල්ලියි මමයි පල්ලම බැහැලා පහල නවත්තල තිබ්බ ස්කූටියට නැග්ගා.

” මේ අපි දැන් කොහෙද යන්නේ ……. ”
මං ඇහුවේ මල්ලි ස්කූටිය ස්ටාට් කරන්න කලින්.

” බන්ට් එක දිහාවට යන් … මේ අපි සුදු අක්කවත් එක්කගෙන යන්ද … ”
මල්ලි මගෙන් ඇහුවම මාත් ඒකට කැමති උනා.

අපේ තාත්තගෙ පවුලේ හතර දෙනාගෙ ගෙවල් තිබ්බෙ එක ළග.ඒක නිසා අපේ පවුලෙ ළමයින්ට ඕනෙ විදිහට එකතු වෙලා සෙල්ලම් කරන්න ගමේ ඇවිදින්න යන්න කරදරයක් තිබ්බෙ නෑ.

සුදු අක්කා කියලා මල්ලි කිව්වට මට නම් එයා නංගි.මට වඩා අවුරුද්දක් බාලයි.එයාලගෙ ගෙවල් තිබ්බෙත් අපේ ගෙවල් කිට්ටුවම නිසා බන්ට් එකට යන්න එයාවත් එක්කගෙන යන්න අපි කල්පනා කලා.

මල්ලි ස්කූටිය ස්ටාට් කරලා පාරට දාලා එයාට යන්න පුලුවන් උපරිම වේගෙන් බයික් එක අරගෙන ගියා.මේ පොඩි දුරට මෙයා ඉගිලෙන්න හදන හැටි.
අපේ අම්මා හැමදාම කියනවා මාව දාගෙන යද්දි අක්කට නම් මුකුත් කරදරයක් කරන්න එපා කියලා.

අපිට විනාඩි පහක්වත් ගියේ නෑ නංගිලගෙ ගෙදරට යන්න.අපි දෙන්නා ස්කූටිය පාර අයිනෙන් නවත්තලා නංගිලගෙ ගේ දිහාවට ඇවිදගෙන ගියා.

ඒත් ගේ දිහාවෙ කවුරුත් පේන්න හිටියේ නෑ..

” ලොකු නැන්දේ ….. ලොකු නැන්දේ …… ”
කවුරුත් පේන්න හිටියේ නැති නිසා මං ටිකක් සද්දෙට කතා කලා.
ටික වෙලාවකින් කොණ්ඩෙත් ගැට ගගහා කාමරෙන් එලියට ආවෙ ලොකු නැන්දා.එයා නම් හොදට නිදාගෙන වගේ ඉදලා තියෙන්නේ.

” ආ …. චූටි මැනිකේ .. එන්න එන්න … ”

අපි දෙන්නව දැක්කම ලොකු නැන්දා හිනා වෙලා කිව්වා.මට හැමෝම ආදරේට කතා කලේ චූටි මැනිකේ කියලා.මාත් ඉතිං ආසයි මට එහෙම කතා කරනවට.

මමයි මල්ලියි ගිහින් ඉස්සරහා සෙටියෙන් වාඩි උනා.

” කොහේ යනගමන්ද මේ දෙන්නා ”
නැන්දත් අපිට ඉස්සරහින් තිබ්බ පුටුවකින් ඉදගන්න ගමන් ඇහුවා.

” කම්මැලි නිසා බන්ට් එක පැත්තට යන්න ආවෙ ලොකු නැන්දේ .. කෝ සුදු අක්කා … එයාවත් එක්කගෙන යන්න ආවේ … ”
මල්ලි කිව්වා.

” ගියාට නම් කමක් නෑ .හවස් නොවී එන්න ඕනි .. හැබැයි සුදු අක්කා නම් තාම නානවා ….”
නැන්දා කියද්දි මල්ලි ඔලුවෙ අත් දෙක ගහගත්තා.

” හපෝ … එයා නානවා නම් හෙට තමා ගමන යන්න වෙන්නේ …… ”
මල්ලි කියද්දි මටයි නැන්දටයි හොදටම හිනා.

” ඉන්න මං ඔයාලා දෙන්නට තේ හදන්නම්… රෝස් පානුත් තියෙනවා කරවල බැදුමකුත් එක්ක .. ”
නැන්දා එහෙම කියාගෙන පුටුවෙන් නැගිටලා කුස්සිය දිහාවට ගියා.
මමයි මල්ලියිත් රෝස් පාන් මතක් කලාම එක පිම්මට පුටුවෙන් නැගිටලා කුස්සිය දිහාවට දිව්වා.

නැන්දා අපිට කරවල බැදුම් පීරිසියකට බෙදලා දීලා රෝස් පාන් දෙකකුත් අතට දුන්නා.
මමයි මල්ලියි කුස්සියේ උලුවස්ස ළගම පඩිය උඩින් වාඩි වෙලා තරගෙට වගේ කරවල බැදුම් එක්ක රෝස් පාන් කෑවා.

කොහොම හරි නංගි නාගෙන එද්දි මායි මල්ලියි රෝස් පාන් කාලා හොදට ඉගුරු දාලා තේ දෙකකුත් බීලා හිටියේ.

” දැන්වත් ඉක්මනට ලෑස්‍ති වෙන්න …. ”
මල්ලි සැරින් සැරේට නංගිගේ කාමරේ දොර ළගට ගිහින් එයා ලෑස්ති වෙලා ඉවර වෙනකන්ම තට්ටු කර කර කිව්වා.

කොහොමින් කොහොම හරි නංගිවත් ලෑස්ති කරගෙන අපි ගෙදරින් එලියට බහිද්දි සෑහෙන්න වෙලා ගිහින්.

” ඔන්න බලාන් … දැන් ඉතිං අල ගෝනිය පැටෙව්වා වගේ තියෙයි ඈ ……. අද්දයිද දන්නෙත් නෑ බයික් එක … ”

ස්කූටියට මමයි මල්ලියි නැගලා නංගි නගින්න හදනකොට මල්ලි කිව්වෙ නංගිව ටිකක් කේන්ති ගස්සන්න.
නංගි කොහොමත් මට වඩා මහතයි.

නංගි මල්ලිගෙ පිටට පාරක් ගහලා ස්කූටියට නැග්ගා.ඇත්තම කිව්වොත් එයා නගිනකොට ස්කූටිය ටිකක් පැත්තට ඇලවෙලා හෙල්ලුනා.

” මං කිව්වෙ නැද්ද … ලොකු අක්කා නගිනවා තේරෙන්නෙ නෑ..එයා ඉන්නවද කියලවත් තේරෙන්නෙ නෑ.. මෙන්න ඒකට … නැග්ග ගමන් බයික් එක ඔරුව වගේ පැද්දෙනවා .. ”
මල්ලි කිව්වෙ හිනා වෙවී.
මං අමාරුවෙන් මගෙ හිනාව තද කරගත්තා.මොනවා උනත් හරි නෑනෙ නංගිට එහෙම හිනා වෙන එක.

” කට වහන් යමන් … ගෙම්බා …. ”
නංගි එහෙම කියලා ආයෙමත් මල්ලිගෙ පිටට පාරක් ගැහුවා.

මල්ලි හිනා වෙවීම ස්කූටිය ස්ටාට් කරලා පාරට දැම්මා.තුන් දෙනෙක් හිටිය නිසා මල්ලි කලින් තරන් වේගෙන් බයික් එක අරගෙන ගියේ නෑ.

අපි ටික දුරක් ඉස්සරහට යද්දි දැක්කෙ දුර ඉදන් අපේ දිහාවට එන බයික් එකක්..

” ආව්ව්………. අන්න එනවා පට්ට එන්එස් එකක් .. බලනවා ඒකෙ ලයිට් ගහලා තියෙන හැටි … ”
මල්ලි එහෙම කියද්දි මමත් හොදට බැලුවා ඉස්සරහින් එන බයික් එක දිහා.

” මොකද්ද බං ඒකෙ ලස්සන … තොරණ වගේ… ඔයිට වඩා ලස්සන බයික් දැකලා නැද්ද … ”
මං කිව්වෙ හිනා වෙවී.

” ඒ …. ඒ අර ශාන් අයියගෙ බයික් එක ඕයි …. ”
මල්ලි කියද්දියි මම බයික් එක පැදන් ආව කෙනා දිහා හොදට බැලුවේ.

” හාපෝ … මේ ඒ හාල් ගැරඩිය නේ…මට නම් පේන්න බෑ ඔය මනුස්සයාව …..”
මං කිව්වා.

” මොකා කිව්වා .. හාල් ගැරඩියා .. හම්මෝ ඒක .. පව් අක්කේ එහෙම කියන්න එපා ”
මල්ලි කිව්වෙත් හිනා වෙවී.

” අනේ මේ … තමුසෙ දැන් ස්කූටිය නවත්තනවා එහෙම නෙවෙයි හොදද …. දැක්කෙ නෑ වගේ යන් … ”

” මොකද්ද ඔයාට එයා එක්ක තියෙන අවුල … ”

මල්ලි මගෙන් අහද්දි මං මුකුත් කිව්වෙ නෑ.ඇත්තටම ශාන් අයියා මට කිසි වැරැද්දක් කරලා නෑ.ඒත් එයා හරිම විකාරයක්.දැක්ක තැන නංගියා ගගා ඇගේ එල්ලෙන්න එනවා.එහෙම අයට මං පොඩ්ඩක්වත් ආස නෑ.

ගමේ අනිත් කෙල්ලන්ට නම් ශාන් අයියා හෙන ලොකු පොරක්.මොකද එයා කීප සැරයක්ම ටීවී එකේ ඩාන්සින් කම්පිටිශන් එකකට ගියා.හැබැයි දින්නෙ නම් නෑ.දැන් එයා ටවුන් එකේ ඩාන්සින් ක්ලාස් කරනවා.

” මේ …මට එයා එක්ක ලොකු අවුලක් නෑ.. එයා මහ ඇනයක් අපි යන් ..”
මං එහෙම කිව්වත් වැඩක් උනේ නෑ.ඒ වෙද්දිත් ශාන් අයියගෙ බයික් එක අපේ ස්කූටිය හරස් කරලා නවත්තලා ඉවරයි.

” අහ් … කවීන් මල්ලියා … කොහෙද මේ අක්කලා දෙන්නවත් දාගෙන යන්නේ … ”
ශාන් අයියා ඇස් නටව නටව අහද්දි මං අහක බලාගත්තා.

” අපි බන්ට් එක දිහාවට යනවා අයියේ … ”
මල්ලි එහෙම කියද්දි මං එයාගෙ පිට කෙනිත්තුවා ..ඒත් ඉතිං කියලා ඉවරයි නේ අපේ හරක් පැටියා.

” ම්ම්ම්ම්… … අක්කලවත් එක්කගෙන මේ වෙලාවෙ යන්න එපා .. උදේ වරුවක යන්න … ”
ශාන් අයියා කිව්වා.

” මල්ලි අපි යන්ද .. මෙතන හිටියොත් තවත් පරක්කු වෙනවා නේ ….”
මං කිව්වෙ ශාන් අයියටත් ඇහෙන්න.

” ඇයි නංගි හදිස්සි … ඔයා මාව දැක්ක තැන පැනලා දුවනවා නේ මගෙ ස්වීට් හාට් ..”

” මොකක් කිව්වා .. ශාන් අයියේ මේ …මගෙන් මුකුත් අහගන්න එපා ….”
මං කිව්වෙ මගේ කේන්තිය හිතේ තද කරගෙන.

” මේ ඔයාලගෙ පරිස්සමට මමත් එන්නද ”
ශාන් අයියා ආයෙමත් මගෙ දිහා බලලා ඇහුවා.

” වදයක් වෙන්න එපා ශාන් අයියේ ……. යනවද යන්න ඔයා යන්න ගිය ගමන … ”
මං එහෙම කියලා ශාන් අයියා දිහා බැලුවේ ඔරවලා.

” හරි හරි ස්වීට් හාට් …. මං යන්නම්කෝ … …පරිස්සම් වෙලා ගිහින් එන්නකෝ … ”
ශාන් අයියා එහෙම කියලා බයික් එකත් ස්ටාට් කරගෙන යන්න ගියා.

” මොකටද බූරුවෝ අපි බන්ට් එකට යනවා කියලා කියන්න ගියේ ……. ”
ශාන් අයියා ගියාට පස්සේ මං ඇහුවේ මල්ලිගේ එක අතක් කොනිත්තලා.

” ආව්ව්ව් …….. ඉතිං අනේ… මොකද වෙන්නෙ .. ඔයා එයාට බැන්නට ශාන් අයියා හරි හොදයි අනේ … ”
මල්ලි කියද්දි මට එයාව ආයෙ පාරක් කොනිත්තන්න හිතුනා.

” අනේ මේ මල්ලි …. කෙල්ලන්ට ස්වීට් හාට් කිය කිය කෝලමක් වෙන කොල්ලෙක්ගෙ මොකද්ද තියෙන හොද .. ”
නංගිත් පිටි පස්සෙ ඉදන් කිව්වා.

” අනේ මේ .. එයා හැමෝටම එහෙම කියන්නෙ නෑ .. බලන්නකෝ .. ශාන්, ෂානි කොච්චර ලස්සනට ගැලපෙනවද ..”
මල්ලි කිව්වෙ හිනා වෙවී.

” මේ බූරුවො .. මං සෂානි … හරිද .. ගුටි නොකා යන් .. .තමුසෙ ශාන් අයියටත් වඩා හාල් ගැරඩියෙක් නේ ..”
මං එහෙම කියලා මල්ලිගෙම පිටට හේත්තු වෙලා හිනා උනා.

මල්ලි මුකුත් නොකියා බයික් එක ආයෙම සැරයක් ස්ටාට් කරලා ඉස්සරහට අරගෙන ගියා.

අපි ඒ පාර දිගේ ටිකක් ඉස්සරහට ගිහින් බොරලු පාරකට හැරෙව්වා.ඒ බොරලු පාරෙන් ගියාම තමයි බන්ට් එකට යන්න පුලුවන්.
ඒ බොරලු පාර වැටිලා තිබ්බේ ලොකු රබර් වත්තක් මැද්දෙන්.රෑකට නම් මේ රබර් වත්ත මැද්දෙන් යනවා කියන්නෙ සෑහෙන්න ත්‍රාසජනක අත්දැකීමක් තමයි.හවස් වෙලාවට උනත් හුගක් ගුප්ත පාලු පෙනුමක් තමයි රබර් වත්ත දෙපැත්තේ තිබ්බේ.

” මේ .. ..මේකෙ නේද අර අයියා කෙනෙක් එල්ලිලා මැරුනේ …”
නංගි කිව්වෙ ඔලුව කරකව කරකව රබර් වත්ත දෙපැත්ත බලන ගමන්.

” සුදු අක්කේ මේ .. කට වහන් යන්ද … මේ වෙලාවට ඕවා මතක් කරනවද .. අපි එද්දි ටිකක් කලුවරත් වැටිලා තියෙයි ”
මල්ලි කිව්වා.

නංගි එතනින් එහාට මුකුත්ම කිව්වෙ නෑ.ඇත්තටම ඉතිං මේ වගේ වෙලාවක ඕවා මතක් කරනවද අනේ…අනික ඇත්තටම අපි ආයෙ එන්නත් ඕනි මේ පාරෙන්මයි..

තව ටික දුරක් යද්දි රබර් වත්ත පහු උනා.ඊට පස්සෙ බොරලු පාර එන්න එන්නම පටු උනා.ඒත් බයික් දෙකකට මාරු වෙන්න තරම් පාරේ ඉඩ තිබ්බා.

රබර් වත්ත පහු උනාට පස්සෙ පාර දෙපැත්තෙම තිබ්බේ වෙල..හුගාක් ඈතට යනකන් වෙල් යාය තිබ්බා.ඒත් ඒකේ හුගාක් තැන්වලට බහින්න පුලුවන් කමක් තිබ්බෙ නෑ.මොකද හුගක් තැන් වල මඩ වලවල් වතුර වලවල් තිබ්බේ.ඒ තැන් වල ඇවිදින්න තියා හිතන්නවත් බෑ මොකද එරෙන නිසා.

ඒත් හරි ලස්සනට සමහර තැන්වල චූටි ඕලු මල් පිපිලා තිබ්බා.ඒවා සුදු පාටට ලස්සනට හුගාක් පිපිලා තිබ්බා.

” මේ මේ ….. බයික් එක නවත්තන්නකෝ … ”
මං කිව්වෙ මල්ලිගෙ පිටට තට්ටුවක් දාන ගමන්.

” ඇයි මොකද හදිස්සි .. ටිකක් එහායින් නවත්තමු…. ”

” අනේ අර බලන්නකෝ මල්ලි ලස්සනට මල් පිපිලා … ”
නංගිත් කිව්වා.

” ආහ්… දැන් ඕකෙ බහින්නද හදන්නේ … එරෙයි යකෝ … මොලේ නැති එලදෙන්නු දෙන්නා … ”
මල්ලි කිව්වේ හිනා වෙවී.

” හැමතැනම එරෙන්නෙ නෑ නේ … ”
නංගි කිව්වා.

මල්ලි තව ටිකක් ඉස්සරහට ගිහින් ස්කූටිය අයිනට කරලා නැවැත්තුවා.
නංගියි මමයි ස්කූටියෙන් බැහැලා පාරෙ අයිනටම ගිහින් වෙලට එබිලා බැලුවේ එතන තිබ්බ දොල පාරෙ පිපිලා තිබ්බ මල් දිහා.

” මේ බහින්න නම් එපා … එරිලා මැරුනොත් මටයි සාක්කි දෙන්න වෙන්නේ … ”
මල්ලි කිව්වෙ හිනා වෙවී.

” අක්කේ මෙතන නම් එරෙන එකක් නෑ… වතුර පාරක් නේ තියෙන්නේ .”.
නංගි එහෙම කියලා වතුර පාරට හෙමීට බැස්සා.

නංගි වතුර පාරෙ ටිකක් ඉස්සරහට ඇවිදගෙන ගියා.එයා කිසි අවුලක් නැතුව ඇවිදන් ගිය නිසා මමත් හෙමීට වතුර පාරට බැස්සා.

” කියන දේ අහන්න බැරි නම් ඕනෙ එකක් කරගන්න … ”
මල්ලි පාරට වෙලා කිව්වේ කේන්තියෙන්.එයා නම් නිකමටවත් බැස්සෙ නෑ පල්ලෙහාට.

නංගි ටිකක් ඉස්සරහට ඇවිදන් ගිහින් හෙමීට අත දික් කලේ ටිකක් එහායින් පිපිලා තිබ්බ ඕලු මලක් කඩාගන්න.ඒත් එයාගෙ අත දිග මදි උනා ඒ මල කඩාගන්න.

” ඉන්න මං කඩලා දෙන්නම් … ”
මං එහෙම කියලා තව ටිකක් එහාට කකුල තිබ්බා.වතුර පාරෙ ටිකක් ඉස්සරහින් පෙනුනෙ තණකොළ පිඩලි තියෙනවා වගේ.ඉතිං ඇත්තටම මමත් හිතුවෙ ඒ තියෙන්නෙ තණකොළ කියලා.

” හරකියේ …. යන්න එපා… එරේවි ඔයා …. ”
මල්ලි පාරෙ ඉදන් කෑගැහුවා.

ඒත් මං තණකොළ පිඩැල්ලට හෙමීට අඩිය තිබ්බා.ඒත් මට තේරුනා මගෙ කකුල ටිකක් යටට එරෙනවා වගේ කියලා.
මං අමාරුවෙන් ඒ කකුල උඩට ගන්න දැගලුවත් බැලන්ස් නැතුව ගිහින් මගේ අනිත් කකුලත් මඩේ එරුනා.

ටික ටික මට තේරුනේ මගෙ කකුල් දෙක යටට යනවා කියලා.

” ඒහ් …. මල්ලි ….. මල්ලි …. …”
මං අත් දෙක උඩට උස්සලා හයියෙන් කෑගැහුවා.

හෙට නැවත හමුවෙමු..

??????????????????????
ඉතිං ළමයි ෂානිට මොකක් වේවිද.. අනුමාන කරමු බලන්න

මහන්සි වෙලා ඔයාලා වෙනුවෙන් ලියන කතාවට කොමෙන්ට් එකක් නොදා නං ඉන්න එපා හොදේ.. ආදරෙයි ඔයාලට පැලෙන්න තෙරුවන් සරණයි

මම ඩී.සුමිත්