77 කොටස

රෙස්ටුරන්ට් එක ඇතුලෙ ට්වීට් තොප්පියක් දාගෙන වැහි කබායක් ඇදගෙන හිටිය මනුස්සයා දිහා මං බැලුවෙ පුදුමෙන් . එක් ක්ෂනයකින් එයත් මගෙ දිහා බැලුවා. කණ්නාඩිය අතරින් පෙනුන එයාගෙ ඇස් තප්පර දෙක තුනක් මගෙ දිහා බලාගෙන ඉන්න ඇති.

එතනින් එහාට එයා ඔලුව ඉස්සරහට හරවගත්තෙ විදුලි වේගෙන්. මට පුදුමත් හිතුනා එයාව දැක්කම. එයාගෙ ඇදුම නිසා තමා මට ගොඩක්ම පුදුම හිතුනෙ.

” ෂානි … මොකද මේ බය වෙලා වගේ ”

චතුර අයියා ඇහුවෙ මගෙ මූණට එබිලා. මගෙ පිටි පස්සෙන් රෝද පුටුව තල්ලු කරගෙන ආවත් එයා මං ගැන ඉන්නෙ සෑහෙන්න ලොකු අවදානෙකින්.

” නෑ මුකුත් නෑ ……… ”

මං එහෙම කිව්වත් එයා අහක බලාගත්තෙ සැකෙන් වගේ.

තනිකරම ලීයෙන් හදලා තිබ්බ රෙස්ටුරන්ට් එක ඇතුලෙ තිබ්බෙ මලානික කහ පාට එළියක්. ඒ හින්දම ඇතුලෙ තිබුණෙ කලුවරක්.

පොඩි කාලෙ ඉදන්ම මම මලානිල කහ පාට ලයිට් එළි වලට ලොකු ආසාවක් තිබ්බෙ නෑ.

කෙලවරට වෙන්න තිබ්බ ටේබල් එකක් ළග නතර වෙච්ච චතුර අයියා මාව උස්සලා අරන් එතන තිබ්බ පුටුවෙන් තිබ්බා. ඊට පස්සෙ එයා මගෙ රෝද පුටුව අකුලලා ඒ ළගින්ම තිබ්බා. මම ඔලුව උස්සලා බැලුවෙ අර කෝට් කාරයා දිහා.

එයාගෙ ඇස් තිබ්බෙ මගේ දිහාවට හැරිලා. ඒත් එයා අහක බලාගත්තෙ මාව කිසි ගානකට නොගෙන. මූණ පුරාවටම වවාගත්ත රැවුලයි නිකටත් වැහෙන තරමට උඩට ඉස්සිලා තිබ්බ වැහි කබායෙ කොලර් එකයි නිසා එයාව අදුරන කෙනෙක් උනත් පැහැදිලිව අදුරගන්න පුලුවන් උනේනෑ මට.

කොහොමත් රෝද පුටුවෙ යන මං දිහා මිනිස්සු දෙපාරක් තුන්පාරක් බලනවා. ඒ හින්දා මම ඒ කෝට් කාරයා ගැන ලොකුවට හිතන්න ගියේ නෑ.

අපි කෑම කාලා ඉවරවෙන්නත් කලින් කෝට් කාරයා බිල් එක ගෙවලා රෙස්ටුරන්ට් එකෙන් ගියේ අපේ පැත්ත බලන්නෙවත් නැතුව.මුලින්ම මට ඒ මනුස්සයා ගැන හිතේ හරි අමුතු හැඟීමක් ඇති උනත් යද්දි ඒ මිනිහා අපි දිහා නොබලම ගිය නිසා මං ඒ මනුස්සයව මගෙ හිතින් අමතක කරලා දැම්මා.

කෑම කාලා ඉවර වෙලා අපි රෙස්ටුරන්ට් එකෙන් එළියට එද්දි හීන් පොද වැස්සක් වැටෙන ගමන් තිබ්බෙ. මොනවා උනත් මං මේ පැත්තෙ දේශගුණයට නම් මාරම ආසයි. හීන් පොද වැස්සක් එක්ක ලාවට ඉර එළියත් වැටිලා තිබ්බා.

” ෂානි ….. මැණික ඔයාට හිතේ නිදහසේ සතුටින් මෙහේ ඉන්න පුලුවන් ”

චතුර අයියා කිව්වෙ මාව කාර් එක ළගට අරන් යන ගමන්.

ඇත්තටම දැන් නම් මගෙ හිතට කිසිම සැනසීමක් දැනුනෙ නෑ. මගෙ ඔලුවෙ ප්‍රශ්න කන්දක් හිරවෙලා තිබුණා. ඒත් ඒවට උත්තර හොයන්න ඇත්තටම මම ඒ වෙද්දිත් පරක්කු වැඩියි.

” අපි පොඩ්ඩක් මෙතන ඉමුද …. ”

මං කිව්වෙ චතුර අයියා දිහා බලලා. එයා ඔලුව වනලා ඒකට කැමැත්ත පෙන්නුවා .

කදු ගැටේ පාමුල ළගටම රෝද පුටුවෙන් ගිය මං බලාගෙන හිටියෙ ඈතින් පේන කදුවැටිය දිහා. එක පේලියට එකකට එකක් පරදගෙන අහස දිහාවට තියෙන උස කදු මුදුන් වලට තාමත් ඉර එළිය වැටිලා තිබ්බා.

ඊට පල්ලෙහා හරිය නම් දැනටමත් මීදුම් සේලයක් පොරවගෙන ඉවරයි.

සීතල හුළග වටෙන්ම හමාගෙන එද්දි ඇගට දැනුනෙ පුදුම සනීපයක්.

” ෂානි …….. ”

කන ළගින්ම ඇහුන චතුර අයියගෙ කටහඩින් මං ගැස්සිලා ගියා.

” ම්ම්ම් ……. ”

” සීතලද ඔයාට ….. ”

හෙමීට වෙව්ලන මගේ තොල් පොටවල් දිහා බලාගෙන චතුර අයියා අහද්දි මං ඔලුව දෙපැත්තට වැනුවෙ නැහැයි කියන්න.

චතුර අයියගෙ මූණෙ ඇදුනෙ හිනාවක්.

” බොරු කියන්නෙපා ළමයෝ … ඔයාගෙ තොල් වෙව්ලනා මට පේන්නෑ කියලා හිතුවද …. ”

චතුර අයියා අහද්දි මාව ලැජ්ජාවටම රතු උනා.

” ඒක දරාගන්න අමාරු සීතලක් නෙවෙයි ”

මං කිව්වා.

” හ්ම්ම් ….. හිතේ තියෙන දේවල් හංගගෙන ඉන්න එපා…. මට කියන්න ළමයෝ .. මං ඔයාගෙ හස්බන්ඩ් වෙන්න ඉන්න කෙනා නේ ”

චතුර අයියා එහෙම කියද්දි මං එයා දිහා බලලා හිනා උනේ හරි අමාරුවෙන්. මොකද ඒක මවාගත්ත හිනාවක් නිසා.

ඇත්තටම මට මං ගැනම කේන්තියක් දැනුනේ. හදවතේ දාහක් දේවල් පුරවගෙන චතුර අයියා ළග මොකුත් නොවුනා වගේ මම ඉන්නෙ ඇයි කියලා මටම හිතුනා .

ඒත් හිතේ තිබ්බ දේවල් එයාට කිව්වත් මාව එයාගෙ ලෝකෙන් නිදහස් කරන්න ඇත්තටම එයා කැමති වෙන එකක් නෑ.

” ෂානි ….. මොනවද ළමයෝ කල්පනා කරන්නේ … තාමත් නංගි කිව්ව ඒවා කල්පනා කරනවද ? ”

චතුර අයියා ඇහුවම මම ඔලුව වැනුවෙ ඔව් කියන්න. තවත් මේවා හිතේ හිරකරන් ඉන්න ඕනෙ නෑ කියලා මට හිතුනා.

” ෂානි …. මේ හැමදේම මං කලා කියලා ඔයා හිතනවද … මේ දේවල් වෙන්න කලිනුත් මං ඔයාලගෙ ගෙදරට ප්‍රපෝස් කරලා කැමැත්ත අරන් තිබ්බේ ”

චතුර අයියා මූණ නරක් කරගෙන එහා පැත්ත හැරුනා.

මං නිකන් හරියට අන්දයෙක් වගේ. මට නොපෙනෙන දෙයක් දෙගොල්ලක් එක එක හැඩතල දාලා කියනවා වගෙයි මට තේරුනේ. ඉතිං මං ආයෙමත් ඔලුව බිමට හරවගත්තෙ මොනවා කියන්නද කියලා හිතාගන්න බැරුව.

” අපි දැන් යන් ෂානි ….. කලුවර වැටුනොත් පාරට මීදුම ඒවි … ”

චතුර අයියා කිව්වා.

චතුර අයියා මාව කාර් එකෙන් ඉන්දවලා රෝද පුටුව පිටි පස්සට දැම්මා.එයා මුකුත්ම නොකියා ඇවිත් සීට් එකෙන් වාඩි උනේ හිතේ අවුලෙන් ඉන්නෙ කියලා මට පෙන්නන්න වගේ.

මමත් මුකුත් නොකියා වීදුරුවෙන් එළිය බලාගත්තා.

චතුර අයියා වාහනේ ස්ටාට් කරලා පාරට දැම්මේ ආයෙමත් ගමන පටන් ගන්න ..

____________________________________

මං හිටියෙ ගාඩ්න් එකට වෙලා කල්පනා කර කර. ඊයෙ චතුර අයියලගෙ අම්මයි තාත්තයි මාව පිළිගත්ත විදිහ දැකලා ඇත්තටම මම හුගක් පුදුම උනා.

මීට කලින් චතුර අයියලගෙ අම්මව මං දැකලා තිබ්බා. ඒ මාව වෙදගෙදරින් එක්කන් ආව දවසේ. එයා කොහොමත් හරිම කරුණාවන්ත කෙනෙක්.

ඊයෙ රෑ අපි එද්දි ටිකක් රෑ වෙලා තිබ්බත් ඒදෙන්නා අපි එනකන් බලාගෙන ඉදලා තිබ්බෙ රෑට කෑමත් නොකා.

මාව දැක්කම එයාලට එයාලගෙම දරුවෙක් දැක්කා වගේ පුදුම සතුටක් තිබ්බේ.

ගමන් මහන්සිය තිබ්බත් මට රෑ හරියට නින්ද ගියේම නෑ. ඇදේ එහාට මෙහාට හැරි හැරි මං හුගක් වෙලා කල්පනා කලා. ඇදෙන් බැහැලා යන්න වුවමනා උනත් මට ඒක කරන්න පුලුවන් උනෙත් නෑ.

මට හුගක් දේවල් මතක් උනා. මං හුගක් දේවල් කල්පනා උනා. මගේ මතකය
වේගෙන් ආපස්සට ආපස්සට දිව්වෙ වෙදගෙදර රවීන් අයියා එක්ක ගත කරපු ඒ දවස් කීපය දිහාවට. ඇත්තටම ඒක නම් හීනයක් වගේ.

ගොම්මනේ කලුවර අහස මත
ලස්සනම තරු පෑයුවා
ඒත් එහි මං ආස තරුවක
අඩුව හොදටම තේරුනා

රෑක හීනෙන් හොරෙන් ඇවිදින්
කියන්නකො මට ළං වෙලා
එදා වාගෙම අදත් ඔය හිත
මටම ඇද්දෝ වෙන්වෙලා

මගේ ඔඩොක්කුව උඩ තියාගෙන හිටිය ඩයරියෙ ලියලා තිබ්බ කවියක මගෙ ඇස් නතර වෙලයි තිබ්බේ.
ඇත්තටම මම මේ තරමටම ආදරේ කලේ චතුර අයියටද .. එහෙම නැත්තන් රවීන් අයියටද ….

වෙද ගෙදරදි ‍රවීන් අයියව දැක්කම මගෙ ඔලුවෙ තිබ්බ පිස්සු විකාර ගතිය අයින් වෙලා ගියේ ඉබේටම වගේ. වෙද ගෙදර හැමෝම කිව්වෙ මම සිහි විකල් වෙලා ඉන්න කෙල්ලෙක් කියලා. ඒත් මගේ මනස හරි තත්ත්වෙට ආවෙ රවීන් අයියව දැක්කමයි කියලා මට හිතුනා.

නිර්වාන් අයියත් වෙද ගෙදර හිටිය කාලය ඇතුලෙදි මට විශේෂයක් පෙන්නුවා කියලා මං පිළිගන්නවා. ඒත් එක පාරම අහම්බෙන් හම්බ උන රවීන් අයියට මගේ හිත ගියේ කොහොමද කියලා මට හිතාගන්නවත් බැරි උනා.

එයත් එක්ක තනි වෙලා එයාගෙ උණුහුම විදින්න තරන් මං කොහොමද එයාව විශ්වාස කලේ.
මගේ හිත ප්‍රශ්න කලේ මගෙන්මයි. ඒත් අනේ ඇයි දෙයියනේ මේ දේවල් මට කලින් හිතුනෙ නැත්තේ.

මං මටම හිතින් බැන බැන ඩයරිය හෙමීට පෙරලගෙන ගියා.

පිටු ගානක්ම හිස්ව තිබ්බ ඩයරියෙ මං පෙරලුවෙ අන්තිම පිටුව. ඒකෙ වෙන කෙනෙක්ගෙ අත් අකුරු වලින් මොනවදෝ ලියලා තිබ්බා.

සුදු නෝනාට ,

වරදක් කියන්නෙ නෑ මැණික
මං නුඹට ,,,
අපේ දෛවය සරදම් කලා
අපටම ,,,,,
නොසිතුව ලෙසක හමුවී
නොසිතුව ලෙසක වෙන්ව යන්නට
කවුරු ලීවාදෝ නොදනිමි
අපගේ ඉරණම ,,,

මැණික උඹ ඩිංගකට එබිලා
බැලුවනම් මගෙ පපුවට
දකින්නට තිබුණා
ඉන්නෙ උඹ විතරයි කියා
හදවතේ හැමතැනම ,,,,

– ඉතිං එබැවින් නවතිමී
– හදින් පිටමන් නොකරමී –

– සුදු මහත්තයා ( රවීන් ) –

අන්තිමටම ලියලා තිබ්බ සිංදුවෙ පද පේලි දෙක දැක්කම මට හීල්ලුනා. මට මං ගැනම දැනුනෙ අපරාදකාරියක් ගානට.

මං ඩයරිය දිහා බලාගෙනම හුස්ම තද කරගෙන ඇඩුවෙ මට දැන් වෙන කරන්න දෙයක් නැති නිසා. අනේ දෙයියනේ දැන් නම් මං මැරිලා ගියා නම් හොදයි කියලා හිතෙනවා.

” ෂානි ………. ”

හිතුවෙවත් නැති විදිහට ඇහුන චතුර අයියගෙ කටහඩෙන් මං ගැස්සුනා. කොච්චරක් ගැස්සුනාද කියනවනම් මගෙ අතින් මගෙ ඩයරිය බිමට වැටුනා.

ඒත් මට ඒක ගන්න නැවෙන්න පුලුවන් කමක් තිබ්බෙ නෑ.

” මං කිව්වා නේද දැන් ඕවා කියවලා ඔලුව අවුල් කරගන්න එපා කියලා ”

චතුර අයියා මගෙ දිහා නොබලම පහත් වෙලා ඩයරිය අහුල ගත්තා.

එයා ඒක මට දෙන්න හදද්දියි මගෙ ඇස් වල තිබ්බ කදුලු දැක්කේ. එයාගෙ ඇස් ඒ එක්කම ගියේ ඩයරිය දිහාවට.

එයා ඒකෙ අන්තිම පිටුවෙ ලියලා තිබ්බ දේවල් උනන්දුවෙන් කියෙව්වා.

එයාගෙ මූණ වෙනස් වෙනවා මං හොදටම දැක්කා.

තප්පර ගානකින් චතුර අයියගෙ ඇස් මගෙ දිහාවට හැරෙද්දි මං එයාගෙ ඇස් මග ඇරලා බැලුවෙ ඉස්සරහා ගේට් එක දිහා.

” මේවා ඔලුවට දාගන්න එපා …. ”

චතුර අයියා කිව්වෙ එයාගෙ හැගීම් පාලනය කරගෙන.

මං චතුර අයියා දිහා බලලා ආයෙමත් බැලුවෙ ගේට් එක දිහා. එතකොටයි මං දැක්කෙ එතන කවුරු හරි ඉන්නවා.

ඒත් ඒ කවුද කියලා පැහැදිලිව පෙනුනෙ නෑ.

” අයියේ … ගේට් එක ළග කවුද ඉන්නවා ”

මං කිව්වම චතුර අයියත් ඔලුව උස්සලා බැලුවෙ ගේට් එක දිහා.

දෙවැනි පෑතිස් රජ දවස
උතුම් වූ බුදු බන රැගෙන
මිහිදු මා හිමියන් වැඩිය
පොසොන් පොහොය අදයි
ඒ උතුම් දිනය ,,,,,
පොසොන් සඳ බබළන
බෝ සිසිල සිත සනසන
ඝනදුරින් මැකී
ඒකාලෝක වේවා සැම සිත්
පතමි හද බැතියෙන ,,,,,

පිංවත් පොසොන් මංගල්‍යයක් වේවා
ආදරණීය ඇඩ්මින් සර්ට සහ මගේ දඟ පවුලේ සැමට ???!!!!

ඊළග කොටසින් හමුවෙමු
????????????????????
කවුරු වෙන්න පුලුවන් ද ගේට් එක ළග හොරගල් අහුලන්නේ… ??? අනුමාන කරන්න බලන්න ඔයාලා ????? කතාව ඔයාලා නොහිතුව අවසානයක් කරා ළගා වෙමින් පවතිනවා කියලා කියන්න පුලුවන් මට මේ අවස්තාවේදී …. ??? තව කොටස් කීපයකින් මේ කතාව අවසානයක් . අපි බලමු ඔයාලා බලාපොරොත්තු උන විදිහෙ අවසානයක් කතාවට තියෙයිද කියලා ?❤

මහන්සි වෙලා ඔයාලා වෙනුවෙන් ලියන කතාවට කොමෙන්ට් එකක් නොදා නං ඉන්න එපා හොදේ…ආදරෙයි ඔයාලට පැලෙන්න. තෙරුවන් සරණයි ????❤️ click කරන්න

මම ඩී.සුමිත්