රෑ වෙලා ගෙදර ආපු අරුෂ් කාමරේට ගියේ ඉක්මනින්ම නිදා ගන්න ඕනේ කියලා හිතාගෙන..දවසම ගොඩක් වැඩ තිබුණ නිසා කොල්ලා හිටියේ මහන්සියෙන්..

“ආධ්‍යා..නැගිටිනවා හලෝ..තමුසේ ඔහොම නිදාගෙන ඉද්දී මං නිදාගන්නේ කොහොමද බලනවකෝ..”

අරුෂ් කෑගැහුවට ආධ්‍යා කිසිම සද්දයක් නැහැ..

“මේකී යකෝ..ඇහෙන්නේ නෑ වගේ ඉන්න හැටි..ආදයා..මේ..නැගිටිනවා හලෝ..මට මහන්සී..”

දහපාරකට වඩා කතා කලත් කෙල්ලගෙන් කිසිම සද්දයක් නැති නිසා අරුෂ් ටිකක් විතර බය වුණා..

“බොරුවට නිදාගෙන ඉන්න එපා ආධ්‍යා..නැගිටිනවකෝ..නැගිට්ටේ නැත්තං මං තමුසෙට හොද වැඩක් කරනවා හරිද..”

කෙල්ලගෙන් නම් කිසිම ප්‍රතිචාරයක් නැහැ..අරුෂ් ටේබල් එක උඩ තිබ්බ වතුර වීදුරුව අරන් කෙල්ලගේ ඔලුවට හැලුවේ නෑවිලාම යන්න..නිදිමත වැඩි නිසාම අරුෂ් හිටියේ හොදටම කේන්තියෙන්..

“මේ මොන විකාරයක්ද ආධ්‍යා..තමුසෙගේ විකාර මේ මහ රෑම නටන්න ඕනේද..ආහ්හ්..ශික්..”

අරුෂ්ගේ ඉවසීම නැතිවෙලා ගියේ වතුර ගහලත් කෙල්ල හෙල්ලෙන්නෙවත් නැති නිසා..නිදාගෙන හිටිය අම්මට ඇහැරුනේ කොල්ලගේ කෑගැහිල්ලට..

“චූටි පුතා..මේ දොර අරින්න ලමයෝ..මොකද මේ කෑගන්නේ..”

“අනේ..බලන්නකෝ අම්මා..මේ ආධ්‍යා විකාර කරනවනේ..”

කාමරේ දොරත් ඇරන් අම්මා කෙලින්ම ආවේ ආධ්‍යා ලගට..කිහිප සැරයක්ම අම්මත් කෙල්ලට කතා කලත් කෙල්ල නෙවෙයි ඇස් ඇරියේ..

“අනේ..පුතා..දුවට මොනවා හරි වෙලා..ඉක්මනට හොස්පිටල් අරන් යන්..ඉක්මන් කරන්න දරුවෝ..”

කට්ටියම එකතු වෙලා ඉක්මනින්ම හොස්පිටල් එකට ආවේ කිසිම දෙයක් හිතාගන්න බැරුව..මොකද ආධ්‍යාට මොනවා වුණාද කියන්න තාම කවුරුවත් දන්නේ නැහැ..හදිසි ප්‍රතිකාර ඒකකයට ආධ්‍යාව ඇතුලත් කරලා ගෙදර හැමෝම එලියට වෙලා හිටියේ ඩොක්ටර් මොනවද කියන්නේ බලන්න..

“ඩොක්ටර්..මගේ වයිෆ්..”

“මිස්ට අරුෂ්..ඔයාට එයා ගැන මීට වඩා වගකීමෙන් හොයලා බලන්න තිබුණා..මෙහෙම දෙයක් වෙන්න කලින්..”

“මොනවද ඩොක්ටර් වෙලා තියෙන්නේ..”

“ආධ්‍යා ඉන්න තත්වෙත් එක්ක එයාට මෙහෙම වෙන්න හොද නැහැ..අනික එයා දැන් ගොඩක්ම වීක්..කෑම බීම වලින් පවා එයාට හොද පෝෂණයක් ලැබිලා නැහැනේ..”

කිසිම දෙයක් තේරුම් ගන්න බැරුව අරුෂ් ඩොක්ටර් කියන දේවල් අහගෙන ඉද්දී අම්මා ඩොක්ටර් ලගට ආවේ නිවැරදි විස්තරයක් දැන ගන්න ඕනේ නිසා..

“දුව නිදාගන්න කියලා ගියෙත් කෑම කාලා ඩොක්ටර්..නිදි අතරේ තමයි සිහි නැති වෙලා තියෙන්නේ..”

“ඔයාලා දන්නවද ආධ්‍යා ප්‍රෙග්නන්ට් කියලා..”

“මොකක්..”

ඇස් දෙක ජිල් බෝල සයිස් කරන් අරුෂ් ඇහුවේ කොල්ලට මේක අදහගන්න බැරි නිසා..

“ඔව් ආධ්‍යා ප්‍රෙග්නන්ට්..සමහරවිට එයත් ඒක දැනගෙන ඉන්නේ නැතුව ඇති..හැබැයි එයා දැන් ගොඩක්ම වීක්..ඒ නිසා පරිස්සමින් බලා ගන්න වෙයි..හරියට කෑමක්වත් නැති නිසා තමයි එයාට සිහිය නැති වෙලා තියෙන්නේ..”

අරුෂ් දුවගෙන ආධ්‍යාව හොයාගෙන ගියේ පුදුමාකාර සතුටකින්..කොල්ලට රටක් රාජ්‍යයක් ලැබුනා වගේ..

“මොකද ආධ්‍යා මගෙන් මේක හැංගුවේ..මාව දාලා යන්නද ඕනේ වුණේ..එකම එක පාරක් මට මේක කියන්න තිබුණනේ..ඇයි..ඇයි..ආධ්‍යා මට එහෙම කලේ..ඇයි මට මෙහෙම රිද්දන්නේ..”

“ම…මං..මුකුත්..කලේ..නෑ..හ්..”

අමාරුවෙන් ඇස් ඇරලා බලපු ආධ්‍යා අරුෂ්ට යමක් කියන්න උත්සහ කලත් කියාගන්න බැරි වුණා..

“ඔයාට තරහ තියෙන්නේ මාත් එක්කනේ..ඒත් ඇයි අපේ දරුවව ඒකට ගාව ගත්තේ..මගෙන් අයින් වෙලා ගිහින් මට මගේ දරුවව නැති කරන්න හැදුවේ ඇයි ආධ්‍යා..කතා කරන්න..ප්ලීස්..මං කිව්වා ඔයාට මට අවස්ථාවක් දීලා බලන්න කියලා..ඒත්..ඔයාට එහෙම කරන්න බැරි වුණ හේතුව මොකද්ද..”

දිගින් දිගටම අරුෂ් ආධ්‍යා ඉස්සරහ කදුලු හංගන්න හැදුවත් මේ වෙච්ච දේ එක්ක කොල්ලට ඒක කරන්න බැරි වුණා..කතා කර ගන්න බැරි වුණත් ආධ්‍යා මේ දේවල් අහගෙන හිටියේ හිතේ ලොකු වේදනාවකින්..

———————————————————————————-

දවස් පහක් හොස්පිටල් එකේ ඉදපු ආධ්‍යාව අම්මලා ගෙදර එක්කන් ආවේ දෙන්නාගේ රණ්ඩුව සමතයකට පත් කරන්න ඕනේ කියලා හිතාගෙන..අරුෂ් වුණත් පහුගිය දවස් පහ ගත කලේ හිත් වේදනාව එක්ක තනියම ඉන්න හුරුවෙමින්..

කාමරේට ආව ආධ්‍යා හෙමින් ඇදට නැග්ගේ තාමත් ගතට දැනෙමින් තියන අපහසුතාවයන් නිසාමයි..කෙල්ල ඇස් කරකව කරකව බැලුවේ අරුෂ් කොහෙද කියලා..මොකද ගෙදර ආවට ආධ්‍යා තාමත් අරුෂ්ව දැක්කේ නැහැ..බැල්කනි එකට වෙලා ඈත බලාගෙන ඉන්න අරුෂ්ව දැක්කම ආධ්‍යාට මතක් වුණේ හර්ෂි කියපු දේවල්..ඒ හැමදේම එකින් එක මතක් කරන ගමන් කෙල්ල හෙමීට ඇවිදන් ගියේ බැල්කනි එකට..

“ආධ්‍යා..මොකද මෙතන..ඇතුලට යන්න ළමයෝ..සීතලයි මෙතන..”

“මට ටිකක් කතා කරන්න ඕනේ..”

ඔලුවත් බිමට හරවන් පොඩි දරුවෙක් වගේ කතා කරන ආධ්‍යා දිහා අරුෂ් පොඩ්ඩක් වෙලා බලන් හිටියා..

“හ්ම්ම්..ඇතුලට ගිහින් කතා කරමු..”

කාමරේට යන්න හදපු අරුෂ්ගේ අතකින් ආධ්‍යා ඉක්මනට අල්ල ගත්තේ කොල්ල යයි කියලා බයෙන් වගේ..

“නෑ අරුෂ්…මෙහෙම ඉදන් කතා කරමු..”

“ආයේ අසනීප වෙයි ආධ්‍යා..මේ රෑ එලියට වෙලා ඉදලා..”

“මට සමාවෙන්න අරුෂ්..”

“මො…මොකද්ද..”

“මට සමාවෙන්න..”

“ඒත්..ඇයි..ඇයි..සමාව ඉල්ලන්නේ..කරන්න පුලුවන් තරම් හැම වැරැද්දම ඔයාට කලේ මං ආධ්‍යා..මමයි සමාව ඉල්ලන්න ඕනේ..”

“මට තිබුණා අරුෂ් ඔයාට අවස්ථාවක් දෙන්න..මං එහෙම කලේ නැහැ..මගේ හිතුවක්කාරකමට..මට ඕනේ වුණේ ඔයාව රිද්දන්න..”

“මමයි ආධ්‍යා මේ හැමදේකටම වැරදිකාරයා..ඔයාව මේ තත්වෙට පත් කලේ මං..ඔයාව බලෙන් කසාද බැන්දේ මං..ඉතින් මම නෙවෙයිද වැරදි..”

“නෑ අරුෂ්..ඒ හැමදේම එහෙම වුණත් ඔයා මාව කසාද බැන්දේ මං ගැන හිතල කියලා මං දන්නවා..කවදාවත් මට වැරැද්දක් වෙන දෙයක් ඔයා කරලා නැහැ..අපි රණ්ඩු වුණත් ඒ හැමදෙයක්ම පටන් ගත්තේ මං..”

“ඔයා මෙහෙම හැසිරෙන්න හේතුව මං..කවදාවත් මං ඒකට මට සමාවක් දෙන එකක් නැහැ ආධ්‍යා..”

“මං දැනගෙන හිටියේ නැහැ ප්‍රෙග්නන්ට් කියලා..ඇත්තමයි..මං ඕන තැනක දිව්රන්නම්..”

“එහෙම කරන්න ඕනේ නෑ..මට නොකිව්වත් ඔයා අම්මට හරි මේ ගැන කියනවා කියල මං දන්නවා..ඔයාට තීරණයක් ගන්න නිදහස තියනවා ආධ්‍යා..මං බල කරන්නේ නැහැ මං ලග ඉන්න කියලා..”

“ම්ම්..මං තීරණයක් ගත්තා..”

ආධයා එහෙම කියද්දී නම් අරුෂ් ලොකු හුස්මක් ගත්තේ ඕනම දේකට මූණ දෙන්න සූදානමින් වගේ..

“ඇයි අරුෂ් මුකුත් කියන්නේ නැත්තේ..”

“මං කිව්වනේ ආධ්‍යා..ඔයාට මං බල කරන්නේ නැහැ කියලා..”

“ඒ කියන්නේ මං ඔයාගෙන් අයින් වුණා කියලා පොඩිම දුකක්වත් නැද්ද ”

“මේ වෙනකං මං හැමදේම කලේ ඔයාගේ අකමැත්තෙන්..බලෙන් කිසිම දෙයක් ලං කරගෙම වැඩක් නෑ කියලා ඔයාම මට තේරුම් කලා ආධ්‍යා..මං ඔයා ගන්න ඕනම තීරණේකට එකගයි..”

“ඒ කියන්නේ මමවත්..අපේ දරුවවත් ඔයාට ඕනේ නැහැ..”

“කවුද දෙයියනේ එහෙම කිව්වේ..ඔයාලා එක්ක මං හැමදාම ඉන්නවා..හැබැයි වදයක් නොවී..ඈතින් හරි ඉදන් බලන් ඉන්නවා..”

“ම..මට.. මට..ඩිවෝස් වෙන්න ඕනේ නෑ අරුෂ්..ප්ලීස්..මට යන්න කියන්න එපා..මට මෙහේ ඉන්න ඕනේ..අම්මා එක්ක තාත්තා එක්ක අයියලා එක්ක..ප්ලීස්..අරුෂ්…මාව යවන්න එපා..වින්ඩි මෙහේ හිටියට කමක් නැහැ..එයාට ඉන්න කියන්න..ඒත්..ඒත් මට යන්න කියන්න එපා..අනේ අරුෂ්..මාව යවන්න එපා..”

අඩ අඩ ආධ්‍යා එක හුස්මට කියවන දිහා අරුෂ් බලන් හිටියේ පුදුම වෙලා..මොකද මෙච්චර කාලෙකට අරුෂ් ආධ්‍යාව මෙහෙම දැකලා නැහැ..රණ්ඩු වෙන්න විතරක් කතා කරන කෙල්ල තමන්ගේ ඉස්සරහම මෙහෙම අඩද්දී කොල්ලට හිතා ගන්න බැරි වුණා..

“ආධ්‍යා..මොකද මේ..අඩන්න එපා..මං යන්න කිව්වේ නෑනේ..කෝ ඉතින්..මේ බලන්නකෝ හොද ළමයා වගේ..හිතුවද මගේ කෙල්ලව මේ ගෙදරින් යවලා මට සතුටින් ඉන්න පුලුවන් වෙයි කියලා..ආහ්..කවදාවත් නෑ මැණිකේ..මේ දේ ඔයාගේ කටින්ම අහන්න මං කොච්චර නම් කල් බලන් හිටියද..”

“මං ආයේ රණ්ඩු වෙන්නේ නෑ..ප්‍රොමිස්..මට යන්න කියන්න එපා..මට..මට හැමදාම මෙහෙම ඉන්න දෙන්න අරුෂ්..වෙන කවුරුවත් මට එපා..”

“ආදරෙයි මැණික..”

“මමත්..ගොඩාක්ක් ආදරෙයි..”
 
ආධ්‍යාව පපුවට තුරුල් කරන් අරුෂ් හිටියේ දරාගන්න බැරි තරම් සතුටකින්..

“ඒක නෙවෙයි මැණිකේ..අපි වින්ඩිව හැමදාම මෙහේ තියා ගමුද..”

“මේ අරුෂ්..මගේ යකා අවුස්ස ගන්න එපා හරිද..මොන විකාරයක්ද මේ..ශික්..මට නං එපා වෙලා..කොටට කොටේ ඇදන් එනකොට ආස ඇති..”

“ආධ්‍යා..දැන් ටිකකට කලින් කවුරු හරි කිව්වද මට මං ආයේ රණ්ඩු වෙන්නේ නෑ  අරුෂ්..මං පොරොන්දු වෙනවා කියලා..ම්ම්ම්ම්..”

හිනාවෙවී ආධ්‍යා දිහා බලාගෙන ම අරුෂ් එහෙම ඇහුවේ කෙල්ලව තවත් අවුස්සන්න..වෙච්ච දේ මතක් වෙලාද කොහෙද කෙල්ලට ලැජ්ජා හිතුන නිසා ආයෙමත් අරුෂ්ගේ පපුවේ මූණ හංග ගත්තා..

“හැමදාම මෙහෙම ඉන්න මැණික..නැත්තං මං පිස්සෙක් වෙයි..”

“මාව දාලා යන්න එපා..මං කොච්චර රණ්ඩු කලත්..මට මැරෙන්න හිතෙනවා ඒ වෙලාවට..”

“ඒ මං දාල ගියොත්නේ..මැරුණත් පස්සෙන් එනවා මගේ කෙල්ලගේ..එදා ජූස් එකෙන් නෑවිච්ච එකත් හොදයි එක අතකට..නැත්තං මේ රණ්ඩු කෙක්ක මං කොහෙන් හොයන්නද..”

“අපි යමු දවසක කැෆේ එකට..ආයේ ජූස් එකකින් නාලා එන්න..”

හිනාවෙවීම අරුෂ් ආධ්‍යාව තවත් තුරුලු කර ගත්තේ කාලෙකට පස්සේ හිතට  දැණුන සැනසීම වගේම ඒ ආදරේ එකතු කරන්න ආව පුංචි පැටියාව දුන්නට දෙවියන්ට ස්තූති කරමින්..

️️️️️️️️️️️️️️️️

අරුෂ් ආධ්‍යා කතාවේ අවසානය තමයි මේ..මේ වෙනකං කතාව එක්කම රැදිලා හිටිය හැමෝටම ගොඩක් ස්තූතියි කමෙන්ට් වලින් අඩුපාඩු කියපු හොද කියපු හැමෝටම ගොඩාක් ආදරෙයි..අලුත් කතාවක් එක්ක ඉක්මනට් හමුවෙමු..දෙයක් කියන්න ඕනේ මං කතා ලියන්නේ කිසිම කෙනෙක්ව කොපි කරලා නෙවෙයි..ඒ වගේම තමයි මට හිතෙන විදියට වචන හසුරවනවා..ඒ ගැන ගොඩක් අය එක එක දේවල් කිව්වා..මං ලියපු දේකින් කාට හරි හිතට අවුලක් වුණා නම් මට සමාවෙන්න.මං හිතන්නේ නෑ කතාවෙන් වැරදි ආදර්ශයක් ලැබුණා කියලා..අනික මේක කතාවක් විතරයි.. ඉක්මනට ඉවර කරන්න හිතපු කතාවක් නෙවෙයි මේ..කතාව කියවපු හැමෝටම ගොඩක් ආදරෙයි ️️