28

” ඔයාට මතක් වුනේ නැද්ද…..”
දේදුනුගෙ නිහඩ තාවය දරා ගත නොහැකිව ඇගෙ බදෙන් අල්ලා තමා දෙසට ඇදගත් නුරාග් පැවසුවෙ ඇගේ සවන මත දෙතොල් ගාවමිනි.ඔහුගෙ ක්‍රියාවින් ශරීරයම හිරි වැටි යද්දී දේදුනු නුරාග්ගේ වතට බර වූයේ ඇගේ දෙපා පන නැතිවී යන අයුරු දැනුනු නිසා වෙනි…ඇගේ ක්‍රියාවට මුවගට සිනහවක් නැගුනද නුරාග් එය සගවා ගනිමින් දේදුනුව දෝතට ගන්නට විය.
……………………..
” යමු………”
නුරාග් පැවසුවෙ එපමනකි.ඈව දෝතින්ම ඔසවාගෙන නාන කාමරයට වැදුනු ඔහු ඈව උණුසුම් වතුරින් පිරි නාන බේසම මත තැබුවෙ ඈ ගත දවටා ගෙන වුන් තුවාය ගතින් ඉවත් කරමිනි…දේදුනුගෙ දෙකන් පවා නුරාග් ඉදිරියෙ විලියෙන් රතුවෙන්නට විය.ඒ දෑස් වලින් සැගවී යන්නට සිත් වුවද ඔහු මොහොතකටවත් එයට ඉඩ නොදෙන බව දේදුනුට දැනෙන්නට වූයේ ඔහුගේ ඇස් ඇගේ ගත දැනටමත් ආක්‍රමනය කරගෙන තිබු නිසයි…සියුම් ස්පර්ශයක් දේදුනුගෙ වතට දැනි ඇගේ දෙතොල් මත්තේ ගමන් කරන්නට විට ඈ දෑස් පියා ගත්තේ ඇයටත් නොදැනිමයි..නුරාග්ගේ සියුම් ස්පර්ශයන් සිරුර පුරා දිව යද්දී දේදුනුට දැනුනේ ඒ ස්පර්ශයන් ප්‍රතික්ශේප නොකර තව තවත් ඒ පහසට තමා නතුවන බවයි.

” අපි ඇග සෝද ගමු රත්තරන්…….”

නුරාග් දෙනෙත් වසාහෙන උන් දේදුනුගෙ සවන් පත් මතට ලන්ව පැවසුවෙ විසිරී යන ඔහුගෙ පිරිමි හැගුමන් ආයාසයෙන් යටපත් කර ගනිමිනි.

ඔහුගෙ වදන් සමග යාන්තමින් දෙනෙත් හැර බිමට යොමු කරගත් දේදුනු ඔලුව දෙපසට සෙලවූයේ ඔහු දිහා කෙලින් බැලීමට නොහැකි තරම් කෝලබවක් සිත තුල සක්මන් කරද්දී.
ඒ හමා දේදුනුගේ නලලත හාදුවක් සටහන් කල නුරාග් ඈගේ මුලු සිරුරම මද රස්නෙන් යුතු උනු වතුරින් සෝදන්නට විය.

“මේ තමාගෙ පතිනියයි.තමාටම වෙන්වූ කුසුමයි..ඉතින් ඇයව රැක බලා ගතයුත්තේද තමාමයි.තමාගෙ ලේ දාතු කුස තුල පරිස්සම් කර වැදු ඈ තමාට අමිල මැනිකකි..ඉතින් ඇගෙ අමාරු දින වකවානුව ගෙවා දැමීමට පෙර ඈ හා එක්ව ඇගෙ සියුමැලි ගත තලා පෙලා දැමීමට ඔහුට සිත් නොවීය. ඈ නිසාම උද්දීපනය වන තම හැගුමන් ආයාසයෙන් යටපත් කර ගත් නුරාග් ඈව තම දරුවෙකු යැයි සිතා සෝදා පිරිසිදු කරන්නට වූයේ සියතින්මයි.

නුරාග්ගේ හැගීම් වටහා ගත් දේදුනුගෙ ඇස් මත කදුලු බිදු කිහිපයක් නලියන්නට විය.ආශාව මත්තේ ඇලී ගැලී සිටින පිරිමින් අතර නුරාග් ඈ හට කොතරම් ඇලුම් කරන්නේද ප්‍රේම කරන්නේද යන වග ඇයට වැටහෙන්නට විය…දැනුනේ හදවත තුල ඇතිවූ නොතේරෙනා හැගීම් ගොන්නකි….”

“Do not teach a man, how to be your man sis. Do not ask him to show you off, do not ask him to text you, do not ask him to care about you, do not ask him to bring you random flowers, do not ask him to plan dates. The right one will know exactly what to do and when to do it……”
දිනක් තමා කියවූ පොතක් තුල කොටා තිබු වැකි කිහිපය හදීසියෙ අගේ මතකෙට නැගෙන්නට විය. එකල එය නොතේරුනද අද වනවිට ඒ වැකිය කොතරම් නිරවද්‍යද යන බව දේදුනුට වැට හෙන්නට විය..

………………………………..
ජීවිතය ගලා ගියේ කිසිදු බාදාවකින් තොරවමය..නුරාග්ගේ මව හා පියාගේ ආදරය දේදුනු හට නැතුවම බැරි විය…ඒපමනක් නොව නුරාග් ඇගෙ සිහින වල මුල් පිටුවේ සැරි සරන්නට විය..එන්න එන්නම දේදුනු ඔහුට මෙන්ම ඔහුගේ ආදරයට අදිමාත්‍රාවෙන් ඇබ්බැහි වෙමිනි සිටියේය.
නුරාග්ද එසේමය …ඔහුගෙ දෙමාපියන් හට පමනක් විවර කෙරූ ඔහුගෙ සොදුරු හදවතෙ සම සමව ඉඩ ගෙන දැන් දේදුනු මෙන්ම ඔවුන්ගේ පුංචි සිගිත්තාද ඔහුගේ හිතට අයිතිවාසිකම් කියන්නට විය…දින සති මාස ගෙවී ගියේ මේ සොදුරු කැදැල්ල ආදරයෙන් පුරවාලමිනි.

” කෝ…පැංචී………”
නුරාග් වැඩ ඇරී රෑ බෝ වී නිවසට එන්නට විය…ආ සැනින් දොර ඇර වෙනදාට තමා පිලිගන්නා දේදුනු වෙනුවට තම මව සිටිනු දැක නුරාග් ඇසුවේ සිනා මුසු මුහුනින්මයි.

” සැටියෙම නින්ද ගිහින්…ඇහැරන්න ලෝබයි…කෙල්ල ඔයා එනකන් බලන් උන්නා ඇයි අද පරක්කු….”

” අද හුගක් වැඩ තිබුනා අම්මා…අද තාත්තිගෙ ගම්පහ ෆැක්ටරියට ගියා පොඩ්ඩක්…..”

නුරාග් පැවසුවෙ තම ගමන් මල්ල මව අතට දෙමින් ඇගෙ නලල සිප ටයි පටිය බුරුල් කරනා අතර තුරයි…

ඇස් කොනකින් සැටියේ නිදාගෙන ඉන්නා දේදුනු දැක ඔහුගෙ මුවගට නැගුනේ සිනහවකි…

ඔහු ඇග පත සෝදා එන විටත් දේදුන් පසුවූයේ සැප නින්දකය….සිගිත්තාද කාමරයේ සැපට නිදා සිටිනු දැක…නුරාග් මුලුතැන් ගෙට ඇතුලු විය…මව ඔහුට කෑම බෙදා වතුර කෝප්පයද අතට දෙන විට නුරාග්ට තම මව පිලිබද ඇතිවූයේ මහත් ගවුරවයකි.

වෙන නිවසකනම් මෙවැන්නක් සිදු වූවහොත් නැන්දම්මා හා ලේලිය කෙස්වලු පටලවා ගන්නා බව නිසැකය..නමුදු තම මව ඇයට සැපසේ නිදා ගැනීමට ඉඩ හැර තමාගෙ ආවතේවකන් කරන්නේ කහටකින් නොවන බව ඇගෙ මුහුනින් නුරාග්ට වැටහෙන්නට විය. හිතුමතේ සිදුවූ කසාදයක් වුවද ඒ පිලිබද වදනකුත් නාහා තමාට සේම ආදරයක් තම බිරිදටද පුද කරන ඈ ගැන නුරාග්ට දැනුනේ මහත් සතුටකි.
……………………
කෑම කා අවසානයෙ සුසීලා තම කාමරය වෙතට යද්දී…නුරාග් දේදුනු අසලට කිට්ටු විය.ඈ පසු වූයේ තද නින්දකය..ඇගේ වතේ ඇති ශාන්ත පෙනුම නුරාග්ගේ සියලු කරදර අමතක කරන්නට විය..දවසේම මහන්සිය ශනයෙන් පලවා හරින්නට විය.

ඈව තුරුලට ගෙන සිප සැනසීමට ශනයෙන් හිතෙ උපන් ආසවට නුරාග් ඇගෙ වත පුරා යාන්තමින් හාදු වපුරන්නට විය…ඔහුට දැනුනේ සතුටකි. සුසිලා යලිත් කාමරයේ සිට සාලය දෙසට එන විට දුටුවෙ තම ලේලියව සිප ගනිමින් ඉන්න තම පුතුවයි…
ඇයට දැනුනේ සතුටකි…ඒ නිසාම ඈ ඔවුන් වෙතින් ඈත්ව යලිත් කාමරය වෙතට ගියේ නිහඩවමය..

සිතට දැනෙන තරමින් ඈව සිප ගත් නුරාග් ඈ දෙස මොහොතක් බලා ඉද ඈව දෝතට ගෙන කාමරයට ගෙන ගොස් යහන මත තබන්නට විය…ඈ කෙදිරිලි හඩක් නගමින් ඇලයට හැරෙද්දී ඈ අසලින්ම වැතිර ගත් ඔහු ඇගෙ බද වටා අත දමා තමා තුරුලට ඇද ගත්තේ සෙනෙහසිනි..

” මොනදේ කොහොම උනත් මන් ඔයාව අත අරින්නේ නෑ රත්තරන්…ඔයා අයිතී මට …පරිස්සම් කරගන්නම් මම …

.”
නුරාග් පැවසුවේ තම හිතිනි.

………නැවත හමුවෙමු….