30

” කෑම එක දෙන්න අවේ….”

එසේ කියූ දේදුනු නුරාග්ගේ තුරුලින් මෑත්ව කෑම එක මේසේ මත තබා පිටව ගියේ වදනක් හෝ නොදොඩාමය…
………………………………………..
දේදුනු නිවසට ආවේ තෝන්තුවෙන් මෙනි..හිත සහමුලින්ම කඩා වැටී ඇත .යලි වරක් ආදරයෙන් පැරදිච්ච කෙනෙකු වාගේ දිවි ගෙවන්න ඈ හට ඌමනා නොවීය..

නමුදු දැන් තමා තනි අයෙකු නොවේ හිතු මතේ තීරන ගත නොහැක…තමා දැන් මවකි…දරුවාගැන සිතිය යුතුමය.

..කසාදේ කටුගාගෙන සමාජයක් ඉදිරියේ අවලන්ගු කාසියක් වී දිවි ගෙවීම කොතරම් කටුකද…වරද තමාගේ නොවුනද සමාජයෙ දහක් දෙනාගේ දබරගිල්ල යොමු වන්නේ ගැහැනිය දෙසටයි මන්දයත් සමාජයේ තවමත් ගැහැනියට හිමි වන්නේ පහලම තැන නිසාය.සියල්ල දරා ගත යුත්තේ ගැහැනියය,අවන්ක විය වුත්තේ ගැහැනියය,කුමක් සිදුවූවද ඉවසාගෙන් නිහඩ විය යුත්තේ ගැහැනියය…

පිරිමිය වැරදි කලද සමාජයේ බහුතරයක් පිරිස් ගල් ගසා මරා දමන්නේ ගැහැනියගේම ආත්මය ය.

මෙවන් අවස්තාවක ගැහැනියක් කොපමන අසරන වනවාද යන්න දන්නේ ඒ අවස්තාවට මුහුන දුන් ගැහැනියක්ම පමනි..ආදරය යනු හිර කර බලෙන් රදවා තබා ගත නොහැගී හැගීම් ගොන්නක එකතුවකි..ඉතින් ඔහුගෙ සතුට ඇත්තේ ඈ ලගනම් තවත් කුමට ඔහු සෙවනේ රැදෙන්නද දේදුනු සිතන්නට විය.

” අක්කී මන් ආවා ඔයා බලන්න…..”

දේදුනු නිවසට ගොඩ වන විටම පිනිදි දුව විත් දේදුනුගෙ ඇගේ එතී ඈව තදින් වැලද ගත්තේ දේදුනුගෙ කල්පනා ලෝකය බිද දමමිනි.පිනිදිව දැකීමෙන් අහේතුවකට දේදුනුගේ දෙනෙතින් කදුලු කඩා හැලෙද්දී …සියල්ලන්ගෙම ආදරනීය දෑස් යොමු වූයේ ඔව්න් වෙතටයි. සැවොම සිතුවෙ දේදුනුගෙ දෙනෙත් වලින් ඇද වැටෙන කදුලු සතුටට ගිලිහෙන කදුලු කියාය…නමුදු ඒ වැටෙන හැම කදුලකම හේතුව දන්නේ දේදුනුම පමනයි.

දහවල් කාලය වන විට වරුන පිටවී යන්න මොහොතක් තියා නුරාග් පැමිනියෙ වෙනදා නොවූ ලෙසයි…එය සැමෝටම පුදුමයක් වුවද දේදුනුට එය පුදුමයක් නොවූයේ අද වුන සිද්දියත් සමග සසදන කල්හීය.

නුරාග්ගේ වැඩ කටයුතු සියල්ල සොයා බලා කෙරුවද දේදුනු ඔහුව මග අරිමින් උන්නේ ඔහුගෙ ඉදිරියේ හඩා වැටීමට තරම් හිත් නොවෙද්දී..

.ඒ නිසාම දේදුනු වෙනදා මෙන් ඔහු ලග ගැවසීම ප්‍රතික්ශේප කලේ කාර්‍ය බහුල ලෙස රගපාමිනි.

මේ සියල්ල නුරාග් නිහඩව බලාගෙන උන්නේ තමා ගැනම ඇතිවූ කෙන්තිය හා පසු තැවීමෙනි.

හවස් වන විට පිනිදිව ඇගෙ කැමැත්ත පරිදී දේදුනු සමග රදවා තබා වරුන පිටවී ගියේ නුරාග් හටද ඉගි කරමිනි.

” උඹලගෙ ඔය ආදරේට ඇස් වහක් වදින්න එපා මචන් හැමදේම හොදින් සිද්දවෙන්න මම ප්‍රාර්තනා කරනවා…..”

නිවසින් පිටව යාමට මොහොතක් තබා නුරාග් දෙස බැලු වරුන දුටුවේ දේදුනු වෙතම නෙතු අලවාගෙන ඉන්නා නුරාග්වය…වරුනට දැනුනේ සැනසික්මකී.

හවස තේ බී සියලු වැඩ අවසන් කල පිනිදි දේදුනු සුසීලා හා සිගිත්තා අතින් ගත් නුරාග්ගේ පියා කොරිඩෝවේ පුටු තබා එක් රැස් වී කතාවට වැටුනේ ආගිය දේ ගැන තොරතුරුය .. මදක් කල් ගෙවෙද්දේ සිගිත්තා නින්දට වැටුන පසු නුරාග්ගේ පියා සිගිත්තාව රැගෙන නිවස තුලට ගියේ දේදුනු ඇතුලු පිරිස පිනිදිගෙ ඉල්ලීම මත ගිටාරයද ගෙන එලියේ බන්කුව මත වාඩි වෙද්දී .

නුරාග් මෙතනට නොපැමිනෙන බව අනුමාන කර ගත් දේදුනු පහසු ඉරියව්වකින් ඉද ගත්තේ හුස්මක් අතහරිමිනි

” හුග කාලෙකින් ඇහුවේ නෑ අක්කී ලස්සන සින්දුවක් කියන්නකො…..”

පිනිදිගේ ආරාදනයට අනුව ගිටාරයේ තත් සෙලවූ දේදුනු ඉහල මාලය දෙස නිකමට නෙතු ගෙන ගියෙ අහම්බෙනි…සිතුවා සේම ඔහු බැල්කනියට වී ‍තමා දෙසට නෙතු යොමු කර සිටිනු දැක දේදුනු වහා ඔහුගෙන් නෙත් ඉවතට ගන්නට විය .

දේදුනුගෙ හැසිරීම සුසීලා හට ගෙන ආවේ කුකුසකි…මන්දයත් උදේ වරුවේ සතුටින් පිටව ගිය දේදුනු නොව යලි නිවසට පැමිනියේ සුසීලාට එය තදින් දැනෙන්නට විය…ඒ නිසාම කුමක් හෝ ප්‍රශ්නයක් වී ඇති බව වටහා ගත් සුසීලා නුරාග් සමග කතා බස් කිරීමට ඉටා ගන්නට වුයේ දෙදුනුගෙ ඇස් කලබල වීමට හේතුව නුරාග් බව වටහා ගත් පසුයි.

නුරාග්ගේ දසුනින් සිතම කැලබී යද්දී දේදුනු ගායනය ආරම්බ කලේය.

“Kadhal Oru Aagayam
Adhu Endrum Vizhvathu Illaiyadi
Kanner Oru Venmegam
Vizhamal Irupathum Illaiyadi

Kadalukuley Meen Azhdhal
Meen Kanner Veliye Theriyathey
Unnai Mela Nee Unarndhal
Un Kadhal Endrum Priyathey

Kadhal Oru Aagayam
Adhu Endrum Vizhvathu Illaiyadi
Kanner Oru Venmegam
Vizhamal Irupathum Illaiyadi

Idhayam Ketkum Kadhaluku
Vera Yedhaiyum Kettida Theriyadhu
Anbae Ketkum Kadhaluku
Sendhegam Thangida Mudiyathu

Medu Palam Illamal
Oru Pathai Ingu Kidaiyathu
Pirivum Thooyaram Illamal
Oru Kadhalin Aazham Puriyathu

Kadhal Oru Aagayam
Adhu Endrum Vizhvathu Illaiyadi
Kanner Oru Venmegam
Vizhamal Irupathum Illaiyadi

Kadalukuley Meen Azhdhal
Meen Kanner Veliye Theriyathey…
Unnai Mela Nee Unarndhal
Un Kadhal Endrum Priyathey…

Kadhal Oru Aagayam
Adhu Endrum Vizhvathu Illaiyadi
Kanner Oru Venmegam
Vizhamal Irupathum Illaiyadi

Illaiyadi Illaiyadi…
Illaiyadi Illaiyadi…
Illaiyadi…………….”

දෙදුනු ගායනය අවසාන කලේ නුරාග් දෙසට එකදු බැල්මක් නොහෙලාමය…මන්දයත් දේදුනු දැන උන්න කාරනය නම් තමා ගීතයෙන් පැවසු සියල්ල නුරාග් හට වැටහුනු බවයි.

” අම්බෝ අක්කී ඔයා මාරයිනේ ..ඔයාට දෙමල පුලුවන් නේද ….”

” ටිකක් පැටියෝ….”

” ටිකක් කොහෙද එක වචනයක් වැරදී නෑ ..ඔයා දන්නවද මන් ඔය සින්දුවට හරි ආසයි ඒකෙ
Idhayam Ketkum Kadhaluku
Vera Yedhaiyum Kettida Theriyadhu
Anbae Ketkum Kadhaluku
Sendhegam Thangida Mudiyathu මෙන්න මේ කෑල්ලට තමා මන් හුගක්ම ආස.. හදවතට ඇහුන්කන් දෙන ආදරයට වෙන දෙයක් ඉල්ලන්න දන්නේ නෑලූ, සෙනෙහස ඉල්ලන ආදරයට සැකය දරා ගන්න බෑ…..ඒකේ තේරුම ඒක නේද අක්කී..අම්බෝ මන් ආසයි හුගක්…අනේ ආයේ කියන්නකො ප්ලීස්….නේද ඇන්ටී…අක්කිගෙ කටහඩ හරිම ලස්සනයි නේද….”

” ඒකනේ පුතේ මම බැලුවෙ මෙච්චර ලස්සන කටහඩක් ද මගෙ ලේලී පොඩ්ඩට තියෙන්නේ කියලා ..හරිම ලස්සනයි පුතේ……”
සුසීලා එසේ කියමින් දේදුනුගෙ නලල සිපගත්තේ ආදරයෙනි.

රාත්‍රිය වන විට නිවසේ එකම කාල ගොට්ටියකි..එයට හේතුව පිනිදිට දේදුනු හා සිගිත්තා සමග තුරුලුවී නිදාගැනීමට අවැසී වීමය.. නුරාග්ද පිනිදි සමග එල්ලී එල්ලී රන්ඩු කලේ ඔහුට දේදුනු අවැසි බව පවසමිනි…මෙ සියල්ල දෙස බලා උන් දේදුනුට මොහොතක් තුල මතක් වූයේ උදෑසන නුරාග් තරුනිය සමග තුරුලුව උන් හැටී.

” පිනි අපි නිදාගමු…මල්ලී බබාටත් මහන්සී නේ … නුරාග් අයියා එහා කාමරේ නිදා ගනි….”

හිතේ ඇතිවූ කැලබීම නිසා දේදුනුට නොදැනීම එසේ කියවෙද්දී..ඈ මොහොතක් නොරැදී උඩු මහලට නැග ගත්තේ පිනිදිද නුරාග්ට ඇද කරමින් දේදුනු පසු පස යද්දී….

කාලය විනාඩි පැය ගෙවී යන්නට විය දේදුනුගෙ දෙනෙතටනම් නින්දක් නොවීය ඈ හිමින් සීරුවේ හැරි බැලුවෙ පිනිදි දෙසය. ඈ සුව නින්දකට වැටී ඇත ..හිත නොසන්සුන්ය.වෙනදාට නුරාග් තුරුලේ ගෙවන සුවබර රාත්‍රිය දේදුනුගෙ සිහියට නැගෙන්නට විය .

ඇයටත් නොදැනීම උණු කදුලු දෙනෙතින් කඩා හැලෙන්නට විය.

නින්ද ලගාවූයේ කුමන මොහොතකදැයි දේදුනුගෙ මතකයේ නොවීය…ගතට දැනුන බර ගතිය හා තෙත යම් දෙයක ලැබුන උණුහුම් පහසින් දේදුනු වහා දෑස් විවර කරන්නට විය…

මෙය සිදුවිය හැකිද…දේදුනු තමාටම මුනුන ගත්තේ තමාගෙ දෙනෙත් දෙස බලාගෙන ඉන්නා නුරාග්ගේ අඩවන් දෑස් දෙස බලමිනි.

” ඇහැරුනාදා පැංචී….”

“මට නින්ද ගියේ නෑ…ඒකයි මන් ඔයාව හොරෙන්ම මගෙ කාමරේට උස්සන් ආවේ….”

නුරාග් කියන්නට විය .
ඔහුගෙ කට හඩ වෙනදා තරම් ගාම්බීර නැත කුමක්දෝ දුකක සේයාවක් ඒ හඩේ ගැබ්ව ඇත .දේදුනුටඑ අය දැනෙන්නට විය..

නුරාග්ගේ රලු අතක් දේදුනුගෙ වත පිරි මදින්නට විය.ඒ අත ගෙල දිගේ විත් දේදුනුගෙ නිදන ගවිමේ ලැම ප්‍රදේශය ස්පර්ශ කරද්දී දේදුනු වහා නුරාග්ගේ අත තදකර අල්ලා ගත්තේ මේ මොහොතේ ඔහු හා ප්‍රේම ආලින්ගනයක යෙදීමට ඈ හට අවැසි නොවූ නිසයි.හිතේ යම් දෙයක් සගවා ගෙන ඔහු හා එක් වීමට දේදුනුට හිත් නොවීය..නමුදු නුරාග් ඇගෙ අත සීරුවෙන් ඉවත් කර ලැම විවර කලේ ඔහුගෙ සුපුරුදු දගකාර කමෙනි…දේදුනුට දැනුනේ නොරිස්සුමකි..නමුදු ඒ හැගීම ශනයෙන් පහව ගියේ නුරාග්ගේ ක්‍රියාවෙනි.

දේදුනුගෙ ලැම විවර කරගත් නුරාග් ඒ උනුසුම මත මුහුන හොවා ගත්තේ එක් අතක් ඇගෙ බද වටා ඔතාගනිමිනි.

” මට මෙහෙම ඉන්න දෙන්න …බය නැතුව නිදාගන්න ..ඔයා අකමැත්තෙන් මම මොකුත් කරන්නේ නෑ පැංචි…මේ හිතට සැනසීමක් නෑ අද දවසම …මට ඕන සැනසීමේ ටිකක් නිදා ගන්න…..”

එසේ කී නුරාග් දෑස් වසා ගන්නට විය .

දේදුනු පැටලී ගියේය…ඇයි ඔහු මෙලෙස හැසිරෙන්නේ දේදුනු සිතන්නට විය. තෙතක යම් පහසක් ලැමට දැනෙද්දී දේදුනුගෙ ඇස් මතටද කදුලු උනන්නට විය.

ඔහු රහසේම සැගවී කදුලු බිදු වගුරන්නේය…දේදුනුට ඒ කදුලුවල සීතල පහස ලැම හරහා හදවතටම දැනෙන්නට විය .

දෙදෙනාම නිහඩය…කදුලු පමනක් හැගීම් දිය කරමින් උන්නේය…
………..නැවත හමුවෙමු…..