සේමිණී ආන්ටි ඉස්සරහ කිසිම වෙනසක් නොපෙන්නා ඉන්න උත්සහ කලත් සැරෙන් සැරේ ආන්ටි මොකද කියලා අහනවා..ගමන් මහන්සිය නිසා කියලා යාන්තම් ශේප් වෙන්න පුලුවන් වුණා..දේශිත අයිය නම් කිසිම කතාවක් නැතුව වාහනේ අරන් යනවා..ගේ ලං වෙද්දී අම්මලා එළියට බැහැලා බලන් ඉන්නවා මං දැක්කා..වාහනේ නතර කරන්නත් කලින්ම දොර ඇරගෙන මිදුලට පැන්න මං නතර වුණේ අම්මගේ තුරුලේ..

“මං බය වුණා මැණිකේ..මගේ දූට කරදරයක් නෑ නේද..”

“බය වෙන්න එපා අක්කේ..දුව ඊයේ අපේ ගෙදර හිටියේ..කිසිම කරදරයක් නෑ..”

“අනේ යමු නෝනේ ගෙට..මහන්සිත් ඇතිනේ..”

තාත්තා එහෙම කියාගෙන මගේ අතකිනුත් අල්ලගෙන ගෙට ගියා..මං තාත්තගේ උකුල උඩින් වාඩි වුණේ හිතට දැනෙන අමුතු දේවල් ටිකකට හරි අමතක කරන්න..අම්මා  ගෙනාපු කේක් කාලා තේ බීලා සේමිණී ආන්ටි නම් අම්මලා එක්කම ලොකු කතාවකට වැටුණා..දේශිත අයියා එළියට ගිය නිසා මාත් එයා පස්සෙන්ම එළියට ගියේ මෙච්චර උදව්වක් කරපු මිනිස්සු අපේ ගෙදරදී වුණත් පිට අය විදියට සලකන්න ඕනේ නැති නිසා..

“ඊයේ මොකද වුණේ නංගී..”

වෙච්ච හැමදේම අකුරක් නෑරම දේශිත අයියා එක්ක කිව්වම එයා ලොකු කල්පනාවකට වැටුණා..

“ඒක අපේ අයියගේ ගේ..අප්පච්චි තමයි අරන් දුන්නේ..හැබැයි බලා ගත්තේ කවුද කියන්න නම් මං දන්නේ නෑ..”

“කොහොම හරි කමක් නෑ..ඊයේ නම් පුදුම බේරිල්ලක් බේරුණේ..චේතිය අයියට නම් පින් සිද්ද වෙනවා..”

ඇත්තටම මං එහෙම කිව්වේ ඒ වෙලාවේ හැටියට චේතිය අයියා නොහිටින්න මට මොනවා වෙලා ඇත්ද කියලා කල්පනා කරන ගමන්..

“ආයේ ගාමන්ට් යන්න එපා..ඒ  නිසානේ ඔහොම ප්‍රශ්නයක් වුණෙත්.. ”

“ඒ වුණාට මං ජොබ් එකක් කරන්න ආසයි..”

“කැම්පස් ගියේ නැත්තේ ඇයි..”

“රිසාල්ට් මදි වුණානේ..”

“ඉතින් ආයේ කරන්න තිබුණනේ..”

“හැමදාම තාත්තට වද දෙන්න බෑනේ..ක්ලාස් පීස් වලට කීයක් යනවද..අනික දැන් නංගිත් ක්ලාස් යනවනේ..ඒ නිසා බෑ..”

නංගි ගැන කියද්දී තමයි කෙල්ල ගෙදර නෑ නේද කියලා මතක් වුණේ..සමහරවිට ක්ලාස් යන්න ඇති..අයියා නම් කොහොමත් ගෙදර නෑනේ..

“සල්ලි තියනව නම් ආයෙත් එක්සෑම් කරනවද..”

මං මුකුත් නොකියා දේශිත අයියගේ මූණ දිහා බලන් හිටියා..සල්ලි තිබුණොත් කියන්නේ ඉතින් අපිට කොහෙන්ද සල්ලි..

“මං ප්‍රශ්නයක් ඇහුවා නංගී..”

“අපිට ඉතින් එච්චර සල්ලි නෑනේ..තාත්තා හම්බ කරන එක විතරයි..අයියා හිටියට එයාට මේ කිසිම දෙයක් ගැන ගානක්වත් නෑ..”

“මං සල්ලි දෙන්නම් ක්ලාස් වලට..තව ඕන කරන දේවල් වලට..ක්ලාස් යන්න..”

“ඒත්..”

“කතා වැඩක් නෑ..කියපු දේ කරන්න..”

එහෙම කියාගෙන දේශිත අයියා ගෙට ගියා..මොනවා කරන්නද කියලා කල්පනා කර කරම  මාත් ගෙට ඇවිල්ලා සාලෙන් වාඩි වුණා..කට්ටියම කතා කර කර ඉදලා දවල්ටත් කාලා තමයි ආන්ටියි අයියයි ගෙදර යන්න පිටත් වුණේ..

“ආයේ දවසක අපේ ගෙදර එන්න ඕනේ  හොදද දරුවෝ..”

“ආන්ටිව බලලා යන්න අනිවාර්යයෙන්ම එනවා..”

යන්න කලින් සේමිණී ආන්ටිගේ කකුල් දෙකම අල්ලලා වැන්දේ කරපු උදව් වලට පින් දෙන ගමන්..කවදාවත් කිසිම වැරැද්දක් වෙන්න හොද නෑ ඒ මිනිස්සුන්ට..

“මං කියපු දේවල් මතකයි නේද..ඉක්මනින් ක්ලාස් යන්න ඕනේ..නංගි එක්කම එක්සෑම් ලියන්න පුලුවන්..”

මගේ ඔලුවත් අතගාලා දේශිත අයියා ගිහින් වාහනේට නැග්ගා..වාහනේ පාරට දාලත් එයා ආයෙත් මං දිහා බලනවා මං දැක්කා..යාන්තමට හිනාවෙලා වාහනේ පාර දිගේ ඈතට ඇදුණා..මිදුලට වෙලා බලන් හිටිය මං ගෙට දිව්වේ තාත්තා කතා කරන සද්දෙට..

“ගාමන්ට් යන්න එපා දෝණි..මං පුලුවන් විදියට හැමදේම කරන්නම්..අර දරුවා කිව්වා වගේ මුලක ඉදන්ම පටන් ගන්න..”

“දේශිත අයියා ක්ලාස් වලට සල්ලි දෙනවා කිව්වා තාත්තේ..”

මං බිම බලාගෙන එහෙම කිව්වේ තාත්තගේ ප්‍රතිචාරය මොකක් වෙයිද කියලා හිතන ගමන්..

“ඒ මිනිස්සුන්ට කරදර කරන්න බෑනේ දෝණි..අපි පුලුවන් විදියට කරගමු මේ දේවල්..”

තාත්තගේ වගේම දේශිත අයියගේ වචන එක්ක හිතට ආවේ අමුතුම හයියක්..කොහොම එක්සෑම් කරන්න ඕනේ කියල ඒ වෙලාවේ නම් හිතුණා..සකුනි වගේම ගාමන්ට් එකේ අනිත් හැමෝම ආයේ මුණ ගැහෙන්න නෑ කියලා දැනෙද්දී නම් දුක හිතුණා..දෙනෙත් ඇයි මට එහෙම බොරුවක් කලේ කියලා කල්පනා කර කරම ඇදට ඇවිල්ලා ෆෝන් එක අතට ගත්තා..එකම එක පාරක් දෙනෙත්ට කෝල් කරන්න කියලා හිත කෑගහන්න ගත්තා..කමක් නෑ කෝල් කරලා බලනවා..

“විමංශා..මාව මගාරින්නේ ඇයි..?”

“මං එහෙම කලේ නෑ දෙනෙත් ඔයයි මට මෙච්චර කල් බොරු කලේ..”

“බොරු කලා..ඇයි මං මොනවද කලේ..ඊයේ කොච්චර වෙලා මං බලන් හිටියද දන්නවද..”

“අදත් එහෙම බලන් හිටිය කෙනෙක් එක්ක වෙන්න ඇති ගෙස්ට් හවුස් එකකට රිංගුවේ..නේද..”

“ඕහ්හ්..තමුසේ ඒක දැක්කද..ඊයේ ආවා නම් තමුසෙට ඒ කෙල්ල මගේ ජීවිතේ ගත්ත තැන ගන්න තිබුණා..කොහොමත් තමුසේ වගේ ඉගෙන ගෙන නැති හෝන්තුවකට වඩා ඒ කෙල්ල දාහෙන් සම්පතයි..”

“මේකත් අහගන්න දෙනෙත්..ඔය වගේ තැන් වල ඔයා වගේ මිනිස්සු ඉස්සරහ මගේ ආත්මේ පාවා දෙන්න තරම් මං පහතට වැටිලා නෑ..අනිත් එක මතක තියාගන්න දවසක ඔයාට වඩා හොද තැනකට මං එනවා..එදාට ඔයාට පසුතැවෙන්න වෙයි..”

“ගාමන්ට් ගිහිල්ලද මට වඩා තැනකට එන්න හදන්නේ..”

“ගාමන්ට් ගිහිල්ලා හරි මං ඒක කරනවා..ඔයා වගේ බොරුකාරයෙක් නැතුව මට ආදරෙන් ඉන්න කෙනෙක් එක්ක මං ඔයා ඉස්සරහට එනවා දෙනෙත්..ඒක මගේ පොරොන්දුවක්..”

හිතේ ආවේගෙට එහෙම කියලා ෆෝන් එක කට් කලාට හිතේ දුක නම් පොඩ්ඩක්වත් අඩු නෑ..අඩ අඩාම නින්දට වැටුණු මං ඇහැරුණෙත් ටිකක් දවල් වෙලා..මෙහෙම ගෙදරට වෙලා ඉන්න ගියොත් නම් පිස්සු හැදෙයි..පරණ පොත් ගොඩෙන් ඒ ලෙවල් කරද්දී නෝට්ස් ලිව්ව පොත් හොයලා ගත්තේ ඒ කාලේ තිබ්බටත් වඩා ආසාවෙන්..හැම පොතකම මං ලස්සනට නෝට්ස් ලියාගෙන තිබුණා..දෙනෙත්ව ඉල්ලලා කෑ ගහ ගහ අඩන හිතට තරවටු කලේ එහෙම මනුස්සයෙක්ගෙන් කවදාවත් ජීවිතේට වැඩක් වෙන්නේ නැති නිසා..පොත් මේසේ නංගිට පාවිච්චි කරන්න දීලා තිබුණ නිසා පොත් ටික කණ්නාඩි මේසේ උඩ තමයි තියා ගන්න වුණේ..අම්මා නම් එළියේ කාත් එක්කද ලොකු කතාවක්..ඒකට අවදානය යොමු කරනවට වඩා අයේත් පොත් මුලක ඉදන් බලන්න ආස හිතුණා..

“කෙල්ල එහෙනම් මං කිව්ව දේ ගැන හිතලා නේද..”

“දේශිත අයියේ..කොයි වෙලාවෙද ආවේ..”

“දැන් ආවේ..අම්මා එක්ක ටිකක් කතා කලා..ක්ලාස් යන්න ලෑස්තිද ළමයා..”

“පොත් ටික හොයලා ගත්තා..ආසා හිතුණා දැක්කම..”

ඇද උඩින් වාඩිවෙන ගමන් දේශිත අයියත් පොත් එකින් එක පෙරළ පෙරළ බලන්න ගත්තා..

“මං ඔයාට ක්ලාස් වගයක් බැලුවා..ඔයා කරා කිව්ව සබ්ජෙක්ට් වලම..ඒකයි මං මෙහේ ආවෙත්..”

“කලින් ගිය ඒවටම මට යන්න පුලුවන් අයියේ..”

“නෑ..නෑ…මේ පාර හොද රිසාල්‍ට් එකක් දාන්න ඕනේ..ඒ නිසා මං කියන විදියට කරන්න..හරිද..”

ඔලුව හොල්ලලා හා කියලා මං කුස්සියට ගියේ තේ හදන්න හිතාගෙන..අම්මා මට කලින් තේ හදලා අරන් එනවා..