අවසන් කොටස

” සිතිජයා … අඩෝ මෙහෙ වරෙන් .. නැගිටපන් ……… ”

මාව බය වෙලා ඇහැරුනේ මදුකගෙ කටහඩින්. මෙච්චර වෙලාවක් මට නින්ද ගියාද එහෙම නැත්තන් ඒ කාලෙ ඇතුලත මොනවා උනාද කියලා මට මතකයක් තිබ්බෙ නෑ.

හැබැයි ඇස් ඇරෙන්න මොහොතකට කලින් වෙනකන්ම සේයා මාත් එක්ක හිටියා කියලා මට මතකෙ තිබ්බා.

මදුකගෙ ලතෝනියෙන් කලබල වෙච්ච මං ඇදෙන් බිමට පැන්නා. එතකොටයි මට තේරුනෙ මම හිටියෙ නිර්වස්ත්‍රෙන් කියලා . ඇද විට්ටම උඩ ගලවලා දාලා තිබ්බ ශෝට ඇදගත්ත මං කාමරෙන් එලියට දුරගෙන ගියා.කාමරේ දාලා තිබ්බ ලයිට් එලියෙන් වෙලා තියෙන විනාසෙ මට පෙනුනා.

කාමරේ ඉස්සරහා තිබ්බ බැල්කනියෙ ලී අත්වැට ගැලවිලා ගිහින් තිබ්බා.

එතකොට කෝ මදුකයා …

” සිතිජයා …. තෝ කොහෙද යකෝ .. නැගිටපන් ……. ”

මදුකගෙ කටහඩ ආයෙමත් මට ළගින්ම ඇහුනා. මං ඉස්සරහට ගිහින් පහත් වෙලා බලද්දියි දැක්කෙ ගැලවිලා ගිය අත්වැටේ තාමත් සිමෙන්තියට හයි වෙලා තිබ්බ කෑල්ලක මදුක එල්ලිලා ඉන්න හැටි.

ඒක දැක්කම මගෙ ඇගම පන නැති වෙලා ගියා. මං බිම දිගාවෙලා මදුකව උඩට ඇදලා ගත්තෙ පුලුවන් උපරිම හයිය දාලා.

” හම්මෝ …. උඹ මේ මහ රෑ මේක කඩාගෙන වැටුනෙ කොහොමද ”

මං මදුකගෙන් අහද්දි ඌ මගෙ දිහා බලාගෙන හිටියෙ බයවෙලා වගේ.

” තෝ .. තෝ දන්නවද අර කෙල්ල කවුද කියලා ”

මදුක එක පාරම මගෙන් අහද්දි මට දෙන්න උත්තරයක් තිබුනෙ නෑ.

” කොයි කෙල්ලද බං … ”

මං නොදන්න පාට් එකෙන් ඇහුවා.

” තෝ අර ..අර …මං කියන්නෑ ඉතිං උඹට .. ය.. යකෝ ඒකි … හොල්මනක් ”

මදුකයා ඒ ටික කියනවත් එක්කම අපේ ඇහේ හිරිගඩු නග්ගගෙන හමාගෙන ගියේ සීතලම සීතල හුළගක්. ඒ හුළග එක්කම කෙල්ලෙක් කෙදිරි ගාන සද්දෙත් අපිට ඇහුනා.

” ම.. මං උඹට කිව්වේ .. ඔය ඒ හොල්මන් කෙල්ල තමා ….. ”

මදුක කියද්දි මට සේයව මතක් උනේ. ඒත් සේයා කියන්නෙ හොල්මනක් ද .. එහෙම වෙන්න පුලුවන්ද …
මං කල්පනා කලා.

ඒත් එක්කම හමාගෙන ආව හුළග එන්න එන්නම වැඩි උනා. ඇගේ ඇටමිදුලු පවා හිරිවට්ටගෙන ආව ඒ හුළගත් එක්ක කෙල්ලගෙ කෙදිරි ගෑමත් එන්න එන්නම වැඩි උනා.

මමයි මදුකයයි ඕනෙ දෙයක් වෙච්චදෙන් කියලා පඩිපෙල දිගේ පල්ලෙහාට දුවගෙන ගියා.
පඩිපෙලෙන් බහිනවත් එක්කම දැක්ක දෙයින් මගේ කකුල් පන නැති වෙලා ගියා.

සාලෙ මැද සිවිලින් ෆෑන් එකේ ලනුවකින් එල්ලිලා හිටියෙ සේයා.

එහාට මෙහාට පැද්දි පැද්දි ටික වෙලාවක් තිබ්බ මිනියෙ ඇස් ඇරුනා .ඒ වෙලෙයි මටත් මදුකයා කියන ඒවගෙ ඇත්ත නැත්ත තේරුනේ.

ඇත්තටම සේයා කියන්නෙ මනුස්ස කෙල්ලෙක් නෙවෙයි කියලා එවෙලෙයි මට තේරුනේ. ඇරුන ඇස් වල සුදු ඉංගිරියාව විතරයි තිබුණෙ.

” මට තව ජීවත් වෙන්න උඹව ඕනි .. උඹව ඕනි ……”

එල්ලි එල්ලි හිටිය සේයා මර ලතෝනියක් එක්ක කඹේ කඩාගෙන මගෙ ඇගට පැන්නෙ ගොදුරකට කඩා පනින සතෙක් වගේ.

සේයා මාව බිම පෙරලගෙන මගෙ අත් දෙක තද කරලා අල්ලගත්තා. එයාගෙ කට දෙපැත්තෙන් උල් වෙලා තිබ්බ දත් දෙක මගෙ බෙල්ල ළගට කිට්ටු කරද්දිම මදුක සේයව අල්ලන්න හැදුවා.

ඒත් එක්කම සේයා කෑගහගෙන ඈතට පැන්නා.

” සිතිජ දුවමු දුවමු ………. ”

මදුකයා මාව ඇදගෙන දුවන්න හදද්දි මාත් අමාරුවෙන් නැගිටලා කකුල් වලට පනක් ගත්තා. එවෙලෙයි මං දැක්කෙ මදුකගෙ කරේ තිබ්බ සුරේ. මේක නිසා වෙන්නැති මේ මල හෝන්තුව මදුකයට ළං උනේ නැත්තේ.

මායි මදුකයයි ඉස්සරහා දොර ඇරන් දුවද්දි සේයා අපේ පස්සෙන්ම පැන්නුවා.

කකුල් දෙකට පිං දිදී දිව්වත් එක පාරම අපේ පාර හරස් කරගෙන හිටගත්තෙ සේයා.

මදුක මාව පිටි පස්සට දාලා ඌ ඉස්සරහට පැන්නා.

” මට උඹ ළගට එන්න බෑ යකෝ … මට ඕනි අරූව …….. ”

සේයා දත් විලිස්සගෙන කියද්දි මගේ ඇගම පන නැති උනා. කොයි වෙලේ මේ යකින්නි මගෙ බෙල්ල කඩාගෙන ලේ බොයිද දන්නෙ නෑ.

අපි දිහා ටික වෙලාවක් බලන් හිටිය සේයා ඊළග මොහොතෙ එක පාරම අතුරුදහන් උනා.
මටයි යි මදුකයටයි උන් හිටි තැන් අමතක උනා.

ඊළග මොහොතෙ මගෙ බෙල්ලෙන් ඇදලා මාව පස්සට ගත්තෙ ගොරහැඩි අතකින්. ඒ අතේ තිබ්බ තියුණු නියපොතු වලට මගෙ බෙල්ල හීරෙනවා මට හොදටම දැනුනා.

‘ දුවපන් මදුක .. ගිහින් සියාතු සීයව එක්කගෙන වරෙන් …… ‘

මං අමාරුවෙන් කෑගහලා කිව්වා.

‘ සියාතුට කරන්න දෙයක් නෑ යකෝ ‘

සේයා කෑගැහුවෙ වියරුවෙන් වගේ. එයා මගෙ බෙල්ලෙන් තව ටිකක් තද කරලා අල්ලගත්තා.

‘ සියාතු සීයේ …. අනේ එන්නකෝ ‘

මදුකයා කෑගහගෙන දුවනවා මං ඇස් කොනට දැක්කා.

ඒ එක්කම මට ඇහුනෙ වියරු හිනාවක්. ඒ සේයගේ.

‘ මට උඹව ඕනා .. උඹේ ලේ ඕනා …මට ජීවත් වෙන්න නම් උඹව ඕනා ‘

සේයා එහෙම කියලා මගෙ බෙල්ලෙන් උස්සලා එයා ළගට ගත්තා. එයාගෙ කට දෙපැත්තෙන් විලිස්සිලා ආව දත් මගෙ බෙල්ල ළගට ළං කරද්දි එයා හිනා උනේ වියරුවෙන්.

මං බේරෙන්න දැගලුවත් මට ඒක කරගන්න පුලුවන් උනේ නෑ. ඇග පුරා දාඩිය ගලාගෙන යද්දි මගෙ කකුල් පවා පනනැති වෙලා ගිහින් තිබ්බෙ.

සේයගෙ උල් දත් මගෙ බෙල්ලෙ ගෑවෙනවත් එක්කම මම කලන්තෙ දාලා වැටුනා.

———————————

‘ මචං … සිතිජ …. ‘

මට ලාවට වගේ මදුකගෙ කට හඩ ඇහුනා. ඔලුව බර ගතියක් එක්ක මම හෙමීට ඇස් ඇරියා.
මගෙ මූණට එබීගෙන හිටියෙ සියාතු සීයයි මදුකයි.

‘ කෝ … කෝ .. අර යකින්නි …. ‘

මං ඇහුවෙ වට පිට බලලා.

‘ සියාතු සීයා ඒ යකින්නිව පැන්නුවා … ‘

මදුක එහෙම කිව්වමයි මගෙ ඇගට ලේ ටිකක් ඉනුවෙ. මං හෙමීට නැගිටලා මාව තියලා තිබ්බ මැස්ස උඩින් ඉදගත්තා .

‘ ක .. ක.. කවුද සියාතු සීයෙ ඒ .. ‘

මං ඇහුවෙ ගැහෙන හදවතින්. මොකද තාමත් මට මේ වෙච්ච දේවල් ගැන අගක් මුලක් තේරුනේ නෑ. සියාතු සීයා ඉදගෙන හිටිය කොට පුටුවෙ හරි බරි ගහලා ඉදගත්තා. එයා මේ කියන්න යන්නෙ නම් දිග කතාවක් කියලා මටයි මදුකටයි හොදටෝම තේරුනා.

‘ මහත්තයෝ ඇත්තටම මගෙ අතිනුත් වැරැද්දක් උනා.. හැබැයි මං හිතාන හිටියෙ ඔය කෙලීගෙ අමනුස්ස ආත්මෙ දැන් මෙහේ නෑ කියලා … ‘

‘ එතකොට සීයෙ සේයා කියන්නෙ කවුද ? ‘

එහෙම ඇහුවෙ මදුක .

සියාතු සීයා අපි දිහා බැරෑරුම් විදිහට බලලා කතාව කියන්න පටන් ගත්තා.

‘ මහත්තයෝ මේ බංගලාව ඉස්සෙල්ලම අයිතිවෙලා තිබ්බෙ සූරියබණ්ඩාර පරම්පරාවෙ හාමු මහත්තයලට .. ඒ පවුලෙ අවසන් පුරුක උනේ ඔය සේයා දැරිවියි ඒ දැරිවිගෙ අයියයි .. හැබැයි පුංචි කාලෙ මලක් වගේ පරිස්සම් කලාට ලොකු මහත් වෙද්දි ඒ නෝනෙ පවුලෙන් හුදෙකලා උනා . පස්සෙන් පහු කෙල්ල බංගලාවෙ ඩ්‍රයිවර් රස්සාව කල කොල්ලා එක්ක සම්බන්දයක් ඇති කරගත්තා. හනේ ඒවා ඉතිං දෙයියොම බලාගන්න ඕනි. ඒ සම්බන්දෙ සේයා නෝනෙගෙ අයියට අහුවෙලා අර කොල්ලා ආගිය අතක් නැති උනා…. ඉන් පස්සෙ මේ කෙල්ල අර මහ කලු ගලෙන් පැනලා දිවි නහ ගත්තා…. ‘

සියාතු සීයා කිව්ව කතාව අහලා මට නම් සේයා ගැන පොඩි දුකකුත් හිතට ආවා.

‘ එතකොට සේයා ඇයි මාව මරන්න හැදුවෙ ‘
ඒ මං සියාතු සීයගෙන් අහපු ප්‍රශ්නෙ. සියාතු සීයා මගෙ දිහා බැරෑරුම් විදිහට බලාගෙන හිටියා .

‘ මේකයි මහත්තයෝ … ඔය දැරිවි ජීවිතේ නහගත්තා කියලා ගම්මුන්ට ඒත්තු ගැන්නුවට ඔය දැරිවිගෙ අයියා ඔය මරණෙට වගකියන්න ඕනි. මොකද දේපොල වලට කෑදර කමින් ඔය දැරිවිව මරාදැම්මා කියලා ගම්මුන්ටත් සැකයක් තිබුනා. අන්තිමේ මොකද උනේ .. මහ නිලමෙයි මැණිකෙයි ඇරෙන්න සේරෝම මැරිලා ගියා … විසේසයෙන් තරුණ වයසෙ වැඩට හිටිය පිරිමි .. වැඩකාරකමට ආව කොල්ලො … ඉන් පස්සෙ මැණිකෙයි නිලමෙයි මියැදුනාට පස්සෙ ඔය පරම්පරාවෙම නුවර හිටිය මහතැන් කෙනෙක් ඇවිත් බංගලාව බලාගත්තා .. කීප දෙනෙක්ට විකුණුවා .. ඒත් ඒ මිනිස්සු වැඩිකල් උන්නෑ .. බැරිම තැන මොකද්දෝ ගුරුකමක් කොලා .. ඉන් පස්සෙ තමා ඔය මහත්තයලට දුන්නෙ .. ආන්න ඒ නිසා මං හිතුවෙ දැන් ඒ ආත්මෙ එහේ නැතුව ඇති කියලා ‘

සියාතු සීයා කතාව ඉවර කලා.

‘ එතකොට සියාතු සීයා මාව බේරගත්තෙ කොහොමද ? ‘

මං ඇහුවෙ පුදුමෙන්. සියාතු සීයගෙ ඒ වෙලාවෙ නම් ඇදුනෙ හරිම ලස්සන ශාන්ත හිනාවක්.

‘ අපේ එක්කෙනා පන්සලෙන් අරන් ආව පිරිත් පැන් තමා මහත්තයෝ මං ඉස්සේ .. මේ ලෝකෙ ඕනෙ ම නරක බලවේගයක් පිරිත් පැන් වලට යටයි මහත්තයෝ ‘

‘ පිං සිද්ද වෙනවා සීයේ .. ආයෙමත් ඒ යකින්නි මගෙ පස්සෙ ඒවිද ? ‘

මං ඇහුවෙ බයෙන් වගේ.

‘ නෑ මහත්තයෝ .. මේ හතර සීමාවෙන් එහා මේ යකින්නි එන එකක් නෑ.. හැබැයි මේ ගේ නොගෙන ඉන්න තරමට හොදයි .. සල්ලි ආයෙ අරගෙන මේ ගේ අයිති අයටම දුන්නොත් හොදා මහත්තයෝ .. මොකටද නිකන් ප්‍රශ්න ඇතිකරගන්නෙ …. ‘

සි‍යාතු කිව්ව කතාව ඇත්ත කියලා මටයි මදුකටයි හොදට අවබෝද උනා. මෙහෙම මල යකින්නක් එක්ක කොහොමද මේ ගෙදර ඉන්නෙ. කොච්චර ලොකු වත්තක් උනත් කොච්චර ලස්සන ගෙයක් උනත් කොහොමද අවදානමක් ගන්නෙ .

මමයි මදුකයි මූණට මූණ කල්පනා කලේ ඉස්සරහට මොකද්ද කරන්නෙ කියලා .

…………………………………………

සේයගෙ ආත්මෙට අපි කොච්චර බය උනාද කිව්වොත් අපේ ඇදුන් ගන්නවත් ආයෙ ඒ බංගලාවට ගියේ නෑ. සියාතු සීයා පිරිත් පැන් බෝතලෙත් අරන් බංගලාවට ගිහින් තමයි අපේ ඇදුන් පැලදුම් ගෙනල්ලා දුන්නේ.

සියාතු සීයට වැද නමස්කාර කරලා අපි පිං දුන්නෙ අපේ ජීවිත බේරගත්තට. ඒත් මගෙ හිතට නම් පුදුමාකාර අමුත්තක් දැනුනා. මොකද ඒ කෙල්ලගෙ අවතාරෙ මාවම හොයාගෙන මගෙ පස්සෙන් කාමරේට ආව හැටි. ඇත්තම කෙල්ලෙක් වගේ මගෙ හැගීම් එක්ක ජීවත් උන හැටි. මතක් වෙද්දිත් ඇත්තටම පුදුමාකාරයි .

මමයි මදුකයි බෑග් දෙකත් උස්සන් සියාතු සීයලගෙ ගෙදරින් එලියට බැහැලා බැලුවෙ ඈතින් පේන බංගලාව දිහා. මහා විසාල ගස් වලට අස්සෙන් බංගලාවෙ උඩ බැල්කනි එක හොදට පෙනුනා. පෙනුමෙන් කිසිම බයානක පාටක් නැති මේ බංගලාවෙ ඇත්ත ස්වරූපය නම් හරිම භයානකයි.

බැල්කනි එක දිහා ටික වෙලාවක් බලන් හිටිය මං එකපාරටම දැක්කෙ බැල්කනියෙ කෙලවරක ඉදන් අපි දිහා බලන් ඉන්න සේයව. එදා මං දොළ ළගදි දැක්ක විදිහට
හරිම ලස්සනට මට එයාව අදත් පෙනුනා . ඒත් මේ අමනුස්ස ආත්මයක් නේ. මං ඉක්මනට අහක බලාගත්තා.

‘ මදුකයා අපි යමන් ‘

මං මදුකයවත් ඇදගෙන පාරට ගියේ බයානක හීනෙට ආයුබොවන් කියලා අපේ ගෙවල් වලට යන්න.

පැය කීපයක ගමනකින් පස්සෙ අපි පානදුරේට ආවා . මදුක එහෙම්ම උන්ගෙ ගෙදර ගියේ මාමට මේ විස්තරේ කියන්න . මමත් ගෙදර ගිහින් අම්මට සම්පූර්ණ විස්තරේ කිව්වෙ මං නොකිව්වත් ඕක මදුකගෙ ගෙදරින් අපේ ගෙදරට ආරංචි වෙන නිසා .

අපෙ අම්මා නම් ඒ කතාව අහලා හොදටම බය වෙලා සතියක් බෝධි පූජාත් තිබ්බා .

හැබැයි නරකම ආරංචිය තමයි මදුකගෙ මාමා මේ කතාව තඹ සතේකට මායිම් නොකල එක. ඒ අපි දෙන්නව බොරුකාරයො විදිහට සලකලා නම් නෙවෙයි . ඒ ගෙදර හොටෙල් එකකට ගැලපෙනම ඒරියා එකක තියෙන නිසා ඒ චාන්ස් එක මිස් කරගන්න බෑ කියන චේතනාවෙන්.

ඉතිං අපි දෙන්නගෙ අදහස් බල්ලට දාලා මාමා එතන හොටෙල් එකක් හැදුවා . බංගලාව තිබ්බ විදිහට ම තියලා තව පොඩි පොඩි කෑලි ටිකක් ඒකට ඇඩ් කලා . ඉතිං හොටෙල් එක ඕපන් කරන දවසෙ නම් මායි මදුකයි ගියා. හැබැයි රෑ වෙනකන් හිටියෙ නෑ අපි දෙන්නා අනිත් පැත්තට ආවා .

ඊට පස්සෙ නම් අපි ගියෙ නෑ . හැබැයි කස්ටමර්ස්ලගෙන් සමහර අය නම් බයවෙලා තියෙනවා කියලා ආරංචියි . සමහරු නම් ඒ අත්දැකීම ගන්නම එක්ස්පෙරිමන්ට් වලට යනවා .

ඒත් මට නම් අපි ගත්ත ඒ එක්ස්පීරියන්ස් එක හොදටම ඇති . හොටෙල් එකේ නම නම් මං ඔයාලට කියන්නෑ . හැබැයි අහම්බෙන් හරි ගියොත් ඔයාලටත් සේයත් එක්ක හොද එක්ස්පීරියන්ස් එකක් ගන්න පුලුවන් වේවි .

– නිමි –

සේයා පසුවදන

නිවාමක් හොයාගන්න බැරි කතාවක් විදිහටයි සේයා ඉවර උනේ. ඒක ඔයාලටත් අලුත්ම අත්දැකීමක් වෙන්න ඇති. ඉතිං දුකෙන් උනත් සේයා කතාවෙ පසුවදනට මට ඔයාලට කියන්න හුගක් දේවල් එකතු වෙලා තියෙනවා.

මායාවී , සමනල පියාපත් වගේ දීර්ඝ කතා එක්ක වගේම කොටස් කිහිපයේ කෙටි කතා එක්කත් අපේ දග පවුලෙ හැමෝම එකතුවෙලා හිටියා. ඇත්තටම ඒ අතීතය හරිම ලස්සනයි . ඒ කතා අස්සෙ තිබුන ආදරය ලෙංගතුකම සහෝදර බැදීම ගැන විස්තර කරන්න මගෙ ළග වචන නෑ. ඉතිං එදා වගේම මේ වෙනකන් මේ ඇප් එකේ ඉන්න අය වගේම අලුතින් දග පවුලට එකතු වෙච්ච සාමාජික සාමාජිකාවනුත් දැන් ඉන්නවා . එන්න එන්න දග පවුල ලොකු වෙලා ඒ සතුට සහෝදරත්වය හැමදාම තියෙන්න ඕනයි කියන එක තමයි මගෙ ප්‍රාර්තනාව.

ඉතිං මගේ කතන්දර එක්ක අදහස් බෙදාගත්ත , ඒ කතාවට ගැලපෙන විදිහට කවි ඉදිරිපත් කරපු ,කමෙන්ට් එකක් දාලා දිරිමත් කරපු සැප දුක හොයලා බලපු හැමෝටම මගෙ හදවතින්ම මම ස්තූති කරනවා.

මම හුගක් සතුටින් හිටිය තැනක් තමයි මේ ඇප් එක. ජීවිතේට හම්බ උන හොදම සෙට් එක තමයි මේ දග පවුල. ඒක කවදාවත් වෙනස් වෙන්නෙ නෑ. මගෙ හදවතේ හැමදාම ඔයාලා හැමෝම ඉන්නවා. මොකද ඔයාලගෙ ආදරේට මමත් හරි ආදරෙයි.

ඉතිං මට කියන්න තියෙන්නෙ සේයා කියන්නෙ කතා අහුර ඇප් එකට මම ලියන අවසන් කතාව. මෙතනින් එහාට මම ඇප් එකට කතන්දර ලියන එකක් නැති වෙයි. හදවතින්ම ආයෙ පාරක් ඔයාලා හැමෝටම මම ස්තූතිවන්ත වෙනවා මගෙත් එක්ක මෙච්චර කාලයක් හිටියට. ඒ ලෙංගතුකම මට හුගක් වටිනවා.ඔයාලා දිගටම අපේ මේ දග පවුලෙ එකමුතුව තියාගනීවි කියලා මම විශ්වාස කරනවා. ඒ වගේම මං ආදරෙන් හදපු මේ දඟ පවුල කවුරුත්ම කඩන්න බලාපොරොත්තු වෙන්න එපා… මම නෑ කියලා මේ දඟ පවුල විසිර යන්නත් එපා… ඒ වගේම මේ ඇප් එක ගොඩක් රකින්න. මේ ඇප් එක කවදාවත් පාළු කරන්න එපා… මං හරි ආදරේ කරන තැනක් මෙතන. ආදරෙයි ඔයාල ඔක්කොටම ගොඩාරියක්

ආදරණීය ඇඩ්මින් සර් chandima. මගේ ජීවිතේ ගරු කරන තවත් පුද්ගලයෙක් ඔයා… ඒක මං හදවතින්ම කියන්නේ.. මගේ හැකියාවල් වලට ලොකු තැනක් හදලා දීපු එකම තැන මෙතන… මම ඔයාට පොරොන්දුවක් උනා මම කතාවක් ලිව්වොත් මේකට ඇර වෙන කිසිම දේකට දෙන්නෑ කියලා.. අදටත් ඒක වලංගුයි සර්…. මගේ ගොඩක් කතා වෙන අයගෙ නම් වලින් දාලා ෆේස්බුක් එකේ ගිහිල්ල තියනව ඒකට මං කවදාවත් දුක් වෙන්නැහැ.. මොකද එයාලගේ සතුට ඒක නම් මං ඒ සතුටට ඉඩ දෙන කොල්ලෙක් නිසා.. හැමදාමත් සතුටින් පරිස්සමෙන් ඉන්න සර් මේ app එකට හොඳ ගොඩක් හොඳ.. සෙට් එකක් ඉන්නවා එයාලා හැමදාම ඔයාත් එක්ක ඉදීවි.. ඉතිං යන්න අවසර සර් බුදු සරණයි ඔයාට

එකා මෙන් සැම එකතු වී
හිටිය තැන මෙතනයි අපේ
දුකක් සතුටක් දැනුන විටකදි
බෙදාගත් තැන මෙතනමයි අපෙ

විහිලු දගකම් හැඩයි විස්කම්
කවි ලියූ තැන මේ අපේ
කතා එක්කලා ගෙවුන කාලය
අමරණීයයි මතකය අපේ

එකතු කර හදවතේ ගුලිකර
මතක හැම ගෙනයමි අපේ
ආයෙ දවසක හැකි උනොත්
හමුවෙමු ඉතිං පවුලම අපේ

ඉතිං මගේ දග සෙට් එක…. පරිස්සමින් ඉන්න ඔයාලා හැමෝම. මම ඔයාලා හැමෝටම ආදරෙයි. ඒ වගේම ගරු කරනවා.කවදාවත් ඔයාලව මට අමතක වෙන්නෙ නෑ. මොකෝ ඔයාලා නිසා මම හිනාවෙලා හිටියා. සතුටින් හිටියා.ඉතිං මට ඔයාලව කවදාවත් අමතක වෙන්නෙ නෑ. ආදරෙයි ඔයාලා හැමෝටම.

සතුටින් පරිස්සමින් ඉන්න . ඔයාලා හැමෝටම බුදුසරණයි . දෙවි පිහිටයි. ආදරෙයි මගෙ හදවතින්ම. මම ඔයාලගෙ සුමී අයියා. ( උක්කූං පුතා )