06 වෙනි බැම්ම

❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️

 

 

” පිස්සි ඇස් වහගන්න ”

 

” අනේ ”

 

” අනේ පනේ නෙමේ ඇස් වහගන්නයි කිව්වෙ මං ”

 

” පුදුම නපුරුකමක් නෙ මේක ”

 

එහෙම කිව්ව මං ඇස් දෙක වහගත්තෙ හොරාට. කොහෙද මේ උලමා පැටියා එයාගෙ අතින් මගෙ ඇස් දෙක වැහුවෙ නැතෑ.

 

” හහ් අනේ අනිච්චං මේමත් වින්නැහි. ”

 

ම්ම් නෑ නෑ කිව්වෙ නෑ හිතුවා විතරයි. ඕවා කියලා නිකන් කටවරද්ද ගන්න ඕන නෑනෙ. මගෙ ඇස් වහලම එයා මාව ඉස්සරහට එක්කගෙන යනවා වගේ දැනුනා. ඒ එක්කම තමයි………

 

” දැන් ඇස් අරින්න ” කියලා රමිත අයියා කිව්වෙ.  ඒ එක්කම ඇස් ඇරිය මම දැක්කෙ හරිම ආදරණීය විදියට සරසලා තිබ්බ ටේබල් එකක්. රෝස මල් පෙති මේසෙ උඩින් දාලා ලස්සනට අයිසින් කරපු චොක්ලට් කේක් එකක් තියලා මේසෙ ළඟ බිම බැලුන්ස් දාලා එහෙම හරිම ලස්සනට සරසලා තිබ්බා. මුලු ශොප් එකෙන්ම අපේ ටේබල් එක විතරයි ඩෙකරේට් කරලා තිබ්බෙ. ඒ නිසාම ඇත්තටම එතන කැපිලා පෙනුනා. මට ඇස් වලට කඳුලු ආවෙ ආදරේ වැඩිකමටමයි.

 

” ඇයි මේ ආ ? ”

 

” ලස්සනයි. ගොඩාක් ”

 

” හ්ම් ලොකු දෙයක් කරන්න බැරි උනා හදිස්සියේනෙ කරේ ”

 

” ඒත් ඇයි ? ”

 

” මේ ටිකේම එක එක දේවල් වලින් ඔයාගෙ ඔළුව පිස්සු වැටිලනෙ තිබ්බෙ ඉතින් මට හිතුනා ඔයාව  ටිකක් රිලැක්ස් කරන්න ”

 

” අනේ ”

 

එහෙම කියපු මං රමිත අයියට තුරුලු උනේ හිතේ ආදරේ පිටාර ගලන්න තරම් හිත ඇතුලෙ තෙරපෙනවා වගේ හැඟීමකින් මගෙ හිත පිරිලා යද්දි. මේ හැම මොහොතකම මං අළුතින් ඉපදෙනවා වගේ මට දැනුනෙ. ඇත්තටම ආදරේ මේ තරම් ලස්සනද කියලා මට හිතා ගන්නවත් බැරි වෙද්දි මං තව තවත් රමිත අයියගෙ උණුහුමට ගුලි උනේ ඒ හැඟීමෙන් මිදෙන්න බැරි මහා ලෝබකමක් මගෙ හිත පුරා උඩු දුවනකොට.

 

” ම්ම්ම් ඒයි පිස්සි ”

 

” ම්ම්ම්ම් ”

 

” තව දේවල් තියනවා කරන්න. කෝ හ්ම් හ්ම් ඇති ඇති ”

 

එහෙම කියලා රමිත අයියා මාව ඒ තුරුලෙන් ඈත් කරද්දි දෙන්න හිතුනා හොම්බට හැටක්. ඇත්තමයි අප්පා ශික් මෙ කොල්ලො නම්..

 

 

” දැන් මොකද ? ”

 

” මගෙ මැණික ”

 

” ම්ම්ම්ම්ම් ”

 

” මං හිතුවෙ නෑ ප්‍රපෝසල් එකක් උන ඔයාට මං මේ තරම් ආදරේ කරයි කියලා ඒත් මටත් නොදැනිම මං ඔයාට ගොඩාක් ළං වෙලා. දැක්ක පළවෙනි දවසෙ  මං ආස කරේ ඔයාගෙ රූපෙට. ඒත් දැන් මේ අහිංසකකමට , මේ ආදරේට මං වහ වැටිලා හැමදේම නැතිවෙලා ගිය දවසකත් ඔය හිතේ තියන ආදරේ වෙනුවෙන්ම මං ඔයා එක්ක ඉන්න පොරොන්දු වෙනවා  ඉතින් මගෙ මැණික විල් යූ මැරී මී ? ”

 

ලොකූ කතාවකින් පස්සෙ මං හිතුවෙවත් නැති වෙලාවක රමිත අයියා මගෙන් එහෙම අහලා මුද්දක් දික් කරා.

 

” අයියෙ මගෙ ජීවිතේ මෙච්චර ආදරණීය දවසක්  තිබිලම නැති තරම් ඇත්තටම.  ඉස්සරහටත් මේ තරම්ම ආදරෙන් ඉන්නවා නම් මං කැමතියි මගෙ ජීවිතේ ඔයාට දෙන්න ”

 

එහෙම කියපු මං මගේ වම් අත අයියට දුන්නෙ ඒ මුද්ද දාන්න කියලා කටින් නොකියා අඟවන්න හිතාගෙන. ඒ එක්කම ඒ මූණෙ ඇඳුනෙ හිනාවක්. අහිංසක හිනාවක්. කොල්ලෙක්ට එහෙම අහිංසක වෙන්න පුලුවන්ද කියලත් මට හිතුනා. ඒ එක්කම ලොකූ අත්පුඩි හඬක් එක්කම තමයි මගෙ කල්පනා ලෝකෙන් මං එළියට ආවෙ. මං හීන ලෝකෙ පියාඹන අස්සෙ මෙයා මට මුද්දත් දාලා.. සෙහ්

 

” දෙවියනේ ඒක හරි ලස්සනයිනෙ ”

 

ආර් අකුරයි ටී අකුරයි වැල් අකුරුවලින් හදපු හීනි මුද්දක් ඒක. ඒ මුද්දත් එක්කම මහාලොකු වගකීමක් මහා ලොකු බරක් දැනුනා මගෙ හිතට.  සෙල්ලමෙන් නට නට උන්න කාලෙ ඉවරයි වගේ දෙයක් හිතට දැනුනත් රමිත අයියගෙ ආදරේ නිසා ඒ හැඟීම් යටපත් උනා හරි අපූරුවට.

 

 

පරතෙරක් නොදැනීම පිය මැන්න ජීවිතේ

ආදරෙන් නැවතුනා මට පුදුම ඒකනේ

හිතේ සෙනෙහස දරා නුඹ රැඳුනි මතකයේ

එකින් එක මතක ගෙන අරුත් දෙමු ආදරේ…..

 

( තිසූ )

 

 

………………………………………………………………………………..

 

එදා හවස මං ගෙදර ආවෙ සතුටින්. මේ ආදරේ හරි පුදුම විදියට මගෙ හිතට දැනුනා. සමහර විට අම්මා එක්කම ඉන්න පුරුදු උනාට තාත්තා නැති අඩුවත්  මගේ හිතේ කොනක තියෙන්න ඇති. ඒ නිසාම මට රමිත අයියව මෙහෙම දැනෙනවද කියන්න මං දන්නෙ නෑ.

 

” ලොකු දෝනි ”

 

” අම්මා ”

 

” ආව වෙලේ ඉඳලා කෙල්ල මොන ලෝකෙද අතරමං උනේ ”

 

” ම්ම්ම් සුරංඟනා ලෝකෙ ”

 

” පුදුමයි ”

 

” ඇයි අම්මෙ ? ”

 

” ඔයා කවදාවත් හීන ලෝක වල උන්නෙ නෑ පුතේ. නංගි තමයි එහෙම උන්නෙ. ඔයා නෙමෙයි ”

 

” ම්ම්ම් අම්මගෙ ලොකු දෝනිට අම්මා හොයලා දුන්න කුමාරයා තමයි ඔක්කොටම මුල ”

 

” අහ් ඇත්තට ? ”

 

” හ්ම්ම්ම් අම්මෙ මේ ”

 

මං කියලා අම්මට මගෙ අත පෙන්නුවා. මගෙ අත දිහා බලපු අම්මා හරි ආදරණීය විදියට මං දිහා බලලා මාව තුරුල් කරගෙන උන්නා ගොඩාක් වෙලා යනකන්ම. හිතුවා වගේම ටික වෙලාවකින් මගෙ පිට දිගට තෙත් වෙලා යනවා වගේ දැනුනා.

 

” මගෙ දෝනි මගෙ අහිංසකී ඔයා. මේ සතුට හැමදාම ඔය මූණෙ දකින්න මේ අම්මා ආසයි පුතේ ඉවසීමෙන් පුතා එක්ක ඉන්න. හැමදාම සතුටින් ඉන්න මැණික ”

 

අම්මා එහෙම කියද්දි ඒ හඬ බොඳ වෙලා යනවා වගේ දැනුනා මට. මගේ ඇස් වලින් එළියට පනින්න හදන කඳුලු මං එළියට පනින්න නොදීම අමාරුවෙන් හිර කරන් උන්නෙ ඒ කඳුලු වලින් අම්මගෙ හිත තවත් පාරන්න බැරි හින්දමයි. හිනාවකින්ම සතුට පිට කරන්න බැරි අපි කඳුලු වලින් ඒ සතුටෙ උපරිම තැන ආසාවෙන් වින්ඳට  ජීවිතේ කවදාවත් හිතට දුකක් දැනුනම ඒ දුක කියන තැන උපරිම උනාම අපි කිසිම හේතුවක් නිසා දුකක් මැද්දෙ හිනාවෙන්නෙ නෑ නේද කියලා මගෙ හිතට ජීවිතේ පළවෙනි පාරට දැනුනා මට.

 

” අහ් මොකද මේ අම්මලා දුවලා ”

 

” චූටි ”

 

” මොකෝ ලොකු මේ අම්මා අඬන්නෙ ”

 

” සතුටට ”

 

” සතුටට අඬන්න ? ඒ තරම් මොකක්ද තියන සතුට ? ”

 

” සතුටද ? මේ තියෙන්නෙ ”

 

මං එහෙම කියලා මගෙ අත චූටිට පෙන්නුවෙ ආසාවෙන්. ඒත් චූටි ඒක එච්චර ගනන් ගත්තෙ නෑ.

 

” මුද්දක් නෙ”

 

” හ්ම්ම් ආර් ෆ්‍රො රමිත ටී ෆ්‍රො තිසු. මේ වගේම මුද්දක් රමිත අයියා ගාවත් තියනවා ”

 

මං එහෙම කිව්වෙ හිනාවෙලා උනාට චූටි තරහින් වගේ කාමරේට ගියා.

 

 

 

………………………………………………………………………………..

 

 

චූටි චූටි චූටි…….. මොකෝ කියන්නෙ අපේ මේ චූටි ගැන ? අදහස් දෙන්නලකො බලන්න…………….

 

 

 

බුදු සරණයි චූටි පැටව් පරිස්සමින් සතුටින් ඉන්න හැමෝම ආදරෙයි ගොඩාක් මං………….