සැබැවින් ම ආශා සිටියේ මහත් සිත් වේදනාවෙනි . කෞෂාල් පිලිබද තම සිතෙහි ද හැඟීමක් ඇතිවෙමින් පවතින බව ඈ දැන සිටියද ඔහුගේ අනාගතය ගැන සිතා ඒ හැඟීම යටපත් කර ගැනීමට කටයුතු කලාය.

*****************************************

එදින සවසම ඇයව වෛද්‍යවරයකු හමුවට රැගෙන ගියේ අෂාන්ගේ පෙරැත්තයෙනි. කෞෂාල් සිතූ පරිද්දෙන්ම ඈ ඔහු සමඟ කතාබහ නොකල අතර වදන් කිහිපයක් හෝ දෙඩුවේ අෂාන් සමඟ පමණි . වෛද්‍යවරයා ඇයව පරීක්ෂා කිරීමෙන් අනතුරුව ඇයව පිටතින් හිඳුවා කෞෂාල්ට හා අෂාන්ට ඇමතුවේය .

“අසනීපය කල් ගිහිල්ලා වැඩියි මිස්ටර් කෞෂාල් .. මට නම් හිතාගන්න බෑ මේ දරුවා මෙච්චර කල් කොහොම ඒ වේදනාව ඉවසුවාද කියලා …”

“ඒ කියන්නේ ඩොක්ටර් … මොකක්ද නංගිට තියන ලෙඩේ..”

“එයා ලේ විෂ වීමක් නිසා තමයි මෙහෙම වෙලා තියෙන්නේ … මට හිතෙන විදියට මේ දරුවා හරියට මව්පිය රැකවරණයක් නැතුව හැදුණු කෙනෙක්.. මේකට ඒ දවස් වල ම බෙහෙත් කලානම් හරියට මේ තරම් දරුණු නොවෙන්න තිබුනා…අනිත් එක තුවාල වලට සැරින් සැරේ බෙහෙත් කරලා තිබුණට එයාගේ අසනීපෙට හරි ප්‍රතිකාරයක් වෙලා නැහැ …”

මෙතෙක් වේලා බලාපොරොත්තු සහගතව කතාකල කෞෂාල් එය ඇසූ විට මුහුණ අඳුරු කරගත්තේය.ඒ දුටු අෂාන් වෛද්‍යවරයා සමඟ කතාබහ කලේය.

“ඒත් ඩොක්ටර්…ඒ කියන්නේ එයාව හොද කරන්න බෑ කියලාද ”

“මං කියන්නේ නෑ හොද කරන්න බැහැ කියලා … ඔයාලාගේ කැපවීම මත තමයි සනීප වෙන්න කොච්චර කාලයක් යනවාද කියලා තීරණය වෙන්නේ .. එකදිගට ප්‍රතිකාර කලොත් අපිට බොහෝවිට ඒ දරුවාව සම්පූර්ණයෙන්ම සනීප කරගන්න පුළුවන් ..මං කියපු බෙහෙත් ටික හරි වෙලාවට දීලා එයාව හොඳින් බලාගන්න වෙනවා ඔයාලාට..”

“අපි ඩොක්ටර් කියන විදියට කරන්නම්..අපිට ඕනි එයාව කොහොමහරි සනීප කරගන්න..”

“හරි එහෙනම් .. ඔයාලාට දැන් එයාව අරගෙන යන්න පුළුවන් ..ආ තව දෙයක් ..ඔයාලා එයාගේ මානසික තත්ත්වය ගැන හිතන්න ඕනි ..නැත්නම් මේක එයාට මානසිකව බලපාන්න පුළුවන් ..”

හරි ඩොක්ටර්..අපි එයාව පරිස්සමෙන් බලාගන්නම්.තැන්ක් යූ වෙරි මච්…අපි ගිහින් එන්නම් ඩොක්ටර් …”

වෛද්‍යවරයාට සමුදී ඔවුන් දෙදෙනා ඇයව නිවසට කැදවාගෙන ආවේ ආයාසයකිනි.

“මට එහෙ යන්න බෑ අෂාන් අයියේ …. මාව වෙන කොහෙහරි ගිහින් දාන්නකෝ.. මට එයා ළඟ ඉන්න බෑ ..”

“ඔයා සනීප වෙනකම් ඉවසන්න නංගා .. මං ඉන්නවානේ .. කෞෂාල් ඔයාට මුකුත් කියන්නේ නෑ ..මං බලාගන්නම්කෝ ඌ ගැන …”

“ඒත් අයියා… මාව සනීප කරන්න බෑ කියලා මං දන්නවා හොඳටම .. ඉතින් අයියේ මට එහෙම වුනොත් ජීවිත කාලෙම එහෙ ඉන්න වේවී..”

“ඇයි එහෙම කියන්නේ නංගි.. ඔයා මොනවා කිව්වත් කෞෂාල් කවදාවත් ඔයාට විඳවන්න ඉඩතියන්නේ නෑ …අපි අද ඉඳලාම බෙහෙත් කරන්න පටන් ගමු”

**********************************************

( තෙමසකට පසු )

ආශාගේ අසනීපය සුවයක් වන තුරු තමා ඈ අසල සිටිය යුතු යැයි සිතූයෙන් කෞෂාල්ගෙ ආපසු යාම නැවත වතාවක් ඇණහිටියේය. වසර හයකට ආසන්න කාලයක් ආදරෙන් සිටි අෂාන් සහ ශනීෂා මසකට ඉහතදී යුගදිවියට පත්වූ අතර කෞෂාල්ගෙ ඉල්ලීම නිසාවෙන් කලක් ගත වන තුරු නව යුවළ ඔවුන් හා කෞෂාල්ගෙ නිවසෙහි නැවතීමට තීරණය කලහ.

“අනේ අෂාන් මට තවත් ඉවසන්න බෑ .. බලපන් මේ කෙල්ල මාත් එක්ක එක වචනයක් කතා කරන්නේ නැති හැටි .. මාස තුනකටත් ළඟයි …”

“ඔය හිටියා වගේ තව ටිකක් ඉමුකෝ බන් ඉවසලා. උඹ කිව්ව නිසා මං උඹ ආශාට කැමතියි කියලා අන්කල් එක්ක කීවා .කෙල්ල කවුද කියලා දන්න නිසා එයාලගෙත් අකැමැත්තක් නෑ බන් මේකට .”

“ඔක්කොම හොද අතට වෙද්දි ඇයි නංගි විතරක් මෙහෙම මුරණ්ඩු වෙන්නේ …මෙහෙම ගියොත් මාව පිස්සෙක් වෙයි ..මං දැන්ම ගිහින් අහනවා එයාගෙන් ඇයි මෙහෙම ඉන්නේ කියලා …”

“කෞෂාල්…. හදිස්සියට කිසිම දෙයක් කරන්න බෑ .. උඹ හිටපන් … මං ගිහින් කතා කරන්නම් කෙල්ලට ..”

“ඒත් අෂාන් …උඹ මේ මාස තුනටම හරියට එයාගේ මූණ වත් බලන්න දුන්නේ නෑ .. ඇයි බන් උඹ මගේ යාළුවා නේද .. මං ගැන පොඩි හරි අනුකම්පාවක් නැද්ද බන්..”

“අනේ මචන් .. මං හැමදෙයක්ම කරන්නේ උඹලා දෙන්නා වෙනුවෙන් තමයි බන්.. පණ්ඩිත නොවී මං කියන දේ අහපන්කෝ.. දැන් උඹ දෙවියන්ට කියපන් ඒකි මට ගහලා පන්නන්න නම් එපා කියලා … මගේ ගෑනිගෙන් කන පාරවල් ඇති ..”

අෂාන් සිය මිතුරාගේ උරහිසට සියුම් පහරක් එල්ල කරමින් ඇගේ කුටිය වෙත යාමට සූදානම් වුවද එවිටම නිවසේ ප්‍රධාන දොරටුව විවෘත වී ඉන් මෑත් වූ ශනීෂා මද සිනහවක් නගමින් ඔවුන් වෙත පියනැග්ගාය.කෞෂාල් ඈ වෙත මද සිනහවක් පෑවේ අෂාන් සේම ඇයද තමා හා ආශා වෙනුවෙන් කැපවෙන බැවිනි. ඔහු ඇයට කතා කලේය.

” මූ මතක් කලා විතරයි ..මේකි මෙතන ..”

“මං ඉතින් මගේ මනුස්සයා ඉන්න තැනකට එන්න කාගෙන්වත් අවසර ගන්නෝනීද?”

“අනේ එහෙම නෑ මගේ නෑනෝ … මේකත් ඉතින් ඔයාගෙ ගෙදර වගේ තමයි …”

“මං විහිළුවක් කලේ කෞෂාල් … මේ අර වගේ වැදගත් වැඩකට මගෙ මේ මෝඩ මහත්තයාවද යවන්න හදන්නේ ..”

“ඇයි දැන් ඔයාට මොකක්ද තියන ප්‍රශ්නේ කටුස්සී… ඔච්චරම කියන්නේ එහෙනම් ආශාට කතා කරනවාකෝ ඉතින් …”
විවාහක වුවද පෙර කාලයේ මෙන්ම අෂාන් ඈ වෙත ඇනුම්පද කීවේ සිනහසෙමිනි.

“යනවා තමයි වඳුරෝ… ”
ඈ ද ඔහු වෙත ගස්සා පිටව ගියේ ආශාගේ කුටිය වෙතය. එහි දොරටුව අඩවන් ව පැවති අතර ඈ සෙමෙන් ඇමතුවාය.

” ආශා …. මැණික මං එන්නද…”

“ආහ් අක්කී … ඔ..ඔයා දැන්ද ආවේ … මං වෙන කල්පනාවක හිටියේ ”

“මට ඒක තේරුනා කෙල්ල …මං ආවේ ඔයා එක්ක ටිකක් කතා කරන්න….එන්නකෝ ඉතින් බැල්කනි එකට …”

“මං දන්නවා අක්කී ඔයා කතා කරන්න යන්නේ මොනවා ගැනද කියලා … අක්කිලා කොච්චර කීවත් මගේ තීරණේ ඒකමයි ..”

“ඒත් ආශා .. මොකක්ද නංගි මේකට අකැමැති වෙන්න හේතුව .ඒකට හේතුව ඔයගේ අසනීපය නම් ඔයාට කෞෂාල් කීවානේ ඒක එයාට ප්‍රශ්නයක් නෙවෙයි කියලා .අනිත් එක දැන් ඔයාට ගොඩක් දුරට සනීපයිනේ..ඉතින් මොකක්ද මේකේ තියන වැරැද්ද …”

ආශා ඈත අහස දෙස බලා දිගු සුසුමක් හෙලුවේ එහිවූ වැටට දෑත් තබා බරවෙමිනි.

“වැරැද්දක් තියනවා අක්කී… මං ඉපදුනේම අම්මා නැතිකරගෙන.. අඩුගානේ තාත්තාගේ ආදරේවත් ලබන්න පිනක් තිබුණේ නෑ මට .මාව බලාගත්ත අත්තත් මං නිසාම යන්න ගිහින්.. මගේ තිබ්බ මෝඩකමට මට ඉතිරි වෙලා තිබුණු වටිනාකමත් මං නැතිකරගත්තා…ජීවිතේ අඳුරු කරගත්ත අවාසනාවන්තියක් අක්කි මං ..එයාගේ ජීවිතේ ගොඩක් පින්වන්තයි . රත්තරන් වටිනා ඒ ජීවිතේට අඳුරක් ගේන්නේ කොහොමද අක්කී මං ..”

“එහෙම හිතන්න එපා නංගි ..එකපාරක් වැරදුනා තමයි … ඒත් දැන් ඔයාට දෛවය තව අවස්ථාවක් දීලා තියනවා ඒ වැරැද්ද හදාගන්න .. ඒ වගේ වැරැද්දක් ආයේම නොකර ඉන්නයි වගබලා ගන්න ඕනි …කෞෂාල් ඔයාට ගොඩක් ආදරය කරනවා .. ඒ තරම් ඔයා ගැන හිතන කෙනෙක් ඔයාට ආයේ හම්බවෙන්නේ නෑ ..”

“මං දන්නවා අක්කී .. ඒත් මං කැමති නෑ මගේ පව් එයාගේ කරපිටින් යනවාට .. අයියා දුක් විදින්න ඕනි කෙනෙක් නෙවෙයි … එයා හොද ජීවිතයක් ගතකරන්න ඕනි .. මගේ අයියා හැමදාම සතුටින් ඉන්න ඕනි …”

ඇයටත් නොදැනීම කියැවුණු ඒ වදන ඈ තුළ මහත් කැළඹීමක් ඇතිකලෙන් ඈ කඳුළු පිරි දෙනෙතින් යුතුව ගෙවුයන දෙස බලාගත් වනම සිටියාය .ආශාව තේරුම් ගත් ඈ ආශාගේ සුරත මත සියතක් තැබුවේ සෙනෙහසිනි .

“ඇයි ඔය තරම් බයවෙන්නේ ආශා … ඒ ඔයාගෙ අයියා .. ඔයාගේ සතුට එයාගේත් සතුට කරගත්ත කෙනා …ඔයාට මේ ලෝකේ වැඩිපුරම ආදරේ කරන පිරිමියා ..ඒක එහෙම නේද ..ඔයා එයාගේ ජීවිතේ කොටසක් වෙලා ඉවරයි දැන් …. මට ඇත්තම කියන්න නංගා … ඔයාටත් එයාව ඒ විදියට දැනෙනවා නේද?”

පහතට යොමුවූ දෙනෙතින් නොනවත්වා කඩාහැලුනු කඳුළු කැට ඈ ඊට එකඟ වූ බව පසක් කෙරිණ .ශනීෂා ඇයව නවතා නොසිටියේ ඒ ශෝක කඳුලැලි නොවන නිසාවෙනි .

මොහොතකට පසු උනුසුම් දෑතක් සිය බඳ වටා ඇඳුණෙන් ආශා බෙහෙවින් කලබලයට පත් වූවාය . මෙතෙක් ගැඹුරු කල්පනාවක නිමග්නව සිටි ශනීෂාද ක්ෂණයකින් පියවි සිහිය ලද්දාය.

*****************************************

කඳුළු හුරු වුනු ඒ පුංචි හිතට සතුට ලැබෙන්න පතමින් අවසානයෙන් මුණගැහෙමු අපි ……