“අම්මා …..අනේ මගේ අම්මේ …..”

“මගේ පුතේ ….”

ඔහු මවගේ දෙපා අභිමුව ඇද වැටුණේ සමාව අයැදමිනි.මෑණියන් ඔහු නැඟී සිටුවා මුහුණ සිපගත්තේ මහත් සෙනෙහසකිනි .

” මට සමාවෙන්න අම්මේ..”

“එහෙම නෑ මගේ පුතේ…ඔයා නැතුව අප්පච්චිටයි මටයි ජීවිතයක් නෑ. බලන්න මගේ පුතා කොච්චර ලොකු මිනිහෙක් වෙලාද? පුතා අපි ළඟ නොහිටියත් අපි ඈතින් ඉඳලා පුතා ගැන ආඩම්බර වුනා ..”

මෑනියන්ගේ දෙනෙතින් කඳුළු කඩා හැලුනේ සිව් වසරකට පසු තම පොඩි පුතු මුණගැසීම දරාගත නොහැකි සතුටක් වූ නිසාවෙනි .

“අනේ අම්මේ … මං කොච්චර නරක මනුස්සයෙක්ද? මගේ අම්මටයි අප්පච්චිටයි කොච්චර දුක් දුන්නද? ”

“චූටි පුතේ… එහෙම හිතන්න එපා..පුතාගෙන් ආයෙම අප්පච්චි කියලා අහන්න මං කොච්චර ආසාවෙන් හිටියද පුතේ..”

පියාණන් පැවසුවේ කෞෂාල්ගෙ උරහිස මත අත තබමිනි .

“අප්පච්චි .මට සමාවෙන්න මගේ අප්පච්චි …”

කෞෂාල් සිය පියාණන්ගෙන්ද දෙපා නැමැද සමාව අයැදීමට සූදානම් වුවද වික්‍රමසිංහ මහතා පුතුන්ව වළකා ඔහුව වැළඳ ගත්තේය.

“චූටි පුතේ…අපි ඒ කෙල්ලව පුතාගෙන් ඈත් කලේ පුතාගේම හොඳට නේද ..තාම පුතා අපි එක්ක තරහින්ද?”

“නෑ…මං මගෙ අම්මයි අප්පච්චියි එක්ක තරහ වෙන්නෑ ආයෙත්.”

ඔහු සිය මෑනියන් තුරුළු කරගනිමින් මොහොතක් ගතකල අතර පියාණන් ඔවුන් දෙදෙනාගේ හිස් පිරිමැද්දේය.

“අනේ මේ පුතානම්…අම්මාවයි අප්පච්චිවයි දොර ළඟ තියාගෙන ම කතාව ….”

පහත මාලයට පැමිණෙමින් සිටි ආශා පැවසුවේ මද සිනහවක් මුවගට නගා ගනිමිනි .ඇගේ වදනින් සිහි එළඹවා ගත් ඔහු දෙමාපියන් කැදවා අසුන් ගැන්වූවේය.
ඈ දෙමාපියන්ගෙ දෙපා නැමැද ,කලකට පසු මුණගැසුණු පවුලට නිදහසේ කතාබහ කිරීමට ඉඩ සලසමින් මුළුතැන් ගෙයට පිවිසියේ බීමට යමක් සූදානම් කරන අටියෙනි .

“පුතේ අර ගෑනු දරුවා හරි හොදයි නේද …ගොඩක් පිරිසිදු ,ලස්සන හිතක් තියෙන්නේ ඒ දරුවට..හිත වගේ ම රූපෙනුත් හරි ලස්සනයි නේ…. කොහෙද පුතේ ඒ දරුවා ඉන්නේ..කොහොමද පුතාට මුණගැහුනේ ”

“ඔව් අම්මේ …අවුරුදු විස්සයි …එයා අම්මා තාත්තා නැතුව හැදුණු ළමයෙක් . සීයා එක්ක තමයි ඉඳලා තියෙන්නේ .එයත් නැති වුනා මේ ළඟදි.කවුරුවත් නැති නිසා වෙන්න ඇති නේද අම්මේ එයා අම්මාට එහෙම මෙච්චර ආදරේ …ඇත්තටම එයා නැත්නම් මට මගේ අම්මලා එක්ක කතා කරන්න වෙන්නේ නෑනේ …”

ඔහු ඈ පිළිබඳ සියළු දේ හෙළිකලද ඈ හමුවූ අයුරු හා ඈ මුහුණදුන් සිදුවීම දෙමාපියන්ගෙන් වසන්කලේය.

“අනේ දෙයියනේ …පව් අහිංසක කෙල්ල …ඒ දූ තමයි අපෙන් ඈත් වෙලා හිටිය ඔයාව ආයෙම ළං කලේ.පුතා නොදන්නවා වුනාට මේ දවස් ගානක් ‘අයියා මෙහෙම කීවා ,අයියා මෙහෙම ඉන්නේ ‘ කියලා පුතා ගැන හැමදෙයක්ම අපිට කීවා …ගොඩක් හිත හොද දරුවෙක් …”

“ඒක නම් ඇත්ත අම්මේ .මට මගෙන් වෙච්චි වැරැද්දත්,ඒක හරිගස්සන්න ඕනි විදියත් කියලා දුන්නේ එයා.. එයාව පරිස්සම් කරන එක දැන් මගේ වගකීමක් නේද ”

“ඒක හරි පුතා .. සීතාව පුළුවන් දවස්වලට මෙහෙ නවත්තගන්න එකත් ගොඩක් හොදයි…”

එවිටම ආශා තේ රැගෙන පැමිණියෙන් ඔවුන් කතාබහ නැවතූහ.

“දූ තේත් හැදුවා ද? ම්ම්…කෝ එන්නකෝ මෙතනින් වාඩිවෙන්න….”

කෞෂාල්ගෙ පියා ඇයව තමා අසලින් හිදුවා ගත්තේ ය.

“වුණු දේවල් වලින් වැඩක් නෑ දූ….මින් පස්සේ දූ ළඟ අපි ඔක්කෝම ඉන්නවා …මං දූ ගේ අප්පච්චි ..මේ දූ ගේ අම්මා ….තේරුනා ද ”

ඔහු පැවසුවේ ආශාගේ හිස පිරිමදිමිනි.ඈ කෞෂාල් දෙස නෙත් යොමුකළ අතර ඔහු තමා කිසිවක් හෙළිනොකල බව ඇඟවූවේය.

“ඔව් දූ…ඔයා කිසිම වෙලාවක හිතන්න එපා තමන් තනිවෙලා කියලා …චූටි පුතා හිටියත් නැතත් අපි දූව බලාගන්නවා….”

මෑණියන් ඇයව තමා වෙත තුරුළු කර ගත්තා ය.

“එතකොට අම්මා මට මොකද වෙන්නේ ….මං කවුද …”

“ඒකනම් දන්නේ නෑ චූටි …මදැයි අවුරුදු තිස් ගානක් කොල්ලෝ හුරතල් කලා…මාත් ආසයි කෙලි පැටියෙක් හුරතල් කරන්න …”

කෞෂාල් සිය මවගේ උරහිසට ළං වත් ම ඈ නෝක්කාඩු ස්වරයකින් පැවසුවාය .

“කියන්නකෝ දූ…දූ කැමතිද අපිත් එක්ක ඉන්න …”

“ම්ම්…ඔව් අම්මේ මං ඉන්නම් …මං ජීවිතේ පලවෙනි වතාවට අම්මා කෙනෙක්ගෙ තුරුලේ ඉන්නෙ….අම්මට පින් මාව බාර ගත්තාට.මගේ පවුලේ අය වත් මාව මේ විදියට පිලි අරගෙන නෑ …”

“අපි කීවනේ දූ…අපි දූව තනි කරන්නේ නෑ….”

ආශා එලෙස තම මෑනියන්ගේ තුරුලේ සිටිනු දැකීමෙන් කෞෂාල්ගෙ සිතට දැනුනෙ මහත් සැනසීමකි..

*************************************************
එදා පටන් ඔහුගේ මව උදෙ සවස සිය පුතු ඇමතීම සිරිතක් කරගත්තාය.දිනක් ඔහු නිවසට පැමිණි මොහොතේ ම ඇමතුමක් පැමිණියේ සුපුරුදු පරිදි සිය මෑණියන් වෙතිනි .

“?හෙලෝ චූටි පුතේ ….ගෙදරද ඉන්නේ….”

“ඔව් අම්මේ …මං ෂොප් එක පැත්තේ ගිහින් දැන් ආවේ…රෑ වුනා ටිකක් ….”

“හරි පුතේ එහෙනම් …මට අප්පච්චිත් කීවා මේ දේ අහන්න කියලා …පුතා ආයේ රට යන්නේ නෑ නේද ..”

“ම්ම්ම්….අනේ අම්මේ …මං ඉන්න ආසයි .ඒත් මං නෙක්ස්ට් වීක් වල යන්නෝනී …”

“ඒත් පුතේ …පුතාට මෙහෙ ඉඳලා ෂොප් එකේ වැඩ ටික කරගෙන ඉන්න පුළුවන් නේ…”

“එතකොට මගේ ජොබ් එක…ඒ අය මං එනකම් බලන් ඉන්නවා ..ඇවිත් මාසයකට වැඩීනේ…ඉතින් මට යන්නම වෙනවා….”

“අනේ පුතේ …පුතා අපි ළඟට ආවා විතරයි ..ආහ් පොඩ්ඩක් ඉන්න චූටි …මේ අප්පච්චි ඉන්නවා .මං අප්පච්චිට දෙන්නම් හොදද ..”

“හෙලෝ චූටි පුතා …මොකක්ද ඔයාගේ අන්තිම තීරණේ …අම්මාට කියනවා ඇහුණා පුතාට රට යන්න ඕනිම කියලා ..”

“ඒක ඇත්ත අප්පච්චි ….මට යන්න වෙනවා…එහෙ ජොබ් එක නිසාම .”

“එතකොට පුතේ , ආශා ගැන මොකක්ද ඔයාගෙ තීරණේ ..”

“මට තේරෙන්නේ නෑ අප්පච්චි …මං කල්පනා කලේ ඒ ගැන තමයි ..මට යන්නත් ඕනි ..ඒත් මේ කෙල්ල මෙහෙම දාලා යන්නත් බෑ මට .මොකද තාම මෙයාට තිබුණු අනතුර ඉවර නෑ …”

“ඒකනේ පුතේ….එක විසඳුමයි තියෙන්නේ ..එහෙනම් පුතේ කෙල්ලව ලොකු පුතාලගේ ගෙදර නවත්තමු…හැබැයි ආශා කැමති නම් විතරයි . .”

“මං ඕක එයාගෙන් ඇහුවා .එයා කැමති නෑ ඔයාලට කරදරයක් වෙන්න …එයා කියනවා එයාට අපි කවුරු ළඟ හිටියත් ප්‍රශ්නයක් නෑ ..ඒත් එයා නිසා අපිට කරදරයක් වෙනවට කැමති නෑ කියලා …..”

“අනේ ඒ කෙල්ලට එහෙම හිතන්න එපා කියන්න ..එයාව අපිට පිට කෙනෙක් නෙවෙයි නේ…ඉතින් එයා ගැන අපි හිතන්න ඕනි …චූටි පුතා මොකද කියන්නේ …”

“කමක් නෑ අප්පච්චි …අප්පච්චිලාගෙ කැමැත්තක් කරන්න …අනික් එක අයියා ළඟ මෙයාට ආරක්ෂාවක් තියනවා නේ.. ඒ වගේම ආශා කැමති වුනොත් මං මොනා කියන්නද? ”

මද සිනහවක් නගමින් ඔහු එසේ පැවසුවද තම හිත තුළ ඒ පිලිබද යම් ශෝකයක් වැනි හැඟීමක් ඇති බව ඔහුම වටහා ගත්තේය .

“ඕ.කේ පුතේ ….ලොකුට තව දවස් දෙක තුනකින් ඇවිත් මෙයාව අරගෙන යන්න කියන්නම් ….”

*************************************************

සියල්ලන්ගේ ම එකඟත්වය මත ආශා තම සොයුරාගේ නිවසේ නැවතීමට පොරොන්දු වුවද ඇගේ නික්ම යාම කෞෂාල් ගේ සිතට නිතරම වද දුනි. එහෙයින් හේ නිවසේ රැදෙන බොහෝ වේලාවට ඇයව මඟඇර සිටීමට කටයුතු කලේ ය.

‘මොකද මං මේ කෙල්ල යන එක ගැන මේ තරම් හිතන්නේ …එයා අයියලා එක්ක ඉන්න කොට සතුටින් ඉන්න පුළුවන් නේ..ඒත් …ඒත් ඇයි මට අමුත්තක් දැනෙන්නේ …එයා නොගිහින් හිටියා නම් කියලා ….
එක්කෝ මං අයියට කියනවා එයා ඉතුරු දවස් ටිකත් මෙහෙ ඉඳපුදෙන් කියලා ….’

ඔහු අවසානයේ එලෙස තීරණය කර එවෙලේම සිය සොයුරාට ඇමතුමක් ගත්තේ තම තීරණය වෙනස් වේ යැයි බියෙනි .

“?හෙලෝ අයියේ ….”

“කියන්න කෞෂාල් ….ඔයා කලබලයෙන් වගේ …”

“එහෙම න්…නෑ අයියේ ….ම්..මං මේ ගත්තේ …අ..ර…”

“මල්ලී….මොකද වුනේ කියහන් ….මොකක් හරි ප්‍රශ්නයක් ද ගෙදර ….”

“නෑ අයියේ ….මං කෙලින් ම කියන්නම්….මං ගත්තේ ආශා ගැන කතා කරන්න …..”

“ඇයි මල්ලි ..කවුරුහරි ප්‍රශ්නයක් දාලාද කෙල්ලට ?”

“නෑ බන්….මට එයාව ඔයාලා ළඟට එවන්න බෑ …”

“ඒත් ඇයි ….මෙහෙ ඉද්දී එයාට අඩුපාඩුවක් වෙයි කියලා හිතුණද? ”

“අනේ නෑ ….මං දන්නවා අයියලා එහෙම නෑ කියලා …මට එයාව එවන්න බැරි …මං ..අයියේ මං ….”

එවිටම පැමිණි අයෙකු ඔහුගෙන් දුරකථනය උදුරා ගත්තෙන් හේ ඒ කවුරුන්ද දැනගැනීමට පිටුපසට හැරුණේය.