“මොකද වුණේ කියන්නකෝ..මේ එළියට වෙලා ඉන්නේ..”

“අයියා ගෙදර එන්න ගොඩක් වෙලා යනවද නංගී..”

“එයා එන වෙලාවක් කියන්න බෑ ඉතින්..සමහර දවසට එන්නෙත් නෑ..මෙහෙම ඉන්න බෑනේ..අපි යමු ඇතුළට..”

“ඔයා යන්නකෝ..ගිහින් නිදාගන්න..”

“ඔයා එළියේ ඉද්දී මට ගෙට යන්න බෑනේ අයියේ..”

“එහෙනම් දෙන්නම මෙහෙම ඉමු..”

එහෙම කියලා මගේ අතින් ඇදලා දේශිත අයියා මාව එයාගේ උකුල උඩින් වාඩි කර ගත්තා..මට ලැජ්ජ හිතුණේ ඒ වෙලාවේ මං නයිට් ඩ්‍රෙස් එක විතරක් ඇදන් හිටිය නිසා..හැබැයි එයාට ඒකේ ගානක්වත් නෑ වගේ..මගේ උරහිසට ඔලුව තියන් සැපට ඉන්නවා..

“ඔයා ළග නම් එළිවෙනකම් හරි මෙහෙම ඉන්න පුලුවන් මැණික..ඒ උණුහුම වෙන කාගෙන්වත් දැනෙන එකක් නෑ..මට ළං වෙන්න උත්සහ කරන කිසිම කෙනෙක්ට බෑ ඔයා වගේ වෙන්න..”

මගේ ඇස් දිහා බලාගෙනම එහෙම කියද්දී නම් මොක්ද්දෝ වුණා වගේ හිතට..

“කවුද ළංවෙන්න උත්සහ කරන්නේ..”

මට තිබුණ ලොකුම ප්‍රශ්නේ තමයි ඒක..

“ඇයි එහෙම අහන්නේ..”

“එහෙම පුලුවන්ද වෙන වෙන කෙල්ලොන්ට මගේ කොල්ලට ළං වෙන්න..”

“මොක..ක්ද..?? කාගේ කොල්ලා..”

දෙයියනේ..වසලා හමාරයි..මොනවද මං මේ කියවන්නේ..අනික දේශිත අයියා ඉස්සරහ..

“ඒයී මැණිකේ..කියනවා..කාගේ කොල්ලද..ඒ කියන්නේ……..මං ඔයාගේ කොල්ලද..”

ලැජ්ජාවටද වෙන මොකක් හරි එකකටද මන්දා මං නැගිටලා දුවගෙන ගෙට ආවා..කට වහගෙන ඉන්න බෑනේ මටත්..පිස්සු..හිනාවෙවීම ඇදට ආව මං අම්මා ලගින්ම හාන්සි වුණා..ඇස් පියාගන්න පරක්කුවට මට නින්ද ගියේ දේශිත අයියා එළියේ ඉන්නවා කියලත් අමතක කරවමින්..

ආදරේ.. හොයාගෙන ගියත් හොයාගෙන ආවත් හැමෝටම එකම විදියට ලැබෙන්නේ නෑ..සමහරු ආදරේ ලස්සනට විදිද්දී තවත් අය අන්ත අසරණ වෙලා විදවනවා..අපි හැමෝම ඉපදුන දවසේ ඉදන්ම එක එක විදියට ආදරේ හොයනවා සහ විදිනවා..හැබැයි ඔය අතරින් අපි විදවන්නේ ජීවන සහකරුවෙකුගේ ආදරයක් ලබන්න ගිහින්..ඒක හැමෝටම පොදුයි..කවුරු කවදා කොහොම අපේ ජීවිත වලට එනවද කියන්න සමහර වෙලාවට අපිවත් දන්නේ නැහැ..ඒ අපේ හරිම තේරීම වෙන්නවත් පුලුවන් අපි ජීවිතේ ගන්න වැරදිම තීරණේ වෙන්නත් පුලුවන්..

ඇත්ත..අපි ආදරේදී බොළදයි..හැම තැනදීම අපි කරන දේ හරි කියලා හිතනවා..එහෙම තීරණ අරන් විදවනවට වඩා සිහියෙන් කල්පනාවෙන් හැමදේම කරනව නම් අපි දිනනවා කියලා ආඩම්බර වෙන්න පුලුවන්..

උදේ පාන්දරම ඇහැරුණේ අම්මා කතා කරන සද්දෙට..ඇස් ඇරගන්න බැරි තරමට නිදිමත වැඩියි..මෙච්චර උදෙන් මොකට කෑගහනවද මන්දා..සීතලේ තවත් ටිකක් ඇදේ ගුලි වුණේ  තවත් ටිකක් නිදා ගන්න හිතාගෙන..එතකොට තමයි මතක් වුණේ ඊයේ දේශිත අයියව එළියේ දාලා ආවා නේද කියලා..අයියෝ මං වගේ මෝඩියෙක්..රෑ ඇදුම ගලවලා දාලා ස්කර්ට් එකක් එක්ක බ්ලවුස් එකක් ඇදගෙන ඉක්මනට සාලෙට ආවේ දේශිත අයියව හැමතැනම හොයන ගමන්..එළියෙත් නෑ..ගෙයි ඇතුලෙත් පේන්න නෑ..කොහේ ගිහින්ද මන්දා..

“අම්මා..දේශිත අයියා ගියාද..”

හිතේ පොඩි දුකක් මෝදු වුණේ මටත් නොකියම ගිහින්ද කියලා හිතිලා..ඇස් වලට යාන්තම් කදුලු පිරුණත් අම්මා ඉස්සරහ අඩන්න බැරි නිසා කුස්සියේ දොර ළගට වෙලා ඈත පේන වෙල් යාය දිහා බලන් හිටියා..

“ගියේ නෑ දෝණි..තාම නිදි..උදේ මං නැගිටිනකොට එළියේ ඉදන් ආවේ..තව ටිකක් නිදා ගන්නවා කියලා කාමරේට ගියා..”

අම්මා තේ හදන්න කියලා කෑගහද්දිම මං කුස්සියේ ඉදලා දුවලා ආවේ මගේ කාමරේ ළගට..ඇතුළට යන්න බෑනේ..අම්මලා දැක්කොත් මොනවා හිතයිද..ඒත් ඒ මූණ යාන්තමට හරි දකින්න පුදුම ආසාවක් ආවේ හිතට..හෙමීට දොර රෙද්ද පොඩ්ඩක් එහාට කරලා බැලුවත් එහා පැත්ත හැරිලා නිදාගෙන ඉන්න නිසා මට ඒ මූණ පේන්නේ නෑ..මගේ කාමරේ දොරක් නැති නිසා තමයි මෙහෙම හරි බලන්න පුලුවන්..නැත්තං ඉතින් දොර ඇරන් කොහොමද ඇතුළට යන්නේ..

“දෝණී..එන්නකෝ පුතේ..මට පොඩ්ඩක් උදව් කරන්නකෝ..”

අම්මගේ සද්දෙට දොර රෙද්ද අතෑරලා ආයෙත් කුස්සියට ආවා..අම්මා උදේට ඉදියාප්ප තම්බලා..අම්මෝ මගේ ආසම කෑමක්..කිරි හොදි එක්ක පොල්සම්බෝලයකුත් තියනවා..

“දැන් නම් බඩගිනි අම්මා..”

“නෑ..නෑ..දැන්ම කන්නේ නෑ..ගෙදරට අමුත්තෙක් ආවම ඒ මනුස්සයට කන්න දීලා තමයි අපි කන්නේ..”

අම්මගේ තියරි හොදයි ඉතින් බඩගිනි නැති වෙලාවට..දැන් ඉතින් අනිත් අය කනකම් ඉන්න එපැයි..මට වෙච්ච දෙයක්..

“මේ තේ ටික හදන්න දෝණී..අයියා දැන් නැගිටියිනේ..”

වතුර ලිපේ තියලා ඔක්කොම කෝප්ප හෝදලා ගත්තේ දේශිත අයියටත් කෝප්පයක් ගන්න ගමන්..කිරි,සීනී,තේ කොළ දාලා තේ හදලා පරිස්සමට කෝප්ප වලට දා ගත්තා..අම්මගේ තේ එක කුස්සියෙන්ම තියලා අනිත් කෝප්ප ටික ට්‍රේ එකේ තියාගෙන ගියේ හැමෝටම දෙන්න..මුලින්ම තාත්තට තේ එක දීලා නංගිගේ කාමරේට ගියා..අයියා ඊයෙත් ගෙදර ඇවිල්ලා නෑ වගේ..නංගිත් තාම නිදි..

“නංගී..නැගිටින්නකෝ..මේ තේ ගෙනවා..”

“ඔහොම තියන්න..තව ටිකකින් බොන්නම්..”

වේලාසන නිදාගත්තත් එක්ක ඊයේ..මහ රෑ වෙනකම් ඇහැරිලා හිටියා වගේනේ තව නිදාගන්නේ..අම්මත් බොරුවට මටමයි කෑගහන්නේ..දැන් ඉතින් ඉතුරු මගෙයි දේශිත අයියගෙයි තේ දෙක තමයි..කාමරේ ලගට ඇවිල්ලා ඇතුළට යන්න කලින් කතා කලා..

“අයියා..තේ ගෙනවා..”

“එන්න ඇතුළට..”

මං එද්දී බොරුවට නිදාගෙන ඉදලා දැන් නැගිටලා ෆෝන්  එක ඔබනවා..කාටද දන්නේ නෑ ඔච්චර මැසේජ් කරන්නේ..කණ්ණාඩි මේසේ උඩින් තේ එක තියලා මං ඉක්මනට යන්න හැදුවේ..

“මේ ඔය තේ එකත් තියනවා ඔතනින්..තියනවා කිව්වම..”

“මං..මං යන්නම් අයියා..”

මගේ අතේ තිබුණ ට්‍රේ එක අරන් එයාම කණ්ණාඩි මේසේ උඩින් තිබ්බා..

“අනේ මං යන්නම් අයියේ..අම්මලා එයි..”

“මොකද කොල්ලෝ නිදාගෙන ඉද්දී හොරෙන් බලන්නේ ඇවිල්ලා..ම්ම්ම්..”

අයියෝ සංසාරේ..ඒකත් දැකලද..පස්සටත් ඇස් තියනවද කොහෙද..ලැජ්ජාවෙන් බිම බලාගත්තේ වැඩේ අතටම අහුවුණ නිසා..තොලත් හපාගෙන ලාවට හිනාවෙන ගමන් එයා මං දිහා බලන් ඉන්නවා..ඇත්තමයි ඒ ඇස් වල තියන ආදරේට මං හරි ලෝබයි..ලංවෙන්න බැරි බව දැන දැනම අපි ලංවෙන්න උත්සහ කරනවද කොහෙද..

“ඇයි මැණික මේ..මං දන්නවා ඔයා මට ආදරෙයි කියලා..ඒත් ඇයි ඒක මං දැනගන්නවට අකමැති ..එක පාරක් ඔය ඇස් කිව්ව නම් මට එන්න එපා කියලා සත්තයි මං එන්නේ නෑ..ඒත් දකින හැම මොහොතක් ගානේම ඔය ඇස් කියන්නෙම මාව දාලා යන්න එපා කියලා..”

“එහෙම නෑ..ඇස් වලට කතා කරන්න බෑ අයියා..”

“එහෙනම් එක පාරක් මට කියන්න..මගේ මූණ දිහා බලාගෙන කියන්න ආයේ මෙහේ එන්න එපා කියලා..”

“ආයෙත් මෙහේ…”

නෑ මට එහෙම කියාගන්න බෑ..ඇස් වලින් කදුලු ගලාගෙන යනවා..මට ඒවා නතර කරන්න ඕනේ වුණේ නෑ..අනේ දෙවියන් මගේ හිතට ශක්තිය දෙන්න..තවත් මේ ආදරේ හංගන්න මට බෑ..මං පපුව පැලිලා මැරිලා යයි..පිටවෙන්න හදන ඉකිය අමාරුවෙන් නතර කර ගත්තේ අම්මලට ඇහෙයි කියලා බයට..

“ඇයි ඇස් වලට කතා කරන්න බැරි..ඔය කතා කරන්නේ..මේ බලන්න විමූ..බලන්න මං දිහා..”

අඩ අඩම ඒ මූණ දිහා බැලුවේ කදුලු අලුත් වෙද්දී..

“ඔය හිතේ එකම එක පාරක් මට ඉඩ දීලා බලන්න..මැරෙනකම්ම ආදරේ කරන්නම්..මගේ මැණිකව දැකපු දවසේ ඉදන්ම මං පිස්සෙක් වගේ වෙලා..නිතරම ඔයාව බලන්න එන්න හිතෙනවා..ඔෆිස් ගියත් වැඩක් කරගන්න බෑ..වෙන එකෙක් මගේ කෙල්ලව අරන් යයි කියලා හිතෙනවා..ඒකයි මං හැම වැඩේම දාලා දුවන් එන්නේ..”

මාව පපුවට තුරුල් කරගෙන දේශිත අයියා කියනවනවා..ඒ ඇස් වල යාන්තමට කදුලු..එච්චර ආදරයක්..මං වෙනුවන්..විශ්වාස කරන්නත් බෑ..තවත් ඒ පපුවට ගුලි වුණේ ඒ උණුහුම මහමෙරක් වගේ නිසා..අතාරින්න ලෝබකමේද කොහෙද එයත් සද්ද නොකර මගේ ඔලුව අතගානවා..

“දෝණී..මට මේ ශර්ට් එක අයන් කරලා දෙන්න පුතේ..”

තාත්තගේ සද්දෙට තමයි අපි දෙන්නම පියවි සිහියට ආවේ..යන්න බෑ කියලා හිත කියද්දී මං ඒ පපුවෙන් එහාට වුණේ මූණත් ඇඹුල් කරගෙන..

“දැන් යන්නකෝ..මං පස්සේ අල්ල ගන්නම් කෙල්ලව..”

මනමාල හිනාවක් දාගෙන දේශිත අයියා එහෙම කියද්දී නම් මට පොඩ්ඩක් ලැජ්ජ හිතුණා..එයානේ මාව තුරුලු කරන් හිටියේ..මං වුවමනාවෙන් ගියේ නෑනේ..ඔක්කොම කරලා දැන් මාව නෝන්ඩි කරනවා..තාත්තා ආයෙම පාරක් කතා කරන්න කලින් ඇවිල්ලා මං ශර්ට් එක අයන් කරන්න ගත්තා..පිලිවෙලකට අයන් කරලා මිදුලට යන්න ආවේ මිදුල අතුගාලා දාන්න..ඊයෙත් පාඩම් කරන්න වුණේ නෑ..අදවත් දවල් වෙලා පාඩම් කරන්න ඕනේ..

“මැණික ආ ඔයාට තේ ටිකක්..”

“මං ඔයාට වෙන තේ එකක් හදලා දුන්නනේ අයියා..ඒක බිව්වේ නැද්ද..”

“ඇයි මට දැන් මගේ කෙල්ලගේ කෝප්පෙන් බොන්න හොද නැද්ද..ආහ්හ්..”

මං ඉක්මනට තේ එක අතට ගත්තේ නැත්තම් ඕකට තවත් මොනවා හරි කියන නිසා..බාගයක් මට ඉතුරු කරලා තිබ්බ තේ එක එක හුස්මට බිව්වේ ඒ වෙනකොටත් ඒක නිවිලා නිසා..

“මං කෝප්පේ තියලා එන්නම්..”

“ඔයා එනකම් මං අතුගාන්නම් දෙන්න ඉදල..”

මගේ අතින් ඉදල ගන්න හදනවා එක්කම මං ඉදලත් අරන් පස්සට වුණේ කොල්ලෙක්ගෙන්   දේශිතට තේ හදලා දුන්න කෝප්පේ ගන්න..ඒකෙත් බාගයක් බීලා..අනේ ඇත්තමයි..මෙයගේ වැඩ වලට මගේ ඔලුව විකාර වෙනවා..

—————————————————————–
දේශිත අයියා ගියාට පස්සේ ගෙදරම පාලුවට ගියා වගේ..තාත්තත් වැඩට ගිය නිසා අම්මයි මමයි නංගි විතරයි ගෙදර හිටියේ..ඊයෙත් පාඩම් නොකල නිසා මං පොතකුත් අරන් එලියට ආවේ ගේ ඇතුලේ ඉදන් පාඩම් කරනවට වඩා එලියේ නිදහස් නිසා..ගොඩක් පාඩම් තාමත් හොදට මතකයි..ඒ නිසා ලේසියෙන්ම හැමදේම කරගන්න පුලුවන්..පැය දෙකක් විතර මං බංකුවට වෙලා පාඩම් කලා..අම්මත් මිදුලේ මල් ගස් වලට සාත්තු කරනවා..නංගි නම් කොහෙද දන්නේ නෑ..දැන් ටික වෙලාවක ඉදන් දෙපාරක් තුන්පාරක්ම ගේ ඉස්සරහින් බයික් එකක් රේස් කර කර ගියා..එච්චර ගණන් ගත්තේ නැති වුණත් හතරවෙනි පාරටද කොහෙද අපේ ගේ දිහා බයික් එකේ හිටපු කෙනා හොදට බලනවා මං වගේම අම්මත් දැක්කා..

“කවුද දෝණි ඒ..”

ඇදන් හිටිය සායෙන් අත පිහිද ගන්න ගමන් අම්මා එහෙම අහගෙන බංකුව ලගට ආවා..

“ඒක තමයි අම්මේ මාත් බැලුවේ..මේ පැත්තේ කෙනෙක් නම් නෙවෙයි වගේ..”

මොකද මෙහේ නම් අයියා දන්න කෙනෙක් මේ විදියට යන්නේ නෑ..අයියා ටිකක් චන්ඩියනේ..අපි තවත් පාර දිහා හොදට බැලුවේ ආයෙමත් බයික් එක එයිද කියල..ඈතින් අයියගේ බයික් එක දැක්කම නම් අම්මා හයියෙන් හුස්මක් දැම්මා..

“මොකෝ මේ අම්මයි දුවයි පාර බලන් ඉන්නේ..මං එනකම්ද..”

“අනේ උඹ එනකං බලන් ඉන්න අපිට වෙන වැඩ නෑනේ..”

අම්මා ගස්සගෙන ගෙට ගියේ ඊයෙත්  අයියා ගෙදර ආවේ නැති තරහටද කොහෙද..

“මොකෝ චූටි මේ..”

මං කොච්චර ලොකු වුණත් අයියට නම් මං හැමදාම චූටි තමයි..

“නෑ අයියේ..බයික් එකක් එහෙ මෙහෙ ගියා මේ පැත්ත බලන්..ඒකයි බැලුවේ..”

“දන්න එකෙක්ද..”

“දන්න එකෙක් නම් අපි බලන් ඉන්නවද හලෝ..මේ පැත්තේ නෙවෙයි වගේ..”

“එකත් එහෙමද..හ්ම් හ්ම්ම්..මේ මෙන්න මේක පරිස්සමට අරන් තියනවකෝ..”

සාක්කුවට අත දාලා දාහේ කොළ හය හතක් අයියා මගේ අතේ තිබ්බා..

“කොහෙන්ද මේ සල්ලී..අනික මං කොහේ අරන් තියන්නද..නංගිට දෙනවකෝ..”

“ඔය වැඩ කරලා ගත්ත සල්ලි බං..හොරකම් කරලා නෙවෙයි..මගේ නංගිට තමයි මං සල්ලි දුන්නේ..පොතේ හරි දාලා තියාගන්නවා..කියනවා එහෙම නෙවෙයි කාටවත්..”

ඔලුවත් කස කස ගෙට යන අයියා දිහා මං ටිකක් වෙලා බලන් හිටියා..ඇයි එයා මට සල්ලි දෙන්නේ..හරි නම් නංගි අතටනේ දෙන්න ඕනේ..කමක් නෑ..එයාට ඕනේ වුණාම දෙනවා..