පනස් හතරවෙනි පියාපත

————————————————————————————————————————————

එතකොටයි මං දැක්කේ ශේශ්ගේ ලැප් එකේ දාලා තිබ්බ ෆොටෝ එක..

ඇත්තමයි මගේ කකුල් දෙක පන නැති වුණා වගේ..

ෆොටෝ එකේ ශේශ් හිටියේ පිරිමි කෙනෙක් එක්ක..

ඒ කෙනා…

එයා තමයි එදා තොල් රතු යක්ශණී එක්ක මළ ගෙදරදි කතා කර කර හිටියේ.. මට විශ්වාසයි..

ඊටත් වඩා මගේ මතකේ මට විශ්වාසයි… මෙයා තමයි මගේ තාත්තගේ මිනීමැරුවා..

මං ඇස් දෙකෙන්ම දැක්කා මෙයා මගේ තාත්තට පිහියෙන් අනිනවා.. මට අදටත්, මේ දැනුත් ඒක මැවිලා පේනවා වගේ..

මගේ මුලු ඇඟම හිරි වැටීගෙන එද්දි මං අඩියක් දෙකක් පස්සට ගියා..

ඒ මිනීමැරුවා ශේශ් එක්ක..

මං එහෙම කාමරේට ආවා.. මට දැනුනේ මගේ ඔළුව වටේ මුළු ලෝකෙම කැරකෙනවා වගේ..

මං ඇඳෙන් වාඩි වෙලා කොට්ටෙන් ඔළුව වහ ගත්තා..

ශේශ් කියන්නේ මේ ගිනීගේ ජීවිතය.. කිසිම පිරිමියෙක්ගේ හුස්මක්වත් නොවැටුනු මගේ පිස්සු හිත ලස්සනට සංසුන් කරලා මගෙන් ගිනීව මැව්වේ ඔයා..

ඒත් දෙයියනේ.. කොහොමද ඔයා අර මිනීමැරුවා එක්ක හිටියේ.. එයත් එක්ක එදා හුඟක් ළඟින් කතා කර කර හිටියේ තොල් රතු යක්ශණී..

මොකක්ද මෙයාලාගේ අතර තියෙන සම්බන්දේ…

ශේශ් එදා වෙච්ච දේ මුල ඉදන් දැනන් හිටියානම් ඇයි තොල් රතු යක්ෂනීට එච්චර සමීප වෙලා හිටියේ එදා..

මොකක්ද මේ වෙන්නේ..?? ශේශ්, තොල් රතු යක්ෂනී, අර මිනිහා.. මේ තුන් දෙනා කොහොමද එක පැත්තක් වුණේ..??

ශේශ් දන්නවා නම් තොල් රතු යක්ෂනී තමයි මේ හැමදේම කරේ කියලා ඇයි තාමත්..

මේවා හිතද්දි මගේ ඔලුවත් රිදෙනවා.. ශේශ් මට ආදරෙයි.. ගොඩක් ආදරෙයි..

මං දන්නවා ශේශ් මට හෙමීට පැහැදිලි කරලා දේවි.. වුණේ මොනාද..? වෙන්නේ මොනාද කියලා.. නිකම් හිත කලබල කර ගන්න එපා ගිනී..

මං හෙමීට ඇස් පියා ගත්තා..

මට ඕනි වුණේ සැනසීමෙන් ලොකූ හුස්මක් ගන්න විතරයි..

ශේශ් මට ගොඩාක් ආදරෙයි කියන සිතුවිල්ලෙන් මගේ ළය පුරව ගෙන මං ලොකූ හුස්මක් ගත්තා..

එකපාරටම මට මතක් වුණේ ශේශ්ගේ කබඩ් එකේ තියලා මට හම්බ වෙච්ච ෆොටෝ එක..

ඒකේ හිටියෙත් මෙයාම තමයි.. එතකොට අර ඒකේ හිටපු බබා ශේශ්ද..?? එහෙනම් මගේ තාත්තගේ මිනීමැරුවා ශේශ්ගේ..???

නෑ.. එහෙම නෑ.. මොනාද මං මේ හිතන්නේ.. එහෙම වෙන්නේ නෑ.. එහෙම වෙන්නත් බෑ..

මටත් නොදැනුව මං හයියෙන් හුස්ම ගන්න පටන් අරන්..

“ගිනී..”

ශේශ්ගේ කට හඬ ඇහෙද්දිම මං දාඩිය පිහිද ගෙන කලබලෙන් වාඩි වුණා..

“මොකෝ මේ..?”

ශේශ් එක ඇහැක් පොඩි කරලා එහෙම අහද්දි නම් ලොකූ ආදරයක් දැනෙනවා..

මං බිම බලාගෙනම ඔලුව හෙලෙව්වා..

“තාම මුකුත් කරෙත් නෑ මං.. මෙයාට දැං ඉදලම අමාරුයිනේ..”

“හරි නරකයි ඔයා.. ”

“මොකක්ද මගේ නරක..?? ඉස්සර පිස්සු කෙල්ල කොච්චරවත් මගේ තුරුලෙමයි.. රෑට ඉන්න දෙන්නෙම නෑ. මගේ පපුව අස්සටමයි එන්නේ.. මං හොඳ හින්දා ඉතින් හරි අමාරුවෙන් ඉවසන් හිටියා..”

අපොයි දෙයියනේ…!!! ඒ කතාවට නම් මට ඇඳත් දෙකට කඩන් පොළවටම රිංගන්න හිතුණා..

ලැජ්ජාවේ බෑ..

“ආ මොකෝ කෙල්ලේ ලැජ්ජද..?? පස්සේ ඇඹරෙනවා.. දැං එනවා කන්න යන්න..”

මට මේ තරම් ආදරෙන් ඉන්න ශේශ් අතින් නම් මට කවදාවත් වරදක් වෙන්නේ නෑ. ඔව් මං ඒක විශ්වාස කරනවා.. හදවතින්ම අදහනවා…

ශේශ් ලොකූ බත් එකක් බෙදා ගෙන මට දුන්නා..

“මේකෙන් අනලා ඔක්කොම මට කවනවා..”

“එතකොට මට..??”

“තමුසේ කෙළ ගිලිනවා..”

ම්ම්ම්ම්ම්ම්ම්ම් ශේශ් නාගයා..!!

මං ශේශ්ට රවාගෙනම බත් අනලා කැව්වා.. පොඩි එකෙක් වගේ කන ලස්සන..

දීපකුත් ඇවිත් වාඩි වුණා..

දැං දෙන්නම් ජම්බෝ..

මට කන්න නොදී අලි බත් එක තනියම කනවනේ..

බත් එක අයිනේ තිබ්බ ලොකු මිරිස් කරල දෙකට තුනට කඩලා බත් එකට දාලා ශේශ්ට කැව්වා..

සැර වුණත් ඉවසන් ඉන්නේ නැතෑ.. දීපක් ඉන්න හින්දා මට බනින්නත් බෑනේ..

ශේශ් සද්ද නොකර බත් කට නම් කෑවා… මිරිස් වලට ප්‍රතිචාර නැද්ද..??

සමහරවිට කොයි වෙලෙත් ඉන්නේ කොච්චි මිරිස් වගේ හින්දා දැනෙන්නේ නැතුව ඇති..

මං ඊළඟ කටට කරපිංචා, සුදු ළූණු, කුරුඳු අනම් මනම් ඔක්කොම ටික දාලා කැව්වා..

ඒවා මං නොකෑවට ශේශ් නාගයා කනවද දන්නේ නෑ..

ම්ම්ම්ම්ම්ම්ම්ම් ඒත් කිසි ප්‍රතිචාරයක් නෑනේ.. මෙයා නම් කවුද මන්දා..

ඊළඟ කටට තව මිරිස් කරලක් ගන්න හදද්දිම ශේශ් මගේ ඉන ඇල්ලුවා..

ඊට පස්සේ මං මූණත් බෙරි කරන් බත් පිඟානම කැව්වා..

ඔක්කොම ටික කාලා වතුර වීදුරුවත් බීලා සද්ද නැතුව ගියපු හැටි.. දෙන්න හිතයි නපුරු මිනිහගේ තට්ටේට මේ පිඟානෙන්ම..

දැං නම් අප්පා බඩගිනිත් නෑ වගේ..

“මේක කනවා..”

මං බත් ටිකක් බෙදා ගන්න හදද්දිම ශේශ් ඇවිත් බෑග් එකක් දුන්නා..

අම්මෝ….!!! රයිස්ස්ස්ස්ස්ස්…

මං ආසම කෑමක්..

“මගේ හොඳ ශේශ් කොල්ලා…”

මං පට් ගාලා නැඟිටිලා ශේශ්ට කිස් එකක් දුන්නා.. රය්ස් දැක්ක ගමන් මට දීපක්වත් අමතක වුණා.. වස ලැජ්ජාව..

ශේශ් මුකුත් නොකිය මට රවන් යන්න ගියා..

එයා තව මොනා කියන්නද.. මට තියෙන්නේ කන්න..

මං රයිස් එකම කෑවා..

අපරාදේ ශේශ්ට මිරිස් කන්න වුණේ..??

මං කාලා ඉවර වෙලා කාමරේට ගියා.. ශේශ් ලැප් එකේ වැඩ..

මං ටීවි එක දාන් වාඩි වෙලා ඔහේ හිටියා..

එකපාරටම මට ඇහුණේ කවුරුහරි ගෙදර දොරට තට්ටු කරා වගේ..

දීපකුයි, ඇන්ටියි හිටපු හින්දා මං වැඩිය ගාණකට ගත්තේ නෑ..

දෙවෙනි පාරත් කවුරුහරි දොරට ගැහුවා..

මං හැදුවේ නැඟිටිලා යන්න..

“ඉන්නවා ඔහොම.. දොරට ගහන පාරට නැඟිටිලා ගිහින් බලන්න අපි ඉන්නේ බංගලාවක නෙවෙයි.. අපි ඉන්නේ හැංගිලා ගිනී..”

ටිකකින් ආවේ කවුරු වුණත් යන්න ගියා..

ශේශ් මට නොකිව්වට සීසීටීවී වලින් ආපු කෙනා දිහා බලන් හිටියා.. මාත් ඔළුව දාලා බැලුවා.. නිකන් ගමේ මනුස්සයෙක්..

අපි ලෝකෙන්ම හැංගිලා ජීවත් වෙන නිසාද මන්දා නිතරම ඉන්න ඕන බයෙන්..

සැනසීමෙන් ජීවත් වෙන්න මට කවදා වාසනාව ලැබෙයිද..??

එදා රෑත් ගිනී ශේශ් තවත් අනුරාගි හැඟීම් උතුරපු ලස්සන රැයක් වුණා..

ශේශ්… උමතුවක් තරම්ම මං ඔයාට ආදරෙයි…!!

ශේශ්ගේ මං කැමතිම උණුසුමේ ගුලි වෙලා සනීපෙට ඇස් පියා ගත්තා..

ටිකකින් මට ඇහුණේ කවුරුහරි ඇවිදින හඬක්.. අපේ ගේ වටේ..

අර හවස ආපු කෙනාද..?? ඒත් ඇයි..??

දහසක් ප්‍රශ්න එක්ක මං ශේශ්ව ඇහැරුවා..

“ශේශ්.. එළියෙන් සද්දයක් එනවා.. නැඟිටිලා බලන්නකෝ..”

ඇස් පිය ගහ ගහ ශේශ් සීසීටීවී කැමරා චෙක් කරා..

“හීනෙන් වෙන්න ඇති ගිනී.. නිදා ගම්මුකෝ..”

ඔව්.. ශේශ් කියනවා නම් හීනයක්ම වෙන්න ඇති.. මං ශේශ්ට තුරුල් වෙලා ඇස් පියා ගත්තා..

අනේ දෙවියනේ.. මේ සතුට හැමදාම අපිට දෙන්න..

මට යන්තම් නින්ද යාගෙන එද්දි කාමරේ ඇතුළේ මොකක් හරි වීදුරුවක් බිඳෙන හඬක් ඇහුණා..

මං හැදුවේ ඔලුව උස්සලා බලන්න..

ඒත් මොනවා වුණාද මන්දා.. මට එහෙමම නින්ද ගියා…

—————————————————————————————————————————–

ගිනී.. ඔයා නම් දඟ මල්ලක්..

ආදරෙයි පැට්ටෝ.. ශේශ් ඔයා නම් නපුරු කුමාරයෙක්..

බාල්දි සීසන් කමින් සූන්..!!!

ආදරෙයි හැමෝටම… හැමදාමත් මාත් එක්කම ඉන්නකෝ…

ඊළඟ පියාසැරියෙන් හමුවෙමු..!
බුදු සරණයි..!