හතළිස් හයවෙනි පියාපත..

———————————————————————————————————————————–

මං අමාරුවෙන් ඔලුව උස්සද්දි දැක්කේ මං දීපක් එක්ක එකතු වෙලා මගේ උපන් දිනේ දවසේ පැළ කරපු රෝස පැළේ…

ඒක මැලවිලා, වේළිලා ගිහිල්ලා…

හරියට දැං මගේ ජීවීතේ වගේ.. ශේශ් නැති මගේ ජීවිතේ මටත් අයිති නැති මැලවිලා ගියපු හුස්ම ටිකක් විතරයි..

මේ හැම දේම පැත්තකට විසී කරලා දාලා මට ශේශ් ගාවට දුවන් යන්න ඕන වුණත් තොල් රතු යක්ශණී එක්ක ළං වෙලා හිටපු හැටි මතක් වෙද්දි මගේ හිතේ අන්තිම හයියත් හීන වෙලා යනවා.. ශේශ්.. ඔයාට මාව දැනෙනවානම්…

ඔව් ශේශ් ඔයාට මාව පේනවා නම්…

ඇවිත් මාව තුරුල් කර ගන්න.. Oය උණුසුමේ මාව සනසවන්න… ඉස්සර වගේ මට ජීවත් වෙන්න බලාපොරොත්තු දෙන්න…

මං බිම වැටිලා ඔහේ කල්පනා කර කර ඉද්දි මං ගාවට ආපු මැගී ඇන්ටි මාව කෙලින් කරලා මගේ අතෙකුනුත් ඇඳන් සෙනඟ අස්සෙන් පීරලා පාරට ආවා..

මං ඔළුව උස්සලා ආයේම ශේශ්ගේ ගේ දිහා බැලුවා..

වෙඬි හඬවල්, මිනිස්සුන්ගේ විලාප හඬවල් ඇරෙන්න වෙන කිසිම දෙයක් නෑ..

මිනිස්සු හිස් ලූ ලූ අත දුවනවා..

පොලිස් ජිප් හතරක් ඇවිත් අපි ඉස්සරහම නතර කරා..

එතනින් එහා කිසිම දෙයක් මගේ මතකයේ නෑ.. මට පෙන්නෙත් නෑ..

ඇස් පිය ගහන හැම තප්පරේකම මට පෙනුනේ තොල් රතු යක්ෂනී, මගේ ශේශ් එක්ක හිටපු හැටි..

උඹ මොකටද දුක් වෙන්නද ගිනී…??? ශේශ් කොහොමත් තොල් රතු යක්ශණී කසාද බඳින්නනේ හිටියේ.. උඹ තමයි ගින්නක් වෙලා උන් දෙන්නා මැද්දට ගියේ..

ඉතින් උඹ තමයි වැරදී….!!!

හැමදේකම වැරැද්ද මගේ පැත්තට දාගෙන වැරදිකාරියක් වෙලා හරි මට හිත හදා ගන්න පුළුවන් නම්…

“උඹ අඬන්න එපා කෙල්ලේ.. උඹට ඕවා පුරුදු නැතුව ඇති.. මෙහේ ඔහොම තමයි..”

මැගී ඇන්ටි හිතන්නේ මං බයට අඬනවා කියලා..

මේ වැටෙන හැම කඳුලක්ම වැටෙන්නේ වේදනාවට.. මේ ලෝකේ මං ආදරය කරපු හැමකෙනාවම මට අහිමි වෙච්ච වේදනාවට..

ඉතින් ගිනී.. උඹට කෙදිනකවත් සැනසීමක් නැති වේවී…

එදා හවස මුඩුක්කුවේ හැමෝම කතා වුණේ උදේ වෙච්ච දේ..

මුඩුක්කුවේ හය දෙනෙක්ට තුවාල වෙලා ඉස්පිරිතාලේලු.. තව දෙන්නෙක් මැරිලලු..

කවදා ඉවර වෙන විනාශයක්ද මේක..??

ශේශ්.. මේ තරම් ගින්නක් අවුලවන්න එපා..තවත්…

මේ හැමදේම කොහොම වුණත් ශේශ්ට කරදරයක් නෑ.. මට ඒක දැනෙනවා..

මට නුඹව දැනෙනවා වගේම නුඹටත් මාව දැනෙනවා නම්…??

දවස් තුනක් ගෙවුනේ කිසිම දෙයක් සිදු නොවී ගිනී කෝවිලේ හිඟා කන හිඟන්නියක් කරමින්..

කෝවිල දිහා බලන් මං පතන එකම පැතුම.. ගිය ආත්මේ මං කරපු හැම පවක්ම මේ ආත්මේ ගෙවන්න මට ශක්තිය දෙන්න කියලා..

මං දන්නවා මං තවත් පව් කරලා ඇති…

හිරු අහසට ඇවිත් කොයි තරම් දින ගත වුණත් මේ හිත පුරාම මැවෙන්නේ ශේශ් විතරමයි..

එදා රෑ මට නින්ද යාගෙන එද්දි ඇහුනේ පාරේ දෙන්නෙක් කතා කරන සද්දේ..

“ඔව් බන්.. ශේශ් ලොක්කා රට ගිහින්ලු.. මට කිව්වෙත් ලෝක්කගේ ළඟම එකෙක්..”

“ලොක්කා රට ගියා කියන්නේ මෙහේ සොක්කෝ ෆෝම් වෙලා අපිට නෙලනවා කියන එක තමයි..”

“අර සූවිස් එකේ මැඩම්ව බඳින්න නම් එයි.. ඇමතිතුමා ලොකුවට වෙඩින් එක ගනීවී. ”

“ඇමතිගේ ඔක්කොම හොර ගේම් ටික හැන්ඩ්ල් කරේ ශේශ් ලොක්කා තමයි ඉතින්”

මට ඇහුන කිසිම දෙක අගක් මුලක් ගලපා ගන්න බැරි වෙද්දි මට දැනුනේ එක දෙයයි..

ශේශ් රට ගිහින්.. හැබැයි එයා කසාද බඳින්න ආපහු එනවා.. ඒත්…??

තොල් රතු යක්ෂනී අර කිව්ව මොකක්ද එකේ මැඩම් කෙනෙක්ද.. ශේශ් කියන්නේ කොහොමත් මං වගේ හිඟන කෙල්ලෙක්ට අයිති කර ගන්න පුලුවන් කුමාරයෙක් නෙවෙයි..

තොල් රතු යක්ෂනී නැති වුණත් පොහොසත් තරුණියක් තමයි ශේශ්ට ගැලපෙන්නේ..

ඒත්…???? තව කොයි තරම් නම් දේවල් දකින්න මං පව් කරලද…??

එදා රෑ පුරාම කොට්ටෙ තෙමුවේ මගේ ඇස් වලින් ගලන් ගියපු කඳුලු..

ඉතින් ශේශ් මේ තරම් ආදරයක් හිත යට තියන් මං කොහොම ජීවත් වෙනවද කියලා නුඹට දැනෙනවා නම්…??

ඔව්.. ආදරේ කියන්නෙම වේදනාවක්.. නෑ.. වේදනා කන්දක්.. නිමාවක් නැති..

තවත් මාසයකට ගෙවිලා ගියේ මාව කෝවිලේ ඉස්සරහ පඩියේ හැමදාම දකින හිඟන්නියක් වෙලා..

එකම ඇඳුම කොයි තරම් ගඳ ගැහුවත්, කුනු තිබ්බත් එක්කම ඇඳගෙන සතියක් දෙකක් ගෙවන එක මටත් දැං පුරුදු වෙලා..

ඉස්සර තිබ්බ සුදු හම් ආවට කලු වෙලා ගිහින් පිච්චිලා.. කැරලි කැරලි කොණ්ඩේ මං පීරලා නැතුව ඇති..

මූණ පුරාම දාඩිය , දූවීලි , කුනු තට්ටු ගනන් ඇති..

ඔව්.. ඉස්සර සැප විඳපු පිස්සු ගිනි අද කවුරු හරි දීලා යන බත් පැකට් එකක් කාලා බඩ පුරවා ගන්න හිඟන ගිනී වෙලා..

මාව අඳුර ගන්න බැරි තරම් වෙනස් වෙලා..

ඒත් හිතේ ඇවිලෙන දුක් ගින්න එහෙම්මයි..

හැබැයි කාලයත් සමඟ නුඹට සතුටම පතන්න මං පුරුදු වෙලා.. කවදාවත් නුඹට අයිතියක් කියන්න මට බැරි වේවි..

ඒත් ලෝකේ කොණක හරි නුඹ සතුටින් සිහිය යුතුමයි.. තොල් රතු යක්ෂනී ගාව නම් ඒ සතුට.. එයත් නුඹට හිමි වේවි..

මේ ගත වෙච්ච මාසෙට මගේ පෙනුම විතරක් නෙවෙයි මගේ හැඟිම් පවා වෙනස් වෙලා.. හිතන විදියත් වෙනස් වෙලා..

හැබැයි එදා ගෙදරින් ආවට පස්සේ මං තාම එක වචනයක් කතා කරේ නෑ.. ශේශ් නුඹට ඇරෙන්න මං අකට කතා කරන්නද..??

ටික දවසකින් ගිනීගේ කටහඬත් මාව දාලා යන්න යාවී..

ඉස්සර වගේ පිස්සු තිබුන නම් මට කවදාවත් දුකක් දැනෙන එකක් නෑ..

අනේ මට පිස්සුවට හැදෙනවා නම්..??

තනියම ඉන්න හැම මොහොතකම මට එහෙම හිතෙනවා.. මං බලෙන්ම පිස්සුව ඉල්ලනවා වගේ..

වෙලාවකට මට තේරෙන්නේ නෑ මගේ දෛවය මට තව මොනවා විඳින්න දෙයිද කියලා..

අම්මේ… ඔයාගේ ගිනී ඇත්තටම ගිනි මලක්.. ගින්දරේ පිච්චි පිච්චි ගින්දරම හොයන..

මං කරන්නේ මැගී ඇන්ටි කරන දේ විතරයි.. හිතලා බඩගින්නට කන්නවත් මට හැඟීමක් නෑ..

එයා පාර දිගේ මගේ අත අල්ලන් යද්දි මං කරන්නේ ඔහේ ඇවිදන් යන එක..

ජිවීතේ පුරාම මං ඔහේ ඇවිදන් යාවි..

සැනසීමක් මට හම්බෙනකම්..

කරුවලටත් බැන බැන ඇන්ටි මගේ අත අල්ලන් ඉස්සරහට යනවා..

මේ මනුස්සයාත් පව්.. ඇවිදින මළ කඳක් බලා ගන්නවා වගේනේ..

එකපාරටම පාලම උඩදි වාහනයක් රිවස් කරලා අපි ඉස්සරහා නැවැත්තුවා..

මං ඒත් මැගී ඇන්ටි පස්සෙන්ම ඇවිදන් ගියා…

“ගිනී….”

———————————————————————————————————-

ගිනි මලක් වෙලා හිත අස්සේ හැමදාම පිපෙන්න වරම් මටත් තිබ්බා නම්…???

ආදරෙයි ගිනී…

ශේශ්.. ඔයා කොහෙද..?? මෙන්න යාලුවෝ හොයනවා..

ආදරෙයි පැලෙන්න.. නපුරිනේ මං…

හැමදාමත් මාත් එක්කම ඉන්නකෝ..

හොරෙන් කතා කියවලා යන අය කොටියෝම කාපිය.. !!!! ඒස්වා පුහ්හ්හ්හ්..!!!

ඊළඟ පියාසැරියෙන් හමුවෙමු..!!
බුදු සරණයි..!!