පරවී දෙයියනේ …. මන් කොහොමද ඒක දරාගන්නේ …. හීනයක්ද … මන් තද කරගෙන වහන් හිටපු ඇස් වලින් … එක දිගට කදුලු බෙරෙන්න ගත්තේ .. ඒ කදුලු වලක්වන්න මගේ දත් වලින් වීරිය අරගෙන … පා….රෝ…. අන්…හ්….පා…රෝ…… හේශී. මගේ උර හිසට ගගහා මාව කතා කරවන්න හදනවා … මට ඒක ඉවසගන්න බැරිම තැන මන්. දෙපාරක් නොහිතම … කාමරේට …
පරවී මන් එකපාරම තිලූව බදාගෙන හයියෙන් ඇඩුවා … මගේ හිතේ තිබ්බ තිගැස්ම අඩුවෙනකන්ම මන් තිලූ බදාගෙන ඇඩුවා … තාමත් මගේ හිතේ ගැස්ම අඩුවෙලා නෑ …කොහොමද මන් මේක පිලිගන්නේ …. දෙයියනේ එ ඇත්තටම ති…සූ අයියාද …. කොහොමද එහෙම වෙන්නේ … ඔව් එයා තමයී …. “අයියා තාමත් ඔයාට ආදරෙයී පාරෝ ..” මට. කන් වලට ගෝශා කාරීව ඇහුනේ …
පරවි️ ❤️ උබ තිසු අයියා ගැන තාම හිතනවා නේද … මාව තේරෙම් අරන් වගේ හේශී එහෙම කිව්වම මන්. බිම බලාගෙනම එහෙමම හිටියා .. හේශී මෙච්චර දවසක් මට මුකුත් නොකියා හිටියේ තිලූ නැනී හිටපු නිසා කියලා මට තේරිලා තිබුනේ … ඒත් මෙහෙම වෙලාවක් කෙල්ල එනක්න් බලන් ඉන්න ඇතී … .. මට ඒකට දෙන්න උත්තර තිබුනේ නෑ …
ඇප් එක හදපු මගේ අද උපන්දිනය නිසා උදේම පරවී කතාවේ කොටසක් දෙනවා ආදරණීය කතා අහුර කියවන ලියන ඔයාට ❤ ️පරවි️ ඒ හැමදේම මතක් වෙද්දී මට ඉතුරු උනේ ලොකු සුසුමක් විතරයී … මම වැරැන්ඩා එකට. හේත්තුවෙලා .. වටපිට බැලුවේ මොකදෝ හුරුවකට … එතකොට ම ,මන් දැක්කේ … හේශී එක්ක කතා කර කර ඉන්න රැන්ඩි අයියාව … …
හැත්තෑ තුනවන කොටස.. මන් බයටම අත් දෙකෙන් කන් දෙකත් වහගෙන මූන අකුලගත්තතේ රැන්ඩි අයියා මටත් ගහයී කියලා හිතලා … ඒත් එහෙමම එයා කුස්සියෙන්. යන්න ගියේ බිත්තියටත් හයියෙන් ගහගෙන කොහොම කියන්නද මන් ඇත්තටම අසරන උනා … රැන්ඩි අයියා මට මෙහෙම කරන්නේ ආදරේ නිසාමද … මන් තිසූ අයියා ලගට යනවා බලන් ඉන්න බැරි නිසාද … මට තවත් …
️පරවි️ හැත්තෑ දෙවෙනි කොටස.. මන්. එහෙමම ඔලුව අල්ලගත්තේ හරී අමාරුවෙන් … තවත් තිසූ අයියා මට ආදරෙයීද …. එහෙනම් එදා ඇයී මාව එපා කියලා යන්න ගියේ …. මගේ ඔලුව පුපුරන්න වගේ එද්දී එකපාරම මගේ දකුනු අත හිරඋනේ .. රලු පිරිමි අතකට … මන් ඔලුව අල්ලගෙන බැලුවේ. අත දිහා හුරුපුරුදු. … අතක් .දරදඩුවට මගේ අත හිරවෙලා තිබුනා …
පරවි️ හැත්තෑ එක්වෙනි කොටස.. මන් කුස්සියට ගිහින් … රැන්ඩි අයියාට … තේ ලෑස්ති කරන්න හදලත් මන් ෆ්‍රිජ් එක ඇරලා ගත්තේ …කූල් එකක් .. ඒක ග්ලාස් එකකට දාගෙන මන් ගියේ රැන්ඩි අයියා හොයාගෙන … … මන් යද්දි. කන්නාඩියෙන් කොන්ඩෙ හදන ගමන් … කන්නාඩියෙන් ම බැලුවේ මන් දිහා… මන් ඒ මාර්ගයෙන්ම ඇස් වලින් පෙන්නුවේ අතේ තිබ්බ .. …
️පරවි️ ටික වෙලාවක්. එහෙම ඉන්නැති … මන් එකපාරම ඔලුව ඉස්සුවේ දොර ඇරුන සද්දෙට … දෙයියනේ …. රැන්ඩි අයියා … කෙලින් හිටගන්නවත් පන නැති ගානට බීලා … දොරට බර දීලා විඩාබර වෙච්ච රත් උන ඇස් වලින් මන් දිහා බැලුවේ උපහාසෙන් … මන් දුවගෙන ගියේ රැන්ඩි අයියා වැටෙයී කියන බයට … කොච්චර වාරු ගත්තත් තමන්ව දරාගන්න බැරි …
මන් දොරත් වහගෙන දොරට පිට දීලාම හිතේ කේන්තිය වගේම දුක නැතිවෙනකන් ඉකි ගගහ ඇඩුවා … රැන්ඩි අයියාගේ හැසිරීම … මටදැනුනේ පිලිකුලක් … මන් එක ආයෙ ආයෙම මතක් කර කර ඇග ඇතුලෙන්ම එන වෛර ජාලාවන් ඔක්කොම එක ට පා කරලා ඇරියේ රැන්ඩි අයියා ගැන කලකිරීමකින් … නන්ගී …. … රෑන්ඩි අයියා දොරට තඩි බෑවේ මගෙන් වචනයක් …
මට ඕන කලේ මෙතනින් පැනලා යන්න … සු..ද්..දී … මන් පියවි සිහියට ආවේ රැන්ඩි අයියා. දොරට තඩි බාද්දී .. මෙච්චර හදිස්සියක් ඇයී එ…න..වා…. මම ශවර් එක දාගෙනම කෑගැහුවේ. රැන්ඩි අයියා. එක දිගටම දොරට ගහන නිසා …දෙපාරක් නොහිතම මන් ඉකමනට … තුවාය ඇගපටවගෙන දොර ඇරියේ .. රැන්ඩි අයියා මෙච්චර හයියෙන් දොරට ගහන්නේ ඇයි කියලා මගෙ හිතට …
කොහෙද යන්නේ කියලවත් ආපු ගමන. එකපාරම නතර උනේ ….. අතුරුපාරකට හරවලා ටිකක් දුර තිබ්බ ගෙයක් ලග … අමුතු ලස්සනක් තිබ්බේ මන් බලන් හිටියා මිසක් කිසිම දෙයක් අහන්න හිතුනේ නෑ … පේන හැටියට. කවුරුත් ම මේ ගෙදර නැති ගානයී … පිලිවෙලට කපලා තිබ්බ තණකොල. ටික ටික වැවෙන්න පටන් අරන් වගේ … ගානට කපලා තිබ්බ මල් ගස්. …
පරවි️ ඒ උනාට දෝනී ඔහොම කලබල වෙලා. හරියන්නේ නෑනේ … ඒවාටත් පිලිවෙලක් තියෙනවා …. අම්මා හැමදේටම උත්තර දුන්නේ ගොඩක් ඉවසීමෙන් .. මන් අම්මා කියන හැමදේටම කන් දීලා මගේ ඇදුම් ටික හිමීට බෑග් එකට අස් කරගත්තා … ගමේ ඉදන් ආවත් හරී … පොත් ටික ගන්න විතරක් මට හුරු පුරුදු හොස්ටල් එකට ගියේ … දුකක් උනත් .. …
️පරවි️ ?දෙවියනේ …අ…ම්…මා… කොහොමද අහන් ඉන්නේ ඒවා මන් ඉකමනට ඇදෙන් පැනලා දිව්වේ එලියට … දුවගෙන ගිහින් හිටගත්තේ … දොර ලග … මගේ අඩි සද්දේටද මන්දා අම්මා හරි අසරන වෙලා බැලුවේ මන් දිහා … අහ්හ් ඔය ඉන්නේ දෝනී … මාව දැක්ක ගමන් ආන්ටී කිව්වේ එහෙම මන් මූනට එකපාරම ආරුඩ කරගත්තේ ව්‍යාජ හිනාවක්… .. අම්මාගේ වෙනස. මටහොදටම …
පරවි️පනස් හයවෙනි කොටස.. නෑ … පුතේ … ඒ….ක ඇ…ත්…ත…ක් … අම්මා අඩ අඩම වචන එකතු කලේ හරී අමාරුවෙන් … නෑ ..හ් ..මං කොහොමද මන් අකමැති කෙනෙක්ට ලන් වෙන්නේ ඒක මට කරන්න බෑ. .. මට බෑ … අ…ම්….මා… මන් වේදනාවෙන්ම කෑගැහුවා… මන් ඉකමනට අම්මාගෙන් ඈත්වෙලා ගියේ කාමරේට … බෑග් එකේ තිබ්බ ෆෝන් එක ගන්න … මට …
මන් එහෙමම ගියේ … පිටිපස්සේ වනලා තිබ්බ රෙදී ටික ….ගන්න … ඒත් … මම දැක්ක දේ අදහගන්න බැරිඋනා … මේවා කොහෙන්ද …මෙහෙට … රැන්ඩි අයියාගේද … වැලේ වනලා තිබ්බේ පිරිමි ඇදුම් කීපයක් … ..අම්මා. හෝදලා දාන්න ඇත්තේ … මන් අපුලෙන් වගේ ඒ ටිකත් අරගෙන ආවේ ගේ පැත්තට … අ..ම්….මා… මොකද දෝනී …. නොක්කාඩු වෙන් වගේ කොන්ඩෙත් …
️පරවි️හැට දෙවෙනි කොටස.. පා…රෝ… මන් උබට. දෙයක් කියන්න කියලා හිටියේ … මේක කිව්ව කියලා ආව දවසෙම මූන ඇද කරගන්න එපා හරිද … හේශී කිව්වේ විදානයක් දෙනවා වගේ .. හ්ම්ම්ම් ඒක ඉතින් මගේ වැඩක් නේ … කියන්නකෝ බලන්න … මන් මූනත් ඇදකරගෙන කිව්වේ ටිකක් හිනාවෙලා … අම්මෝ ඇති යන්තම් ..උබ ඩිංගක් හිනා උනා …කොහෙන්ද පටන් ගන්නේ …
පරවි️ පනස් තුන්වෙනි කොටස.. කාටද අම්මා …. මොකද්ද අම්මා කරපු වැරැද්ද…. මන් අම්මාගේ කතාවට තිගැස්සුනා … කනිශ්ක අයියා ගැනද අම්ම මේ කියන්නේ … කනිශ්ක අයියා හැමදේම තේරුම් ගන්න ඇතී ..එත් අම්මා ඇයී මෙහෙම දුක් වෙන්නේ … මන් හිතුවේ අම්මා විදවන දේ අම්මාගෙන් අහන්න … ඔලුවට අත තියාගෙන දූවිලි පිරුනු පුටුවේ වාඩිවෙලා …අම්ම එලිය බලාගෙන හිටියේ …
❤️පරවි❤️ හැටවන කොටස ඇත්තටම මගේ හිතේත් ඒ බය නම් තිබබා රැන්ඩි අයියාට කවුරු ඉන්නවාද ඒ අය කොහොමද .. කියලා කියන්නවත්. මන් දැනන් හිටියේ නෑ …… ඒත් එකපාරම සුරා අයියා කාර් එක ලගට ඇවිත් දොර ඇරපු ගමන් අම්මාගේ අතින් තිබ්බේ යතුරක්…. මගේ හිතේ ගැස්ම වැඩි උනා… මේ ගෙදර .. එතකොට … අම්මාගේ ඇස් පුදුමෙන් දිලිසෙනවා..මන් දැක්කා…. …
❤️පරවි❤️ පනස්නමය කොටස කොටස.. ඒ මෝඩී … ඕවට තමයී කේන්තී යන්නේ … තමුසේව බලාගෙන්නේ මම …මට අම්මයී උබයී වැඩී නෑ රැන්ඩි අයියාගේ කතාවට හිත ගැස්සුනා ඊටත් වඩා පිච්චුනා … කවදාවත් මාව ඈත්. කරන්න බැරි තරම් බැදීමකට ලියාගෙන වගේ එයාගේ හැම කතාවම කියවුනේ.මට එතනින් එහාට ගලපගත්ත වචන දෙක තුනවත් කතාකරගන්න බැරිඋනා .. සිහින් සිරුරක් තිබ්බ රැන්ඩි …
❤️පරවි❤️ පනස්අට කොටස ❤️පරවි❤️ පනස්වෙනි කොටස.. ටුටූ ටිනි ..අයියා …අප්පච්චී … හැමෝම මේ ජීවිතවලින්. මිදිලා සැනසීම හොයන් ගියා … ඒත් මම … තාම මේ ජීවිතේ අතරමන් වෙලා ජීවිතේ හොයන්වා …. මේ ජීවිතේ සුවද රැදුනේ මේ ගමේ … මන් පෝශනය උනේ මේ ගමේ .කොලබට යන්න ඉගැන්නුවේ මේ ගමේ … ජීවිතේ පෙන්නුවේ මේ ගමේ ..ඒ හැමදේටම උදව් …
