දෛවයේ සරදම් ලෙසින් ……
හමු වුනත් නුබ මෙලෙසින්…..
සිත දහස් වරක් තැවෙද්දී….
නුබ සිනා සුනා හැමදාමත්…..
අහිංසක සිතක හැගුමන්…
වටහා දෙනු බැ නුබ ට නම්…

“කිසිම දිනක ඔබෙන් සමාවක් බලාපොරොත්තු නොවිය හැකි වරදක් මාගෙන් සිදූ වූ බව දනිමි..නමුත් එකම වරක් හෝ අවස්ථාවක් ලැබේ නම් ඒ සියල්ල නිවැරදි කරමින් සංසාරයේ ඔබම පමණක් පතා ඒමට තරම් මේ පිරිමි සිත ඔබට ලෙන්ගතු වී හමාරය..වේදනාවන් බොහෝ ඇති නමුත් පවසන්නටද කෙනෙකු නොමැත..උදා වෙයි දවසක් මටත් ඔය තුරුලේ සැනහෙමින් හිනහෙන්නට..ඒ දිනය උදා වන තුරු අප බැදීම රැකීමට මා මටම පොරොන්දු වන්නේ හිතුවක්කාර ඔය හිත තවම මට අයිති නැති බැවිනි..”
අරුෂ් ..

දිනපොතේ සටහනක් තැබූ අරුෂ් කාමරයෙන් එලියට ආවේ බඩගින්නක් දැණුනු නිසා..

“අයියා..කන්නද යන්න හදන්නේ..මාත් එනවා..”

වින්ඩි දුවගෙන ඇවිල්ලා අරුෂ්ගේ ඇගේ එල්ලුනේ ආධ්‍යාත් සාලේ බලාගෙන ඉද්දිමයි..

“ඇගේ එල්ලෙන්නේ නැතුව ඉන්නවකෝ වින්ඩි..තමුසෙත් මාර වදයක්නේ..”

“ආපෝ..මොකද අයියා මේ..ඔයත් දැන් අර සක්කරවට්ටමගේ වචන පුරුදු වෙලාද..”

“මේ වින්ඩි මතක තියා ගන්නවා ඒ මගේ වයිෆ්..කවුරු වුණත් එයාට එහෙම කතා කරනවට මං කැමති නෑ..හරිද..”

වින්ඩිට බැන බැනම කෑම කාමරේට ආපු අරුෂ් කෑම මේසේ දිහා බැලුවේ පුදුම වෙලා..

“මොකද අම්මා මේ..මෙච්චර කෑම..”

“ආහ්හ්..අද ආධ්‍යා දුවනේ ඉව්වේ..එයාට තාත්තා තමයි මෙනු එක දුන්නේ..තාත්තා කැමති කෑම ඔක්කොම හදවගෙන ලේලිට කියලා..”

“එහෙනං අද දවසෙම තාත්තට මේවා කකා තමයි ඉන්න වෙන්නේ..”

සුදු බත් එක්ක පොලොස්,පරිප්පු,බටු මෝජු,කට්ලට් එක්ක චිලි පේස්ට් එකකුත් ආධ්‍යා හදලා තිබ්බා..

“මං බත් බෙදලා දෙන්නද..”

කවදාවත් නැතුව ආදයා එහෙම අහද්දී නං අරුෂ් පුදුම වුණා..හිතා ගන්න බැරුව වගේ කෙල්ල දිහා කොල්ලා බලන් ඉන්න විදියට අම්මටත් හිනා..

“මොකද දරුවෝ..දුව ඇහුවේ බත් බෙදන්නද කියලනේ..”

“අහ්..ම්ම්..හා..හා..ආධ්‍යා..බෙදන්න..”

කෙල්ල කෑම බෙදනකම් අරුෂ් බලාගෙන හිටියේ හරිම ආසාවෙන්..මොකද මෙච්චර කාලෙකට ආධ්‍යා අරුෂ් වෙනුවෙන් මෙහෙම දෙයක් කරන පලවෙනි වතාව තමයි මේ..ඉතින් අරුෂ්ට ගොඩක් සතුටුයි..

“ඕහ්හ්..ශිට්..මට අමතක වුණානේ..”

“මොකද්ද ආධ්‍යා අමතක වුණේ..”

“නෑහ්හ්..මේ..අත හෝදන්න වතුර තියන්න අමතක වුණා..”

“කමක් නෑ පුතේ..කුස්සියට ගිහින් හෝදන් එන්න පුලුවන්නේ..අරුෂ් කුස්සියෙන් අත හෝදන් එන්නකෝ පුතේ..”

අරුෂ් ඉක්මනට කුස්සියට ගියේ බඩගින්නත් ටිකක් වැඩි වෙලා තිබුණ නිසා..කෑම සුවද එක්ක බඩගින්න දහ ගුණයක් වෙලා වගේ තමයි කොල්ලට දැණුනේ..ඒ එක්කම වගේ අනිත් අයත් කෑම කන්න ආවා..හැබයි ඒ ඔක්කොටම කලින් ආධ්‍යා හොර වැඩක් කලා..අරුෂ් කුස්සියට යන අතරේ අම්මටත් හොරෙන් කෙල්ල ලුණු බෝතලේ අරන් කොල්ලගේ බත් එකට ඇති වෙනකම්ම ලුණු දැම්මා..

අරුෂ් කෑම මේසෙන් වාඩි වෙනකොට ආධ්‍යා හිතෙන් හිනා වෙවී අනිත් පැත්තෙන් වාඩි වුණා..

“අම්මෝ..නංගී..කෑම ටික නං පට්ට ආහ්හ්..”

මුල්ම කමෙන්ට් එක අරුෂ්ගේ පොඩි අයියගෙන්..ඒ වගේම තාත්තත් බොහොම ඉහළින් ආධ්‍යාව වර්ණනා කරද්දී අරුෂ් විතරක් මූණ ඇද කරන් ඉන්නවා..

“මොකද අයියා..ඔයාට වයිෆ්ගේ කෑම හරි නෑ වගේ..මටත් හරි යන්නේ නෑනේ අනේ මේ ගොඩේ කෑම..”

“ඔව් ඔව්..වින්ඩිට නූඩ්ල්ස් එකක් වගේ තිබ්බ නං හොද කියයි..”

කතාවෙන් කතාවෙන් හැමෝම කෑම කාලා තමන්ගේ කාමර වලට ගියේ නිදාගන්න..අරුෂ්ට මුලු කෑම එකම කන්න වුණේ පිගානට බෙදාගන්න කෑම ඔක්කොම ඉවර වෙනකම්ම කන්න ඕනේ කියලා තාත්තා ඉස්සර ඉදන්ම ගෙදර දාලා තිබුණු නීතියක් නිසා..

———————————————————————————
“මොකක්ද ඕයී තමුසේ අර කලේ..”

“ඇයි..මොකද්ද..”

ගෙදර ඔක්කොමලට කෑම රහ වෙද්දී මට විතරක් ලුණු වැඩි වුණේ කොහොමද..ආහ්හ්..”

“ඒක ඉතින් මං දන්නේ නෑ..ගිහින් ඩොක්ටර් කෙනෙක් හම්බවෙනවා..රස නහර එහෙම අක්‍රීය වෙලාද දන්නේ නෑනේ..”

“දුක නැද්ද ඕයී කසාද මිනිහට ඔහොම කරන්න..”

“මට කෙනෙක්ව එපා නං කොහොම හරි එයාව මගෙන් අයින් කරනව මම..ඒ මගේ හැටි..ඒ නිසා මිස්ට අරුෂ් මගෙන් ඈත් වෙලා ඉන්නවා..”

“මේකත් මතක තියා ගන්නවා ආධ්‍යා..තමුසෙට බෑ මගෙන් අයින් වෙන්න..එහෙනං මාව මරන්න වෙයි..පුලුවන් නං ඒකත් කරනවා..”

“මං ගැරඩි මරලා පව් පුරව ගන්න කැමති නෑ..”

දොරත් හයියෙන් වහගෙන යන ආධ්‍යා දිහා බලන් අරුෂ් හිතුවේ කවදාවත් මේ කෙල්ලව නං හදන්න බෑ කියලා..

“ටිකක් පරිස්සම් වෙලා ඉන්න වෙයි..අද ලුණු කැව්වේ..හෙට මොනවා කවයිද දන්නේ නෑ..අම්මෝ..මේකී පොඩියට හිටියට ගිනි බෝම්බයක්නේ..මාත් කසාද බැන්දනේ ඉතින් සුර දූතිකාවක් කියලා හිතන්..”

❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️