ආධ්‍යාගේ හිතේ අරුෂ් ගැන අපැහැදීම තවත් වැඩි වෙන්න වුණේ ගෙදර ආපු දවසේ ඉදලම අරුෂ්ට එයාගේ ගෙදර යන්න ඕනේ වුණ නිසා..ආධ්‍යා හිතුවෙම වින්ඩි නිසා අරුෂ් ගෙදර යන්න දගලනවා කියලා..

“ආධ්‍යා..හවස් වෙද්දී ලෑස්ති වෙනවා..අපි ගෙදර යනවා අද..”

“තමුසෙට ඕනේ නං යනවා..මං එන්නේ නෑ.”

“එහෙම තමුන්ට ඕනේ විදියට ඉන්න බෑනේ දැන්..මං තමුසෙගේ කසාද මිනිහා..”

“ඒ මගුල නිසා තමයි මේ හැමදේම..”

ආධ්‍යා යන්න ලෑස්ති වුණේ වෙන කරන්න කිසිම දෙයක් නැති නිසා..රෑ අට විතර වෙද්දී දෙන්නටම අරුෂ්ගේ ගෙදරට එන්න පුලුවන් වුණා..

“මොනාද අයියා..අපි මෙහේ ඇවිල්ලා ඉද්දී ඔයා එක එක තැන් වල යනවා..”

වින්ඩි ආපු ගමන් එල්ලුනේ අරුෂ්ගේ ඇගේ..ගිනි පිටවෙන ඇස් වලින් බලන් හිටිය ආධ්‍යා ඉක්මනින්ම නිදන කාමරයට ගියේ හැමෝම ඉස්සරහ කෑ ගහන්න ලැජ්ජ නිසා..

———————————————————————————-
“ආධ්‍යා..මාත් එක්ක ඉන්නේ කැමැත්තෙන් නෙවෙයිද..”

නිදා ගන්න ඇදට ඇවිල්ලා අරුෂ් එහෙම ඇහුවේ දින ගණනාවක්ම හිතේ හිර කරන් හිටිය දෙයක්..

“ආධ්‍යා..මං ප්‍රශ්නයක් ඇහුවා තමුන්ගෙන්..”

“තමුසේ මගේ ජීවිතේ විනාශ කරා ඇරෙන්න වෙන දෙයක් කරලා නෑනේ..කොහොමත් මාව බ්ලැක්මේල් කරලනේ බැද ගත්තේ..”

“තරහට එහෙම කලාට මං පස්සේ ඒ ගැන පසුතැවුණා..ඒකයි මට හැමදේම හරිගස්සන්න ඕනේ වුණේ..”

“වැරදි හදා ගන්න ආදරේ නොකරන කෙනෙක්ව මැරි කරලා වැඩක් නෑ අරුෂ්..ඔයා මගේ ජීවිතේ මට එපා කලා..ඒකයි ඇත්ත..මං මොන දේ වුණත් හිත හදාගෙන ඉන්න උත්සහ කලා..ඒත් ඔයා ආයෙත් ඇවිල්ලා මාව මැරි කරන්න ඕනේ කියලා බලෙන් කසාද බැන්දා..”

“මං පිලිගන්නවා ආධ්‍යා..මගේ අතින් වරදක් වුණා..මට අවස්ථාවක් දෙන්නේ නැද්ද ඒක හදාගන්න..”

“මගෙන් කිසිම සමාවක් බලාපොරොත්තු වෙන්න එපා..ලැබෙන්නෙත් නෑ..මං හැමදාම ඔයාට වෛර කරයි..”

කොච්චර උත්සහ කලත් අරුෂ්ට ආධ්‍යාගේ හිත වෙනස් කරන්න බැරි වුණා..අරුෂ් ගැන මොන තරහක් තිබුණත් අරුෂ්ගේ අම්මා තාත්තා ඉස්සරහ ඒක පෙන්නන්න ආධ්‍යාට ඕනේ වුණේ නැහැ..

——————————————————————————–
“ආධ්‍යා පුතේ..ලොකු අම්මා හෙට ආයේ යනවා..දුවව මෙහේ නතර කර ගන්න කියලා කියනවා..එයාට මෙහේ ඉදන් ඉගෙන ගන්න ඕනේලුනේ..”

“ඉතින් අම්මා ඒක මගෙන් අහන්න ඕනේ නෑනේ.මේක අම්මලගේ ගෙදරනේ..”

“එහෙම බෑනේ පුතේ..දැන් ඔයත් මේ ගෙදරම කෙනෙක්නේ..”

ආයෙත් කුණාටුවක් නම් ලගම එන බව ආධ්‍යාට තේරුණා..අම්මගේ හිත රිද්දන්න බැරි නිසාම කෙල්ල කට වහන් හිටියා මිසක් වින්ඩි ගැන කිසිම පැහැදීමක් කෙල්ලගේ හිතේ තිබුණේ නැහැ..

රෑට කෑම කාලා අරුෂ් ගාර්ඩ්න් එකට ගියේ ලොකු කල්පනාවක ඉන්න ගමන්..තමන් නිසා ආධ්‍යාගේ ජීවිතේට වුණේ වැරැද්දක් කියන එක අරුෂ්ගේ හිතට නිතරම වද දුන්නා..

“අයියා..මොකද අනේ මේ රෑ මෙතන..”

“නිකං වින්ඩි..දැන්ම නින්ද යන්නෙත් නෑනේ..”

“මොකද හලෝ දැන්ම මැරි කලේ..තව ටික කාලයක් ලයිෆ් එක එන්ජෝයි කරන්න තිබ්බනේ.”

“මැරි කලා කියලා ලයිෆ් එක එන්ජෝයි කරන්න බැරි නෑ වින්ඩි..ගැලපෙන අය ලං වුණාම හොදින් තේරුම් අරන් ජීවත් වෙන්න පුලුවන්..”

“ඔයාට හරි කෙනා ලැබුණේ නැති නිසාද මෙහෙම ඉන්නේ..”

“පිස්සුද..මට හරිම කෙනා තමයි ලැබිලා තියෙන්නේ..අපි සතුටින් ඉන්නවනේ..”

“අපෝ මට පේනවනේ ඔයාලගේ සතුට..ඒ ගෑනි ඔයාට හරියට කතා කරන්නවත් දන්නේ නෑ.”

ඒ කතාවට අරුෂ්ගේ හිත රිදුණේ අම්මයි තාත්තයිත් මේව දන්නවද කියලා හිතුණ නිසා..වින්ඩිට වගේම අම්මලට මේව තේරිලා නම් ගෙදර අය ආධ්‍යාට වෙනස්කමක් වුණත් කරන්න බැරි නැහැ කියලයි කොල්ලට හිතුණේ..

වින්ඩි එක්ක අරුෂ් ගාර්ඩ්න් එකේ කතා කරනවා බැල්කනි එකට වෙලා ආධ්‍යා බලන් හිටියේ තරහින් වගේම දුකෙන්..තමන්ව රවට්ට ගත්තා මදිවට තව කෙල්ලෝ එක්ක හුරතල් වෙන්න අරුෂ් දක්ශයි කියලා කෙල්ලගේ හිතට දැණුනා..

දවසක ලස්සන මනාලියක් වෙලා ආදරේ කරන කෙනාටම හැමදේම පුද කරන්න කෙල්ලක් මුලු ජීව්ත කාලෙම හීන දකිනවා..ඒ හීන ඇස් ඉස්සරහම බොද වෙලා යද්දී දරාගන්න බැරි දුකත් එක්කම ජීවිතේම කලකිරෙන්න ගත වෙන්නේ තප්පර ගානක් විතරයි..

ආධ්‍යාටත් ඒ හැගීම ඒ විදියටම දැනෙන්න ගත්තේ අරුෂ් කෙල්ලගේ ජීව්තේ විනාශ කරපු දවසේ ඉදන්..හැබැයි ආධ්‍යා වැටුණේ නැහැ..කෙල්ලට ඕනේ වුණේ අරුෂ්ගෙන් පලි ගන්න..

කෙල්ලෙක්ගේ ජීවිතේ විහිලුවට ගන්න හිතලවත් නැති අරුෂ් ආධ්‍යා එක්ක තරහට හැමදේම කලාට ඇස් ඉස්සරහම කෙල්ලගේ පිරිසිදුකම ඔප්පු වෙද්දී අරුෂ්ට හිතින් දැණුනේ වරදකාරී හැගීමක්..ඒ නිසාම තමයි අරුෂ් ආධ්‍යා ගැන හොයන්න ගත්තේ..තමන් කරපු වැරැද්දේ බරපතලකම තේරෙන්න කොල්ලට වැඩි දවසක් ගියේ නැහැ..

ආධ්‍යාව කසාද බැදලා මේ හැමදේම නිවැරදි කරන්න පුලුවන් වෙයි කියන බලාපොරොත්තුවෙන් තමයි අරුෂ් ආධ්‍යාව කසාද බදින්නේ..හැබැයි අරුෂ්ට වැරදුනා..සමහර වෙලාවට ආධ්‍යාගෙ වචන අරුෂ්ව නොමරා මරනවා..

“ආධ්‍යා..මගේ අර කලු පාට ශර්ට් එකක් තිබ්බනේ..කෝ ඒක..”

අල්මාරිය පෙරල පෙරල අරුෂ් හොයන්නේ කොල්ලා ආසම ශර්ට් එක..අයියා අරන් දුන්න පලවෙනි ගිෆ්ට් එක නිසා තමයි කොල්ලා එච්චරටම ඒ ශර්ට් එකට ආස..

“ආහ්හ්..ඒකද..කිචන් ටවල් එකක් හොයා ගන්න බැරි වුණා මට..මං ඒක ගත්තා ඒ නිසා කුස්සිය අස් කරද්දී..ආයේ පාවිච්චි කරන්න බෑනේ..විසි කලා මං ඒක..”

“ආධ්‍යා තමුසෙට පිස්සුද..දන්නවද මට ඒක කොච්චර වටිනවද කියලා..ආහ්හ්..”

“ඕහ්හ්…එහෙමද..එච්චරටම වටිනවද..එතකොට තමුන් දන්නවද මට මගේ ජීවිතේ කොච්චර වටිනවද කියලා..මං ඒ ශර්ට් එක කුණු ගොඩට දැම්මා වගේ තමයි තමුන් මාවත් විනාශ කලේ..”

“මො..කක්..පිස්සු හැදිලද..”

“ඔව්…මට පිස්සු..තමුසෙගේ වටින කියන හැමදේම මං විනාශ කරනවා..එතකං මට මේ පිස්සුව හොද වෙන එකක් නෑ..”

එහෙම කියල කාමරෙන් යන ආධ්‍යා දිහා අරුෂ් බලන් හිටියේ කිසිම දෙයක් හිතා ගන්න බැරුව..