දුරක් ගැන හිතන්නට නොහැකි වුන මා ගැන….
ඔබට ආදරයක් නැති වග
සිත කිවත් හැම ව්‍ට…..
වරදට ලන් වුනත් මම…
ආදරේ දැන්නම් මහ මෙරක් තරමට…
මගේ සිතුවිලි හැදිනු දාක…
එනු මැන මා සොයා ලගට…..හදෙහි දොරගුල් ඇරේ…….ඔබ නමින් හැම දාක…..
අරුෂ් ️️

කාලෙකට පස්සේ කැෆේ එකට යන්න ඕනේ කියලා ආධ්‍යාට හිතුනේ තරමක සැනසීමක් ඒ පරිසරයේ ඉද්දී දැනෙන නිසාමයි..අරුෂ්ගේ අම්මට විතරක් කියලා කෙල්ල පාරට ඇවිල්ලා ත්‍රීවීල් එකකට නැග්ගේ කැෆේ එකට යන්න..

“මෙන්න මේකිට කාලෙකට පස්සේ අපිව මතක් වෙලා..”

“අමතක වුණා නෙවෙයි හර්ෂියෝ..අම්මා මේ ටිකේ ගෙදර ඉන්න කිව්වා ඒකයී..”

“පාලුවෙන් හිටියේ උඹ නැතුව..අනේ දිගටම වරෙන් බං..”

“බලමුකෝ…”

ටික වෙලාවක් කතා කර කර ඉදලා හර්ෂි බේකරි එකට ගියේ වැඩ වගයක් බලන්න..ආධ්‍යා මුහුද පැත්තට වෙන්න තිබුණු ටේබල් එකක වාඩි වුණේ ලොකු කල්පනාවකට වැටෙන ගමන්..ජීවිතේ ලැබුණු දේවල් වලට වඩා අහිමි වුණු දේවල් වැඩි වෙද්දි ආධ්‍යාට දැණුනේ දර ගන්න බැරි තරමේ දුකක් එක්ක තරහක්..

“එක්ස්කියුස් මී..”

“අහ්හ්හ්..ඔව්..සර්..මොනවද ඕනේ..”

“අපිට රයිස් තුනක් දාන්න පුලුවන්ද..”

“සොරි සර්..මේක කැෆේ එකක්..රයිස් වගේ දේවල් අපි හදන්නේ නෑ..මෙතන තියන දෙයක් බලලා සර්ලට ගන්න පුලුවන්..”

“ඒ වුණාට ඉතින් අපිට ඕනේ රයිස්නේ..”

ලොකු වයසක් නැති කොල්ලෝ තුන් දෙනෙක් වුණාට මුන් ටිකක් අමාරුකාරයෝ කියලා තේරෙන්න කෙල්ලට වැඩි වෙලාවක් ගියේ නැහැ..

“සර්..මං එක සැරයක් කිව්වනේ..මෙතන රයිස් නැහැ..වෙන තැනකින් බලන්න..”

“ඒ වුණාට හිතට හරි නෑ වගේ..ඔයාගේ අතින් මොනා හරි කන්න හිතන් ආවේ..”

“ආහ්හ්..ඒක නං පුලුවන්..කොහොමත් තමුසෙලා තව ටික වෙලාවක් හිටියොත් මගේ අතින් කාලම යන්න පුලුවන්..”

“කතා කරන්න ඉගෙන ගන්නවා හලෝ..”

“මේ මට කියලා කණ පලාගන්නේ නැතුව යනවද යන්න..මුංට කෙල්ලෙක් පේන්න බෑනේ..සත්තු වගේ හැසිරෙන්නේ..ශික්..ජරාව..”

ආධ්‍යාගේ සද්දෙට හර්ෂි වගේම විනූත් දුවගෙන ආවේ මොකද බලන්න..හර්ෂි කොල්ලෝ තුන්දෙනාට වැදලා වගේ තමයි ශේප් කරලා යැව්වේ..

“හර්ෂි මැඩම්..ඕකනේ මං කිව්වේ ආධ්‍යා නැතුව පාලුයි කියලා..දවසට ඔහොම එකක් හරි තියෙන්න ඕනේ..”

“මේ විනූ..උඹත් මගෙන් අහ ගන්න එපා..”

ආධ්‍යා දිහා බල බලම විනූ දිව්වේ කාලෙකට පස්සේ ආපු ආධ්‍යාව තවත් කේන්ති ගස්සන්න ඕනේ නැති නිසා..

——————————————————————————-
කැෆේ එකේ දවසෙම හිටිය ආධ්‍යා ගෙදර එනකොට රෑ එකොළහ විතර වෙලා..හොයන්න තරම් කෙනෙකුත් නැති නිසා කෙල්ල ගානක් නැතුවම ගෙට ආවා..එකොළහ කියන්නේ ඉතින් හැමෝම නිදා ගන්න වෙලාවනේ..සද්දයක් නැතුව කාමරේට ගිය ආධ්‍යා දැක්කේ ඔෆිස් ඇදන් ගිය ඇදුම පිටින්ම ඇදේ වාඩි වෙලා කෙල්ල දිහා රවාගෙන බලාගෙන ඉන්න අරුෂ්ව..

“තමුසෙට යන තැනක් මට කියලා යන්න බැරිද..අනික බලනවා..හොදට බලනවා..ගෑනියෙක් ගෙදර එන වෙලාවද මේ..”

“මං යන්නේ මට ඕනේ තැන අරුෂ්..ඔයා ඒ ගැන වද වෙන්න එපා..”

“තමුසේ මගේ කසාද ගෑනි..මට හොයන්න අයිතියක් තියනවා ආධ්‍යා..”

“කසාද ගෑනි නමට විතරක් කියලා මතක ඇතිනේ..”

කොච්චර රණ්ඩු කලත් ආධ්‍යාගේ ඒ වචන ඉස්සරහ අරුෂ් අසරණ වෙන වාර නම් අනන්තයි..හැමදාම මෙහෙම වෙන්නේ තමුන් සද්ද නැතුව ඉන්න නිසා නේද කියලා අරුෂ්ට හිතුනත් ආධ්‍යාට තවත් රිද්දන්න ඕනේ නෑ කියලා කොල්ලා හිතුවා..

ඒත් අද නම් අරුෂ්ගේ සීමාව ඉක්මවා යන විදියට හැමදේම වෙමින් පැවතුනා..ආධ්‍යා එක්ක රණ්ඩු වෙන්න බැරිම තැන කොල්ලා කාර් එකත් අරන් ගියේ යන තැනක් හිතා ගන්න බැරුව..

බාර් එකක් ලග කාර් එක නතර කරපු අරුෂ් සිහියක් නැති වෙනකම්ම බිව්වේ හැමදේම අමතක කරන්න ඕනේ කියලා හිතුන නිසා..පාන්දර හතරත් පහුවෙලා ආයෙත් අරුෂ් ගෙදර එනවා ආධ්‍යා අහගෙන හිටියේ අරුෂ් ගිය වෙලාවේ ඉදලම කෙල්ලට නින්දක් නැතිව හිටිය නිසා..

“ආධ්‍යා..තමුසේ..තමුසේ..මට රිද්දනවා ආධ්‍යා..”

“අරුෂ් තමුසේ බිව්ව නං වද නොදී නිදා ගන්නවා හලෝ..”

“මගේ නින්ද තමුසේ නැති කරලනේ ආධ්‍යා..මට..මට…”

ආධ්‍යාගේ අතින් ඇදලා ගත්ත අරුෂ් ආධ්‍යා එක්කම ඇදට වැටුණේ හිතේ හිර කරගෙන හිටිය හැගීම් දෝරේ ගලා යද්දී..

හැඩිදැඩි අත් වලට හිරවෙලා හිටිය ආධ්‍යාට කොහොමටවත් ගැලවීමක් නම් තිබුණේ නැහැ..දෙවනි වතාවටත් අරුෂ්ගෙම වෙන්න කෙල්ලට සිද්ද වුණේ ඒ නිසාමයි..