උදේ දහය වෙලත් ආධ්‍යා තාම නැගිට්ටේ නැති නිසා අරුෂ් හිටියේ ටිකක් කලබල වෙලා..බලාගෙන ඉන්න බැරිම තැන කෙල්ලගේ මූණට දෙතුන් පාරක්ම තට්ටු කලත් කෙල්ල ඇහැරුනේ නෑ..

ආධ්‍යාට මොනව හරි වෙලාද කියන බය නිසාම අරුෂ් ඉක්මනට ආධ්‍යා ඇදන් හිටිය ඇදුම අන්දලා වාහනේට දා ගත්තේ ඩොක්ටර් කෙනෙක් ලගට අරන් යන්න..විනාඩි දහයකින් විතර අරුෂ්ට පුලුවන් වුණා කෙල්ලව ඩොක්ටර් ලගට අරන් එන්න..

“සර් පොඩ්ඩ්ක් එලියෙන් ඉන්න..අපි චෙක් කරලා බලලා කියන්නම්..”

නර්ස් කෙනෙක් අරුෂ්ට එහෙම කියලා ඩොක්ටර් එක්කම රූම් එකක් ඇතුලට ගියා..

“ශික්..මේකිට මොනව උනාද මන්දා..මාත් රෑ ටිකක් හොයලා බැලුවේ නෑනේ..සුවිසයිඩ් කර ගත්තවත්ද මන්දා..”

ටිකකින් ඩොක්ටර් එලියට එනවා අරුෂ් දැක්කා…

“ඩොක්ටර් මං එක්ක ආපු ගර්ල්ට මොකද..”

“එයා මොනව හරි දේකට ශොක් වෙලා වගේ..ඒ වගේමයි එයා ටිකක් වීක්..ඒ නිසා පරිස්සමින් බලා ගන්න වෙයි..දැනට අපි සේලයින් එකක් දුන්නා..පොඩි කලන්තයක් ඇවිල්ලා තියෙන්නේ..ලොකුවට බය වෙන්න දෙයක් නෑ..”

“හරි..ඩොක්ටර් තෑන්ක්ස්..”

අරුෂ් කල්පනා කරන්න ගත්තේ දැන් කෙල්ලට මොකද කරන්නේ කියලා..තනියම මුකුත් හිතා ගන්න බැරි නිසා හොදම යාලුවා ශෙනාල්ට කෝල් කලා..කෝල් කරන පරක්කුවට ශෙනාල් හොස්පිටල් එකේ..

“මොනවද යකෝ උඹ ඒකිට කලේ..ගොඩක් අමාරුද..”

“නෑ..නෑ..බං..කලන්තේ හැදිලා..ඒක නෙවෙයි බං..මේකිට දැන් මොකද කරන්නේ..ආයේ ගෙදර අරන් යන්නත් බෑ..අද තාත්තිලා ගෙදර එනවා..”

“හොස්පිටල් එකේ දාලා යන්නත් බෑනේ බං..මං කියන්නද මේකිගේ ගෙදරට කොල් කරමුද..”

“පිස්සුද යකෝ උඹට..මොනවා කියන්නද කෝල් කරලා..”

“පාරේ වැටිලා හිටිය අපි හොස්පිටල් ඇඩ්මිඩ් කලා කියමු..ආයේ උන්ට අපිව හොයාගන්න බෑනේ බං..”

“හ්ම්ම්..එහෙමවත් කරමු..”

ආධ්‍යාගේ බයික් එක එක්කම බෑග් එක තිබුන නිසා ගෙදර නම්බර් එක හොයා ගන්න එක අරුෂ්ට අමාරු වුණේ නෑ…

—————————————————————————–

“අනේ..බලන්නකෝ…ශීලා..මගේ කෙල්ලට මොනව වුණාද දන්නේ නෑ..”

“බය නැතුව ඉන්නකෝ දේවිකා..තව ටිකක් බලමු..පොලිසියෙන් හොයනවනේ..”

මුලු රෑ පුරාම ආධ්‍යාව හෙව්වත් හොයා ගන්න බැරි වුණ නිසා හර්ෂිගේ තාත්තා පොලිසියේ කම්ප්ලේන් එකක් දැම්මා..

රෑ ඉදලම හැමෝම බලන් ඉන්නේ මොකක්ම හරි තොරතුරක් ලැබෙනකං..ඒ එක්කම තමයි ගෙදර ලෑන්ඩ්ලයින් එකට කෝල් එකක් ආවේ..

“දූ..ඔයා බලන්න පුතේ..පොලිසියෙන්ද දන්නේ නෑ.. ”

ෆෝන් එක ආන්සර් කලේ හර්ෂි..

“හෙලෝ..මේ අපි ඊයේ ගර්ල් කෙනෙක්ව හොස්පිටල් ඇඩ්මිඩ් කලා..එයාගේ ෆෝන් එකෙන් තමයි මේ නම්බර් එක ගත්තේ..ඊයේ එයාගේ නම්බර් එක්ක හොයා ගන්න බැරි වුණා…ඒකයි කියන්න පරක්කු වුණේ..

“අනේ..ආධ්‍යාට කොහොමද කෙල්ලට මොකද වෙලා තියෙන්නේ කොහෙද හොස්පිටල් එක..”

හොස්පිටල් එකේ නම අහගත්ත ගමන්ම හැමෝම කලබලෙන් වාහනෙත් අරන් කෙල්ල බලන්න ගියා..

“අනේ..මගේ පුතේ..මොකද වුණේ..”

ඒ වෙනකොට ආධ්‍යාට සිහිය ඇවිල්ලා තිබුණා.හැබැයි තමන් මෙතනට කොහොම ආවද කියල නං ආධ්‍යාට මතක නැහැ..

“දන්නේ නෑ අම්මා..බයික් එකේ එද්දී කලන්තයක් වගේ ආවා..බයික් එක නතර කරනව විතරයි මතක..”

අවුරුදු විසි තුනක් තිස්සේ තමන්ව ඇතිදැඩි කල අම්මට පලවෙනි පාරට ආධ්‍යා බොරුවක් කිව්වා..අම්මට කොහොම කියන්නද දන්නෙවත් නැති කොල්ලෙක් අතින් ඊයේ රෑ අනාත වුණා කියලා..කෙල්ල හිතුවේ එහෙමයි..

—————————————————————————–

දවස් තුනක් හොස්පිටල් ඉදලා ආධ්‍යාට ගෙදර එන්න පුලුවන් වුනා..හර්ෂිගේ ගෙදර අය උදව්වට ඉන්න නිසා දේවිකාට මේ වෙලාවේ ලොකු පහසුවක් වුණා..

ආධ්‍යාව හොස්පිටල් එකේ දාලා ආවට අරුෂ් දවස ගානේ කෙල්ල ගැන හොයලා බැලුවා..වෙලාවකට ආධ්‍යා පව් කියල හිතුනත් කැෆේ එකේ සිද්දිය මතක් වෙද්දී ආයෙත් අරුෂ්ට තරහක් දැනුණා..

ඇගට අමාරු ගතිය තරමක් දුරට සුව වුණත් අරුෂ්ගේ සැපුම් පාරවල් ඇගපුරාම දකිද්දී ආධ්‍යාට තමන් ගැනම අනුකම්පාවක් දැනුණා..ලස්සනට මනමාලියක් වෙලා තමන් ආදරේ කරන කෙනෙක්ගේ වෙන්න හිටපු තමන්ව අදුරන්නෙවත් නැති කොල්ලෙක්ගේ වුණා කියලා දැනෙද්දී ආධ්‍යා හැමෝටම හොරෙන් අඩපු අවස්ථා එමටයි..
️️️️️️️️️️️️️️️️
❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️
ආධ්‍යා ගතින් සම්පූර්ණ සුවය ලබා සිටියද සිතින් කඩා වැටී ඇති බව හර්ෂිට නිකමට මෙන් සිතුනේ වෙනදා නිදහසේ ඔහේ කියනව කෙල්ල දැන් කිසිම කතාවක් නැතුව ඉන්න නිසයි..කොහොම උනත් අධ්‍යාට වුණ සිදුවීමෙන් පස්සේ ස්කූටර් එක පදින එක නම් තහනම් වුණා..දිනපතාම හර්ෂි ආධ්‍යාව ගන්න ගෙදරට එන නිසා දේවිකාටත් එය එක්තරා අන්දමක හිතට සහනයක්..

“ආධ්‍යා…මට ඇත්ත කියපන්..උඹ මොකක් හරි අවුලකද..”

කැෆේ එකට වෙලා ඉන්න අතර වාරයේ හර්ෂි ඇහුවේ ආධ්‍යාගේ වෙනස නිසාමයි..

“එහෙම දෙයක් නෑ බං..”

“කාට බොරු කලත් උඹට මට බොරු කරන්න බෑ කෙල්ලේ..කියපන් මොකක්ද ප්‍රශ්නේ..”

සිදුවූ සියල්ල කාට හෝ පවසා හිත නිදහස් කර ගත යුතු වුවත් යම් සියුම් බයක්ද ඇගේ සිතේ තිබුණා..

“මට..මං එදා ඇක්සිඩන්ට් වුණේ නෑ ..”

“මොකද්ද කියන්නේ..එහෙනං උඹ හොස්පිටල් හිටියේ ඇයි..”

කිසිවක් සිතා ගත නොහැකි වූ හර්ෂි එහෙම ඇහුවේ පුදුමෙන්..

“උඹට මතකද දවසක් කොල්ලෙක්ට මං ජූස් එකකින් ගැහුවා..”

“මට විනූ ඔය කේස් එක කිව්වා..ඉතින්..”

“ඌ එදා රෑ මාව අරන් ගියා..”

“අරන්..ගියා…ඒ..ත් කොහෙද..”

“කොහෙද කියන්න දන්නේ නෑ බං..ඒත්..ඒත්..ඒක ගෙයක්…ලොකු ගෙයක්..එදා රෑ ඌ මාව බලෙන්ම..”

තවත් මුකුත් කියා ගන්න බැරි වුණේ ආධ්‍යා හර්ෂි දිහා බැලුවේ අසරණව..කදුලු පුරවන් ඉන්න කෙල්ල දිහා බලන් හර්ෂි ලොකු හුස්මක් පිට කලේ වෙච්ච කිසි දෙයක් හිතා ගන්න බැරුව..

“එ..තකොට උඹව එදා හොස්පිටල් අරන් ගියෙත් ඌ ද..”

“කවුරු අරන් ගියාද දන්නේ නෑ…ඒ වුණ කිසිම දෙයක් මට මතක නෑ..”

මේ සම්බන්ධව මොන ක්‍රියාමාර්ගයක් ගන්නද කියල හිතා ගන්න බැරුව හර්ෂි තමන්ගේ යාලුවගේ හිත හදන්න ලොකු වෙහෙසක් දැරුවත් ආධ්‍යාට ඒ කිසිම දෙයක් හීනයක් වගේ අමතක කරලා දාන්න පුලුවන්කමක් තිබුනේ නෑ..

————————————————————————–

දවස් ගෙවිලා ගියේ ආධ්‍යාව ආයෙත් සුපුරුදු ජීවිතයට හැඩ ගස්වමින්..සියල්ල අමතක කර අනාගතයට මුහුණ දෙන්නට ඇය තරමක් දුරට හිත හදාගෙන ඉවරයි..

දවල් කාලයට කැෆේ එකේ වැඩි පිරිසක් නැති නිසා ආධ්‍යා ගේම් එකක් ප්ලේ කරන්න ලෑස්ති වුණා..ඒත් එක්කම කැෆේ එක ලග නතර කරපු කාර් එකේ ඉදන් අරුෂ් ආධ්‍යා දිහා බලන් හිටියේ කෙල්ල මොනවද කරන්නේ කියලා..

ඒත් අරුෂ් මෙතන ඉන්නව කියල ආධ්‍යා දන්නේ නෑ..විනූ දවල්ට කෑම කන්න ගිය නිසා හර්ෂි බේකරි එක පැත්තට ගිය…ඒ නිසා කැෆේ එකේ හිටියේ කෙල්ල විතරයි..කවුරුවත් ලගපාත නැති බව දැක්ක අරුෂ් හෙමින් හෙමින් කැෆේ එකට ඇවිල්ලා ආධ්‍යා හිටිය ටේබල් එකෙන්ම වාඩි වුණා..

“ත..තමුසේ..”

හිතට ආපු තරහත් එක්කම ආධ්‍යා අරුෂ් දිහා බැලුවේ මරන් කන්න වගේ..

“මේ හලෝ..මෙතන මගුලක් කරන්න ආවේ නෑ මං..තමුසෙට දෙයක් කියල යන්න ආවේ..”

“තවත් මොනවද තමුසෙට මාත් එක්ක කතා කරන්න තියෙන්නේ..පලි ගන්න ඕනේ හැම විදියකින්ම ඒ දේ කලානේ..තවත් මොනවද..”

“මේ බොරුවට කෑ ගහන්න එපා..”

අරුෂ් එහෙම කිව්වේ ආධ්‍යාගේ අතකුත් තද කරලා අල්ල ගන්න ගමන්..

“මං මේ කියන දේ අද ඒ විදියටම වෙන්න ඕනේ..නැත්තං එදා වෙච්ච හැමදේකම වීඩියෝ එකක් මං තමුසෙගේ අම්මට යවනවා..”

“ම්..මො..මොන වීඩියෝද..”

එහෙම කතාවක් ඇහුවම නං ආධ්‍යා ටිකක් බය වුණා..

“එදා මාත් එක්ක කරපු හැමදේම මං වීඩියෝ කලා..ඒ දේවල් අම්මගේ අතට ලැබෙනවට කැමතිද …ආහ්හ්..”

“න්..නෑ…ප්ලීස්..එපා..මං කියන ඕනෙම දෙයක් කරන්නම්..”

“ම්ම්ම්..එහෙනං රෑ හත වෙද්දී ආසිරි හොස්පිටල් එක ලග බස් හෝල්ට් එකේ ඉන්නව..මං ගන්නම් එතනින්..”

එහෙම කියල යන අරුෂ් දිහා ආධ්‍යා බලන් හිටියේ අසරණව..මේ වෙලාවේ කිසිම කෙනෙක්ට තමන්ට උදව් කරන්න බෑ කියල කෙල්ලට තේරුණා..එහෙම වුණොත් වෙන්නේ මෙච්චර කල් හංගපු හැමදේම එලිවෙන එක විතරයි..

හර්ෂිට මොකක් හරි බොරුවක් කියල කොහොම හරි හත වෙද්දී යන්න ආධ්‍යා ප්ලෑන් කලා..යන්න නං පුලුවන්..ඒත් මොනවට මේ බූතයා එන්න කියනවද කියල කෙල්ලට තාම හිතා ගන්න බෑ..

️️️️️️️️️️️️️️️️