කැෆේ එක වහලා ආධ්‍යා හර්ෂිවත් ගේ ලගින් දා ගෙනම ගෙදර ගියා..ගෙදර වෙහිකල් එකක් තිබ්බට ආධ්‍යා කැමති ස්කූටර් එකට..

“ගෑනු ළමයා ගෙදර එන වෙලාව නේද..ආහ්හ්..”

“අනේ නෑ ස්වීටි..කැෆේ එකේ අලුත් අයිටම් වගයක් ප්ලෑන් කලා..ඒකයි පරක්කු වුණේ..”

“හරි පුතේ..වොශ් එකක් දාන් එන්නකෝ මං කෑම ලෑස්ති කරන්නං..”

දේවිකා..ඒ කියන්නේ ආධ්‍යාගේ අම්මා..තාත්තා විදේශ රැකියාවක් කරන නිසා කෙල්ලත් එක්ක ගෙදර ඉන්නේ අම්මා විතරයි…තාත්තා ටිකක් අකමැති උනත් හර්ෂි එක්ක කැෆේ එකේ වැඩ කරනවට අම්මගේ අකමැත්තක් තිබුනේ නෑ..

පොඩියට වුණත් ඉඩකඩ තියෙන විදියට හදලා තිබ්බ ආධ්‍යාගේ ගෙදර ලොකු ගාර්ඩ්න් එකක් නං තිබුනා..මොකද දේවිකා මල් පැළ වලට එහෙම ගොඩක් ආස කරන කෙනෙක්..

ගෙදර එකම ළමයා උන ආධ්‍යාට අම්මගේ තාත්තගේ ආදරය නං නොඅඩුව ලැබුනා..

————————————————————————–

“උඹ ඒ වෙලාවේ මට ඒකිගේ කණ පුරවලා දෙකක් දෙන්න දුන්නේ නෑනේ..ශික්..”

“නෑ..ඒකිට ඊට වඩා දෙයක් කරන්න ඕනේ..”

“උඹ කියනවනං දැන් උනත් ගිහිල්ලා ඔය කැෆේ එක ගිනි තියල එන්නං..එච්චරට කේන්ති බං මට…”

“නෑ..නෑ..එහෙම කලත් උන් ආයේ ඕක හදා ගනී..ඒකිට පෙන්නන්න ඕනේ මේ අරුෂ් කියන්නේ කවුද කියල..”

අරුෂ් වික්‍රමනායක….කොළඹ ප්‍රසිද්ධ ව්‍යාපාරිකයෙක් වුණ සුසන්ත වික්‍රමනායකගේ පොඩි පුතා..අයියලා දෙන්නෙක් ඉන්න අරුෂ්ට සල්ලි වලින් අඩුවක් තිබුනේ නෑ…කොච්චර සල්ලි තිබුනත් සුසන්ත දරුවන්ට නරක දේවල් කරන්න ඉගැන්නුවේ නෑ..හැබැයි අරුෂ් හිතුවක්කාරයෙක්..

අද කැෆේ එකේ වුණ දේට කෙල්ලට පාඩමක් උගන්නන්න අරුෂ්ට ඕනේ වුණා..මීට කලින් කිසිම කෙල්ලෙක් ඉස්සරහ කොල්ලා ඔහොම නෝන්ඩි වෙලා නෑ..ඒක නිසා කොල්ලගේ හිතේ ලොකු තරහක් තිබුණා..

—————————————————————————

උදේම කැෆේ එකට ආපු ආධ්‍යා සොසෙජස් බන් එකක් අරන් කන්න ගත්තේ ගෙදරින් කාලා ආවේ නැති නිසා..

“මේ බං උඹට මොකක් හරි මෙන්ටල් ප්‍රොබ්ලම් එකක් තියෙනවද..”

බන් එක ප්ලේට් එකෙන් තියපු ආධ්‍යා විනූ දිහා බැලුවේ කියපු දේ තේරුනේ නෑ වගේ..

“ඇයි උඹ එහෙම අහන්නේ..”

“නෑ ඉතින් මොකෙක් එක්ක හරි වලියක් දා ගත්තේ නැත්තං එදාට උඹට නින්ද යන්නේ නෑනේ..”

ආධ්‍යාගෙන් උත්තරයක් එන්න කලින්ම විනු එතනින් ගියේ හොදට අහගන්න වෙනව කියල දන්න නිසාමයි..

හර්ෂි කැෆේ එකට ආවෙත් ඒ වෙලාවෙමයි..

“මොකෝ මේ උදේ පාන්දරම ඇවිල්ලා..ගෙදරින් එලවලද..”

නෑ ඉතින්..මේවා උඹලගේ උනාට අපි නැත්තං මෙලහට බංකොලොත් වෙලානේ..”

ආධ්‍යා එහෙම කිව්වේ කැෆේ එක පුරාම ඇස් යවන ගමන්…

“කියන්නේ නෑ මං උඹට..”

“ආධ්‍යා මේ අහපන්කෝ..මං ඊයේ බේකරි එකේ අයට කිව්වා අද කේක් අයිටම් ටිකක් හදන්න කියල..”

“ඕහ්හ්හ්…ඒක හොදයිනේ ඉතින්..අපි අද ඉදන්ම දාලා බලමු..වැඩේ නැගලා යනව නං දිගටම කරමු..”

“උඹ අර කිව්ව අනිත් ටිකක් අපි ට්‍රයි කරලා බලමුද..”

“ඔව්..බේකරි එකේ අයට කියන්න වෙනවා අපිට කොහොමද ෆුඩ් අයිටම් එන්න ඕනේ කියලා..වෙනස්ම විදියකට දෙන්න බලමු..මොකද එහෙම උනාම කස්ටමර්ස්ලත් කැමති වෙයි..”

“ම්ම්ම්ම්…අපි යමුද බේකරි එකට…හදලා ඇතිනේ දැන්..”

“යමු..මේ ඒක නෙවෙයි අපි දැනට මෙනු කාඩ් එකක් විතරයිනේ දෙන්නේ..අපේ කැශියර් එක ලගත් අපි පෝස්ටර් එකක් වගේ දාමු..ඒක බලලත් අයිඩියා එකක් ගන්න පුලුවන් වෙන්න..”

“අද දවසෙම උඹ ඉන්නවනේ..අනේ ඔය ටික බලලා කරපන්කෝ..”

කතාවෙන් කතාවෙන් දෙන්නම බේකරි එකට ආවා..කියලා තිබුන වාගේම කේක් අයිටම් ලස්සනට ඇරේන්ජ් කරලා තියෙනවා දැක්කම කෙල්ලෝ දෙන්නටම සතුටුයි..

“අපි අද ඉදන්ම මේවා කැෆේ එකට දාන්න ඕනේ..හැබැයි පොඩි අවුලක් තියෙනවා..කේක් වලට අපි වෙනම සෙක්ශන් එකක් හදන්න වෙනවා..ඒ නිසා පොඩ්ඩක් දෙන්නෙක් විතර මට අද උදව්වට ඕනේ..”

ආධ්‍යා එහෙම කියල එලියට ආවේ කරන්න වැඩ ගොඩක් තියන නිසා..

❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️

පුරාම මහන්සි වුණ හර්ෂිට සහ ආධ්‍යාට කැෆේ එකට ඕනේ විදියට වෙනස්කම් ටිකක් කර ගන්න පුලුවන් වුණා..විනූ වගේම බේකරි එකේ කොල්ලෝ දෙන්නෙකුත් මේ වැඩ වලට උදව් වුණා..

“කෙල්ල කීයද බං වෙලාව..”

“දැන්..ම්ම්ම්..දොලහයි කාලයි බං..ආධ්‍යා එහෙනං අද අපේ ගෙදර ඉමු බං..මාව දාලා උඹ තනියම යන්න ඕනේ නෑ..”

“බෑ..හර්ෂි උඹ දන්නවනේ..අම්මා මං එනකං නිදාගන්නේ නැතුව බලන් ඉන්නව..මං යන්නං බං තනියක් නෑ..මහ දුරක් නෙවෙයිනේ..”

කට්ටියම ගෙවල් වලට ගියේ දවස පුරාම මහන්සි වුණ නිසා ඉක්මනටම ඇදට වැටෙන අරමුණෙන්..හර්ෂිගේ ගේ ලග ඉදලා ආධ්‍යාට ගෙදරට මහ දුරක් නැහැ..ඒ නිසා කෙල්ල ස්කූටර් එකේ ගෙදරම යන්න තීරණය කලා.

“එහෙනං පරිස්සමින් පලයන්..ගුඩ් නයිට්..”

“හරි බං..ගුඩ් නයිට්..”

ආධ්‍යා එහෙම කියල බයික් එක පාරට දැම්මා..ගේ ලගට ඔන්න මෙන්න කියල තියෙද්දි වෑන් එකක් කෙල්ලට ඕවටේක් කරලා නැවැත්තුවා..

“ආහ්හ්..මැඩම්..සද්ද නොකර මේකට නැග්ගොත් කරදරයක් වෙන එකක් නෑ..ඒ නිසා කලබල නොකර යමු නේ..”

මරුමුස් පාටක් තිබුනු වැඩි වයසක් නැති කොල්ලෙක් කෙල්ලට එහෙම කිව්වා..

“ඇයි මං තමුසෙලගේ අම්ම අප්පගේ බූදලේ කියල හිතුවද..ඕන ඕන වෙලාවට අරන් යන්න..”

සද්දෙන් කතා කලත් මහ රෑ පාරේ කවුරුවත් නැති නිසා ආධ්‍යාගෙ හිත පොඩ්ඩක් ගැස්සුනා..

“උඹ එහෙනං එහෙමයි නේ..”

ඒ එක්කම වගේ කොල්ලෝ තුන් හතර දෙනෙක් එකතු වෙලා ආධ්‍යාව උස්සලා වාහනේට දා ගත්තා..තවත් කොල්ලෙක් ස්කූටර් එක ගත්තා..

“ඒයී..තමුසෙලාට පිස්සුද ඕයී..මොකද්ද මේ කරන්නේ..මාව මෙතන දාලා යනවා..ඇහෙනවද මිනිහෝ..”

කෙල්ල කොච්චර කෑ ගැහුවත් එකෙක්වත් කෙල්ලට සවන් දුන්නේ නෑ..පැය බාගෙකට විතර පස්සේ ගේට් එකකින් වාහනේ ඇතුල් වුණා..ඒ වෙනකොට ආධ්‍යාත් කෑගහලම හති වැටිලා හිටියේ..නවීන පන්නයට හදලා තිබුනු දෙමහල් නිවසක් ඇතුලට කොල්ලෝ ටික කෙල්ලව අරන් ආවා..

“මචං..කෙල්ලව අරන් ආවා..උඹ ඉක්මනට එනවද..මේකීව කන්ට්‍රෝල් කරන්න ටිකක් අමාරුයි බං..”

එතන හිටපු ටිකක් උස මහත් එකෙක් කාටදො කෝල් කලා..කෙල්ලත් ගේ පුරාම ඇස් යවලා බැලුවේ මොකද්ද මේ වෙන්නේ කියලා..ආධ්‍යා කොහොමත් කාටවත් බය නැති කෙල්ලෙක්..ඒත් මේ එකපාරටම වෙච්ච දේ නිසා කෙල්ල හිටියේ මුකුත් හිතා ගන්න බැරුව..

විනාඩි පහළවක් විතර යද්දී සුදු උස මහත කොල්ලෙක් ආධ්‍යා ලගට ආවා..

“හිතුවේ නෑ නේද මැඩම්..මාව මෙහෙම ආයෙත් දකින්න වෙයි කියල..”

ආධ්‍යට කොල්ලව දැකලා පුරුදු උනත් එච්චර මීටර් නෑ මේ කවුද කියන්න..

“කවුද තමුසේ..මොකටද මාව මෙහෙට ගෙනාවේ..”

“ඕහ්හ්..එච්චර ඉක්මනට මාව අමතක කලාද..මට මං තමුසෙම දවස ගානෙම මතක් උනා..”

කොල්ලා එහෙම කිව්වේ ආධ්‍යාගේ මූණට එබිලා..

“අර කැෆේ එකේ තමුසේ ඔරෙන්ජ් ජූස් එකකින් නෑව්වේ…ඒ මාව ගෑනියේ..”

“ආහ්හ්..මේ තමුසෙද..ඉස්සරහට ඇවිල්ලා කෙලින් කතා කරන්න හයියක් නැති නිසාද අයිසේ තමුසේ මාව කට්ටිය දම්මලා ඉස්සුවේ..”

“උඹේ කට පරිස්සම් කර ගනින්..මට ඕනේ උඹෙන් පලි ගන්න..”

අරුෂ් හිටියේ කේන්තියේ උපරිම තත්වේ..

“පලිගන්න නං තමුසෙට මාව මරන්න වෙයි..මොකද මං ඔය කිසි දේකින් වැටෙන් කෙල්ලෙක් නෙවෙයි..”

“මරන එක හරි ලේසියි හලෝ…මං නිසා තමුසේ විදවන්න ඕනේ..මගේ මේ ඇස් ඉස්සරහ..බලපන් උඹට මං කරන දේ..”

ආදයා කෑ ගහද්දිම අරුෂ් කෙල්ලවත් ඇදන් ආවේ කාමරේකට..ආධ්‍යාව ඇදට තල්ලු කරපු අරුෂ් කෙල්ල දිහා බලන් හිටියේ ගොදුරක් හම්බුන කොටියෙක් වගේ..

“ඒයී..තමුසේ මාව ගෙදර යවනවා..නැත්තං මං මේ ඔක්කොම පොලිසියට කියනව..”

වැඩේ නිසා බය වෙච්ච ආධ්‍යා කෑ ගහන්න ගත්තා..

“ඕහ්හ්..ඕහ්..කියන්න බබී..ඔක්කොම ඉවර වුණම ගිහින් කියන්න..කිසි අවුලක් නෑ..එතකොට තමුසේ මගේ වෙලා ඉදී..”

එහෙම කියලා අරුෂ් ආධ්‍යාට තවත් ලං වුණා..ආධ්‍යාගේ කෑගැහිල්ල මැද්දෙම අරුෂ් ඇදුම් එකින් එක ගලවන්න ගත්තේ..කොච්චර ශක්තිය දාලා කොල්ලව තල්ලු කරලා දාන්න හැදුවත් අරුෂ් කෙල්ලට වඩා ගොඩක් හැඩිදැඩි පුද්ගලයෙක් නිසා කෙල්ලට ඒක කරන එක අමාරු වුණා..

වේදනාවත් එක්ක ආධ්‍යා විලාප තියද්දී හිතක් පපුවක් නෑ වගේ අරුෂ් හැම ආශාවක්ම ආධ්‍යාගෙන් සපුර ගත්තා..කෙල්ලෙක්ට දරාගන්න තරම් අමාරු වේදනාවක් දැනෙද්දි ආධ්‍යාට එහෙම්ම සිහි නැති වුණා..

—————————————————————————-

“පුතේ ඔයාලා තාම කැෆේ එකේද..”

ආධ්‍යා ගෙදර ආවේ නැති නිසා කලබල වුණ දේවිකා හර්ෂිට කෝල් එකක් ගත්තා..

“අනේ ආන්ටි..දැන් කොච්චර වෙලාද කෙල්ල ගෙදර ඇවිල්ලා..”

“අනේ පුතේ දරුවගේ ෆෝන් එකත් වැඩ නෑ..තාම ආවෙත් නෑනේ..”

“ඉන්න ආන්ටි මං තාත්තා එක්ක පාරේ දිගටම බලාගෙන එන්නං..”

හර්ෂි එහෙම කිව්වේ හිතට දැනුන අමුත්ත නිසා..මොකද කෙල්ල දැන් ගෙදර යනව කියල ගිහිල්ලා පැයකට වැඩි..