පවසනු බැරි
දුක හිතේ හිර කරන්…
දුක් විදින්නම් තනියෙන් මං…
පැතූ ලෙසින් අනාගතයක් ඉතින්..
නැහැ මගේ ජීවිතේ දැන්..
අදුරු සෙවනැල්ලක් ලෙසින්..
ගෙවෙයි හැම දිනයක් දැන්…

තම යෙහෙලියක් මුණ ගැසීමට යන බව පවසා ආධ්‍යා හොරෙන්ම බස් හෝල්ට් එකට ආවේ හිතට පොඩි බයක් දැනෙද්දී..අරුෂ් කාර් එක නතර කරනකොටම ඒ අරුෂ් කියල අදුර ගන්න ආධ්‍යාට වැඩි වෙලාවක් ගියේ නෑ..

“නගිනවා ඉක්මනට..මෙතන හිටන් ඉන්නේ නැතුව..”

“කොහෙද යන්නේ..මට ඉක්මනට ගෙදර යන්න ඕනේ..”

හිතේ බය හංගගෙන ආධ්‍යා එහෙම කිව්වේ අරුෂ් ලග බයක් නොපෙන්නා ඉන්න ඕනේ නිසා..කිසිම කතාවක් නැතුව කොල්ලා ඩ්‍රයිව් කරනවා..වැඩි වෙලාවක් යන්න කලින්ම වාහනේ නතර වුණේ බීච් එක අයිනේ..

“මේ අහනවා ආධ්‍යා..”

ඒ කියන්නේ මූ මගේ නමත් හදන්නවා..එහෙම හිතුවට ආධ්‍යා කිව්වේ නම් නෑ..

“අද හෙටම මං තමුන් ගැන අපේ ගෙදරට කියනවා..තාත්ති මං කියන කිසිම දේකට අකමැති වෙන්නේ නෑ..ඒ නිසා අපේ ගෙදරින් එන ප්‍රපෝසල් එකට තමුසේ කැමති වෙන්න ඕනේ..”

“මොකක්..”

ආධ්‍යා එහෙම ඇහුවේ කවදාවත් මේක ඇය බලාපොරොත්තු නොවුණ දෙයක් නිසා..

“හැබැයි අකමැති වුණොත් මං තමුසෙගේ අම්මට අර වීඩියෝ එක පෙන්නනවා..”

“මට පිස්සු නෑ තමුසේ වගේ පිස්සෙක්ව බැද ගන්න..”

“මොකද්ද කියන්නේ..”

එහෙම කියලා අරුෂ් ආධ්‍යාගේ අත තද කරලා අල්ල ගත්තේ කෙල්ලට රිදෙන්නමයි..

“ආව්ව්ව්…පිස්සුද මිනිහෝ..”

“මේ අහනවා..වැඩිය නටන්න හදන්න එපා..තාත්තත් රට ඉදන් ජොබ් එකක් කලාට හාට් පේශන්ට් කෙනෙක් නේද.”

“මගේ ජීවිතේ විනාශ කලා මදිවටද තමුසේ මාව බැද ගන්න හදන්නේ..”

“මෙච්චරයි මං කියන්නේ..ප්‍රපෝසල් එකට කැමති වෙනව..අකමැති වුණොත් ඒකත් මං බලා ගන්නං..”

“මූ හිතන් ඉන්නේ රටේ ලෝකේ කොල්ලෝ නෑ කියලද දන්නේ නෑ..හිපාටුවා..”

“මේ හලෝ..කියන දෙයක් ඇහෙන්න කියනව..මුමුණන්නේ නැතුව..”

වාහනේ ඇතුලේ ඉදගෙනත් ආධ්‍යා කල්පනා කලේ කොහොමද මේකෙන් බේරෙන්නේ කියලා..අරුෂ් අතින් තමන්ට වරදක් උනත් මේ වෙලාවේ අරුෂ් ආධ්‍යාව කසාද බදින්න හදන්නේ නං ආදරේකට නෙවෙයි කියලා ආධ්‍යා දන්නවා..

“කල්පනා කරනවා හලෝ ගෙදර ගිහිල්ලා..මගුල..මට ගමනක් යන්න තියනවා..මෙතනින් බැහැලා තමුසේ ඕනේ විදියක යනවා..”

ආධ්‍යා ඇස් ලොකු කරන් බලන් හිටියේ මෙ දැන් කෙල්ලව මැරි කරන්න ඕනේ කිව්ව කොල්ලමද මේ කියලා..

“මොකද ඕයී..ඇස් ලොකු කරන් බලන් ඉන්න හැටි..බහිනවා..රෙද්ද..”

ආධ්‍යාව එතන තනි කරලා අරුෂ් යන දිහා ටිකක් වෙලා බලන් හිටිය ආධ්‍යා ත්‍රීවිල් එකක් අරන් ගෙදර එන්න ආවේ තවත් පරක්කු වුණොත් අම්මා බය වෙන නිසා..

—————————————————————————–
දවස් දෙකක් නිහඩවම ගෙවිලා ගියේ කිසිම විශේෂක් නැතුව..කැෆේ එකට වෙලා කට්ටිය එක්ක ඉන්නකොට ආධ්‍යාට වෙන කිසිම දෙයක් ඕනේ නෑ..

“දූ…කොහෙද ඉන්නේ පුතේ..”

“කැෆේ එකේ අම්මා…ඇයි..”

“පොඩ්ඩක් ගෙදරට ඇවිල්ලා යන්න එනවද..”

“ඇයි..අම්මා..මොකද..අම්මා අයේ අසනීප වෙලාද..”

“නෑ..නෑ..දරුවෝ..ආවම කියන්නම්..එන්නකෝ..”

දේවිකා එහෙම කියලා ෆෝන් එක තිබ්බේ ආධ්‍යා තව මුකුත් අහන්න කලින්ම…හර්ෂි එක්කම ආධ්‍යා ඉක්මනින් ගෙදර ආවේ මොකක් හරි කලබලයක්ද කියලා හිතන ගමන්..

එලියේ නතර කරලා තියෙන වාහනේ දැක්කම නං ආධ්‍යාට වෙච්ච දේ හිතා ගන්න පුලුවන් වුණා..

“මේ යකා එහෙනං ඇවිල්ලා..”

ආධ්‍යා හිතින් බනින ගමන් ගෙට ගියේ මොනවා කරන්නද කියලා හිතා ගන්න බැරුව..

අරුෂ්ගේ අම්මා,තාත්තා වගේම අයියලා දෙන්නත් ආධ්‍යාලගේ ගෙදර ඇවිල්ලා හිටියා..ආධ්‍යාට කරන්න කිසිම දෙයක් ඉතුරු වෙලා තිබුනේ නෑ..අරුෂ් හැමදේම ලස්සනට කරගෙන තිබ්බා..දේවිකාගේ හිත දිනා ගන්නත් අරුෂ්ට ලොකු මහන්සියක් වෙන්න වුණේ නෑ..

ඇහෙන් ඉගියක් කරලා අරුෂ්ට එලියට එන්න කියන ගමන් ආධ්‍යාත් එලියට ගියා..

“මොනවද මේ කරන වැඩ..මට දැන්වත් නිදහසේ ඉන්න දෙන්නේ නැද්ද..”

“කෙරෙන්න ඕනේ දේ තමයි මං මේ කරන්නේ..හිතන්න එපා මං හැම ගෑනි ලගම නිදා ගන්න යනවා කියලා..”

“හිතන්න දෙයක් නෑ..කොහොමත් ඒක එහෙම වෙන්න ඇති..”

“මේ ආධ්‍යා…තමුසෙට තියෙන්නෙ මෙතන බලාගෙන ඉන්න විතරයි..මං හැමදේම ගානට කරන්නම්..”

කොච්චර උත්සහ කලත් කෙල්ලට අරුෂ්ගේ හිත වෙනස් කරන්න බැරි වුණා..

“හරි..මාව බැද ගන්නනනේ ඕනේ..බැදගෙන බලනවකෝ මං තමුසෙට කරන දේ..”
️️️️️️️️️️️️️️️️