මුලු රැයම එක විනාඩියක්වත් ඇස් පියා ගන්න ආධ්‍යාට ඉඩක් නොලැබුනේ අරුෂ් කිව්ව කතාව හිතේ හොල්මන් කරන නිසා..අරුෂ් නම් ඇදේ කොනකට වෙලා සැපට නිදි..සුව නින්දකට පස්සේ අරුෂ් ඇහැරුනේ උදේ දහයත් පහුවෙලා..ආධ්‍යා ඇදේ එහා කොනෙන් වාඩි වෙලා අරුෂ්ට රවනවා..

“මොකද තමුසෙට වෙලා තියෙන්නේ උදේ පාන්දර..”

“හොදට නිදාගත්තා නේ…මොකට බැද ගත්තද මන්දා මං මෙහෙම මිනිහෙක්..”

“ඉතින් මං අල්ලන් හිටියද හලෝ..නිදා ගන්න තිබ්බනේ..”

“තමුසෙගේ අර ජරා හොල්මන ආව නං අද මගේ අවසන් කටයුතු කරන්න වෙන්නේ..”

අරුෂ් තනියම හිනාවෙවී වොශ් රූම් එකට ගියේ කෙල්ලට වුණ වැඩේට හිනා වෙන ගමන්..

———————————————————————————-

සතියක් හොටෙල් එකේ නතර වෙන්න ප්ලෑන් කරලා තිබුනත් ආධ්‍යා බය වෙලා ඉන්නවා වගේම කෙල්ලට නින්දකුත් නැති නිසා දවස් දෙකකින් දෙන්නටම ගෙදර එන්න වුණා..අරුෂ්ගේ අම්මයි තාත්තයි දෙන්නම ආධ්‍යාට ගොඩක් ආදරේ වුණේ කෙල්ලට තාම වැඩි වයසක් නෑ වගේම ගිරවි වගේ නිතරම කියවන නිසා..

දිනෙන් දින ආධ්‍යා ගැන අරුෂ්ගේ හිතේ ආදරයක් මෝදු උනත් ඒක දැම්ම පෙන්නන්න අරුෂ් කැමති වුණේ නෑ..දින ගණන් ගෙවිලා ගියේ සුලු සුලු රණ්ඩු සරුවල් වලින් අඩුවක් නැතුව..

“ආදය..පුතේ අද අපේ ලොකු අක්කලා එනවා..දුව අද කැෆේ එක පැත්තේ යන්නේ නැතුව ඉන්නවද..”

කෙල්ල කසාද බැන්දා කියලා කැෆේ එක නං අමතක කලේ නෑ…දවස ගානෙම හර්ෂි එක්ක කැෆේ එකට වෙලා ඉන්න ආධ්‍යා කොහොමත් කැමති..

“කමක් නෑ අම්මා..මං ඉන්නං…”

“අනේ ඔව් පුතේ..ඔයාලගේ වෙඩින් එකටත් අක්කලට එන්න බැරි වුණානේ..දුවව බලන්න ආසයි කියලත් කිව්වා..”

උදේ ඉදන්ම මහන්සි වෙලා ආධ්‍යා අම්මයි එන කට්ටියට දෙන්න කෑම ජාති ගොඩක් හැදුවා..අරුෂ්ගේ අම්මාට කොහොමත් හොදට රසට උයන්න පුලුවන්..

———————————————————————————
“අනේ ලොකු අක්කේ…කොච්චර කාලෙකින්ද…එන්න..එන්න…ඉතින් ගෙට..”

අරුෂ්ගේ ලොකු අම්මා නම් කරුණාවන්තයි වගේ..ඒත් එක්කම ගෙට ආපු කෙල්ල ගැන ආධ්‍යාගේ හිතේ පැහැදීමක් ඇති වුණේ නැහැ..කොටම කොට කලු පාට හීනී උර පටි තියන ගවුමකින් සැරසිලා හිටිය කෙල්ල දිහා ආධ්‍යා වගේම අම්මත් ටිකක් වෙලා බලන් හිටියා..

“චූටි පුංචා..ඔයා තවත් ලස්සනයි වෙලානේ ඩාලිං”

“මට අදුරගන්නත් බැරි වුණානේ පුතේ..අවුරුදු කීයකින්ද මේ..”

ඒ ආවේ ලොකු අම්මාගේ දූ..වින්ඩි…සෙල්ලක්කාර චරිතයක් වුණ වින්ඩි පොඩි කාලේ ඉදන්ම අරුෂ් එක්ක ගොඩක් එකතුයි..අරුෂ් මැරි කලා කිව්වමත් කෙල්ල ගොඩක් දුක් වුණා..හැබැයි කාටවත් ඒ ගැන පෙන්නන්න ගියේ නෑ..

“කෝ පුංචා අයියා…ඔෆිස් ගිහිල්ලද..”

“ඔව් පුතේ..අද නොයාම බෑ කිව්වා..නැත්තං ඉතින් ගෙදර ඉන්නවා ඔයාලා එනවා කිව්වම..”

වින්ඩි හිනාවෙලා කතා බහ කලාට ආධ්‍යාගේ මූණවත් බැලුවේ නෑ..

“අපේ අලුත් මනමාලි ලස්සනයි නේ..සොරි පුතේ අපිට එන්න බැරි වුණානේ වෙඩින් එකට..”

“අනේ..කමක් නෑ ආන්ටි..අද ආවනේ ඉතින්..”

කට්ටිය කතා කර කරම කෑම මේසෙට ආවේ දවල් වෙලා තිබුණ නිසා..කෑම මේසේදී ආධ්‍යාව හොදින් බලාගන්න වින්ඩිට පුලුවන් වුණා..

හිතේ කොනක ආධ්‍යා වෙනුවෙන් උපදින ඉරිසියාව පාලනය කර ගනන් වින්ඩි ගොඩක් උත්සහ කලේ අරුෂ් ගැන කාලෙක ඉදන්ම කෙල්ක බලාපොරොත්තු තියාගෙන හිටිය හින්දා..තමන්ට අයිති වෙන්න තිබුණු දෙයක් වෙන කෙනෙක්ට අයිති වුණා වගේ හැගීමක් වින්ඩිට දැනෙන්න ගත්තා..

හවස් වෙලා අරුෂ් ඇවිල්ලා වාහනෙන් බහින්නත් කලින්ම වින්ඩි දුවලා ගියේ අරුෂ්ව දැක ගන්න.. දැක්ක ගමන් අරුෂ් කෙල්ලව බදා ගත්තේ කාලෙකට පස්සේ මුණ ගැහුන නිසා..සාලෙට වෙලා මේක බලාගෙන හිටිය ආධ්‍යාගේ නම් හිත් ටිකක් විතර රිදෙන්න ගත්තා..

“බැදපු ගෑනිව තමයි පේන්න බැරි..පිට ගෑනුන්ව හුරතල් කරන්න හොදට දන්නවා..ශික් මෙහෙම පිරිමි..”

අරුෂ්ට හිතින් බැන බැන ආධ්‍යා ගියේ කාමරේට..

“ආධ්‍යා මේ..තේ එකක්වත් හදලා දෙනවකෝ..නමට හරි මං තමුසෙගේ මිනිහනේ..”

“ඒක තමයි මාත් කල්පනා කලේ මොන කරුමෙකට එහෙම වුණාද කියලා..”

අරුෂ් තවත් මුකුත්ම කියන්න කලින් කෙල්ල කුස්සියට දිව්වේ වාද කරන්න තරම් මානසිකත්වයක කෙල්ල හිටියේ නැති නිසා..

❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️

වින්ඩි කන්න ගියත්,කොහේ හරි යන්න ගියත් අරුෂ්ගේ ඇගේ එල්ලිලාම ඉන්න එකට ආධ්‍යා  කොහොමටවත් කැමති වුණේ නැහැ..දෙන්නා අතරේ බැදීමක් නැති වුණත් නමට හරි ඒ තමන්ගේ සැමියා කියන එක ආධ්‍යාට ගොඩක් තදින් දැනිලා තිබුණා..

“අරුෂ්…”

“ම්ම්ම්ම්..”

“අරුෂ්……”

“මොකද ඕයී..මගේ නම පාඩම් කරනවද තමුසේ..”

“මට ටිකක් කතා කරන්න ඕනේ..”

“ම්ම්ම්..කියනවකෝ..”

කාමරේ ස්ටූල් එකක වාඩි වෙලා හිටිය අරුෂ් ආධ්‍යාගේ පැත්තට හැරුනේ කතාව අහන්න..

“කියනවා ඉතින්..සද්ද නැතුව ඉන්නේ නැතුව..”

“ම…ට..ඩිවෝස් වෙන්න ඕනේ..”

“මො..කක්..”

“ඔව්..මට ඩිවෝස් එක ඕනේ..”

“මේ තමුසෙගේ ඔලුව වැදුනද කොහෙ හරි..”

අරුෂ් එහෙම ඇහුවේ වාඩි වෙලා හිටිය තැනින් නැගිටලා ආධ්‍යා වටේ කැරකෙන ගමන්..

“නෑ..මං හොද සිහියෙන් ඉන්නේ..මට මෙහෙම ඉන්න බෑ..මට ගෙදර යන්න ඕනේ..අම්මලා එක්ක ඉන්න ඕනේ..”

“ඉතින් ගෙදර යන්න ඕනේ නං ගිහින් ඉදලා එමු ටික දවසක්…ඕකට ඩිවෝස් එක ඕනේද..”

“මේ..තමුසෙට පුලුවන්ද බැරිද..මේ අන්තිම පාරට අහන්නේ..”

ආධ්‍යාගේ ඉවසීමේ සීමාව පැන්නේ අරුෂ් ආධ්‍යාව විහිලුවට අරන් කියලා කෙල්ලට තේරුන නිසා.

“මේ..ආධ්‍යා..කසාදයක් කියන්නේ තමුසෙට හිතෙන හිතෙන වෙලාවට අයින් වෙලා යන්න පුලුවන් දෙයක් කියලද හිතන් ඉන්නේ..ආහ්හ්..අනික මේ හදිස්සියේ මොකද්ද තමුසේ මේ නටන්න හදන නාඩගම..යකා අවුස්ස ගන්න එපා මගේ..”

“හරි..එහෙම බැරි නම් අද මාත් එක්ක එන්න ඕනේ අපේ ගෙදර යන්න..”

“මේ හදිස්සියේ..අනික ලොකු අම්මලත් ඇවිල්ලනේ ඉන්නේ..එයාලා මොකද හිතන්නේ එහෙම වුණාම..”

“මං යනවා එහෙනං..තමුසේ ඉන්නවා මෙහෙට වෙලා..”

ගස්සගෙන යන කෙල්ල දිහා බලන් හිටිය අරුෂ් කල්පනාවට වැටුණේ ආධ්‍යා  කවදාවත් මෙහෙම හැසිරිලා නැති නිසා..තමන් කොච්චර වෙනස්කම් කලත් කෙල්ල මේ ගෙදරින් නොගියේ අරුෂ්ගේ අම්මා තාත්තා නිසා බව කොල්ලා දන්නවා..

දවල් වෙනකොට ආධ්‍යා තරමක් ලොකු රෙදි බෑග් එකක් අරන් සාලෙට ආවේ ගෙදර යන්න ලෑස්ති වෙලා..තවත් මේ දේවල් බලන්න ආයෙත් මේ ගෙදරට එන්නේ නෑ කියලා හිතන ගමන් තමයි එලියට බැස්සේ..

“මුරණ්ඩුකම නං තියනවා ඉහටත් උඩින්..මගුල..තමුසේ මහ වාතයක් ඕයී..”

ආධ්‍යා යන්න ගිය ගමන නවත්තලා බලන් හිටියේ අරුෂ් කියවන දිහා..

“මේ..අරුෂ්..මං ආයේ වාතයක් වෙන්න මෙහේ එන්නේ නෑ..ඒ නිසා සැනසීමේ ඉන්න පුලුවන් වෙයි..”

ඇස් වලට උනපු කදුලු හංගගෙන ආධ්‍යා එහෙම කිව්වේ මේ ගෙදර ඉන්න අන්තිම තත්පර කීපය නේද මේ ගෙවිලා යන්නේ කියලා දැනෙද්දී..

“අනේ මේ..මහ ලොකු සැනසීම..නගිනවා කාර් එකට..මාත් එනව යන්න..”

“ඇයි තමුසෙගේ නෑදෑ පරපුර මොනවා හරි හිතයිනේ..ඒ නිසා ඉන්නවා ගෙදරට වෙලා..”

“ආධ්‍යා මේ..මෙතන මිනීමරා ගන්න ලෑස්ති වෙන්න එපා..”

එහෙම කිව්ව අරුෂ් ආධ්‍යාවත් අතින් ඇදන් ඇවිත් කාර් එකට නැග්ගුවේ ලොකු අම්මා නිකමටවත් දැක්ක නම් යන්න වෙන්නේ නැති නිසා..

බොහෝ දුරක් එනකම් දෙන්නගෙන් එක්කෙනෙක්වත් කතා කලේ නං නැහැ…අරුෂ් මග දිගටම කල්පනා කලේ හොදට හිටිය කෙල්ලට එකපාර මොකද වුණේ කියලා..කොහොමින් හරි ආධ්‍යාගේ ගෙදරට එද්දී ටිකක් හවස් වෙලා තිබුණා..

“අනේ පුතේ..එනවා කියලා කිව්වෙවත් නෑනේ..”

“මේ ආධ්‍යාට හදිස්සියේ එන්න ඕනේ කිව්වනේ අම්මා..ඒකයි ආවේ..”

ආධ්‍යා..මොකද පුතේ..කියලවත් ආවේ නැත්තේ..”

“මට අම්මා ලග ඉන්න ඕනේ ටික දවසක්..”

දේවිකාට තුරුලු වෙන ගමන් ආධ්‍යා හොරෙන් අරුෂ් දිහාත් බැලුවා..අම්මගෙයි දුවගෙයි කෝලම් බල බල අරුෂ් හිනා වෙනවා..

“ම්ම්..යමුකෝ ඉතින් ගෙට..පුතාට මහන්සිත් ඇති ඩ්‍රයිව් කරලා..”

“ඔව්..අම්මා..වොශ් එකක් දා ගන්නත් ඕනේ..”

“තේ ටිකක් බීලම ඉමු දරුවෝ..”

දේවිකා තේ හදන්න කුස්සියට යනකං බලන් හිටිය ආධ්‍යා අඩියට දෙකට අරුෂ් ලගට ආවේ තරහෙන්..

“මේ..තමුසේ ඒ පාර මෙහේ නතර වෙන්නද හදන්නේ..”

“මොකද්ද කියන්නේ..දැන් තමුසෙම නේද මාව මෙහේ ඇදන් ආවේ උදේ ඉදන් අඩලා අඩලා..ආවම එලවනවද..”

“එලවන්න නෙවෙයි..තමුසේ කරන ඒවාට මට මරාගෙන මැරෙන්න පුලුවන්..”

ආධ්‍යා තරහෙන් පුපුරමින් ගියේ පුංචි කාලේ ඉදලාම කෙල්ල පාවිච්චි කල කාමරේට..අරුෂ් ආධ්‍යාගේ පස්සෙන් දුවන් ආවේ මොකද වෙලා තියෙන්නේ කියලා දැනගන්න..

“ආධ්‍යා මේ අහන්න..”

කෙල්ලව ලගට අරන් අරුෂ් ඒ මූණට බර වුණේ කෙල්ල ඉන්නේ තරහ වගේම දුකෙන් කියලත් දැණුන නිසා..

“කියන්නකෝ මට..ඇයි මේ..අපේ අම්මා මොනව හරි කිව්වද..”

“නෑ…”

“අපි දෙන්නා නං කොහොමත් රණ්ඩු වෙනවනේ..කියවෙන්න ඕනේ නැති දෙයක් මගේ කටින් කියවුණාද..”

“නෑ..”

“එහෙනං..කියන්නකෝ..ඇයි මේ..”

“මුකුත් නෑ..ගෙදර මතක් වුණා ඒකයි..”

ඒත් එක්කම අරුෂ්ගේ ෆෝන් එක රිංග් වෙන්න ගත්තේ මහ හයියෙන්..ස්ක්‍රීන් එකේ වින්ඩි කියලා නම පෙන්නනකොට ආධ්‍යාට තවත් තරහ ගියා..අරුෂ් ෆෝන් එක සයිලන්ට් කරලා සාක්කුවට දා ගත්තේ ටිකක් ආධ්‍යා  එක්ක නිදහසේ කතා කරන්න ඕනේ නිසා..

“ඇයි ඒක ආන්සර් කලේ නැත්තේ..මං ඉන්න නිසාද..”

“අපි ගෙදර නැති නිසා කෝල් කරනවා ඇත්තේ..පස්සේ ගමු කෝල් එකක්..”

“ඔව්..ඔව්..පාලු ඇති එයාට..තමුන් නැතුව..”

“මො..කක්..”

“කොයි වෙලාවත් ඇගේ එල්ලිලාමනේ ඉන්නේ..දැන් නෑනේ..ඒ නිසා හොයනවා ඇති..මල සමයං..”

“ඕහ්හ්..ඕහෝ..ඒකයි එහෙනං මේ..මගේ වයිෆ්ට තද වෙලා තියෙන්නේ..ආහ්හ්..”

“අනේ..මට තද වෙන්නේ මොකටද..මං කවුද ..”

“ආධ්‍යා මේ අහනවා..”

“මට ඔය මගුල් අහන්න ඕනේ නෑ..මං මෙහේ ඉන්නං..තමුසේ යනවා..ගිහින් ඒ සක්කරවට්ටම හුරතල් කරනවා..”