තිස්තුන් වෙනි කවිය…

——————————————————————————————————————-

මං දැක්කේ ගේ ඉස්සරහ ගේට්ටුව ගාව නවත්තලා තිබ්බ කාර් එකට හේත්තු වෙලා හිටපු සර්ව…

එතකොට අයියා ආවේ මෙයා එක්කද…??

එතකොට මැටි හරක් දෙන්නෙක් වගේ රණ්ඩු වුණේ… මගේ හොර වැඩ අල්ලන්න දෙන්නට එකතු වෙන්න පුලුවන්… කැහැටුල්ලෝ…

දෙන්නටම හිතින් බැන බැන මං ඉස්සරහට ආවා.. මාව දැකලා මේ යකාත් මං ළඟට එනවා කතා කරන්නද මන්දා…

අපොයි.. එදා රෑ හොස්පිටල් එකේ මාව සිපගත්තු හැටි මතක් වෙලා දෙයියනේ.. බුදුනේ කියලා ලජ්ජාව පෙනි පෙනී නොපෙනී ගියා…

මං නොදැක්කා ගාණට යන්නයි හැදුවේ…

“කොහෙද යන්නේ..?? තමුන්ව එක්කන් යන්න තමයි අවේ… ”

“හිතෙන හිතෙන වෙලාවට ඔහොම ගමන් බිමන් නෑ මීට පස්සේ.. තේරුනාද…?”

ඒක කිව්වේ නම් මගේ කම්බුලකට තට්ටුවක් දාලා.. මොකෝ මං බය වෙයිද හල්ක් නෙවෙයි හල්ක්ගේ ආච්චි මෙයාට වැහුනත්….

මෙයා එතකොට මේ තිරික්කලෙන් ඇවිත් තියෙන්නේ මාව එක්කන් යන්නද.. කාට කියන්නද අප්පා…

සර්ගේ මූණේ තිබ්බ කේන්තිය කොහෙද ගිහින් මොකක්දෝ මන්දා මනමාල පෙනුමක් මූණට ඇවිත්.. ඒ ඩිංගට…

එදා සීන් එක මෙයාටත් මතක් වුණාද මන්දා..

සර් මගේ අත ඇදලා අරන් එයගේ තොල් වලින් තියලා මගේ තොල් වලින් තිබ්බා…

මහ දවල් මේ කලු කෙස් ලෙක්චා හැසිරෙන හැටි.. කැතම කැතයි අප්පා..

ලැජ්ජාව හතර වටින් මාව වෙලා ගන්න එද්දි මං සර්ට රවලා මගේ අතත් ඇදලා අරන් අහක බලා ගත්තා…

“නංගී … මේ අකුරු අප්පච්චිගේ නම්.. එතකොට…”

එකපාරට පොලිස් බල්ලෙක් වගේ කඩන් පැනපු අයියා කියාගෙන ආපු දේ නැවැත්තුවේ සර් ඉන්නවා දැකලා…

“ඔව් මිනීමැරුවා අම්මා නෙවෙයි..”

මගේ මූඩ් එක අවුට් ගියේ ශනිකවම.

“ඒ වගේමයි මිනීමැරුවා මගේ අප්පච්චිත් නෙවෙයි..”

“කවුරු කොහොම පිළි ගත්තත් ඒක තමයි ඇත්ත…”

මං ඒක කිව්වේ සර් දිහාම බලා ගෙන..

“තව ඔයාලා මගෙන් මොනවා හංගලා තියෙද කියන්න මං දන්නෙ නෑ.. ඒත් මං දන්නවා මගේ අම්මා අප්පච්චි අපිට ගොඩක් ආදරෙයි කියලා..”

ඒක නම් කිව්වේ ලොකු සහෝදරයට..

“සඳු, මේ අහන්න.. මගේ තාත්තට් ඒ ලියුමෙන් මරණ තර්ජනයක් කරලා තියෙන්නේ..”

“ඇත්තද…?? දේවල් 3ක් කියන්නම් සර්… හොඳට අහ ගන්න.. ”

“එක.. ප්ලීස් මට සඳු කියන්න එපා.. මට සඳු කියන්න පුලුවන් මගේ අප්පච්චිට විතරයි.. දෙක.. මගේ අප්පචිගෙන් විතරද ඔයාගේ තාත්තට මරණ තර්ජන තිබ්බේ… ඒක හොඳට හිතන්න.. තුන.. සර් අපි අතර මොනවා තිබ්බත් නැතත් සර් සර්ගේ තාත්තා වෙනුවෙන් ඉන්න.. මං මගේ අප්පච්චි වෙනුවෙන් ඉන්නවා… ”

හිතේ තිබ්බ ඔක්කොම කේන්තිය සර්ගෙන්මයි පිට වුණේ…

සර් මූණ බර කරන් මුකුත්ම නොකියා යන්න ගියා..

අයියා වුණත් හිතන්නේ නැතුව ඇති මං එහෙම කතා කරයි කියලා..

මං සැර වැඩි වුණාද මන්දා…

ඒත් ඔය දෙගොල්ලොම කරේ මගෙන් දේවල් හංගලා මට රිද්දපු එක විතරයි..

කවුරුවත් නිකමටවත් හිතුවේ නෑ හංගන දේවල් මං පිටින් දැන ගත්තම මට දැනෙන වේදනාව..

අයියා මාවත් අරන් වීල් එකකින් ගෙදර ආවා..

මං එක වචනයක් වත් කතා කරේ නෑ…

අයියා මගින් ගෙනාපු කෑමත් කලා බෙහෙතුත් බීලා නිදා ගත්තා..

මෙහෙම මූසල රාත්‍රීන් නම් කීයක් මං තනියම ගෙවන්න ඇත්ද…??

ඔයා සර්ට ආදරෙයිද මියැසි…??

මගේ හිත ෆුල් රොමෑන්ටික් වෙලා..

ඒවා ගැන හිතන්න වේලාසන වැඩියි තාම… ඔයා ඒක තේරුම් ගන්න හිත… මේ ලැබුන වේදනාව ඇති මුලු ජීවිත කාලෙටම…

******************************

රැය ගෙවිලා ගිහින් අම්මා නැතුව ගෙවෙන තවත් දවසක් උදා වෙලා…

අද අම්මා බලන්න යන්න ඕනි.. ගිහින් අහන්න ඕනි ඇයි අම්මා එහෙම කරේ කියලා..

අයියට කියලා කියලා අම්මව බලන්න මාව එක්කන් යන්න කැමති කර ගත්තේ..

එදා අන්තිමට මං අම්මව දැකපු හැටි මතක් වුණා..

ජීවිත කොච්චර ඉක්මනට වෙනස් වෙනවද අප්පච්චි…

මං අම්මව බලන්න ගියා..

යකඩ කූරු අස්සෙන් අම්මගේ රූපේ ඇදෙද්දි පපුව පලාගෙන කඳුලක් එකතු වෙනවා ඇස් අගට…

ලොකූ මහන්සියකින් බර වෙලා තිබ්බ ඒ මූණේ තුනී හිනාවක් මාව ආදරයෙන් පිලිගත්තා…

යකඩ කූරු අස්සෙන් මං ඒ අත් දෙක අල්ලන් ගොඩක් අඬන්න ඇති..

“අඬන්න එපා දරුවෝ… මං ඉන්නවනේ ඔයාට..??”

“ඇයි අම්මේ බොරුවට අත් අකුරු අම්මගේ කිව්වේ…”

අම්මා හිනා වුණා..

“දරුවෝ.. මගේ මහත්තයා ගොඩක් හොඳ කෙනෙක්.. කාටවත් වරදක් කරපු කෙනෙක් නෙවෙයි… මේ රටේම මිනිස්සුන්ගේ ගෛරවය මැදින් අවසන් ගමන් ගියපු මගේ මහත්තයා මිනීමැරුවෙක් විදියට වරදකාරයෙක් වෙනවා මට දරා ගන්න බෑ සඳු..”

ඇත්ත… අම්මා කියන හැමදේම ඇත්ත.. මං එළියට ආවේ ඊළඟ නඩු වාරෙදි අම්මව කොහොම හරි නිදහස් කර ගන්නවා කියලා හිතා ගෙන..

හිතේ බර අඩු වුණේ නෑ.. වැඩි වුණා තව තවත්.. අපි ලෝයර් අන්කල් හම්බෙලා හැමදේම කිව්වා…

හෙට ඊළඟ නඩු දවස…

මේ නඩුව ගැන ඇරෙන්න වෙන කිසිම දෙයක් ගැන මං වචනයක්වත් අයියා එක්කවත් කතා කරේ නෑ…

ඒ තරමට මේ හිත බිඳිලා….

සර් ඔයත් වැරදි නැතුව ඇති.. මං අප්පච්චි එක්ක අවුරුදු 10 ක් ජීවත් වුණා..

ඔයා ඔයාගේ තාත්තව දැකලත් නෑ..

දෛවය හරි පුදුමයි..

දවසක හැමදේම විසදේවි.. ඔයා හිතනවා වගේම සංදේශ් සර්….

ඒක විතරයි අනාගතේ ගැන් තියෙන එකම සුභ බලාපොරොත්තුව….

අප්පච්චි ඔයා ඉන්නවා නේද ළඟින්ම…

අප්පච්චි… මට දැං තේරෙනවා ඇයි ඔයාට මව සඳක් වුණේ කියලා..

ලොකූ සුසුමකින් හිතේ බර සැහැල්ලු වුණා…..

——————————————————————————————————————-

නඩුවේ මොකද වෙන්නේ…??????

ආදරෙයි පැලෙන්න…. වස්තුලා…

බඩ්ඩක් කියන්න තියෙනවා වස්තුලා… මගේ ආදරණීය ඩොක්ටර් අක්කා ආදරයක පැටලිලා.. ඉතින් දෙන්නම ඩොක්ටර්ලා නිසා වැඩේ බරලතලයි.. ඉක්මනටම යුග දිවියට පත් වෙලා අහිංසක රෝගී ජීවිත සුවපත් කරන්න… දෙන්නටම ගොඩාරියක් සෙනෙහසින් සුභ පතනවා… අද කතාව ඔයාලට…

ඊළඟ කවියෙන් හමුවෙමු..
බුදු සරණයි…!!