#කතෘ අවසරයකින් තොරව උපුටා ගැනීම සපුරා තහනම්

අවසානයට පෙර දිනය..
____________________________________________________________________________________________

මං දොරට එකපාරක් තට්ටු කරද්දීම එක පාරටම ගේ ගාව තිබ්බ ගරා වැටිච්ච අත්තක් මහ හයියෙන් බිමට කඩන් වැටුණා..

මගේ ඇඟේ මයිල් කෙලින් වුණා කිව්වොත් හරි.. ෆැනී නම් බයටම ගල් වෙලා වගේ..

චණ්ඩියෝ වගේ මේ හොල්මන් ගේ පරික්ශා කරන්න ආවත් දැං බයටම දාඩිය දාලා..

“රුකී..”

“මං හිතන්නේ අපි ඇතුළට ගියොත් හොඳයි..”

මං දොරේ අඟුලට අත තිබ්බා.. ඒත් මගේ ආයාසයකින් තොරවම දොර ඇරුණා..

“කොහොමද රුකී දොර ඇරුණේ..?”

“එදත් නිකම්ම දොර ඇරුණා…”

මං කිව්වේ කලින් දවසේ මතකයත් ආයේම මතක් කර ගෙන.. එදා වගේම දොරෙන් එන්නේ කොරිඩෝවට.. මහ පාළු මූසල පෙනුමක්.. හැමතැනම දූවිලි තට්ටු ගණන් බැදිලා..

හැබැයි බිම දූවිලි තිබ්බේ නෑ.. ඒ කියන්නේ කට්ටිය ඇවිත් ගිහින් තියෙනවා.. මං හරි නම් එදා යෙනීලා එන්න ඇත්තෙත් මෙහෙට..

ඒත් එයාලා ගේ ඇතුළට ගියේ ඇස් පියාගෙනද..??

“රුකී.. හේශ්ගේ ගෙදර මේ වගේ කියලා දන්නවා නම් ඉස්කෝලෙම හේශ්ට පිස්සු නොවැටෙන්න තිබ්බා..”

“ෆැනී ඔයත් හේශ්ට වශී වුණාද..?”

“ඔව් ඉතින්.. මුළු ඉස්කෝලෙම ක්‍රශ් එක හේශ්..”

“එහෙනම් මට විතරයි මුල ඉදන්ම හේශ්ව දිරෙව්වේ නැත්තේ.. පුදුමයි මං එයාගේ වශියෙන් බේරුණා..”

එකිනෙකාට මුමුණ මුමුණ අපි ඇතුල් වුණේ ලොකූ විසිත්ත කාමරයකට.. ඔක්කොම දිරා ගියපු පරණ තාලේ මකුණු දැල් බැදිච්ච බඩු.. ඒක මහ අත්භූත බවක් එකතු කරලා වගේ..

“රුකී.. හෙමීට වට පිට බලන්න.. කවුරුහරි අපි දිහා බලන් ඉන්නවා වගේ..”

මට ඒ හැඟීම දැනුනේ අපි ටැක්සියෙන් බහිද්දිමයි.. කවුරු අපි දිහා බලන් හිටියත් අපිට ආයේ හැරිලා යන්න බෑ..

මේ මඟුලේ අභිරහසට හේතුවක් හොයා ගන්නම ඕනි.. එහෙම නොවුණොත් අපේ ඇස් ඉස්සරහ ම නැටලියි, යෙනීයි මැරෙනවා බලන් ඉන්න වෙනවා..

“ඔයාට තාමත් හැරිලා යන්න පුළුවන් ෆැනී..”

“නෑ රුකී.. මං ඔයා එක්කම ඉන්නවා. අපි ඉක්මනට මොනවාහරි හොයාගෙන යමු..”

ෆැනී ශක්තිමත් , හිතුවක්කාර කෙල්ලෙක්.. අහිංසක පෙනුමක් තිබ්බට.. එයා මාව දාලා යන්න සූදානම් නෑ කොයිම වෙලාවක්..

“අර කාමරේ.. ඒකෙන් තමයි එදා නිල් එළියක් ආවේ. ”

මට ඒක හොඳටම මතකයි.. ඒ කාමරේ දොර වහලා තිබ්බේ.. මමයි, ෆැනියි දෙන්නම එකතු වෙලා හයියෙන් කරකැව්වමයි ඒ මළ බැඳිච්ච අඟුල ඇරුනේ..

ඕඕඕඕඕඕඕ දෙයියනේ.. පුදුම ගඳක් නහයට දැනුනේ.. හරියට කුණු වෙච්ච මිණී ගඳක් වගේ..

මං නහය වහගෙන කාමරේ ඇතුළට ගියා..

ඒක විසිත්ත කාමරේටත් වඩා විශාල ලොකු කාමරයක්.. කාමරේ මැද නිල් පාට කුඩු වගයකින් රවුමක් ඇදලා තිබ්බා.. නෑ.. ඒක කවයක්.. දෙයියනේ #නිල්_කවයක්..

මගේ මොළේ නහර හිරි වැටීගෙන මගේ ඇඟිලි වේගයෙන් ගැහෙන්න ගත්තා.. මේක ඇත්තක් නෙවෙයි.. මේක වෙන්න බෑ..

ඊළඟ තප්පරේ ෆැනී මාවත් පාස් කරගෙන නිල් කවය උඩට යන්නයි හැදුවේ..

“එපා ෆැනී..”

මං ෆැනීව ඇදලා පස්සට ගත්තා..

“මොකද වුණේ රුකී..??”

“ඔයා දෛවය විශ්වාස කරනවද ෆැනී..”

“නෑ.. ඇයි..??”

“අද ඉදන් විශ්වාස කරන්න ෆැනී..”

“දෙයියන්ගේ නාමෙන් මට කියන්න රුකී මොනාද ඔයා මේ කියවන්නේ..??”

මටත් ඒකමයි ඕන වුණේ.. මොනාද මං දන්නේ මේ මඟුලේ #නිල්_කවයක් ගැන..??

මං මුකුත් නොකියා ඇවිදගෙන ගියේ කාමරේ කොණක තිබ්බ පොත් රාක්කයක් දිහාවට.. එතන පොත් මහා ගොඩක් දූවිලි, මකුළු දැල් පුරවාගෙන දශක ගාණක් ඉන්න ඇති..

“නිල් පාට කවරයක් තියෙන පොතක් ඇති..”

“මේකද..?”

ෆැනී මට පෙන්නුවේ කාමරේ බිත්තිය ගාව වැටිලා තිබ්බ පිටු විසිරිච්ච පොතක්.. මං කලබලෙන් පොත අතට අරන් පොතේ පිටු පෙරළුවා..

මේ තියෙන්නේ මං හොයපු විස්තර..

“#නිල්_කවය.. එහෙම නැත්නම් Blue Circle ශතවර්ෂ ගාණක් පැරණි අඳුරු මායාකර්මයක්.. ඒ වගේම අතිශය භයානකයි.. තව විදියකට මේක පාරම්පරික උරුමයක්.. ට්‍රෙවින්සර් මායා පවුලට විතරක් උරුම වුණු..

මේ මායාකර්මයේ යෙදෙන කෙනා නිසකයෙන්ම තවදුරටත් මිනිසෙක් නෙවෙයි.. ඔහු හෝ ඇය අර්ධ යක්ශයෙක් බවට හැරෙනවා.. අපායට අඩියක් තියන් ඉන්න.. ”

මං ෆැනීට කිව්වේ පොතේ කවරේ පිටපස්සේ මීට අවුරුදු කීපයකට කලින් ලියලා තිබ්බ සටහනක්..

“රුකී.. මේක ඇත්ත නම්.. ”

“ඔව් ෆැනී.. අර්ධ යක්ශයෙක්..”

මං දන්නවා මගේ වගේම ෆැනීගේ හදවතත් දැං ගැහෙන්නේ බයෙන්..

“එකිනෙකා මත තද බැඳීමක් තියෙන හයදෙනෙක්, සතියක් මතුරපු නිල් ලුණු වලින් ඇඳපු කවයක් මත වාඩි කොට ඔවුන්ගේ ජීවිත යක්ශයාට පිදිය යුතුයි.. රැයේ මැදියම ගෙවෙද්දී ඔවුන්ගේ ජීවිත යක්ශයාට පැවරී අවසන්.. ඔවුන්ගේ ගෙල බැඳි නිල් පාෂානය යක්ශයාගේ අයිතිය තහවුරු කරනවා. ඔවුන්ගේ ජීව ශක්තිය බිඳෙන් බිඳ යක්ශයා උරා ගන්නවා.. අවසානයේ හපා ඉවතලන රොඩ්ඩක් මෙන් ඔවුන්ගේ ජීව ශක්තිය උරාගෙන ඔවුන් අපායේ දොරකඩ මත අත අරිනවා..”

දෙයියනේ… ඒක හරිම භයානකයි..

“කොහොමද ඒක නවත්වන්නේ රුකී..??”

මං ඔළුව වනලා ආයේත් බැලුවේ පොතේ පිටකවරෙ දිහා.. ඊළඟ අකුරු ටික ඇඳ වෙලා.. හරියට හදිසියේ ලියලා වගේ..

“යක්ශයාට පැවරුන එක ආත්මයක් හෝ යක්ශයාට අයිති කර ගත නොහැකි වුණොත් කවය තුළ ඇති බලය බිඳෙනවා.. ඔවුන්ගේ ගෙල බැඳි නිල් පාශාණය දිලිසෙමින් ජීව ශක්තිය උරා ගන්නා අවස්ථාවේ යක්ශයාගේ බලය සියගුණයක් ඉහළ යනවා.. නමුත් බලය සම්පූර්ණ වෙන්නේ නිල් පාශාණ හයම කවය මත තැබූ විටයි…”

“නිල් කවයේ බලය කිසිවිටෙකත් නැවතිය නොහැකි වනු ඇත.. නමුත් අවංක කොටුවේ සුදු ලුණු.. ”

“ශිට්ට්ට්ට්ට්ට්ට්ට්ට්…!! ඕනෑම තැනින් එහාට නෑ..”

“ෆැනී.. ඒ කියන්නේ මේක නවත්ත ක්‍රමයක් තියෙනවා..”

මගේ හිතේ බලාපොරොත්තුවක් ඇති වෙලා.. මේ නිල් කවයේ ශාපය නවත්වන්න පුලුවන්..

“බෑ රුකී.. මේකේ තියෙන්නේ කිසිවිටකත් බෑ කියලා..”

“ෆැනී ෆැනී.. අපිට උත්සාහ කරන්න පුලුවන්.. මේකේ තියෙන විදියට..”

“රුකී.. මේ අන්තිම වචන දෙක තුන මුකුත්ම කර ගන්න බෑ.. අවංක කොටුවක්.. සුදු ලුණු.. මොනාද ඒ..??”

මං ලොකූ හුස්මක් ගත්තා.. මං වගේ මෝඩ කෙල්ලෙක්.. කවදාවත් මේවා විශ්වාස නොකරපු එකේ පව මේ..

එකපාරටම සීතල සුළඟක් අපේ වටේ කැරකැවෙනවා වගේ.. හේශ්.. එයා ඇවිත්..

“ෆැනී.. ඔයා මෙහෙන් යන්න..”

“බෑ බෑ රුකී.. දෙන්නම යමු..”

” දැංම යනවා ෆැනී .. සුදු ලුණු.. බෑග් එකක් ඔයා ගාවම තියා ගන්න.. ඒ වගේම යෙනීව තප්පරයක්වත් තනි කරන්න එපා..”

බර අඩි හඬක් ඉස්සරහ දොර ගාවින් ඇහෙනවා.. මේක පුදුමයක්.. දොර ගාව අඩි හඬ මෙතනට ඇහෙන්න විදියක් නෑ.. ඊටත් වඩා ඉස්සරහ දොරින් යන්න බෑ දැං කොහොමත්..

“ෆැනී..”

දැං මෙතනට ඌ ආවොත් අපි දෙන්නම මරලා දායි.. බයටම ෆැනීගේ නළලින් දාඩිය බේරෙනවා..

අඩි හඬ ළඟ ළඟම ඇහෙද්දී කාමරේ දොර ඉබේම වැහුණා..

ඇත්තමයි කරන්න කිසිම දෙයක් ඔළුවට ආවේ නෑ.. මගේ හිතුවක්කාර වැඩ නිසා ෆැනීටත් මැරෙන්න වෙයි.. මුල්ම වතාවට ෆැනී මාත් එක්කම හිටපු එක ගැන වරදකාරි හැඟීමක් දැනුනා..

ඒත් ඊළඟ තප්පරේ කාමරේ ඇතුලේ තිබ්බ ජනේලයක් ඇරුණා.. කවුරු හරි අපිට උදව් කරනවා වගේ..

“යන්න ෆැනී..”

මං ෆැනීව ජනේලේ ගාවට තල්ලු කරා.. හේශ් දොර ළඟම.. දෙයියනේ.. උදව් කරන්න.. ෆැනී මුකුත්ම කියන්න කලින් මං ෆැනීව ජනේලයෙන් එළියට එබුවා.. ෆැනී කෙඳිරි ගාගෙනම එහා පැත්තට වැටුණා..

ඒත් එක්කමයි කාමරේ දොර ඇරුනේ…

____________________________________________________________________________________________

රුකී යක්ශයෙක්ට මූණ දෙන්නයි යන්නේ..

ආදරෙයි පැලෙන්න ?❤❤️❤?

අවසන් දිනයෙන් හමුවෙමු
බුදු සරණයි !!